το-ποιητικό-review-του-γιώργου-χρονά-από-τη-συναυλία-του-στέλιου-βαμβακάρη

Ημερολόγιο

Τρίτη, 4 Δεκεμβρίου, σαν την ημέρα Άλωσης της Πόλης, σε μια γειτονιά που κοιμάται, λείπει ή πέθανε, στην μουσική σκηνή Αυλαία, ο θεϊκός φίλος μου Στέλιος Βαμβακάρης παίζει και τραγουδά με μια μαγική ορχήστρα – μπουζούκι, κοντραμπάσο, κιθάρα. Δίπλα του ο Παντελής Θεοχαρίδης τραγουδά και κλείνει τα μάτια. Σε διαρκές ταξίδι μας πάει. Κι ο Δημήτρης Ζερβουδάκης – καθισμένος Κούρος – γκέστ σταρ απόψε. Σταθερά στη σκηνή η γλυκιά Εβελίνα Αγγέλου. Θεϊκά τραγούδια με μια βαθιά μελαγχολία – σοβαρότητα –  πένθος, που συνοδεύει την μουσική του Βαμβακάρη – Πατέρα και Υιού. Νομίζω ότι είμαι στον Παράδεισο. Δίπλα στην σοφή Σφίγγα Γιώτα Γιάννα, στην Εύη από την Αλεξάνδρεια, τον πατριώτη μου από τον Πειραιά Αντώνη Μποσκοΐτη, τον ποιητή και συνθέτη, ωραίο σαν σταρ του Χόλυγουντ, Αλέξανδρο Αλεξάνδρου.

Η μαγεία τελειώνει στις 2.30 μ.μ. με το, Όταν συμβεί στα πέριξ. Κάτι απίστευτο.

Στέλιο σ’ ευχαριστούμε. Υποκλίνομαι. Κλαίω.

Γιώργος Χρονάς 

* ευχαριστώ τον Γιώργο Χρονά για την παραχώρηση του κειμένου!