Πέμπτη 18 Αυγούστου 2011

σύρος ΙΙΙ

Ένα αυτί πρήστηκε από τσίμπημα κουνουπιού

με τη μορφή του Luis Bunuel

και για μια στιγμή κατέληξε ολόδροση ντομάτα

στο πιάτο της πειναλέας αρτιστίκ πλέμπας,

μέρος της οποίας είμαστε κι εγώ κι εσύ.
στις

8 σχόλια:

  1. despinach.18 Αυγούστου 2011 στις 1:32 μ.μ.

    σα θρίλερ είναι αυτά τα ποστ σου, με αριθμό προβολής 1, 2, 3...μόνο τη σύρο δεν έχουμε δεί ακόμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. BOSKO18 Αυγούστου 2011 στις 1:35 μ.μ.

    despinach. ...
    τι να τους κάνεις τους τόπους;
    οι άνθρωποι μόνο έχουν σημασία!
    ωστόσο, "ψήνεται" και το συριανό post, έτσι θα σας άφηνα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. despinach.18 Αυγούστου 2011 στις 1:55 μ.μ.

    συμφωνούμε, αλλά είμαι & πειραχτήρι! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. BOSKO18 Αυγούστου 2011 στις 1:57 μ.μ.

    despinach. ...
    λες και δεν σ' έχω μάθει τόσον καιρό:-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. εύη λινάρδου18 Αυγούστου 2011 στις 2:28 μ.μ.

    όταν ακούω τη φράση αρτιστίκ πλέμπα, βγάζω το πιστόλι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εύη λινάρδου18 Αυγούστου 2011 στις 2:29 μ.μ.

    όταν ακούω τη φράση αρτιστίκ πλέμπα, βγάζω το πορτοφόλι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. BOSKO18 Αυγούστου 2011 στις 2:31 μ.μ.

    εύη λινάρδου...
    γαμάτο nickname, εύγε!
    δηλαδή να σε φοβόμαστε εσένα;
    αλλά, αποφάσισε, το πορτοφόλι σου βγάζεις ή το πιστόλι σου;
    αν και η εύη που ξέρω εγώ προτιμούσε τα ψαλίδια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τάσος Καραντης18 Αυγούστου 2011 στις 10:38 μ.μ.

    Ωραίο σουρεαλιστικό τσίμπημα κουνουπιού!
    Εμένα, όταν, έφηβος, κυκλοφορούσα με παπάκι, μου είχε μπει σφήκα(της οποίας το τσίμπημα είναι οδυνηρότατο), μέσα από το ανοιχτό μπροστά πουκάμισό μου, τσιμπώντας μου το βυζί και διπλασιάζοντάς το σε μέγεθος! Έτσι και μου τα είχε τσιμπήσει και τα δυο, σχέτη τραβεστί θα ήμουνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή