από-τη-συναυλία-του-lolek-στο-θέατρο-άλσους-της-ηλιούπολης

Καιρό είχα να δω live τον Lolek, γι' αυτό και τη χθεσινή βραδιά την περιμέναμε εδώ και μέρες αρκετοί φίλοι, που σπεύσαμε στο άλσος Ηλιούπολης. Πάλι καλά που γνωρίζω την περιοχή και δεν τραβήξαμε το προχθεσινό, διότι κι εκεί, ένα λάθος δρόμο να πάρεις, στο πιτς-φιτίλι βρίσκεσαι στη Γλυφάδα...
Ο Lolek και η μπάντα του βγήκαν στη σκηνή στις 21.00 ακριβώς και για δυόμισι ακριβώς ώρες μάς έπαιξαν πολλά ωραία πράγματα, αναμενόμενα και μη αναμενόμενα. Στα αναμενόμενα ανήκαν βέβαια όλα τα κομμάτια από το Alone, το περσινό ντεμπούτο άλμπουμ του, καθώς επίσης και οι διασκευές του στο Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει του Κώστα Χατζή ή στο Δεν έχω δρόμο να διαβώ του Γιώργου Ζαμπέτα.

Στα μη αναμενόμενα, πάλι, που ευτυχώς- τουλάχιστον για μένα- επικράτησαν των αναμενόμενων, ήταν πολλά από τα καινούργια τραγούδια του με ελληνικούς στίχους και κάποιες νέες φανταστικές διασκευές του. Ξεχώρισα το Μια πόλη μαγική του Μάνου Χατζιδάκι με τα τύμπανα να χτυπάνε στον ρυθμό του Bolero του Ravel και το Δεν λες κουβέντα του Δήμου Μούτση που ξεχύθηκε ως ψυχεδελικό τσουνάμι από το stage για να σαρώσει το κοινό.
Όταν ήρθε η στιγμή του...λαϊκού προγράμματος, ο Lolek φώναξε να τον συνοδεύσουν ο Γιάννης Γαβράς με το μπουζούκι του και ο τραγουδιστής Γιάννης Καχραμάνογλου ή Κάχρι. Για την ακρίβεια, εκείνος τους συνόδευσε σε ένα δικό τους ωραιότατο νεορεμπέτικο κομμάτι.

Θαύμασα την άνεση του Lolek να μη διστάζει να χώσει κυριολεκτικά ένα καθαρόαιμο λαϊκό τραγούδι ανάμεσα στις μπαλάντες του Leonard Cohen ή στις δικές του. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον εκπρόσωπο της εγχώριας indi- rock σκηνής να βάζει το μπουζούκι ένθετο σε συναυλία του. Φαίνεται, όμως, πως ο Lolek αφενός σέβεται τη μουσική παράδοση του τόπου του και αφετέρου θεωρεί -και καλά κάνει- πως η πηγή απ' όπου τρέχει το νερό είναι κοινή για όλους τους λαούς του κόσμου.

Μιλώντας για νερό, ένα από τα καλύτερα νέα τραγούδια του Lolek, λέγεται Το νερό έχει μνήμη, μα δυστυχώς ο κακός ήχος δεν βοήθησε τον βαθιά φιλοσοφικό στίχο να φτάσει στο ακροατήριο. Ακούσαμε, μεταξύ άλλων, τα Κεριά για πρώτη φορά με τους ελληνικούς στίχους του Καβάφη και όχι στην αγγλική τους μετάφραση, αλλά και τον Αχινό, ένα ακόμη καινούργιο τραγούδι, τελείως πρωτότυπο για το γνώριμο πια ύφος του τραγουδοποιού. Μιλάμε για σωστό ηλεκτρονικό έπος σε drum' n' bass ατμόσφαιρα! Μου φαίνεται πως ο Lolek στρώνει καλά και ευφυώς το έδαφος για την επερχόμενη συνεργασία του με τον Matt Elliott τον Οκτώβριο στο Half Note.

Πιστεύω πως η επόμενη συνάντηση με τον Lolek θα γίνει ακριβώς σε ένα μήνα από τώρα στο διάσημο αθηναϊκό ethno- jazz στέκι, όπου θα μοιραστεί τη σκηνή για περισσότερες από μία βραδιές με τον ομογάλακτο του Βρετανό τροβαδούρο.

Μόνο που εκεί το ποια μπάντα θα τον συνοδεύσει είναι υπό συζήτηση ακόμη. Ευκαιρία, λοιπόν, κλείνοντας, για μια αναμνηστική φωτογραφία των Loleks: από αριστερά, ο Κώστας Τσιώλης (ακορντεόν, toy piano, glockenspiel), ο Μιχάλης Μοσχούτης (ηλεκτρική κιθάρα), ο Lolek (κιθάρα, φωνή), ο Θανάσης Αρχανιώτης (τύμπανα) και ο Θάνος Κολοκυθάς (μπάσο, κοντραμπάσο).