Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011

καλή-ανάρρωση-ή-home-sweet-home

Σήμερα βγαίνει η μητέρα μου από το Ωνάσειο μετά από 17 ημέρες νοσηλείας. Οι λειτουργίες των οργάνων αποκαταστάθηκαν σταδιακά ύστερα από το σοκ του χειρουργείου και τον χημικό πόλεμο που υπέστη ο οργανισμός της, κατά την παραμονή της στην Εντατική κυρίως, οπότε όλα εξελίσσονται πλέον ομαλότατα, συμφώνως και με τον Dr. Μπαϊρακτάρη. Μέχρι και ρεφλεξιολόγο της έφεραν χθες στον θάλαμο για μασάζ στα πέλματα, προκειμένου να περπατήσει πιο γρήγορα η γυναίκα, με τις δύο αρτηρίες να λείπουν από τα πόδια της. Νομίζω πως χθες ήταν για μας Πρωτοχρονιά πραγματική, σαν τους χριστιανούς παλαιοημερολογίτες. Ή και σαν τους Ρώσους, αν υποτεθεί πως πριν από λίγες ώρες η Βικτώρια στην οικία της Λένας γιόρτασε τη δική της Πρωτοχρονιά και μοιραία συμμετείχαμε κι εμείς στο mini πάρτι της. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γιατρούς του Ωνασείου δεν φτάνει σίγουρα. Το δώρο μου στον άνθρωπο που έφτιαξε την καρδιά της μάνας μου δεν είναι το γνωστό φακελλάκι. Μην τυχόν και κάνεις να δώσεις χρήματα εκεί μέσα, με προειδοποίησαν από την πρώτη μέρα. Τότε, που είχα εισβάλλει κυριολεκτικά στα γραφεία της Α΄Καρδιοχειρουργικής Κλινικής σε κατάσταση πανικού κι όλοι, από τη γραμματέα μέχρι τους νοσηλευτές, γελούσαν με την κατάσταση, στην οποία βρισκόμουν. Όχι βέβαια από ασπλαχνία, αλλά από το γεγονός του χειρουργείου, που σε μένα φαινόταν εφιάλτης, ενώ γι' αυτούς ήταν υπόθεση ρουτίνας. Το δώρο μου, λοιπόν, στον γιατρό είναι υλιστικής φύσεως, θα λέγαμε: ένα μπαουλάκι με τέσσερα γαλλικά κρασιά, τα ντοκιμαντέρ μου σε dvd (τα άπαντα bosko ένα πράγμα) και ο Καβάφης της Λένας Πλάτωνος με ένα ευχαριστήριο σημείωμα από την ίδια τη συνθέτρια. Υπάρχει επίσης κι ένα άλλο σημείωμα μέσα, γραμμένο από μένα. Θέλησα πολύ απλά να πω του γιατρού ότι αν νομίζουμε εμείς οι καλλιτέχνες, είτε κάνουμε σινεμά, είτε μουσική, είτε ποίηση, ότι επιτελούμε συγχρόνως θεάρεστο έργο ζωής- κατά το κοινώς λεγόμενο- μάλλον γελιόμαστε οικτρά. Ικανοποιούμε πρόσκαιρα τη ματαιοδοξία μας μέχρι να τελειώσει το διάλειμμα. Διότι, έργο ζωής μπορεί να σκέφτεται ότι κάνει, και μ' αυτή τη σκέψη να ανεβαίνει στα ουράνια, μόνο ένας άνθρωπος που κόβει με πριόνι τον θώρακα ενός άλλου ανθρώπου, όχι για να τον σκοτώσει, αλλά αντίθετα για να του χαρίσει τη ζωή. Όλα τα άλλα επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι είναι...οδοντόκρεμες! Εύχομαι καλή υπόλοιπη ζωή στη μάνα μου και καλή δύναμη σε μένα για το στάδιο της ανάρρωσης της, αφού οικειοθελώς το παίρνω κι αυτό απάνω μου.

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Περαστικά της Αντώνη! Όλα να πάνε κατ'ευχήν. Να τη χαίρεσαι και να σε χαίρεται. Δώσ'τις τις ευχές μου,
Πάνος

BOSKO είπε...

Πάνος...
OK, Πάνο, thanx!
πέρνα για καφεδάκι, όποτε μπορείς.

ασωτος γιος είπε...

καλο κουραγιο , ολα γινονται για ενα λογο
δε πειραζει που την αναρρωση την παιρνεις πανω σου
ειναι τοσες φορες που ξενυχτησαν στο προσκεφαλο μας οταν ημασταν μικρα
τους το οφειλουμε

Λεωνίδας Μαριδάκης είπε...

Καλώς να την δεχτείς την μανούλα σου Αντώνη!
Εύχομαι από καρδιάς μια γρήγορη ανάρρωση : ))
Όλα όμορφα λοιπόν!!!

despinach. είπε...

Bosko, το πιο τρυφερό κομμάτι της περιπετειας...να αλληλοχαιρόσαστε λοιπόν κ με τις όποιες δυσκολίες!

xx

Lefteris είπε...

Αντώνη περαστικά στη Μητέρα σου και να συνεχίσει πιο δυνατή από πριν να είναι κοντά σου.

BOSKO είπε...

ασωτος γιος...
έτσι είναι, όπως τα λες!
σ' ευχαριστώ

BOSKO είπε...

Λεωνίδας Μαριδάκης...
ας πούμε ότι είναι όλα όμορφα, όπως λες κι εσύ, για να το πιστέψουμε ή μάλλον για να μην ξεχνάμε ότι αποφύγαμε τα χειρότερα.
και σένα σ' ευχαριστώ, Λεωνίδα

Ελένη Μπέη είπε...

