Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

πάλι-στην-ξεφτίλα

Κυκλοφορεί από σήμερα στα περίπτερα το τεύχος 178 του διφώνου. Κοστίζει πλέον ένα ή δύο ευρώ περισσότερο (8.90 και 9.90) και πως να μην συνέβαινε αυτό, αφού δίνεται με καμιά δεκαριά διαφορετικά premium-CDs, από Παύλο Σιδηρόπουλο και Blues Borothers μέχρι Νίκο Μαμαγκάκη και το Hotel California των Eagles. Αυτό θα πει πλουραλισμός! Φυσικά δεν το αγόρασα, όπως είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, αλλά το ξεφύλλισα στην οικία της Λιάνας Μαλανδρενιώτη, η οποία παραμένει στη συντακτική ομάδα του περιοδικού. Εκ πρώτης όψεως, μια χαρά μού φαίνεται και όπως ήταν αναμενόμενο χωρίς καμία ιδιαίτερη αλλαγή στην ύλη του. Δηλαδή, τ' είχες Γιάννη 'μ, τ' είχα πάντα, στο γκροτέσκ εξώφυλλο ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας με τον Δημήτρη Σταρόβα (ο Σωκράτης Μάλαμας, που πήγαινε για εξώφυλλο φημολογείται ότι δεν θέλει πια την κουβέντα, ούτε τη γνωριμιά- πού 'λεγε κι ο Άσιμος- με το status) και μέσα συνεντεύξεις της Ρίτας Αντωνοπούλου, του Γιώργου Μεράντζα, του Φοίβου Δεληβοριά, των Imam Baildi κλπ. κλπ. Καινούργιοι συντάκτες, η αλλοτινή διευθύντρια του διφώνου, Στέλλα Βλαχογιάννη που τώρα υπογράφει τη δική της στήλη για στίχους και η Αναστασία Κουκά του Έθνους. Είναι και δυο-τρία άλλα παιδιά που πρώτη φορά βλέπω τ' όνομα τους. Ως εδώ καλά και ούτε θ' ασχολιόμουν ξανά με την υπόθεση δίφωνο, αν...Αν στη σελίδα 14 δεν υπήρχε ένα κατάπτυστο ανυπόγραφο κείμενο, εν είδει δελτίου ήχου, το οποίο λίγο-πολύ βγάζει από μυθομανείς έως ηλιθίους όλους εμάς που τρέχαμε ένα μήνα πριν για να μην κλείσει το περιοδικό, να πάρουν οι συντάκτες τα δεδουλευμένα τους και να μην απολυθούν οι μισθωτοί. Μάλλον, κακώς πράξαμε στο πλαίσιο της γαμημένης συλλογικότητας, αφού όπως αποδείχτηκε η βασική πρεμούρα των περισσότερων δεν ήταν να μην κλείσει το δίφωνο, αλλά να μη χάσουν οι ίδιοι τη θεσούλα τους και, βέβαια, τα τσάμπα CDs κάθε μήνα από τις εταιρείες. Ορίστε, κατάντια και σκουληκιάρικη αγωνιστικότητα! Μην τα ρίχνουμε όλα στον "κακό" Γιαννίκο και τον "υποχθόνιο" Γελασάκη, μερίδιο ευθύνης για το αίσχος που συντελέστηκε στις πλάτες των γνήσιων αγωνιστών (εμού συμπεριλαμβανομένου) και των ήδη απολυμένων μισθωτών, έχουν αυτοί που επέστρεψαν! Anyway, αντιγράφω αυτούσιο το κείμενο και μετά θα το αναλύσουμε το πράγμα:

