Πάμε πάλι...Το ντοκιμαντέρ μου, Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ, επαναπροβάλλεται απόψε μέσα στο δισκοπωλείο MusicWorks στην Πετρούπολη, στις 20.00 το βράδυ. Ανέκαθεν πίστευα ότι ο φυσικός χώρος προβολής αυτής της ταινίας ήταν τα δισκάδικα, πέραν των κινηματογραφικών αιθουσών, γι' αυτό και αποδέχτηκα την τιμητική πρόταση του Θανάση Αρβανίτη, μουσικογράφου και ιδιοκτήτη του MusicWorks, για μία ακόμη προβολή και συζήτηση με το κοινό. Ενδέχεται μάλιστα στη συγκεκριμένη προβολή να παραστούν και ο Δημήτρης Πουλικάκος με τη Μαρίζα Κωχ και αυτοί- σίγουρα- θά 'χουν πολλά περισσότερα να μοιραστούν με τους σινεφίλ μουσικόφιλους! Η δ/νση του MusicWorks Records είναι Αγίας Λαύρας 74, Πετρούπολη, τηλ. 210 - 5055255 (ελεύθερη είσοδος). Πληροφορίες μπορείτε να αντλήσετε από το ιστολόγιο του δισκοπωλείου: http://musicworksrecords.blogspot.com/2011/02/efe-27-2-2011.htmlΣας περιμένουμε, αν και τόσες φορές πια πού 'χει προβληθεί αυτή η ταινία, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι σίγουρα όλο και κάπου θα την έχουν πετύχει. Τέλος, επειδή μια αγωνία για την τύχη του Κυνόδοντα στα Όσκαρ, την έχω, όποιος είναι συνδρομητής της NOVA και μάθει πρώτος τα αποτελέσματα, ας αφήσει εδώ κάποιο σχόλιο. Καλή επιτυχία στον Γιώργο Λάνθιμο για τη μεγαλύτερη νίκη του ελληνικού κινηματογράφου!
14 σχόλια:
συμπαθω τον λανθιμο, αλλα γιατι προκειται να ειναι αυτη η μεγαλυτερη νικη του ελληνικου σινεμα?
ασωτος γιος...
ξέρεις πολλές ελληνικές ταινίες που να μπήκαν στην τελική πεντάδα για τα Όσκαρ; εδώ δεν εξετάζουμε αν είναι καλό ή κακό το φιλμ, αλλά ευχόμαστε ως Έλληνες και ως γνήσιοι εθνικόφρονες που είμεθα, να μας φέρει το Όσκαρ το παλικάρι. Χώρια που εμένα απ' την πρώτη στιγμή ο "Κυνόδοντας" συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τις αγαπημένες ταινίες μου.
Καλή προβολή Bosko! Ήθελα πολύ να είμαι εκεί κ να ακούσω από κοντά κ τον Πουλικάκο να τα λέει χύμα κι ωραία...μα ήμουν εκτός Αθηνών, που να προλάβω...να τα λες πιο έγκαιρα αυτά καλέ! :)
Despina
Ο Κυνόδοντας είναι υπέροχη ταινία:πρωτότυπη,καυστική,ευρηματική.Την τελευταια εικοσαετία και βάλλε αν εξαιρέσει κανείς τα φιλμ του Αγγελόπουλου, η ταινία του Λάνθιμου είναι η μοναδική ελληνική ταινία που προβλήθηκε σε πολλές χώρες του εξωτερικού και διακρίθηκε ή βραβεύτηκε σε πολλούς διαγωνισμούς.Ξεχάσαμε κιόλας την βράβευσή της στο φεστιβάλ των Καννών;
Αντιθέτως κάτι ταινίες σχετικές με τεράστιους μουσακάδες,με φίνα εδέσματα Κωνσταντινουπόλεως ή ακόμα κι ο βίος και πολιτεία πολυαγαπημένου μας ζωγράφου πέρασαν σχεδόν απαρατήρητες με μάλλον κακές κριτικές.Για μια απ΄αυτές κάποιος κριτικός του εξωτερικού είπε ότι ήταν κακόγουστη χλωμή αντιγραφή της Αμελί.Γιατί όμως σαν Έλληνες που είμαστε δυσκολευόμαστε τόσο πολύ να αναγνωρίσουμε το έργο των καλών σκηνοθετών μας που διαπρέπουν στο εξωτερικό;Μετά λοιπόν τον Κακογιάννη και τον Αγγελόπουλο,ελπίζω να προστεθεί κι ένα τρίτο ελληνικό αστέρι στον παγκόσμιο κινηματογράφο!! Δεν ξεχνώ φυσικά και τον Κούνδουρο του οποίου η ταινία Ο ΔΡΑΚΟΣ εξακολουθεί να προβάλλεται σε όλες τις κινηματογραφικές λέσχες του εξωτερικού.Εκτιμήθηκε απ΄τους συμπατριώτες μας;
Despina...
ε, αφού το blog έχει τη ροή εφημερίδας, σπάνια κάνω αναρτήσεις για κάποιο event από την προηγούμενη. Αλλά σιγά μην έχανες την αναχώρηση απ' τας Αθήνας για μία ακόμη προβολή του ντοκιμαντέρ! Και δεν σ'το κάνω ένα dvd να τό 'χεις να το βλέπεις όποτε θες; :-))
Υπερμίκης...
δεν έχω να προσθέσω τίποτα, αγαπητέ. Με κάλυψες απόλυτα, όμως οφείλω να πω ότι η ταινία με τους μουσακάδες, όπως λες υποτιμητικά, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση σε φεστιβάλ του εξωτερικού, όπου αναγορεύθηκε σε ευρωπαϊκό cult διαμάντι! Για τις άλλες περιπτώσεις που αναφέρεις, συμφωνώ και επαυξάνω!
...εννούσα μετά την επιστροφή...ναι εννοείται ότι θα ήθελα πολύ να έχω όλα τα ντοκιμαντέρ σου, συλλογή ξεχωριστή!!!
άντε φιλιά κ πάλι :)
Μποσκο ο Κουνδουρος αμα ερωτηθει ποιος θα παρει το Οσκαρ θα απαντησει ο Ζυλ Ντασεν με το Ριφιφι!!!
Συγνώμη για τον μουσακά.Δεν το ήξερα.Ίσως με παρέσυρε και ο αστείος τίτλος..(παρεπιπτόντος μ΄άρεσε πολύ η ταινία του Στρέλλα)Και τις τρεις ταινίες που υπονοώ ,δεν τις υποτιμώ.Αναγνωρίζω τις τεράστιες προσπάθειες των καλλιτεχνών που πήραν μέρος σ΄αυτές.Ξέρω επίσης ότι είχαν μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στην Ελλάδα.Ήθελα να υπογραμμίσω απλά ότι όποια ελληνική ταινία προβάλλεται στο εξωτερικό δεν σημαινει κι απαραίτητα ότι σημειώνει μεγάλη επιτυχία και ότι ο δημιουργός της γίνεται αυτόματα Κακογιάννης ή Αγγελόπουλος.
Ξέχασα να αναφέρω και τον Βούλγαρη του οποίου η ταινία ΤΟ ΠΡΟΞΕΝΙΟ ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ προβάλλεται ταχτικά στη σινεματεκ της χώρας που μένω,εν αντιθέσει με τις Νύφες.
Υπερμίκης...
κοίταξε, το σινεμά προχωράει, δεν είναι δυνατόν εν έτει 2011 να μένουμε προσκολλημένοι στα 50s-60s (Κακογιάννης) ή στα 70s (Αγγελόπουλος). Ο Δανίκας, που εκτιμώ προσωπικά, έγραψε ότι ο "Κυνόδοντας" είναι ίδιου διαμετρήματος με ότι ήταν η αγγελοπουλική "Αναπαράσταση" το ΄70, αναφορικά με τη θερμή ανταπόκριση από το εξωτερικό. Άλλωστε, ο Λάνθιμος είναι νέος άνθρωπος, πρέπει δηλαδή να πενηνταρίσει για νά 'χει την αποδοχή των συμπατριωτών του; Τόπο στα νειάτα και στο μέλλον, λοιπόν, με όλο τον απαραίτητο σεβασμό στους πρεσβύτερους που κατάφεραν ότι κατάφεραν. Αυτή ειν' η γνώμη μου.
Κατά βάθος συμφωνώ μαζί σου! Ο Αγγελόπουλος όμως δεν ήταν μόνο της δεκαετίας του 70.Το λιγότερο είχε τρεις μεγάλες επιτυχίες την δεκαετία του 80:1984-Ταξίδι στα Κύθηρα,1987-Ο μελισσοκόμος,1988-Τοπίο στην ομιχλη.Και οι τρεις αν δεν απατώμαι με την υπέροχη μουσική (της Χατζιδακικής; ) της Καραίνδρου.Την δε δεκαετία του 90 γύρισε την πανβαλκανική του ταινία Το Βλέμμα Του Οδυσσέα που μαζι με τον ΘΙΑΣΟ είναι οι δυο του ταινίες που προσωπικά προτιμώ.Θα μπορούσα να συνεχίσω αναφέροντας και την απαράμιλλης ομορφιάς ταινία του ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ...ήδη εν έτη
2004.Πολύ σωστή η σύγκριση του Κου Δανίκα,δεν νομίζω όμως ότι είναι θαυμαστής του έργου του Αγγελόπουλου.
Τον θαυμασμό μου για τον Λάνθιμο τον έχω ήδη εκφράσει.Το ίδιο ισχύει για τον Κούτρα και για κάθε νέο σκηνοθέτη που κάνει καλή δουλειά.(μόνο που κυρίως λόγω αποστάσεως δεν μπορώ να τα παρακολουθώ όλα,η δε ενημέρωσή μου πάνω στα εν Ελλάδι καλλιτεχνικά τεκταινόμενα κάθε άλλο παρά πλήρης είναι)Εύχομαι να κάνουν πολλές επιτυχίες.Ο χρόνος θα το δείξει...Πάντως χαίρομαι πάντα όταν διακρίνονται
έλληνες καλλιτέχνες στο εξωτερικό!
Αυτά αγαπητέ Μπόσκο.Καλό ξημέρωμα!
Κατά βάθος συμφωνώ μαζί σου! Ο Αγγελόπουλος όμως δεν ήταν μόνο της δεκαετίας του 70.Το λιγότερο είχε τρεις μεγάλες επιτυχίες την δεκαετία του 80:1984-Ταξίδι στα Κύθηρα,1987-Ο μελισσοκόμος,1988-Τοπίο στην ομιχλη.Και οι τρεις αν δεν απατώμαι με την υπέροχη μουσική (της Χατζιδακικής; ) της Καραίνδρου.Την δε δεκαετία του 90 γύρισε την πανβαλκανική του ταινία Το Βλέμμα Του Οδυσσέα που μαζι με τον ΘΙΑΣΟ είναι οι δυο του ταινίες που προσωπικά προτιμώ.Θα μπορούσα να συνεχίσω αναφέροντας και την απαράμιλλης ομορφιάς ταινία του ΤΟ ΛΙΒΑΔΙ ΠΟΥ ΔΑΚΡΥΖΕΙ...ήδη εν έτη
2004.Πολύ σωστή η σύγκριση του Κου Δανίκα,δεν νομίζω όμως ότι είναι θαυμαστής του έργου του Αγγελόπουλου.
Τον θαυμασμό μου για τον Λάνθιμο τον έχω ήδη εκφράσει.Το ίδιο ισχύει για τον Κούτρα και για κάθε νέο σκηνοθέτη που κάνει καλή δουλειά.(μόνο που κυρίως λόγω αποστάσεως δεν μπορώ να τα παρακολουθώ όλα,η δε ενημέρωσή μου πάνω στα εν Ελλάδι καλλιτεχνικά τεκταινόμενα κάθε άλλο παρά πλήρης είναι)Εύχομαι να κάνουν πολλές επιτυχίες.Ο χρόνος θα το δείξει...Πάντως χαίρομαι πάντα όταν διακρίνονται
έλληνες καλλιτέχνες στο εξωτερικό!
Αυτά αγαπητέ Μπόσκο.Καλό ξημέρωμα!
Αγαπητέ Αντώνη,
θα ήθελα, προσωπικά αλλά και εκ μέρους των φίλων του Music Works, να σ’ ευχαριστήσω για την παρουσία σου στο EFE
(EventFulEvening) της περασμένης Κυριακής, στο χώρο του δισκοπωλείου.
Ηταν πράγματι πολύ ενδιαφέρουσα η ταινία σου, καθώς επίσης και η κουβέντα που κάναμε μαζί σου μετά την προβολή της.
Για μένα, ήταν ένα βιωματικό μουσικό «φλας μπακ» στα εφηβικά μου χρόνια, μιας και πρωτοπήγα σε συναυλία στο Κύτταρο το 1974.
Οι φίλοι μας σε «πηγαδάκια» αργότερα, μας έλεγαν πόσο ευχαριστήθηκαν το ντοκιμαντέρ, αλλά και πόσο σημαντικά για εμάς τους μουσικόφιλους ήταν τα επιπλέον «off the record» στοιχεία που αποκάλυψες και μοιράσθηκες μαζί μας.
Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο στις εκδηλώσεις που διοργανώνουμε στο Music Works, να περνάμε καλά και να μοιραζόμαστε την αγάπη μας και τη γνώση μας για τη μουσική.
Θα χαρώ να τα πούμε και πάλι από κοντά.
Καλή συνέχεια, και επιτυχία στα μελλοντικά σου «πρότζεκτ».
Με φιλικούς χαιρετισμούς
Θανάσης Αρβανίτης
Music Works
Δισκοπωλείο Music Work Records...
εγώ σ' ευχαριστώ, Θανάση, για τα καλά σου λόγια και μου άρεσε πολύ το παρεΐστικο κλίμα της προβολής. Όπως έγραψα κιόλας, τι καλύτερο απ' το να παίζεται το "Ζωντανοί στο Κύτταρο-Σκηνές Ροκ" μέσα σ' ένα δισκοπωλείο; και τόσο ψαγμένο δισκοπωλείο! επομένως, ας πούμε ότι θα κάνουμε κι άλλα ωραία πράγματα με την "κατάσταση" αυτή που έστησες.
χαιρετώ & καλημερίζω!
Δημοσίευση σχολίου