Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Η τεράστια κοινωνική σημασία ηθοποιών, σαν τον Χάρη Φλέουρα, εν τω συγχρόνω καλλιτεχνικώ βίω!

Το έργο του Ευάγγελου Λεμπέση με τίτλο ''Η τεράστια κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω'', που παίζεται αυτόν τον καιρό στο θέατρο Ιλίσια - Βολανάκης, είναι ένα δύσκολο εγχείρημα. Ας ξεκινήσω απ' αυτό. Δύσκολο όχι μόνο για τον ηθοποιό που επωμίζεται τον ένα και μοναδικό ρόλο, αλλά και για τον σκηνοθέτη που αναλαμβάνει τη θεατροποίηση του. Διότι, δεν πρόκειται για ένα αμιγώς θεατρικό κείμενο, αλλά για ένα δοκίμιο με ξεχωριστά κεφάλαια, που με τρόπο καυστικό και χιουμοριστικό, σχολιάζει την επικράτηση της τάξης των βλακών, των ηλιθίων και των κουτοπόνηρων σε ολόκληρη την κοινωνία. Σίγουρα πρόκειται επίσης για μία θεατρική πράξη, για την οποία αν δεν υπήρχαν ο συγκεκριμένος ηθοποιός και ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης από πίσω της, ενδεχομένως να έβγαινε ένα πλαδαρό θέαμα και μία ανιαρή - στα μάτια/ αυτιά του θεατή/ ακροατή - ανάγνωση, παρά τη σχετικά σύντομη διάρκεια (περίπου 70 λεπτά).
Ο Σταμάτης Κραουνάκης γνωρίζει καλά τους θεατρικούς κανόνες, εφόσον άνετα θα του αποδιδόταν ο χαρακτηρισμός του θεατράνθρωπου, πέραν αυτού του μουσικοσυνθέτη. Δεν γνωρίζω αν ήταν δική του ιδέα η μεταφορά στο σανίδι του έργου του Λεμπέση, πάντως φαίνεται να το διασκέδασε ιδιαιτέρως στο πόστο του σκηνοθέτη - καθοδηγητή. Υπάρχουν πολλά σκηνοθετικά ευρήματα που κρατούν ζωηρό το μάτι του θεατή και ορθάνοιχτα τα αυτιά του, καθώς ο ηθοποιός ερμηνεύει ένα παραληρηματικό κείμενο, απ' το οποίο δεν πρέπει να χαθεί η παραμικρή ατάκα, αφού διαφορετικά κινδυνεύει με κατάρρευση το όλο οικοδόμημα. Ένα λιτό ντεκόρ, ένα παιχνίδισμα με τα φώτα, ακόμα και ένα εντυπωσιακό φωτιστικό εφέ, βασικά όμως η διδασκαλία του ηθοποιού, είναι υπεραρκετά στοιχεία για να φωτίσουν δραματουργικά το κείμενο και να καταφέρουν κάτι πολύ απλό, μα και τόσο σπουδαίο: Να κάνουν τα κεφάλια των θεατών να γνέφουν καταφατικά στις ατάκες του ηθοποιού, εφόσον δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει υποστεί στη ζωή αυτή τη συνύπαρξη με βλάκες, άλλοτε επικίνδυνους και άλλοτε πιο ακίνδυνους. Πάντως, βλάκες, με τη βλακεία να παραμένει αήττητη και να θριαμβεύει, έτσι ακριβώς όπως το έγραψε σκωπτικά ο μέγας Νίκος Γκάτσος στην ''Ελλαδογραφία'' του: Πότε θα'ρθούνε καινούργιοι άνθρωποι να συνοδεύσουνε τη βλακεία στην τελευταία της κατοικία...Επιπλέον, μου άρεσε που ο Κραουνάκης δεν κράτησε για τον εαυτό του το ρόλο και του συνθέτη της παράστασης. Θα του ήταν πολύ εύκολο, φαντάζομαι, να γράψει ή να δώσει μερικές μουσικές του, αντ' αυτού όμως προτίμησε να δώσει τη ''θέση'' αυτή στον Κωστή Ξενόπουλο κι εκείνος με τη σειρά του να κάνει πραγματικά καλή δουλειά, επενδύοντας τις συνθέσεις του με τον, αρκούντως ελληνικό, ήχο του κλαρίνου. Τι υπέροχη αντίστιξη να αλωνίζει τη σκηνή ένας χαρακτήρας ντυμένος γιάπης - χαρτογιακάς κι από πίσω ν' ακούγεται κλαρίνο, πότε μελαγχολικό και πότε πιο ρυθμικό, συμφώνως με το κείμενο.