Σιδερένια να είναι η γυναίκα, Αντώνη, και να χαίρεστε ο ένας τον άλλον. Από δω κι εμπρός κανέναν εφιάλτη. Μόνο όνειρα απ' αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς και να χαίρεσαι που τα είδες.

Κάθε καλό εύχομαι.

BOSKO είπε...

Despina...
κοίτα, τρυφερό δεν ξέρω αν είναι, διότι εγώ κι η μάνα μου αν μείνουμε πάνω από πέντε ώρες μαζί θα αλληλοδιαολοσταλθούμε αρκετές φορές, είναι σίγουρο αυτό.
για την ώρα, τα πάμε τέλεια πάντως!
δεν κοιμήθηκε όλη νύχτα χθες απ' τη χαρά της που θά 'βγαινε απ' το νοσοκομείο, "ζωντανή" όπως μου έλεγε.

BOSKO είπε...

Lefteris...
σ' ευχαριστώ, Λευτέρη, και να δώσεις πολλούς χαιρετισμούς στον Μίαρη απόψε. Καλώς ή κακώς, εγώ θα τη βγάλω με...baby sitting! Lolek και Electric Litany αναβάλλονται!

BOSKO είπε...

Νερένια...
μόνο σιδερένια; ντούρασελ τη βλέπω σε λίγο καιρό! Αφού αυτοεξυπηρετείται, είναι και το βασικότερο σ' αυτές τις δύσκολες μέρες της ανάρρωσης.
νά 'σαι καλά, σ' ευχαριστώ!

Ανώνυμος είπε...

Επιτέλους!
Καλώς να την δεχθείς και να την περιποιηθείς στο σπίτι σου τη μανούλα!
Εύχομαι να αναρρώσει γρήγορα και να γίνει πιο γερή κι από πριν!

Καλή δύναμη σε σένα..(μη χαθείς!)

despinach. είπε...

Αλήθεια κι εσείς? εμείς να δεις, αλληλοφαγωμένες κ αγαπημένες!! :D :D το αντίθετο θα ήταν αφύσικο...
ε, πώς να μην είναι χαρούμενη η γυναίκα! δώστης φιλί!

BOSKO είπε...

new-girl-on-the-blog...
don't worry, δεν χάνεται ο bosko απ' τη μπλογκόσφαιρα!
σ' ευχαριστούμε για τις ευχές σου!
θερμούς χαιρετισμούς στη συμπρωτεύουσα!

crispy είπε...

Καλη της αναρρωση.Τη μανα και τα τα ματια σου Αντωνη!

BOSKO είπε...

Despina...
αύριο θα της το δώσω!
τώρα την έβαλα για ύπνο, αφού όλη μέρα την περπάτησα λίγο μεσ' στο σπίτι, την έστησα σε πολυθρόνα την περισσότερη ώρα- όπως σύστησαν οι γιατροί-, της έδωσα κρεατόσουπα, πήρε τα καινούργια πλέον χάπια της και μετά φχαριστήθηκε μπροστά στην TV με λαϊκά άσματα της συμπαθέστατης Σοφίας Εμφιετζή! Εγώ πάντως τώρα ακούω La Traviata του Verdi και την έχω καταβρεί!

BOSKO είπε...

crispy...
δε λες τίποτα! αν σκεφτείς ότι κάθε μισή ώρα πηγαίνω στο δωμάτιο και παρακολουθώ πως...αναπνέει η γυναίκα, μάλλον τό 'χω πάρει πολύ πατριωτικά αυτό που λες κι εσύ!

despinach. είπε...

Πλάκα κάνεις! Κι εσύ ακούς όπερα τώρα? Επίσης τώρα βλέπω τον "Ντον Τζιοβάνι" του Μότσαρτ με σύγχρονο σκηνικό κ κοστουμια στο κανάλι cine...φοβερή υπόθεση κ "προχωρημένο" έργο για την εποχή του!
οκ! κ είπαμε μηn ξεχάσεις το φιλί!
;) xxx

BOSKO είπε...

Despina...
ε, ας θυμηθούμε τότε το καταπληκτικό ανέκδοτο με τον βλάχο απ' την Καρδίτσα που πήγε να δει τον γιο του, ο οποίος σπούδαζε στην Ιταλία και επισκέφτηκαν μαζί τη Σκάλα του Μιλάνο. Όταν επέστρεψε στο χωριό του, οι γέροι στο καφενείο ρωτούσαν:Πως λεγόταν το έργο που είδες; Κι απαντάει αυτός: Τι να σας πω, δε θυμάμαι...Λεγόταν η Τόσκα του Πουτσίνι ή η πούτσα του Τοσκάνι;
:-))

despinach. είπε...

αχαχαχα!! τέλειο!!

BOSKO είπε...

Despina...
πιο τέλειο είναι που μου το είπε το εν λόγω ανέκδοτο μία κοινή μας γνωστή και σπουδαία πιανίστα!

despinach. είπε...

αρχίζει από Δ. το μικρό της?

BOSKO είπε...

Despina...
όχι! Από Ν. αρχίζει...

despinach. είπε...

ααα, το πιασα!! τρομερή!! εμ καλλιτέχνης χωρίς αίσθηση του χιούμορ γίνεται?

Ανώνυμος είπε...

Όλα αυτα τα περνάς επειδή αντέχεις. Σκέψου το.
Σιδερένια η μητέρα.
Σ.