tag:blogger.com,1999:blog-1216132149989244410.post3797892881375883562..comments2023-10-16T16:32:13.603+03:00Comments on ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ: thanks-for-ringing-marianneBOSKOhttp://www.blogger.com/profile/03101029781485500779noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-1216132149989244410.post-18816722060950531392011-06-13T14:32:58.755+03:002011-06-13T14:32:58.755+03:00Αντε και σ'ανώτερα! Σου εύχομαι να φθάσεις στο...Αντε και σ'ανώτερα! Σου εύχομαι να φθάσεις στο σημείο να τηλεφιωνιέσαι με όλους τους μουσικούς που θαυμάζεις.Mary Kanoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1216132149989244410.post-4591645515210441472011-06-13T12:16:06.198+03:002011-06-13T12:16:06.198+03:00Αθανασία...
Ανώνυμος...
καλά τα λέτε, κάπως έτσι έ...Αθανασία...<br />Ανώνυμος...<br />καλά τα λέτε, κάπως έτσι έχουν τα πράγματα :-))BOSKOhttps://www.blogger.com/profile/03101029781485500779noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1216132149989244410.post-50239131296797301932011-06-13T00:12:02.439+03:002011-06-13T00:12:02.439+03:00Bosko, πανέμορφο πράγμα να γνωρίζεις από τόσο κοντ...Bosko, πανέμορφο πράγμα να γνωρίζεις από τόσο κοντά σπουδαίες μορφές σαν τη Μarianne & να διαπιστώνεις πόσο προσηνείς & ανθρώπινοι είναι!<br />σου αφήνουν αυτη την αύρα ρε παιδί μου που σε κάνει να πατάς στη γη αλλιώς! μεταξύ γης & ουρανού...<br /><br />καλησπέρεεεες!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-1216132149989244410.post-3140858264944031732011-06-12T23:42:35.935+03:002011-06-12T23:42:35.935+03:00Γειάσου Μποσκάκι μου...ε,εμ πιστέυω ξέρεις ότι,ε σ...Γειάσου Μποσκάκι μου...ε,εμ πιστέυω ξέρεις ότι,ε σύ θα πρέπει κάποτε να γράψεις,ένα βιβλίο με όολες αυτές τις σπάνιες,εμπειρίες που είχες στη ζωή σου!,να γνωρίσεις διάφορα άτομα,όπως τώρα τη Marianne ξέρεις πόοοοοοοοσοι άνθρωποι θα έκαναν,κολοτούμπες? πραγματικά όμως κολοτούμπες γιανά γνωρίσουν αυτή τη γυναίκα μύθο και να τη μιλήσουν από κοντά?...χιλιάδεεεεεεεεεεεεεεεεες! ε,άνθρωποι σαν αυτήν πάντα,αφήνουν πίσω τους κάτι,μιά άυρα όπως το λες εδώ..κάτι να πλανιέται στον αέρα κάτι από αυτούς,και μιά λύπη που έφυγαν και δ ε τους έχεις πλέον μπροστά σου,δε μιλάς μαζί τους..πάντα έυχεσαι,μα μην έφευγαν πο-τέ και να μπορούσες να μιλάς μαζί τους στο αιώνα,τον άπαντα!! είσαι απίστευτα τυχερός,που 'ευλογήθηκες'να συναντήσεις αυτή τη γυναίκα στο δρόμο της ζωής σου,και να συναναστραφείς έστω και για λίγες ώρες-μέρες μαζί της?...το έχουν οι άνθρωποι καλό μου,από φυσικού τους οι άνθρωποι σαν αυτήν,να σε τραβούν...να σου δημιουργούν αυτό το δέος...όταν τους βλέπεις...έχουν το άστρο που λέω κι εγώ...πολύ ωραίο το πόστ σου μου άρεσε...αν και μου βγάζει μιά γλυκιά λύπη-μελαχολία,που τη βρίσκω όμως απόλυτα,δικιολογημένη είπαμε πάντα λυπάσαι,όταν δεν έχεις την υλική παρουσία τέτοιων ανθρώπων...καλησπέρες....Αθανασίαhttp://ahtida.wordpress.comnoreply@blogger.com