Ενώ το δίφωνο βρισκόταν σε φάση ανοδιοργάνωσης και επαναπροσδιορισμού της ύλης του, για ευρύτερη και πληρέστερη πληροφόρηση του αναγνωστικού κοινού, άρχισε μια κωμωδία παρεξηγήσεων. Φήμες ότι το περιοδικό διέκοψε την κυκλοφορία του κατέκλυσαν τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα ενημέρωσης. Κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να αναζητήσει την αλήθεια από το στόμα της διοίκησης της Εκδοτικής Εταιρίας που το εκδίδει. Κανένας δεν αναρωτήθηκε γιατί συζητιέται το κλείσιμο του περιοδικού, ενώ ουδέποτε ανακοινώθηκε επίσημα κάτι τέτοιο. Άσχετα με το γεγονός ότι η είδηση ήταν αναληθής, δεκάδες αναγνώστες και καλλιτέχνες εξέφρασαν συμπαράσταση στο περιοδικό και κάποιοι από αυτούς καθύβρισαν τη διοίκηση της Εκδοτικής Εταιρίας. Η αντίδραση ήταν άλλοτε υγιής, άλλοτε συγκινητική και άλλοτε ενοχλητική. Όμως, δίνει την ευκαιρία στο δίφωνο να δημιουργήσει σελίδες αλληλογραφίας που θα φιλοξανούν κάθε είδους απόψεις και, μακάρι, μέσα από αντιπαραθέσεις να προκύψει πρόοδος για το ελληνικό τραγούδι. Εγκαίνια με τα greatest hits του blog (http://www.e-difono.blogspot.com/) που επέμενε πως το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας έχει κλείσει.

Μάλιστα...Για να τα πιάσουμε τώρα ένα προς ένα τα φλέγοντα κοσμοϊστορικής σημασίας θέματα που θίγει το άνωθεν άρθρο. Κατ' αρχάς, δεν πιστεύω ότι το κείμενο γράφτηκε από τον Μιχάλη Γελασάκη, τον καινούργιο διευθυντή. Τον έχω για πιο έξυπνο. Ποιος το υπέγραψε, λοιπόν, και δεν μας κάνει τη χάρη να μας πει το ονοματάκι του; Μήπως ο ίδιος ο Κώστας Γιαννίκος; Και πάλι χλωμό μου φαίνεται. Όχι γι' άλλο λόγο, μα δεν θα βρισκόταν κάποιος απ' τους συμβούλους του να του πει Αρχηγέ μου, μην τα λες αυτά, γιατί θα φάμε τέτοια ντομάτα που θα εξασφαλίσουμε τον πελτέ του χειμώνα; Και θα συνέχιζε: Αρχηγέ μου, μην τα λες αυτά, διότι ο υιός σου βγήκε στο e-tetradio και δήλωσε στον Δημήτρη Κανελλόπουλο πως το δίφωνο ως έντυπο κλείνει και ενδέχεται να επανακυκλοφορήσει σε ηλεκτρονική μορφή. Να, δες εδώ, αν δεν το ξέρεις:

http://www.e-tetradio.gr/ar4515el_andreasgiannikosthakykloforiseiksanatodifwno.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter

Έτσι, άμα είχε γίνει αυτή η κουβέντα, κανείς δεν θά 'βγαινε τώρα να λέει ότι δεν υπήρξε ενδιαφέρον από δημοσιογράφους για την αλήθεια (συγκεκριμένα από τον Κανελλόπουλο, αλλά και όχι μόνο), βγάζοντας ουσιαστικά παραμυθατζή ολκής τον υιό Γιαννίκο που έδωσε τη συνέντευξη στο e-tetradio. Λέτε να τό 'γραψε το κείμενο ο ίδιος ο υιός Γιαννίκος; Θα πέσω απ' την καρέκλα μου από τα γέλια! Στο τέλος, δε, ο αφανής κειμενογράφος ειρωνεύεται το blog ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΔΙΦΩΝΟΥ που μάζεψε τόσες και τόσες υπογραφές καλλιτεχνών, παρ' όλο που εγώ, ως Μποσκοΐτης, με τα ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ σήκωσα πρώτος την παντιέρα. Αναπαράγει μάλιστα και τις δηλώσεις της Μποφίλιου, της Γαλάνη, της Πλάτωνος, του Δεληβοριά, του Μάνου Ελευθερίου, του Ιωαννίδη, της Ευσταθίας, του Νότη Μαυρουδή και του Δημήτρη Τυπάλδου, ενώ αναφέρει και απλώς ονομαστικά όλους τους άλλους καλλιτέχνες, που δεν είναι...greatest hits κατά την kitch γραφή του συντάκτη. Κρίμα, ρε γαμώτο, πολύ θα ήθελα να έβλεπα δημοσιευμένη στο δίφωνο τη γνώμη της Δανάης Παναγιωτοπούλου που παραινούσε για κατάληψη των γραφείων του Ομίλου από τους εργαζόμενους. Είπαμε, όμως, η Παναγιωτοπούλου δεν ανήκει στα greatest hits του Γιαννίκειου Ομίλου, οπότε βάλ' τη στο μούσκιο, πού 'λεγε κι ο Κώστας Βούτσας για το πορτραίτο του Γεωργίου Παπαδόπουλου εν καιρώ Μεταπολίτευσης. Τέλος, εκεί που ο αρθρογράφος γίνεται συγκινητικός και εύχεται να δημιουργήσει το δίφωνο σελίδες αλληλογραφίας με το αναγνωστικό κοινό υπέρ της προόδου του ελληνικού τραγουδιού, επειδή γνωρίζω εκ των έσω, συνιστώ να μη μασάτε, καθώς το 90% των επιστολών που έφτανε στο δίφωνο, ήταν μούφα. Ο αρχισυντάκτης τις έγραφε συνήθως για να σκοτώνει την ώρα του, μπας και γίνει καυγαδάκι μεταξύ καλλιτεχνών και αναγνωστών, και μέσω τζέρτζελου πουληθεί κάνα τεύχος παραπάνω. Άντε, τζους τώρα, πολλά είπαμε και θα σταματήσω εδώ τη στεγνή διαφήμιση στο δίφωνο. Κανονικά θα έπρεπε να δεχτώ ευχαριστήρια τηλεφωνήματα που οι πολυπληθείς αναγνώστες του blog μου θα ενημερωθούν για την επανακυκλοφορία του περιοδικού.

