Γνωρίζοντας καλύτερα την Εύα Κουμαριανού!

Χθες είχαμε άλλη μία συνάντηση με τον συνθέτη της παράστασης, Στέφανο Χυτήρη. Μας έφερε σε αρχεία τις μουσικές του και τις ακούσαμε all together, αναγνωρίζοντας τα σημεία που θα μπουν. Η Εύα τρελάθηκε και δεν το περίμενα, μια και αυτού του είδους η μουσική δεν πρέπει να είναι και ιδιαιτέρως του γούστου της. Κι όμως! Από μόνη της πεταγόταν κι έλεγε ''Αυτό θα μπει εκεί που λέω για τη φυλακή'' ή, ακούγοντας ήχους πόλεις κι αγοράς, ''Αυτό θα μπει εκεί που λέω για τις πιάτσες''...Και σαν ο Στέφανος μάς δήλωσε πως δεν επιθυμεί να βγει στην τηλεόραση κι εγώ του είπα ''Α ναι, είσαι κι αναρχικός εσύ'', η Εύα τον πρόγκηξε με τον τρόπο της: ''Άντε καλέ, κι εγώ αναρχικιά είμαι. Υπάρχουν πιο αναρχικά πλάσματα από τους τρανς;'' Συμφωνήσαμε όλοι με τρανταχτά γέλια, συνειδητοποιώντας κατά βάθος πόσο σοβαρό ήταν αυτό που είπε. Έπειτα η Λιάνα μας έκανε το τραπέζι. Μαγείρεψε ένα ωραιότατο χοιρινό με λαχανικά και μπόλικο τυρί φέτα, που της παρήγγειλε η Εύα. Ο Απόλλωνας ήταν τρομερά κουρασμένος, σχεδόν έκλειναν τα μάτια του. Δουλεύει πολύ αυτός, τρέχοντας ως παραγωγός όλη την παράσταση. Τηλεφωνήματα, εξεύρεση χορηγών, ξενύχτια, προγράμματα, αφίσες κλπ. Μάλιστα, επειδή θα έχει περιοδεία με τους ''12 Ενόρκους'' στη Θεσ/νίκη τον Απρίλιο, μου ζήτησε να κάνω εγώ τον δημ/φο δίπλα στην Εύα (για ''περιορισμένο αριθμό παραστάσεων'' που λένε). ''Μαλάκα, πως θα παίζουμε εμείς οι δύο επί σκηνής;'' αναρωτήθηκε η Εύα! Και μετά: ''Πως θα σε κοιτάω και δε θα σκάμε στα γέλια;'' Είναι που εγώ, κάθε φορά που η Εύα μιλάει και αναφέρεται σε συγκεκριμένα πράγματα, επειδή έχω γράψει το κείμενο, γουρλώνω τα μάτια, άλλοτε από αποτροπιασμό, άλλοτε από έκπληξη και άλλοτε από θαυμασμό - βάσει των όσων αφηγείται πάντα. Εκείνη με παρακολουθεί και ξεχνάει τα λόγια της, αλλά ευτυχώς τα ''ξαναβρίσκει'' αμέσως. Χώρια που με τον Απόλλωνα ως δημ/φο υποτίθεται πως αναπτύσσεται και μια ψιλοερωτική σχέση μεταξύ τους - η περπατημένη τρανς που την πέφτει στο τεκνό, σα να λέμε. Με μένα, πάλι, στη σκηνή είναι σίγουρο πως η ''σχέση'' μας με την Εύα θα αναλωθεί στο κωμικό στοιχείο και μόνο σ' αυτό! Γλυκάθηκα ωστόσο! ''Ρε συ Απόλλωνα'' είπα του ηθοποιού, ''μήπως να έχεις εσύ αποκλειστικά το ρόλο του παραγωγού και να παίξω εγώ τον δημ/φο, τον εαυτό μου δηλαδή;'' ''Ξέχνα το, θα σε δολοφονήσω'' απεφάνθη ο Μπόλλας κι έτσι έκανα μόκο! Είχε πλάκα χθες που η καλή Λιάνα προσπαθούσε να...εκπολιτίσει την Κουμαριανού. Μέσα στο υπέροχο διαμέρισμα της, όπου η Εύα φώναζε κάθε τρεις και λίγο ''Πού'ναι, καλέ, το χοιρινό;'', εκείνη μας έβαλε ν' ακούσουμε το ''Γρήγορα η ώρα πέρασε'' του Ξυδάκη με την Αρβανιτάκη. ''Τι ωραία που τραγουδάει εδώ η Αρβανιτάκη'' σχολίασε η Εύα, ''στα άλλα δε μπορώ να την ακούσω''! Όταν όμως η Λιάνα το...προχώρησε και έβαλε στο CD - player πιανιστικά κομμάτια του Mozart, η Εύα δεν κρατήθηκε: ''Κυρία Λιάνα, μήπως σας βρίσκεται κάτι σε Βανδή ή Madonna;'' Είχαμε ξεκαρδιστεί...Για ώρα ακουγόταν ο Mozart, ώρα πολλή μάλλον, αφού γύρισε και μού'πε συνομωτικά η Εύα: ''Πες της, καλέ, να το βγάλει, θα με πάρει ο ύπνος''...Γνωρίζοντας την, όμως, καλά πλέον, κατάλαβα πως η Κουμαριανού αυτοσαρκαζόταν για μία ακόμη φορά, όπως της αρέσει να κάνει πάντα και παντού, ούσα ο εαυτός της και όχι κάτι ''άλλο'', ψεύτικο...Στο τέλος, σηκώθηκε όρθια και μας ψάρωσε! ''Άκουσε να δεις'' μου είπε σε αυστηρό τόνο, ''είναι η τελευταία φορά που δεν κάνουμε πρόβα και το ρίχνουμε στη μάσα και τα τραγούδια''! ''Ναι, βάλε μας και χέρι τώρα'' της απάντησα, νιώθωντας cool στην ουσία που έχει προοδεύσει με το κείμενο της. Αν και οι συνάξεις αυτές, τα τραπεζώματα, είναι πολύ σημαντικά κατά τη γνώμη μου. Μας φέρνουν πιο κοντά μέρα με τη μέρα, με βοηθούν να την κατανοήσω περισσότερο σαν ψυχισμό και σαν προσωπικότητα, με κάνουν να καταγράφω μέσα μου τις ιστορίες της σαν μαγνητόφωνο. Με την Κουμαριανού αισθάνομαι ώρες - ώρες σα να είμαι γλύπτης κι έχω ένα κομμάτι μάρμαρο που σμιλεύοντας το σιγά - σιγά, το βλέπω να μεταμορφώνεται σε έργο τέχνης. Κι αυτό, ομολογώ, ότι μου αρέσει πολύ, πάρα πολύ! 

* Στη photo από το φτωχικό μου, η Λιάνα κάνει δραματουργική ανάλυση του κειμένου στην Εύα!