Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008
ΕΦΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ WITHOUT ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΒΡΑΝΑ!
Μια ταινία αλλιώτικη απ' τις άλλες και ένας νέος καλλιτέχνης, εικαστικός και κινηματογραφιστής, έφυγαν από το 49ο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης με τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του ΥΠΠΟ για το 2008. Συγκεκριμένα, το Without του 30χρονου Αλέξανδρου Αβρανά απέσπασε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, το 1ο Βραβείο Ταινίας Μυθοπλασίας, τα Βραβεία Φωτογραφίας, Μοντάζ και Μακιγιάζ, καθώς και το Βραβείο Ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια του, την Εύη Σαουλίδου! Δυστυχώς, όχι και το Βραβείο Μουσικής στον Κ. Βήτα.
Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά- πολλά χρόνια, που η αυλαία του φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης έπεσε με έναν φρέσκο παραγωγό, ανεξάρτητο, επί σκηνής! Θα μπορούσα να γράψω και πολλά άλλα, όπως και γιατί χάρηκα ιδιαιτέρως με τα βραβεία του Αβρανά, αλλά δεν θα το κάνω για λόγους καθαρά δεοντολογικούς! Ας αρκεστώ επομένως στο κοινότοπο, όσο και ειλικρινές, να βρουν το δρόμο τους από δω και πέρα στις αίθουσες όλες οι ελληνικές ταινίες!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Περιμένοντας κάποιος να σχολιάσει, σκέφτηκα ότι υπάρχει μιά...εμπόλεμη σιωπή για τον Αβρανά.
Κατα βάθος θέλουν να εξαφανιστεί, να μήν υπάρχει.
Στο σιωπηλό τους μένος δεν αρκούνται ούτε στην διαφαινόμενη εμπορική του αποτυχία.
Τον θέλουν ανύπαρκτο.
Κι αυτό μόνον ο Θεός της Τέχνης θα το δείξει!
Η ταινία είναι συγκλονιστική. όπως κάθε χωρισμός. Εχει τη σιωπή της ζωής και την φλυαρία της πληκτικής ζωής μας.
Εχει την αισθητική των stereo nova ,
μιας υπόγειας γενιάς που δεν εντάχθηκε αλλα περιφέρεται στα πέριξ του συστήματος.
Είναι η Ελλάδα που δεν περιγράφεται πουθενά πάρα μόνο στα πιό εσωτερικά μας ,στα ουσιαστικά μας ,γεγονότα.
Οι θιασώτες της τηλεορασης, του lifestyle και της κριτικής είναι βέβαιο πως θα την μισήσουν και μόνο γιατί τους ξεβολεύει αφάνταστα.
Η ταινία δεν αφορά πολλούς, αφορά μονόν τους εκλεκτούς που ξέρουν, που ζουν, που αντέχουν...
Αισθηματική ηλικία...
δεν έχεις καταλάβει πως και στο χώρο του πολιτισμού βασιλεύει η γερουσία; τα λαμόγια που λέγαμε; άνθρωποι που κοιτάνε πώς μέσω της τέχνης (εν προκειμένω, του σινεμά) θα θρέψουν τις οικογένειες τους. Κανένα όραμα, μόνο αισθητική βολεψίματος ή διατήρησης του μικροαστισμού τους. Όσο κι αν τον κρύβουν τεχνηέντως κάτω από μπανάλ ποιητικίζοντες τίτλους των ταινιών τους. Θεωρώ τον τίτλο Without και μόνο ως ό,τι πιο ελλειπτικό και μίνιμαλ σε ένα φεστιβάλ που οι τίτλοι των περισσότερων ταινιών ήταν για γέλια και για κλάματα. Όλα αυτά, χωρίς να' χω δει καμία απ' αυτές τις ταινίες. Τον Αβρανά πάλι τον ήξερα ως εικαστικό. Η ταινία του, είμαι σίγουρος, θα' ναι έτσι όπως τα λες!
Δημοσίευση σχολίου