DANCE ME TO THE END OF THE FLY!

οι μύγες έρχονται πάντα καλοκαίρι...

πώς το΄λεγε ο Γκαϊφύλλιας σε εκείνο το παλιό τραγούδι του;
τα μεσημέρια τα καλοκαιρινά/ τη μύγα κυνηγούσε/ απ' τη σαλάτα η μαμά...
μαύρες, ισχνές- κι ας λεν ότι τον Αύγουστο είναι παχιές οι μύγες- πετούν νευρικά πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά...
ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου στον Διάφανο του έφτιαξε μουσική εμπνεόμενος από το βουητό που κάνουν οι μύγες γύρω από ένα ξεραμένο καλοκαιρινό σκατό...

δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει δει τέτοια εικόνα στις διακοπές του ή στο χωριό του συνήθως...
καμία γοητεία δεν έχουν οι μύγες...
τα μόνα καλλιτεχνικά έργα που έχουν γεννήσει είναι ταινίες φρίκης...
αν είχαν ανεπτυγμένο εγκέφαλο ίσως την έβρισκαν με το λαϊκό άσμα της Γιώτας Λύδια Να' χα χίλια μάτια...
πως είναι άραγε τα δύο μάτια σου να αποτελούνται από πολλά άλλα μικρότερα;
κινδυνεύει, λένε, η δημόσια υγεία από τις μύγες...
τα τρόφιμα μας από τις ακαθαρσίες τους...
καμιά φορά στέκεσαι μπροστά τους face to face και μπορείς να τις δεις να υψώνουν τα μπροστινά πόδια τους και να τα τρίβουν, όπως ένας άνθρωπος παραδόπιστος θα έτριβε τα χέρια του όλο ικανοποίηση...
αγαπούν το θάνατο, δεν τον αρνούνται και του παραδίνονται με μια απλή κίνηση της ανθρώπινης παλάμης...
κάποτε, δώδεκα ετών παιδί, είχα σκοτώσει στο Πήλειο μία μαυροκίτρινη υπέροχη σαύρα...
σερνόταν αργά προς την πηγή και νομίζοντας πως έβλεπα το Καταραμένο φίδι ολοζώντανο μπροστά μου, τρόμαξα και την έλιωσα κάτω από μια πέτρα...
το ότι η σαύρα εκείνη δεν έκανε καμία προσπάθεια να μου ξεφύγει και αφέθηκε να τη σκοτώσω εν ψυχρώ είναι ένα γεγονός που θα το θυμάμαι όσο ζω...
σαύρες βλέπουμε σπάνια πια ειδικά στις πόλεις...

σήμερα η θανάτωση μιας μύγας από ανθρώπινο χέρι συμβολίζει μέσα μου την επιβολή του δυνατού προς τον αδύνατο...

γι' αυτό κι εγώ τις αγαπώ τις μύγες...
με επισκέπτονται καθημερινά τελευταία από τ' απόγευμα και μετά...
βγαίνουν μέσα από αντίσκηνα και φτάνουν σε μένα διασχίζοντας το Κρητικό πέλαγος...
φωλιάζουν στα σώματα γλάρων και μεταφέρονται παρασιτικά στον Πειραιά...
στην Αθήνα μετά...
αν τις συναντήσετε, μην τις σκοτώσετε...
ανοίξτε απλά τα παράθυρα κι αυτές θα φύγουν γι' αλλού...