31 σχόλια:

  1. I like you Bosko giati ta les opos einai ke den masas! Mpravisimo!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος...
    όχι θα κάτσουμε να σκάσουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. εγω παντως δε θα το ξαναπαρω ακι αλλοι 2-3 που το παιρναμε
    και τωρα εχω κι ενα λογο παραπανω
    αυτα που εχω διαβασει απο σενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Γειάσου καλό μου!...ααααααααα!καλά!! και...'κερατάδες και δαρμένοι'που λέει και πολύ σοφά συνήθως ο λαουτζίκος που'λεγε και η Μαντάμ Σουσού,του αείμνηστου Ψαθά....τι να πεί κανείς...κρίμα που κατάντησε έτσι,ένα πολύ σπουδαίο περιοδικό για τη μουσική.....καλησπέρες,φιλάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκείνο που εμένα μου έκανε εντύπωση είναι ότι το blog για το κλείσιμο του περιοδικού και η αντίστοιχη "επίσημη" ιστοσελίδα στο facebook είχε σταματήσει να ενημερώνεται από τις 17 Γενάρη. Εμείς που είτε ως bloggers είτε ως απλοί αναγνώστες προσυπογράψαμε τις δηλώσεις για το κλείσιμο του "Διφώνου" και στηρίξαμε την προσπάθεια περιμέναμε μια "επίσημη" εξήγηση για την εξέλιξη της υπόθεσης, έστω αυτά το ανώνυμο κείμενο που αναδημοσίευσες εσύ σήμερα. Παράξενα πράγματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. μ'αρεσεις Αντωνακη, και εχεις απολυτο δικαιο!!!

    Υ.Γ εγω θα το ξανα παρω - οταν και εφοσον υπαρχει κανενα δισκακι που μου αρεσει και δεν το εχω, και λειπει απο την δισκοθηκη μου!!!! και σιγουρα το CD να αξιζει τον κοπο να το παρω!!!

    πετρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ασχετο με το θέμα το σχόλιο μου. Καλησπέρα μετά από πολύ καιρό. Χωρίς διαδίκτυο και σταθερό τηλέφωνο επί ενάμισυ μήνα λόγω μετακόμισης, τα έπαιξα. Τώρα που αποκαθιστώ επικοινωνία σιγά σιγά διαβάζω τα τρομερά που συνέβησαν με τη μητέρα σου αλλά και με τη δουλειά σου. Περαστικά στη μαμά και ξέρεις, είμαι κι εγώ μαμά ενός γιού, εφήβου, και όταν διάβαζα τις αναρτήσεις σου μέσα από τις οποίες φαίνονται τα συναισθήματα σου, αναρωτήθηκα πώς θα αντιδράσει ο δικός μου γιός μετά από χρόνια, αν συμβεί κάτι. Εγωίστριες οι μαμάδες!
    Οσο για τη δουλειά, μπράβο, μην το βάζεις κάτω, όσο μπορείς, τα έντυπα έρχονται και παρέρχονται, εσύ μένεις!
    Αλήθεια, το Δίφωνο δεν είχε πάλι προβλήματα, ή μάλλον η ιδιοκτήτρια εταιρεία, εκεί γύρω στο 2001 και είχε εκδοθεί απόφαση πτωχεύσεως της εταιρείας η οποία χρωστούσε εκατοντάδες εκατομμύρια (δραχμές)?!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Χρειαζόμεθα όλοι ένα ταξιδάκι στην Κίνα λέω γω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ασωτος γιος...
    εσύ πράξε κατά βούληση κι άσε με εμένα να λέω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αθανασία...
    κερατάδες και δαρμένοι! Καλοοοό! Αυτό έπρεπε νά 'χω βάλει τίτλο στο post!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Rena Fan...
    α, νάτος κι ο Fan δίπλα στον Rena κι η τάξις αποκαταστάθηκε. Μη με ρωτάς για το facebook, άλλος το χειριζόταν. Όσο γι' αυτό που λες περί (ανα)δημοσίευσης του κειμένου στο blog μου, σήμερα το είδα στο δίφωνο που κυκλοφόρησε, επομένως είπα να το βάλω για να δουν όλοι ποιος στην πραγματικότητα προξένησε την κωμωδία, όπως τη χαρακτηρίζει. Τραγέλαφος, κανονικά όμως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Mary Ka...
    καλώς την και να μην σκέφτεσαι τα μελλοντικά προβλήματα υγείας σου σε σχέση με τις αντιδράσεις του γιού σου. Μεσ' στη ζωή ειν' όλα κι οι γονείς φεύγουν κάποια στιγμή. Προσωπικά, ήθελα και έκανα το κάθε τί για να παραταθεί η ζωή της μητέρας μου, την οποία χρειάζομαι πολύ ακόμη, λόγω και κάποιων άλλων προσωπικών προβλημάτων, αφού είναι η μόνη που μπορεί να τα κοντρολάρει. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι που πηγαίνει καλά και σκέφτομαι ότι ξέφυγε απ' του Χάρου τα δόντια. Τα εργασιακά δεν με πολυαπασχολούν αυτή τη στιγμή, να σου πω. Τρώω απ' τα "έτοιμα" κι άμα κάτσουν τίποτα άλλα λεφτά, καλώς να κάτσουν. Ειδάλλως, στέγη και φαΐ έχουμε μαζί με την απαραίτητη υγεία. Όλα τ' άλλα τά 'χω χεσμένα κι αν αφιερώνω χρόνο στο δίφωνο είναι για να το διασκεδάσω περισσότερο. Από παλιά είχε οικονομικά προβλήματα το περιοδικό, συμβαδίζοντας με τον κορεσμό του έντεχνου, απλά το να σ' τα πω διεξοδικά τώρα θα πρέπει να γράφω για κάνα δίωρο.
    καλό ξημέρωμα σου εύχομαι & welcome back!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. πετρος...
    και δεν το παίρνεις; μ' απειλείς; χαχαχα
    καλά τα λες, πρόσεξε όμως μην σου αρέσουν όλα τα CDs, διότι πλέον είναι πάνω από δέκα, και θα ξεπαραδιαστείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. trashman...
    μπα, στην Κίνα μία φορά αξιώθηκα να πάω και θέλω να το θυμάμαι για πάντα σαν ταξίδι ζωής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Η ντροπή είναι για τους συντάκτες τώρα κυρίως, γιατί ενώ ξέρουν εκ των έσω την κατάσταση επέτρεψαν να μπει αυτό το κείμενο στο καινούριο τεύχος. Το να μη θέλει να χάσει κάποιος τη δουλειά του το καταλαβαίνω και το σέβομαι απόλυτα-σε αντίθεση με την κακώς εννοούμενη φιλοδοξία και τη διάθεση γρήγορης ανέλιξης κάποιων(το έχω ζήσει πολύ έντονα αυτό στο περιβάλλον που κινούμαι και δεν μου αρέσει καθόλου)

    Από την άλλη σε περίπτωση που δεν μπόρεσαν πράγματι να ελέγξουν το τελικό περιεχόμενό του όλοι ή κάποιοι, νομίζω πως οφείλουν έστω και τώρα να πάρουν θέση.
    Εκτός από τις φυσικές ανάγκες και τα υλικά αγαθά, υπάρχει και κάτι άλλο ουσιώδες για να μπορούμε να 'υπάρχουμε' και λέγεται αξιοπρέπεια.

    -και φυσικά ρισπέκτ στον Μάλαμα! Αααχ!!-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. εγώ αυτό που ποτέ δεν κατάλαβα είναι το γιατί το δίφωνο από ένα εκλεκτικό περιοδικο (με 1 σιντι δωρο) μετατράπηκε ξαφνικα σε μιας μιξερικής αισθητικής δωροσακούλα που αναλάμβανε να γεμίσει τη δισκοθήκη του κάθε πικραμένου. (εώς και κάτι κακές εκτυπώσεις "έργων τέχνης" δεν έφτασε να μοιραζει κάποια στιγμή?)
    ειλικρινά ποτέ δεν κατάλαβα αυτή τη λογική και δεν υπάρχει τίποτα να με εμποδίσει να πιστεύω ότι αυτό προκάλρεσε την κάτω βόλτα εφόσον πολλαπλασιάστηκε και η τιμή.
    τουλάχιστον χαιρομαι που έχω τεύχη του περριοδικού από τη δεκαετία του 90, έτσι να θυμόμαστε τις παλιές καλές μέρες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Bosko, ε δε θα σχολιάσω τίποτα...τα είχα πει χύμα σε άλλο ποστ που είχες κάνει κ κόντεψα να μετανιώσω γι αυτό κι όλας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Angelica...
    με κάλυψε 100% το σχόλιο σου και δεν έχω να προσθέσω τίποτα.
    απλά σ' ευχαριστώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Θρας...
    κι εσύ τά 'πες όλα, δηλαδή ήδη γνωστά πράγματα, που εκφράζουν όλη την αλήθεια. Κοιτάς τεύχη του ΄90 και δεν έχουν καμία σχέση με τα σημερινά. Σ' το λέω εγώ που έγραφα για μια δεκαετία σχεδόν στο περιοδικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. despinisOutopia...
    μη μιλάς, δεν είναι απαραίτητο (πού 'λεγε κι η Πίτσα Παπαδοπούλου) :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. κ του λόγου σου μίλα μας κι ας μη μας αγαπάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Λοιπόν, όσο το κοιτάζω τόσο περισσότερο καταλαβαίνω γιατί δεν υπογράφηκε η σελ. 14 που λες. Πολύ άτεχνο κουκούλωμα, βρε παιδάκι μου, πώς να πάρει κι υπογραφή από κάτω; Ούτε μια ευφάνταστη ιστορία για το πώς προκλήθηκε η "κωμωδία παρεξηγήσεων"; Έχουν το βήμα και δεν "βάζουν τα πράγματα στη θέση τους"; Τσ τσ τσ... Μπορούσαν καλύτερα.

    Πάντως δε χρειάζονται νεύρα. Το πλήρωμα του χρόνου είναι αναπόφευκτο κι αλίμονο σε όσους ακόμα και τώρα αρνιούνται να το δουν. Στην Πομπηία πολλούς τους βρήκε η λάβα στα κρεβάτια τους.

    Κλυτία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Κλυτία...
    είχα νεύρα όταν το πρωτοείδα, τώρα είμαι απόλυτα ήρεμος και σα να τα βλέπω όλα αυτά εξ αποστάσεως. Πάντα οι "οργισμένες" αναρτήσεις μου γράφονται εν θερμώ και μετά από καιρό γουστάρω να τις ξαναδιαβάζω εγώ ο ίδιος βασικά.
    Πήγαινε και μέχρι τα Μουσικά Προάστια (www.mousikaproastia.blogspot.com) όπου ο Ηρακλής Οικονόμου υπέγραψε ένα εξαιρετικό κείμενο για το θέμα.
    καληνυχτίζω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. να το δημοσιευες τώρα;

    νίκος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Σε όλη την ιστορία του περιοδικού αγόρασα ένα και μοναδικό τεύχος. Αυτό που είχε συνέντευξη ενός εκ των αφών κλαψ (κατσιμ@λ@κες). Η υπεροψία του εν λόγω κακοτέχνη ήταν εκνευριστική ενώ η υπόλοιπη ύλη ήταν από χάλια, έως επιεικώς αδιάφορη. Ήταν τόσο χάλια που δεν το ξανά αγόρασα και δεν πρόκειται να το ξανά αγοράσω. Έκτοτε που και που πέφτει στα χέρια μου, είτε σε καφετέριες, είτε σε φιλικά σπίτια. ΑΝ το ξεφυλλίσω, απλά αυτό-επιβεβαιώνομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. νίκος...
    καλή ιδέα, αλλά θα το κάνω, μόνο όταν και αν οι υπόλοιποι συνάδελφοι σου πάρουν θέση για το καινούργιο αίσχος. Να δεις όμως που όλοι θα κάνουν τον Κινέζο τώρα που ξαναβρήκαν το "βήμα" τους. Κι ας τους υποτιμάει φοβερά το κείμενο του ανώνυμου συντάκτη στο δίφωνο, χωρίζοντας τους σε "γνωστούς" και "άγνωστους". Άκου τα "greatest hits" του blog, οι φασίστες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Jazzman...
    εσύ πάλι ως εραστής της Jazz, που αυτοπροσδιορίζεσαι, τι τό 'θελες το δίφωνο με συνέντευξη μάλιστα του ενός Κατσιμίχα, τον οποίο εγώ εκτιμώ ιδιαιτέρως; Ας έπαιρνες το Τζαζ+Jazz που είναι μοναδικό στον τομέα του. Θέλω να πω πως αν δεν σε ενδιέφερε ποτέ το έντεχνο, ως ακροατής, το καλύτερο περιοδικό του κόσμου να ήταν το δίφωνο, πάλι εσένα δεν θα σε κάλυπτε. Τέλος, σκέψου ότι απευθύνεσαι σε κάποιον που από το 2001 έχει δώσει το αίμα του για το συγκεκριμένο περιοδικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Μπορεί και να κάνω λάθος, αλλά το τεύχος που αγόρασα πρέπει να ήταν την περίοδο αμέσως πριν ανακαλύψω την τζαζ ή έστω την περίοδο που την είχα μόλις ανακαλύψει. Τώρα γιατί αγόρασα το συγκεκριμένο τεύχος δεν θυμάμαι - ίσως είχε ενδιαφέρον δισκάκι. Και μπορεί να μην είμαι λάτρης του έντεχνου, αλλά γνωρίζω πολύ καλά και ως ακροατής αλλά και ως μουσικός το ρεμπέτικο, μια μουσική αγάπη που έχω πολλά χρόνια πριν ανακαλύψω την τζαζ. Για την ακρίβεια μεγάλωσα με το ρεμπέτικο, είναι μουσικό βίωμα για μένα (ο πατέρας μου είναι ρεμπέτης, τρίχορδο μπουζούκι, από τους λίγους αυθεντικούς ακόμα εν ζωή). Σίγουρα η τοποθέτηση μου για το δίφωνο και το έντεχνο είναι υποκειμενική, αλλά το ότι η σύγχρονη μουσική μας (και αναφέρομαι πολύ αργότερα από το 1955) είναι μια σκέτη παρακμή (με λαμπρές εξαιρέσεις πάντα) είμαι σίγουρος πως είναι κοινή πεποίθηση για τους περισσότερους, αναφερόμενος πάντα σε καλλιεργημένους ακροατές.

    Πιστεύω πως θα ήσουν άμεσα θιγόμενος αν τασσόμουν υπέρ του κλεισίματος του περιοδικού. Αλλά σίγουρα δεν υποστηρίζω κάτι τέτοιο. Η πολυφωνία και η πολυμορφία σε μουσικό και πολιτισμικό πλαίσιο (και όχι μόνο) είναι επιθυμητά χαρακτηριστικά κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Και στο κάτω-κάτω γιατί να χάσουν την δουλειά τους τόσοι άνθρωποι...

    ΥΓ Φυσικά το jazz 'n' τζαζ το αγοράζω σχεδόν κάθε μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή