Η μεγαλύτερη απώλεια για μένα μέσα στο 2020 ήταν αυτή των...μαλλιών μου. Ευτυχώς όχι σε δραματικό επίπεδο, αλλά ένα «φεγγαράκι» το έκανα στην κορυφή κι αυτό το συνειδητοποίησα όταν με είδα στα πλάνα του Τηλεμαραθώνιου Αλληλεγγύης την περασμένη Κυριακή. Δηλαδή εδώ και καιρό το'χα δει, όταν η συνεργάτιδα μου, Αγγελική Παπαϊωάννου, φωτογράφιζε και μένα μαζί με τους συνεντευξιαζόμενους μου. Έλεγα αρχή είναι, δεν πρόκειται να καραφλιάσουμε κιόλας τόσο γρήγορα, αλλά ως φαίνεται η κατάσταση προχώρησε. Και για να εξηγούμαι: Μπορώ να ανεχτώ οτιδήποτε στραβό πάνω μου, τα πάντα! Τα πάντα εκτός απ' τη φαλάκρα, που ως λέξη ακούγεται χειρότερη κι απ' την καράφλα, πού'χει μια γερή δόση καφρίλας. Το παράδοξο είναι πως δεν χάνω τρίχες, δεν τις έβλεπα ούτε στο μπάνιο, μα ούτε και στο μαξιλάρι. Η αραίωση επήλθε σε φυσιολογικά πλαίσια λόγω της ηλικίας, αφού τον Φλεβάρη γίνομαι 47 ετών, καλά νά'μαστε. Σκέφτηκα να πάρω βιταμίνες, όπως έκαναν πολλοί φίλοι και, μάλιστα αρκετά νεότεροι μου, για να μη χάσουν τα μαλλιά τους. Μάλλον δεν θα μου πρόσφεραν και πολλά πράγματα, τουλάχιστον για τον πανικό που μου δημιούργησε η ίδια η εικόνα μου. Έτσι, τ' αποφάσισα και μέσα στον Ιανουάριο, τώρα που είναι νωρίς, θα ξεκινήσω θεραπεία εμφύτευσης, είτε με φύτρες, είτε μέσω των ιχνοστοιχείων του αίματος μου - όπως καταλαβαίνει κανείς, φρόντισα να το ψάξω το θέμα. Η συγκεκριμένη θεραπεία θα κοστίσει, αλλά εδώ έφτιαξα πριν τρία χρόνια τα δόντια μου κι έδωσα δυόμισι χιλιάρικα, δεν θα το κάνω για να σώσω τα μαλλιά της κεφαλής μου, που ήταν και ο μόνιμος εφιάλτης μου; Νομίζω πως θα με αναλάβει ο ιατρός Νεκτάριος Ντουντουλάκης, που είναι ένας απ' τους καλύτερους πλαστικούς χειρουργούς, ειδικευμένος - μεταξύ άλλων - στην αποκατάσταση του τριχωτού της κεφαλής. Πιθανώς κάποιοι να γελάνε διαβάζοντας τις γραμμές αυτές, να λένε «Της κοντής ψωλής της φταίνε οι κοντές οι τρίχες», για μένα όμως το θέμα είναι σοβαρότατο και ομολογώ πως με έριξε σε μία μελαγχολία την τελευταία εβδομάδα. Στην τελική, δικαίωμα μου είναι να κάνω ότι θεραπεία γουστάρω - και βυζιά να βάλω, και ουρά που λέει ο λόγος, δεν θα απολογηθώ σε κανέναν. Ο καθένας κάνει όπως νιώθει ότι θα φαίνεται καλύτερα στον ίδιο του τον εαυτό και μετά στους άλλους. Επομένως, δουλειά δεν είχαμε - δουλειά αποκτήσαμε με αίσια, θέλω να πιστεύω, αποτελέσματα. Ευτυχώς μόνο στην κορυφή εντοπίζεται το πρόβλημα και όχι στους κροτάφους ή στο μπροστινό μέρος που είναι όλο καινούργιες φύτρες. Δεν ξέρω κιόλας μήπως πρέπει να το αφήσω να προχωρήσει κι άλλο ώστε να ξεκινήσει λίγο αργότερα η θεραπεία. Πάντως, θα το κάνω! Και το ότι ήδη βρήκα έναν καλό γιατρό, που αυτό είναι το αντικείμενο του, με γεμίζει χαρά και αισιοδοξία.