Άφησα τελευταίο τον Χάρη Φλέουρα, τον πρωταγωνιστή της παράστασης, συνεργάτη του Κραουνάκη την τελευταία τριετία και γνώριμο από τη Σπείρα - Σπείρα του. Αυτό που κάνει ο Φλέουρας είναι ασυναγώνιστο και τον κατατάσσει στους ηθοποιούς φτιαγμένους από τη στόφα των μεγάλων κωμικών που δύσκολα συναντάς στις μέρες μας πια. Από τα πρώτα λεπτά της παρουσίας του στη σκηνή, ο Φλέουρας σέρνει το χορό με το ''Γιάννη μου, το μαντήλι σου'', δίνοντας το εθνικό στίγμα του έργου υπό το πρίσμα του γελοίου Νεοέλληνα. Η παράσταση με άλλα λόγια δεν αφορά τους βλάκες γενικά κι αόριστα, αλλά τους εξετάζει ως φαινόμενο της δικής μας κοινωνίας. Κι αν ο Φλέουρας άλλοτε αποστασιοποιείται και κριτικάρει, και άλλοτε γίνεται ο ίδιος αυτό που κατηγορεί και στηλιτεύει, το κάνει τόσο άρτια και εκπαιδευμένα με αποτέλεσμα να παίζει στην πραγματικότητα με την ψυχολογία του κοινού του. Θυμίζει παράτολμο σχοινοβάτη που λέξη - λέξη και φράση - φράση αποκαλύπτει τα πυκνά νοήματα του Λεμπέση. Βοηθάει και η πεντακάθαρη άρθρωση του στη λόγια - καθαρεύουσα γλώσσα που είναι γραμμένο το κείμενο (ένα έργο του 1941, μην ξεχνάμε), η ευκολία του να μεταμορφώνεται σε πολλές διαφορετικές περσόνες - έστω κι αν είναι πάντα μία η περσόνα του έργου που υπηρετεί -, η σωματική του ευελιξία σε κάποιες απαιτούμενες ακροβατικές κινήσεις. Στο τέλος, αυτό που παίρνει μαζί του ο θεατής είναι η εικόνα και, κυρίως, ο λόγος του  Νεοέλληνα εκπροσώπου μιας βλακείας ποικιλόμορφης, όπου δεν έχει καμία ηθική αναστολή προκειμένου να επικρατήσει και να επιβληθεί. Όπως πάλι το περιέγραψε με τον δικό της ποιητικό τρόπο η Λένα Πλάτωνος στα ''Ημερολόγια'' της: Αλίμονο στους δυνατούς κι ευαίσθητους, εξουσιάζονται απ' τους αδύναμους κι αναίσθητους...
Για τον διανοητή και συγγραφέα Ευάγγελο Λεμπέση έχω να πω ότι η πρωτότυπη θεατροποίηση του έργου του δεν θα μπορούσε να είναι πιο μεστή και επιτυχημένη. Για τον σκηνοθέτη Σταμάτη Κραουνάκη φαίνεται πως τούτη η παράσταση δεν ήταν ένα πάρεργο μέσα σε όλες τις δικές του δραστηριότητες, αλλά κάτι ξεχωριστό που έγινε με πάθος και άποψη. Για τον Χάρη Φλέουρα, τέλος, θα πω ότι είναι ένα μεγάλο ταλέντο και ένας ηθοποιός με εξαιρετικές ικανότητες. Την αλήθεια λέω και αμαρτίαν ουκ έχω! 

Τετάρτη 27 Δεκεμβρίου 2017

Interviews 2017: Όλα τα πρόσωπα!

Απόστολος Γκλέτσος (ηθοποιός - δήμαρχος Στυλίδας) LIFO
 Κωνσταντίνος Ρήγος (χορογράφος - σκηνοθέτης) LIFO
 Κοστέλ Μοντεάνου (γιος της Πάολας Ρεβενιώτη) LIFO
Ευσταθία (τραγουδοποιός - ερμηνεύτρια - συγγραφέας) & Μαρία Κίτσου (ηθοποιός) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Ρίκα Διαλυνά (ηθοποιός) LIFO
 Χρήστος Λεοντής (μουσικοσυνθέτης) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Γιάννης Φέρτης (ηθοποιός) LIFO
Γλυκερία (τραγουδίστρια) LIFO
 Χρήστος Κωνσταντόπουλος (τραγουδοποιός - τραγουδιστής) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Δέσποινα Μπεμπεδέλη (ηθοποιός) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Γιώργος Περρής (τραγουδιστής) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Σοφία Φιλιππίδου (ηθοποιός) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Ευστάθιος Χρυσοβαλάντης Δράκος (τραγουδοποιός - τραγουδιστής) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Παναγιώτης Λάμπουρας (τραγουδοποιός - τραγουδιστής) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Νότης Μαυρουδής (τραγουδοποιός - κιθαριστής) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Ορφέας Περίδης (τραγουδοποιός - τραγουδιστής) DOWN TOWN
 Μέλπω Ζαρόκωστα (ηθοποιός - συγγραφέας) LIFO 
 Λίνα Νικολακοπούλου (στιχουργός) LIFO
 Κώστας Βουτσάς (ηθοποιός) LIFO
 Μίκης Θεοδωράκης (μουσικοσυνθέτης) LIFO
 Πάνος Μουζουράκης (τραγουδιστής - performer) LIFO 
 Σωκράτης Μάλαμας (τραγουδοποιός - τραγουδιστής) LIFO

 Καλή Καλό (ηθοποιός) LIFO
Λάζαρος Αντωνιάδης (στιχουργός) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Gale Holst (μουσικολόγος - συγγραφέας) LIFO
 Κατερίνα Χέλμη (ηθοποιός) LIFO 
 Γιώργος Κωνσταντίνου (ηθοποιός - σκηνοθέτης) LIFO
 Βασίλης Παλαιολόγος (ηθοποιός) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Σοφία Αρβανίτη (τραγουδίστρια) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
 Τζίμης Πανούσης (τραγουδοποιός - τραγουδιστής - performer) DOWN TOWN & LIFO
 Γρηγόρης Βαλλιανάτος (ακτιβιστής) LIFO
 Μέμος Μπεγνής (ηθοποιός) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
Κλειώ Δενάρδου (τραγουδίστρια) LIFO
Ρούλα Πατεράκη (σκηνοθέτις - ηθοποιός) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
Μιχάλης & Παντελής Καλογεράκης (τραγουδοποιοί) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
Χρήστος Αγγελάκος (συγγραφέας) LIFO
Δέσποινα Στυλιανοπούλου (ηθοποιός) LIFO
Απόστολος Γιαννιτσάκης (συγγραφέας) ΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΑ
Φένια Αποστόλου (σκηνοθέτις - χορογράφος) LIFO

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Σήμερα, παραμονή Χριστουγέννων του 2017, η εκπομπή ''Bosko'' κάνει πρεμιέρα στο RISE TV

Έναρξη σήμερα για την εκπομπή ''Bosko'' στο RISE TV, παραμονή Χριστουγέννων του 2017. 
Κοινή απόφαση με τον παραγωγό της εκπομπής, Ιάκωβο Πανουργιά, να έβγαινε αυτή τη μέρα η εκπομπή στον αέρα. Η σκέψη δηλαδή ήταν: Χριστούγεννα έχουμε, η τηλεόραση θα μας πνίξει στο σκυλάδικο και στο νταχτιρντί πάλι, ας τους δώσουμε εμείς κάτι πιο εναλλακτικό έστω, κάτι πιο ποιοτικό...
Συντονιστείτε λοιπόν στις 5 ακριβώς στους τηλεοπτικούς σας δέκτες και θα δείτε/ ακούσετε την Αφροδίτη Μάνου να μου μιλάει για τη μεγάλη πορεία της στο τραγούδι, για το πώς ο Νίκος Γκάτσος της χάρισε το όνομα της, για ένα τηλεφώνημα που δέχτηκε κάποτε από τον Μάνο Χατζιδάκι, για την περιοδεία το 1974 με τον Μίκη Θεοδωράκη, για τη συνεργασία της με τον Γιάννη Σπανό σε ηλικία 17 ετών, για τη σχέση της με τα social media και για την ευχέρεια της να γράφει κινηματογραφικές μουσικές και τραγούδια. Στο τέλος, η Μάνου χαρίζει στο τηλεοπτικό της κοινό και το σύγχρονο τραγούδισμα της στο λατρεμένο της τραγούδι, ''Ο βασιλιάς κι εγώ'', συνοδεία του Αντώνη Παπακωνσταντίνου στο πιάνο.
Bosko
Κάθε εβδομάδα στο RISE TV
Ζωντανές συνεντεύξεις με σημαντικούς εκπροσώπους του ελληνικού τραγουδιού
Στις 17.00 το απόγευμα
Διάρκεια εκπομπής: 30 λεπτά
Σκηνοθετεί η Κίρκη Καραλή 

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2017

Για το ''Deviation'' του Μίμη Νικολόπουλου από τη Βέροια - καιρό είχαμε ν' ακούσουμε ένα ενδιαφέρον instrumental άλμπουμ

MIMIS NIKOLOPOULOS
DEVIATION
FM RECORDS
Πάει καιρός που είχα να ακούσω ένα πραγματικά ενδιαφέρον ελληνικό instrumental άλμπουμ, από τότε δηλαδή με τις δουλειές των Your Hand In Mine, του Γιώργου Βαρσαμάκη και των Burgundy Grapes. Ίσως ο χαρακτηρισμός περί ελληνικότητας να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, εφόσον ναι μεν έχουμε καλλιτέχνες από την Ελλάδα, το ύφος τους όμως είναι οικουμενικό και μπορεί να σταθεί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Το ίδιο συμβαίνει και με το ''Deviation'', το instrumental concept άλμπουμ του συνθέτη Μίμη Νικολόπουλου από τη Βέροια, έναν τόπο που έχει βγάλει πολλούς καλούς μουσικούς (Νίκος Ζιώγαλας, Σούλης Λιάκος, Κώστας & Νάγια Γεωργίου κ.α.) Τον Νικολόπουλο τον γνώρισα μέσα από το θέατρο, ως συνθέτη της παράστασης ''Άσμα Ασμάτων'' σε σκηνοθεσία του Βαλάντη Φράγκου, μα αίσθηση μου είναι πως εκείνη η δουλειά του είχε φτιαχτεί για κάτι πολύ συγκεκριμένο και ελάχιστη σχέση έχει με το τωρινό ''Deviation''. Έντεκα κομμάτια περιέχονται στο CD, τα οποία θα χαρακτηρίζονταν μινιμαλιστικά με ένα λυρισμό και ένα συναίσθημα που συναντάμε σε ανάλογα οργανικά έργα του Yiann Tiersen και του Pascale Comelade. Κι ενώ δεσπόζει ο ήχος της κιθάρας, του μαντολίνου και της μελόντικας από τον ίδιο τον Νικολόπουλο, κομμάτια σαν το ''Valse des Balkans'' ή το αμέσως επόμενο ''Ocean'' στέκονται ως ''ethnic'' με την πρόσμιξη στοιχείων της καθ'ημάς παράδοσης στον πυρήνα τους και τα πνευστά των Ηλία Δέλλιου (τρομπόνι) - Κώστα Μπατσίλα (τρομπέτα). Στα κομμάτια ''Moonlight Rumba'' και ''Caravan'' ο συνθέτης παίζει με το ιδίωμα του φλαμένκο, δίνοντας τους ένα τσιγγάνικο αίσθημα, ενώ παρακάτω με το ''You, the sea'' καταθέτει ένα μικρό, μα ολοκληρωμένο έργο για κλασική κιθάρα. 
Με το ρυθμικό ''Dream within a dream'' βρήκα ψήγματα από το χατζιδακικό soundtrack του ''Sweet movie'' και σίγουρα το ενέτεινε αυτό η χρήση του μαντολίνου δίπλα στην κιθάρα. Το ''Flying Lovers'' ανήκει στις δυνατές - κατά τη γνώμη μου - και στις πιο ραδιοφωνικές στιγμές του άλμπουμ: Ακούγεται σαν μια μελωδία που αναζητά στίχους για να γίνει τραγούδι, ένα αισθαντικό βαλς που θα μπορούσε να έχει γράψει η Ευανθία Ρεμπούτσικα. Το ''Trip song'', λίγο πριν το ''Deviation'' φτάσει στο τέλος του, είναι ένα αμιγώς ροκ κομμάτι με την επαναληπτικότητα στη μελωδική δομή του και ένα νεύρο, που δεν συναντάμε στα προηγηθέντα tracks. Το άλμπουμ κλείνει με το ομότιτλο κομμάτι και αυτό, ναι, ακούγεται ολότελα επηρεασμένο από τον Rene Aubry και το αγαπημένο του έργο ''Invites sur la terre'', κάτι που δεν αποτελεί μομφή σε καμία περίπτωση, αφού ο Νικολόπουλος φαίνεται ότι έχει γαλουχηθεί με τέτοια ακούσματα. Εν κατακλείδι, από την ελληνική επαρχία και έξω από τα δισκογραφικά - ραδιοφωνικά κυκλώματα, έχουμε την ανεξάρτητη παραγωγή ενός υλικού που προσφέρεται για πολλές ακροάσεις και που συγκινεί με την ήρεμη, ταξιδιάρικη και άκρως κινηματογραφική δύναμη του. Μπορείτε να το προμηθευτείτε, επικοινωνώντας με τον δημιουργό στην προσωπική του ιστοσελίδα: www.mimisnikolopoulos.com  

Στη μουσική σκηνή ''Σφίγγα'' κάθε Τετάρτη κάτι μοναδικό έχει στήσει η Λίνα Νικολακοπούλου!

Μια οικογένεια χθες βράδυ στη Σφίγγα: Όρθιοι από αριστερά ο Θανάσης Συλιβός του Μετρονόμου, η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Bosko. Καθιστοί, η Αργυρώ Καπαρού, ο Θοδωρής Βουτσικάκης, ο Γιώργος Νικητόπουλος και ο Γιάννης Παλαμίδας. 
Είχα ακούσει για τις Τετάρτες που κάνει η Λίνα Νικολακοπούλου στη μουσική σκηνή Σφίγγα, αλλά χθες βράδυ τελικά τα κατάφερα να περάσω κατόπιν πρόσκλησης της. Πήγαμε μαζί με τον φίλο τραγουδοποιό και ερμηνευτή Γιώργο Νικητόπουλο. Για την ακρίβεια, ο Γιώργος με παρακίνησε να πάμε μια και δεν μ' αρέσει καθόλου το κρύο για να βγαίνω απ' το σπίτι μου. Η αλήθεια είναι πως χθες, όπως κι αυτή τη στιγμή που γράφω τυλιγμένος στην ηλεκτρική κουβέρτα μου, το κρύο είναι τσουχτερό. Χειμώνας με τα όλα του! Ήθελα πολύ όμως να δω τι σκάρωσε πάλι η Λίνα που δεν κάθεται ποτέ ήσυχη κι αυτό μου θυμίζει εμένα τον ίδιο! Μπαίνοντας στη Σφίγγα κατά τις 9, δηλαδή αργοπορημένοι εφόσον η εκδήλωση είχε ξεκινήσει τουλάχιστον μισή ώρα πριν, αντικρίσαμε το πάνελ επί σκηνής, στο οποίο κάθονταν η ηθοποιός Φωτεινή Μπαξεβάνη μαζί με δύο άλλες κυρίες από το team της παράστασης για την Κυρά της Ρω. Έχοντας παραστεί πρόσφατα στην πρεμιέρα της συγκεκριμένης παράστασης, η κουβέντα που είχε ανάψει - με συντονίστρια φυσικά τη Νικολακοπούλου - με ενδιέφερε πολύ. Και όχι μόνο εμένα, αλλά και τον κόσμο που βρισκόταν στο μαγαζί. 
Κακή η ποιότητα της φωτογραφίας, αλλά δίνει μια εικόνα από το χθεσινό πάνελ για την Κυρά της Ρω με συντονίστρια τη Λίνα Νικολακοπούλου
Ενδεικτικό είναι πως δεν εισπράξαμε τις συνήθεις αντιδράσεις των Νεοελλήνων που φωνασκούν και δεν ξέρουν τι έχουν πάει ακριβώς να δουν και να ακούσουν. Δεν υπήρχε αυτό εκεί! Μια ησυχία υπήρχε μόνο και αντιδράσεις που προκαλούνταν από τη συζήτηση - μία συζήτηση που για μένα είχε εκπαιδευτικό και ιστορικό χαρακτήρα μέσω της θεατρικής πράξης. Παρακολουθούσα τη Λίνα να μιλάει, να κατευθύνει διακριτικά τις συνομιλήτριες της και σκεφτόμουν πόσο ζει και ανασαίνει από και για την τέχνη αυτή η γυναίκα. Έχει μια όρεξη, ένα κέφι και μια διάθεση για δραστηριότητες αξιοζήλευτο από πολλούς άλλους ομότεχνούς της. Σαν ένα παιδί είναι η Λίνα που θέλει να ψάχνει συνέχεια τα πάντα κι όταν τα ανακαλύπτει, γουστάρει να τα μοιράζεται. Δεν ξέρω γιατί δεν ανακατεύτηκε ποτέ με την πολιτική, καλώς βέβαια, πάντως η Νικολακοπούλου σε ένα πόστο πολιτισμού θα έκανε πολλά πράγματα γι' αυτόν τον τόπο. Γνώμη μου είναι ακόμη πως οι εκδηλώσεις της στη Σφίγγα θα πρέπει με κάποιο τρόπο να προσελκύσουν την εκπαιδευτική κοινότητα, συλλόγους καθηγητών και μαθητές από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της χώρας. Δεν το θεωρώ δύσκολο ένα τέτοιο στήσιμο με δεδομένο το ότι είναι από μόνο του εγγύηση το όνομα της! 
Αμέσως μετά, κατά τις 10 περίπου, τη θέση τους στο stage πήραν οι τρεις ερμηνευτές: Ο Θοδωρής Βουτσικάκης πρώτος, έπειτα η Αργυρώ Καπαρού και τελευταίος ο Γιάννης Παλαμίδας ως το βαρύ πυροβολικό! Εξαιρετική και η ορχήστρα που έπαιξε για αρκετή ώρα εμβόλιμα ορχηστρικά κομμάτια του Παπαϊωάννου, του Τσιτσάνη, του Χιώτη, του Ξαρχάκου και του Χατζιδάκι στις ενορχηστρώσεις του Βασίλη Δρογκάρη. Παρακολουθούσα τον Βουτσικάκη να αποδίδει ένα κομμάτι του Νικόλα Πιοβάνι, με ελληνικούς στίχους της Νικολακοπούλου, και μια υπερηφάνεια την ένιωσα, καθώς ήμουν ο πρώτος που είχα γράψει για το ταλέντο του σε μια κριτική μου πριν χρόνια στο LIFO.gr! Δεν περίμενα, να πω την αλήθεια, να ανατριχιάσω με το τραγούδισμα κανενός ερμηνευτή, ο Βουτσικάκης ωστόσο με κατάφερε! 
Συγκλονιστική ήταν και η Καπαρού, η μοναδική νέγρα Ελληνίδα τραγουδίστρια! Κι ας είναι ξανθή και ανοιχτόχρωμη, το λαρύγγι της είναι νέγρικο, είτε αποδίδει το Μαρόκο των Κραουνάκη - Νικολακοπούλου, είτε το Alfonsina y el mar της Mercedes Sosa! Θυμάμαι τη Φαραντούρη να μου μιλάει με τα καλύτερα λόγια για τις φωνητικές δυνατότητες της Καπαρού κι εγώ φανταζόμουν τις δυο τους να μπλουζάρουν σε ένα υπόγειο με ένα κοντραμπάσο κι ένα πιάνο μόνο! Μη λέμε μπανάλ πράγματα, πάντως αν η Καπαρού ζούσε στο εξωτερικό θα είχε κάνει διεθνή καριέρα! Ομοίως και ο Γιάννης Παλαμίδας, που είχα πολύ - πολύ καιρό να τον δω live και τον απόλαυσα στον ''Ηθοποιό'' του Χατζιδάκι, αλλά και σε πολλά λαϊκά τραγούδια! Μα εγώ μια ζωή ήμουν λαϊκός τραγουδιστής, μου είπε ο ίδιος σε μια στιγμή και ο νους μου πήγε στις παραστάσεις της Ελευθερίας Αρβανιτάκη, τότε που τον είχε κοντά της και του έδινε να τραγουδήσει τις Αμφιβολίες του Μυτιληναίου!
Τι ωραία στιγμή όταν Παλαμίδας, Καπαρού και Βουτσικάκης τραγούδησαν μαζί το Χάρτινο το φεγγαράκι και το Εμείς που μείναμε των Μάνου Χατζιδάκι, Σταύρου Ξαρχάκου/ Νίκου Γκάτσου! Το πιο σουρεαλιστικό σκηνικό, βέβαια, μας το χάρισε ο Παλαμίδας, αποδίδοντας με τις φωνητικές ακροβασίες και τη θεατρικότητα του το Κάθε λιμάνι και καημός των Γιώργου Κατσαρού/ Πυθαγόρα. Για σκέψου δηλαδή τον πάλαι ποτέ τραγουδιστή των αγγλόφωνων Apocalypsis, τον ερμηνευτή του Σαμποτάζ και τον συνεργάτη των Magic de Spell να ερμηνεύει ένα παλιό δημοφιλές λαϊκό τραγούδι! Ο επίλογος δόθηκε από την οικοδέσποινα Λίνα Νικολακοπούλου επί σκηνής να χαιρετάει το θερμό κοινό, να συστήνει τους μουσικούς της ορχήστρας και να ευχαριστεί φυσικά το τραγουδιστικό team. Το ραντεβού μας στη Σφίγγα ανανεώνεται για την ερχόμενη Τετάρτη σε ακόμη μία βραδιά λόγου μετά μουσικής. Δεν το χάνω με τίποτα! Περάστε και θα με θυμηθείτε: Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια άλλη πόλη και να γίνεσαι μύστης μίας κατάστασης αμιγώς καλλιτεχνικής που δεν έχει καμία σχέση με τα στημένα προγράμματα των μουσικών σκηνών!