Γιατί να με ρωτάς τόσα πολλά
για τη ζωή μου, για τις σκέψεις,
για το μέλλον μου...
Δεν ξέρω σε ποιο κρεβάτι θα κοιμηθώ
όμως το δικό σου δεν έχει διέξοδο
Δεν ξέρω σε ποια χέρια θα κλάψω
μα τα δικά σου ήδη καταρρέουνε
Δεν ξέρω ποια χαμόγελα θα δεηθώ
μα το δικό σου δε θα μου ανήκει
Γι' αυτό θα σε κοιτώ αμίλητη, γι' αυτό
δε σου τηλεφωνώ, γι' αυτό δε σού' γραψα.
Είναι μια εξευτελισμένη φρόνηση που μπόρεσα,
αν είναι δυνατόν, μια σιωπή να προστατέψει.
* Στη σελίδα 65 του τεύχους 10 της «Διαγωνίου» (Ιανουάριος - Μάρτιος 1967) υπήρχαν δημοσιευμένα δύο ποιήματα της Θεοδώρας Ντάκου: «Η Ανταύγεια» και «Η σιωπή».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου