Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008

ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΡΙΩΝ SOUNDTRACKS ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ!

Εκείνο τον καιρό – τον καιρό του Φίνου – τα αξιόλογα πρόσωπα στον ελληνικό κινηματογράφο ήσαν οι τεχνικοί και μόνο μ’ αυτούς μπορούσε κανείς να πει δυο – τρεις κουβέντες σοβαρές και ενδιαφέρουσες. Το καλλιτεχνικό προσωπικό, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και σεναριογράφοι, ήσαν μάλλον ένα προλεταριάτο της συμφοράς, που άγγιζε πολλές φορές τα όρια του γελοίου…
Μάνος Χατζιδάκις, από το σημείωμα της Ρωμαϊκής Αγοράς

Ο συνθέτης του Μεγάλου Ερωτικού, των Παράλογων και της Εποχής της Μελισσάνθης, ο Μάνος Χατζιδάκις για μιαν ακόμη φορά δε δίστασε να πει τα πράγματα με το όνομα τους και, μάλιστα, σε σχέση με ένα κομμάτι της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, που απ’ τη μια του εξασφάλιζε τα προς το ζην και απ’ την άλλη του έδινε αφορμή ώστε να υπογράφει μερικές από τις σημαντικότερες δουλειές του…

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΨΕΜΑ (1958)
ORIGINAL SOUNDTRACK
…Όπως για την ταινία Το τελευταίο ψέμα, που γυρίστηκε στα 1958 και ήταν η δεύτερη της συνεργασίας του με τον σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη ύστερα από τη θρυλική Στέλλα. Σαν ένα αστικό μελόδραμα καλλιτεχνικών αξιώσεων με την εύθραυστη ερμηνεία της Έλλης Λαμπέτη, το Τελευταίο Ψέμα παρουσίαζε την ιστορία μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας των Αθηνών με την όμορφη κόρη να προσεγγίζει την κατώτερη λαϊκή τάξη μέσω ενός θλιβερού συμβάντος με θύτη την ίδια της τη μάνα και θύμα τη μεσόκοπη υπηρέτρια τους. Εάν στη Στέλλα ο Μάνος Χατζιδάκις είχε κινηθεί σε λαϊκούς δρόμους με την πολύτιμη συμβολή του Βασίλη Τσιτσάνη, εδώ η ιστορία αφορούσε, όπως είπαμε, ένα ουσιαστικό χτύπημα στη μεγαλοαστική υποκρισία της τότε ανασυντασσόμενης αθηναϊκής κοινωνίας με τον συνθέτη να επιλέγει jazzy ατμόσφαιρες με έντονη τη χρήση των πνευστών (δυστυχώς δεν υπάρχουν πληροφορίες για τους σολίστες που συμμετείχαν στην ηχογράφηση του εν λόγω σάουντρακ). Για να είμαστε ακριβείς, μέσα στα τριάντα λεπτά της συνολικής ακρόασης, τα μόνα κομμάτια που διασπάνε αυτό το προαναφερθέν συμπαγές jazzy κλίμα είναι το υπέροχο Δημοτικό, ο Λαϊκός Χορός και το Ερωτικό προ του φινάλε – τα δυο τελευταία με μια πολύ εκλεπτυσμένη παρουσία του μπουζουκιού. Ίσως και το αισθαντικό θέμα της Επιστροφής, που διαρκεί μόλις μισό λεπτό και που ο ήχος του βιολιού προτάσσει το δραματικό στοιχείο μέσα στην αισθαντικότητα του. Αξίζει να ειπωθεί ότι η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι για το Τελευταίο Ψέμα του Μιχάλη Κακογιάννη δεν είχε δισκογραφηθεί στον καιρό της, αλλά μόλις το 1990 κυκλοφόρησε με την επιμέλεια του Μάκη Δελαπόρτα. Έτσι, σήμερα το cd αυτό με το νέο εξώφυλλο και την υψηλής ποιότητας γραφιστική επιμέλεια του Πέτρου Παράσχη, αποτελεί επανέκδοση εκείνης της προ 18ετίας πρώτης έκδοσης.

ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ (1960 – 61)
ORIGINAL SOUNDTRACK
Δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα γι’ αυτή την ταινία του Ντίνου Δημόπουλου, που γυρίστηκε το 1960 και που την επόμενη χρονιά εκπροσώπησε επίσημα την Ελλάδα στο φεστιβάλ των Κανών, δίνοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία στην σούπερ σταρ Αλίκη Βουγιουκλάκη να καταθέσει ομολογουμένως μια από τις καλύτερες ερμηνείες της. Μια ταινία κλασική του παλιού εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου που δεν έχει πάψει να προβάλλεται από τα τηλεοπτικά κανάλια, για την οποία ωστόσο ο Μάνος Χατζιδάκις έγραψε δύο από τα ομορφότερα τραγούδια του (το Θάλασσα πλατιά και το Μεσ’ σ’ αυτή τη βάρκα, αμφότερα σε στίχους του θεατρικού συγγραφέα Γιώργου Ρούσσου, που ήταν και ο σεναριογράφος της Μανταλένας). Η ιστορία λέει πως αρχικά ο Χατζιδάκις είχε στείλει τα τραγούδια σε μια μαγνητοταινία με τη φωνή όμως της τότε μούσας του, Νάνας Μούσχουρη. Η Βουγιουκλάκη δηλαδή απλά θα κουνούσε τα χείλη της πάνω στην ερμηνεία της Μούσχουρη κατά τη διάρκεια του γυρίσματος ή για να το πούμε αλλιώς ακολουθήθηκε η τεχνική του play back, όπως στα σημερινά βίντεο – κλιπ. Τελικά, η Αλίκη τόλμησε να τα ηχογραφήσει με τη δική της φωνή και στο μοντάζ της ταινίας έγινε εκ νέου ντουμπλάζ με την ίδια! Από μία άποψη, καλύτερα που έγινε έτσι, εφόσον είναι τα μοναδικά τραγούδια του Χατζιδάκι, που σφραγίστηκαν κυριολεκτικά από την απόδοση της Βουγιουκλάκη, ασχέτως αν στις επόμενες δεκαετίες ηχογραφήθηκαν ξανά από άλλες αγαπημένες φωνές, πολύ πιο κοντά στην αισθητική του συνθέτη (Έλλη Πασπαλά, Σαβίνα Γιαννάτου, Αλίκη Καγιαλόγλου κ.α.) Υπήρχαν ακόμη ένα τραγούδι, πάντα σε στίχους του Ρούσσου, το δημοτικοφανές Σ’ αυτή τη γειτονίτσα που αποδιδόταν από χορωδία στη σκηνή του ανεπιθύμητου γάμου της Μανταλένας, καθώς και θέματα που αντλούσαν τη δομή τους από τη νησιώτικη παράδοση, μια και η ταινία διαδραματιζόταν στην Αντίπαρο, μέρος καταγωγής του στιχουργού – σεναριογράφου (Μπάλος αφεντάδικος, Τσαμπούνες). Παραδόξως πάντως, πέραν των δύο τραγουδιών, το πιο χαρακτηριστικό μουσικό θέμα της Μανταλένας έμελλε να γίνει αυτό των τίτλων, το οποίο λίγα χρόνια αργότερα στη Νέα Υόρκη θα κοσμούσε το αριστουργηματικό Χαμόγελο της Τζοκόντας του Μάνου Χατζιδάκι υπό τον τίτλο Η παρθένα της γειτονιάς μου!


Η ΑΛΙΚΗ ΣΤΟ ΝΑΥΤΙΚΟ (1961)
ORIGINAL SOUNDTRACK
Μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σκηνοθέτη Αλέκου Σακελλάριου, της πρωταγωνίστριας Αλίκης Βουγιουκλάκη και της εταιρείας του Φίνου, που εκπροσώπησε ανεπίσημα την Ελλάδα στο φεστιβάλ των Κανών. Πάλι καλά! Την ίδια εποχή που στις Κάνες πήγαιναν με τις ταινίες τους ο Φελίνι και ο Μπέργκμαν, η Ελλάδα έστελνε την Αλίκη στο Ναυτικό και σε φιλμ έγχρωμο, παρακαλώ! Είμαι σίγουρος πως σ’ αυτήν ακριβώς την ταινία πήγαινε περισσότερο το καυστικό σχόλιο του Μάνου Χατζιδάκι από τη Ρωμαϊκή Αγορά για τις συνθήκες που επικρατούσαν στον κινηματογράφο του Φίνου. Δώδεκα εύθυμα οργανικά θέματα (κωμωδία η ταινία γαρ), άρτια ενορχηστρωμένα, φανερώνοντας το μεγάλο ταλέντο του συνθέτη να πιάνεται από το σενάριο, τους χαρακτήρες και τις ενίοτε ανόητες δραματουργικές καταστάσεις, φτιάχνοντας απολύτως ταιριαστά μουσικά θέματα! Η τρισχαριτωμένη Αλίκη ερμηνεύει τον Γαϊδαράκο, το Τράβα μπρος και τον Γλάρο σε στίχους του σκηνοθέτη της ταινίας, τρία τραγούδια που ποτέ δε θέλησε να επανεξετάσει ο Μάνος Χατζιδάκις τα επόμενα χρόνια, σε αντίθεση με τα δύο κομμάτια του από τη Μανταλένα! Κάπου τραγουδούν επίσης και οι αδερφοί Κατσάμπα – αν είναι δυνατόν! Όσο και αν η συγκεκριμένη ταινία, η μουσική και τα τραγούδια της λατρεύτηκαν από το ευρύ εγχώριο κοινό (φρόντισαν οι τηλεοπτικοί καναλάρχες γι’ αυτό), κατά προσωπική εκτίμηση θα ξεχώριζα τα ατμοσφαιρικά τζαζ θέματα Η Αλίκη ναυτάκι και Δράση, καθώς και τη μονόλεπτη θλιμμένη
Φυσαρμόνικα του ναύτη.

Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2008

NATALIA CLAVIER: NECTAR ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ!


Τη χαρακτήρισαν νέα καλύτερη φωνή για το έτος που σε ένα μήνα μας αφήνει!

Μεγαλωμένη στο Μπουένος Άιρες και συνδεόμενη, τόσο με τον τραγουδοποιό Federico Aubele, όσο και με το συγκρότημα των Thievery Corporation (ακόμη θυμάμαι εκείνη τη φοβερή συναυλία τους στον Λυκαβηττό!), η Natalia Clavier κυκλοφόρησε τον πρώτο προσωπικό της δίσκο! Μια πραγματικά σπουδαία τραγουδίστρια σε έντεκα τραγούδια που έγραψε η ίδια και σε μια διασκευή στον Αργεντίνο τροβαδούρο Atahualpa Yupanqui (1908- 1992)! Ένα διάχυτο αίσθημα tango σε dub και trip hop ρυθμούς με το El Arbol, το εναρκτήριο κομμάτι του cd, να έχει διαγράψει ήδη τη δική του διεθνή πορεία! Υπάρχουν τραγούδια σαν τα Ay de mi, Confusion και Mi mentira, που θα χαρακτηρίζονταν νέο- tangos δίπλα σε άλλες συνθέσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν βγει από το πιο εμπνευσμένο άλμπουμ των Thievery Corporation! Άλλωστε ο Eric Hilton των Thievery και ο σύζυγος της, Federico Aubele, επιμελήθηκαν την όλη παραγωγή. Και μιλάμε για μια παραγωγή με άψογη ενορχήστρωση και ήχο: βιολί, τσέλο, πιάνο, κιθάρες, κρουστά μαζί με scratch, λούπες και breaks, ένας πολύ μελετημένος συνδυασμός φυσικών και ηλεκτρικών οργάνων και ηλεκτρονικών μέσων! Είμαι σίγουρος πως το γλυκό Nectar της Natalia Clavier θα ακουστεί πολύ στα in κουλτουριάρικα μπαράκια σε Γκάζι και Ψυρρή, επειδή εγώ όμως ταυτίζομαι ακόμη με την αλησμόνητη αναρχική ρήση BAR- ΕΘΗΚΑ και έχω ξεχάσει πως είναι να πηγαίνεις σε μπαρ, προτιμώ να τ' ακούω κατ' ιδίαν μαζί με το άλλο υπέροχο άλμπουμ της Patricia Barber, το The Cole Porter Mix, το οποίο πάει για μελλοντικό post! Για την ώρα, απολαύστε εδώ το επίσημο κλιπ του El Arbol -κανονική ταινία μικρού μήκους- και αποκτήστε την παρθενική σόλο εμφάνιση στη δισκογραφία μιας εξαιρετικής τραγουδοποιού και ερμηνεύτριας!

BANK BANG (ARGYRIS SHOT ME DOWN)!

Σήμερα στις 13.00 το μεσημέρι στα Village Cinemas στο The Mall (ούτε απ' έξω δεν έχω περάσει...) θα γίνει η πρώτη προβολή της ελληνικής κωμωδίας Bank Bang, παρουσία του cast και των συντελεστών της. Σκηνοθετεί ο φίλος μου ο Αργύρης Παπαδημητρόπουλος, πρώην μικρομηκάς καλλιτεχνικών ταινιών, βραβευμένος στο παρελθόν στο φεστιβάλ Δράμας, ο οποίος -ως φαίνεται- έπιασε την καλή και ανταπεξήλθε στην πρόταση της Village Films να γυρίσει ένα εγχώριο blockbuster! Με γειά του, με χαρά του, ο Αργύρης άλλωστε πάντα υποστήριζε το σινεμά ως μορφή βιομηχανίας και σπαζόταν από τη μιζέρια των συνθηκών της κινηματογραφικής παραγωγής μας! Του εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία, καλλιτεχνική και εμπορική, αλλά δυστυχώς εγώ αύριο πρέπει εκείνη την ώρα να βρίσκομαι με τον Στέλιο Βαμβακάρη στη Legend, όπου θα πέσουν οι υπογραφές για την έκδοση του καινούργιου άλμπουμ του! Όσο για την κανονική ημερομηνία εξόδου του Bank Bang στις αίθουσες, έχει δρομολογηθεί για την περίοδο των Χριστουγέννων.

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2008

R.I.P. ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ (1924- 2008)...


Έφυγε σε ηλικία 84 ετών και ο ποιητής Γιώργης Παυλόπουλος από τον Πύργο Ηλείας, αγαπημένο πνευματικό τέκνο του Γιώργου Σεφέρη και στενός φίλος του Τάκη Σινόπουλου. Τα Τριαντατρία χαϊκού του ήταν η ποιητική συλλογή που είχε σημαδέψει την εφηβεία μου. Ένα μικρό, αλλά εξαίσιο δείγμα της υπερρεαλιστικής γραφής του ξανασυνάντησα αρκετά χρόνια αργότερα, μόλις πέρσι, στη Μουσική Δωματίων της Σαβίνας Γιαννάτου (Το παιδί και οι ληστές). Άξιος!


Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

GRIEF...


Δύσκολοι καιροί...

να σε πνίγουν παντός είδους προβλήματα και να μην ξέρεις κάτω από που να χώσεις το κεφάλι σου...

η γειτονιά είναι φορτωμένη με λαμπιόνια και γιρλάντες...

από τόσο νωρίς;

κρίμα...

μοιραία μου θυμίζει τα μαύρα Χριστούγεννα του 2005, τότε που ήρθα αντιμέτωπος πρώτη φορά με κάτι άγριο, που πριν υπήρχε μόνο σε τίτλους ταινιών με serial killers...

δεν είναι έτσι...

σβήνει κι αναζωπυρώνεται αραιά και που, όμως τώρα ξέρω...

πώς νικιέται ή σωστότερα κουκουλώνεται με φροντίδα κι αγάπη...

πόσο ν' αντέξω κι εγώ;

την αρρώστια που πολλαπλασιάζεται σαν το φοίνικα κι από πολλές μεριές...

είπα να φύγω και θα το κάνω...

αν γίνω κι εγώ αδύναμος, χάθηκε το παιχνίδι...

η τέχνη είναι μια ρακέτα που χτυπάω με δύναμη κι εκτονώνω όλη μου την ενέργεια...

γυρίζει πίσω κι άντε πάλι απ' την αρχή...

συνειδητοποιώ ότι χωρίς τη μουσική και τα μεγαλεπίβολα κινηματογραφικά σχέδια, θα' χα τελειώσει μιαν ώρα αρχίτερα...

πως θα ήταν όλα ανώδυνα, χωρίς τυραννία;

να είναι πιο τυχεροί πολλοί άλλοι συγκριτικά με μένα;

σπάσανε τα νεύρα μου να ανοίγω τρύπες σε ραβιόλια και ντολμάδες για να γίνει φάρμακο ένα πιάτο φαΐ...

θα' χαν κουράγιο να το κάνουν οι άλλοι για την πάρτη μου;

ή τώρα θα ήμουν ένας blogger -τρόφιμος ασύλου;

πάντως, το μενού αύριο έχει όσπρια, φακές νομίζω...

τα πράγματα είναι κομματάκι πιο εύκολα...

κι αυτή η ευχή που μου' χε στείλει σε sms κάποτε ο Θάνος Σαμαράς:

Βρωμερά σιχαμένα Χριστούγεννα...

ας την πω από τώρα κι εγώ...

αυτοί δηλαδή γιατί φορτώνουν το δρόμο μου ενάμισι μήνα πριν με βρωμερά σιχαμένα λαμπιόνια;

UNREEL ΤΩΝ MK- O: Η ΤΟΛΜΗΡΗ ΟΨΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!


MK – O
UNREEL(HITCH – HYKE)
Δυο χρόνια μετά το άλμπουμ Ovation, το δημιουργικό ντουέτο MK – O (Μαρίνα ΚαναβάκηOannes, κατά κόσμον Σωκράτης Παπαχατζής) επιστρέφει με ένα καινούργιο διπλό δίσκο, αποτελούμενο από 23 κομμάτια. Θεωρώ τον τίτλο Unreel ιδιαίτερα κατάλληλο για ένα κανονικό ξετύλιγμα τόσων και τόσων διαφορετικών προοδευτικών μουσικών τάσεων, ενσωματωμένων απόλυτα όμως σε ένα ενιαίο concept! Δεν είναι ανάγκη να εστιάσουμε σε όλα τα είδη που παρελαύνουν από τις συνθέσεις, από την κλασική και τη jazz μέχρι το techno – rock και το new wave: αριστουργηματικά το We A με την ερμηνεία της Μαρίνας και την αίσθηση από κάποιο soundtrack, όπως και το αμέσως επόμενο 4Wheel Animal που φλερτάρει με την electro – pop αρχικά και λίγο παρακάτω με το progressive – rock, αν πρέπει να ξεχωρίσω δύο μόνο στιγμές από συνολικά 103 λεπτά μουσικής!
Και πως ν’ αφήσεις δηλαδή απ’ έξω το μεγαλείο λυρισμού που λέγεται 2nd Intro με το πιάνο και τα έγχορδα ή τον Χείμαρρο, το μοναδικό τραγούδι με ελληνικούς στίχους που λάμπει σαν κατεργασμένο ηλεκτρονικό διαμάντι; Σοφή και η σειρά που δόθηκε στα tracks, εφόσον θυμίζει εναγώνιο…καρδιογράφημα! Τίποτα δεν είναι αναμενόμενο, εκεί που οι τόνοι πέφτουν σε ένα κομμάτι, έρχεται το αμέσως ακόλουθο να σαρώσει κυριολεκτικά όλες τις αισθήσεις του ακροατή! Η έκδοση είναι εξαιρετικά καλόγουστη (το artwork επιμελήθηκε η ίδια η Μαρίνα Καναβάκη) και αν η συγκεκριμένη δισκογραφική εργασία τύχαινε διεθνούς διανομής, ενδεχομένως να καμαρώναμε όλοι στο μέλλον για το δρόμο που θα ανοιγόταν στους δύο αυτούς χαρισματικούς Έλληνες δημιουργούς. Επί της παρούσης, όσοι θεωρείτε ότι η μουσική δεν είναι απλά μία υπόκρουση, αποκτήστε οπωσδήποτε το Unreel των MK – O!

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ΕΦΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΒΡΑΒΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟ WITHOUT ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΒΡΑΝΑ!


Μια ταινία αλλιώτικη απ' τις άλλες και ένας νέος καλλιτέχνης, εικαστικός και κινηματογραφιστής, έφυγαν από το 49ο διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης με τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα Κρατικά Βραβεία Ποιότητας του ΥΠΠΟ για το 2008. Συγκεκριμένα, το Without του 30χρονου Αλέξανδρου Αβρανά απέσπασε το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, το 1ο Βραβείο Ταινίας Μυθοπλασίας, τα Βραβεία Φωτογραφίας, Μοντάζ και Μακιγιάζ, καθώς και το Βραβείο Ερμηνείας για την πρωταγωνίστρια του, την Εύη Σαουλίδου! Δυστυχώς, όχι και το Βραβείο Μουσικής στον Κ. Βήτα.
Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά- πολλά χρόνια, που η αυλαία του φεστιβάλ κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης έπεσε με έναν φρέσκο παραγωγό, ανεξάρτητο, επί σκηνής! Θα μπορούσα να γράψω και πολλά άλλα, όπως και γιατί χάρηκα ιδιαιτέρως με τα βραβεία του Αβρανά, αλλά δεν θα το κάνω για λόγους καθαρά δεοντολογικούς! Ας αρκεστώ επομένως στο κοινότοπο, όσο και ειλικρινές, να βρουν το δρόμο τους από δω και πέρα στις αίθουσες όλες οι ελληνικές ταινίες!

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

ΤΟ PROJECT ΙΡΙΔΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 1 ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ


Μετά την εκδήλωση για το cd Νύχτες Υγρές του Μιχάλη Κακέπη στον Ιανό της Σταδίου, η πρώτη ζωντανή παρουσίαση των τραγουδιών θα γίνει αύριο, Δευτέρα 24 Νοεμβρίου, στο Cafe Concerto (Μάγερ 18, κέντρο). Μ' αυτή την αφορμή, συντονιστείτε στις 18.00 στο Κανάλι 1 του Πειραιά, όπου καλεσμένοι στα σημερινά Άσματα και Μιάσματα θα είναι ο συνθέτης Κώστας Μουστάκας και ο στιχουργός Μάρκος Χαρίτος! Θα κάνουμε ακρόαση ολόκληρου του εξαιρετικού άλμπουμ τους, θα μιλήσουμε για το Project Ιριδισμοί, του οποίου σκοπός είναι η έκδοση μουσικών έργων ποιητικού προσανατολισμού και φυσικά θα δώσουμε προσκλήσεις για το Cafe Concerto! Κανάλι 1 του Πειραιά (www.kanaliena.gr) στους 90,4 18.00- 20.00!

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2008

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΑΝ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ! ΙΔΑΝΙΚΟΙ ΕΡΜΗΝΕΥΤΕΣ Η ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ & Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΣΔΑΚΗΣ!


ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ- ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ (ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ – ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΣΔΑΚΗ)- ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Η Σαβίνα Γιαννάτου αποδίδει το καλυμνιώτικο Μαρούλι, το Τζιβαέρι ή το Μεσ’ στου Αιγαίου τα νερά και σε αντίθεση με τις προσωπικές εργασίες της με τους Primavera en Salonico, εδώ ακούγεται σαν καθαρόαιμη τραγουδίστρια δημοτικών τραγουδιών! Ο Βασίλης Γισδάκης δίπλα της τραγουδάει τον Ερωτόκριτο και τον Ριζίτικο – Συρτό, αναδεικνύοντας τον λυρισμό τους σε ένα πρώτο επίπεδο και αφαιρώντας το αρχαϊκό περίβλημα τους, σε ένα δεύτερο. Όλα αυτά συμβαίνουν στο πρώτο μέρος του cd, τα πρώτα εννιά τραγούδια δηλαδή που αναδύονται από τα ελληνικά πελάγη. Διότι στο δεύτερο μέρος, έχουμε έντεκα κλασικά τραγούδια μεγάλων έντεχνων συνθετών (Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Σταύρου Ξαρχάκου, Δήμου Μούτση, Θάνου Μικρούτσικου, Γιώργου Κουρουπού, Διονύση Σαββόπουλου, Μαρίζας Κωχ, αλλά και το Ένα καράβι απ’ τον Περαία του Γιώργου Μητσάκη). Απρόβλεπτα ταιριαστό στην τραγουδιστική ιδιοσυγκρασία της Γιαννάτου το Ήτανε μια φορά με τη φωνή της να αλλάζει από κουπλέ σε ρεφρέν, καθώς και τα δύο κομμάτια του Χατζιδάκι (Μεσ’ σ’ αυτή τη βάρκα και Το πέλαγο είναι βαθύ). Δε θα έλεγα το ίδιο και για το Fata Morgana σε ποίηση Καββαδία που, πέραν της Κωχ, δε μπορώ να το ακούσω από κανέναν άλλο ερμηνευτή. Προσωπικά κολλήματα…Εκείνος όμως που χαρίζει συγκλονιστικές ερμηνείες, ειδικά στο Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Σεφέρη και στο Μαχαίρι του Θάνου Μικρούτσικου σε ποίηση Καββαδία, είναι ο Βασίλης Γισδάκης. Ακούγεται σα να έχει μελετήσει πολύ τις αντίστοιχες αρχικές εκτελέσεις με τον Γρηγόρη Μπιθικώτση και τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου κι έπειτα να τράβηξε ένα μεγάλο χι και να τις διέγραψε, καταθέτοντας μιαν ολότελα δική του ερμηνευτική άποψη! Κοινώς, θέλει κότσια να αναμετρηθείς με τόσο μεγάλα άσματα και ο, δοκιμασμένος σε ανάλογο ρεπερτόριο, Γισδάκης τα κατάφερε άψογα! Συνοδεύει η Ορχήστρα των Χρωμάτων υπό τη διεύθυνση του Μίλτου Λογιάδη, δίνοντας σε παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια ένα συμφωνικό περίβλημα, που δε γίνεται ούτε στιγμή πομπώδες και βαρύγδουπο. Ως επιτυχία μόνο λογίζεται κι αυτό! Κι επειδή προβλέπω να συμβεί με τα Τραγούδια του Αιγαίου ότι και με το άλλο υπέροχο αφιέρωμα της Ορχήστρας των Χρωμάτων στον Astor Piazzolla με την Αλίκη Καγιαλόγλου (να μην υπάρχει δηλαδή το cd μετά από λίγο καιρό στα δισκάδικα), σπεύστε από τώρα που είναι φρέσκια η έκδοση να το προμηθευτείτε!

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ JOAN BAEZ!


JOAN BAEZ- DAY AFTER TOMORROW- PROPER RECORDS
Φέτος η Joan Baez έγινε 67 ετών και συμπλήρωσε ακριβώς πενήντα χρόνια από τότε που εμφανίστηκε πρώτη φορά με την κιθάρα της στα folk – cafes της Βοστόνης. Δεν είναι ανάγκη να ανατρέξουμε ακόμη μια φορά στην προσωπική της περιπλάνηση στη μουσική, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι πλέον του αμερικανικού πολιτισμού. Ίσως έχει αξία όμως να ειπωθεί ότι η Baez είναι η μόνη από τη γενιά των 60s που μέχρι σήμερα δεν έχει παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από την ακτιβιστική της δράση ως απόρροια της αριστερής ιδεολογίας της. Το σημερινό της άλμπουμ – 24ο κατά σειρά – λέγεται Day after tomorrow και αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Ένας καθάριος κιθαροκεντρικός folk ήχος που έρχεται κατ’ ευθείαν από το Nashville άλλων καιρών, μα που ακούγεται ολότελα εντός της εποχής του. Το κομμάτι God is god που ανοίγει το άλμπουμ και είναι ένα από τα τρία συνολικά που έγραψε ο παραγωγός Steve Earle, αν και παραπέμπει στη βασική μελωδία του Sylvia’s mother των Doctor Hook & The Medecine Show, εντούτοις μας εισάγει κατάλληλα στο folk – rock κλίμα, το οποίο παραμένει σταθερό καθ’ όλη την ακρόαση. Προσωπικά ξεχώρισα το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ, σύνθεση του κ. Tom Waits από ένα παλιότερο δίσκο του, την επανεκτέλεση του Scarlet Tide που έγραψε το σούπερ δίδυμο Elvis CostelloT. Bone Burnett, καθώς και το Requiem της Τεξανής Eliza Gilkyson, που ακούγεται σαν βρετανικό παραδοσιακό τραγούδι. Αμελητέα πραγματικά η αλλοίωση που μοιραία έχει επιφέρει ο χρόνος στην κελαριστή φωνή της Baez. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε μια ζωντανή αξία εν δράση και, βέβαια, δέκα όμορφες χαμηλόφωνες μπαλάντες!


Κι εδώ μια γεύση από το ολοκαίνουργιο άλμπουμ της Joan Baez με ένα video, όπου η ίδια σε κάποιο σπίτι προβάρει το τραγούδι God is god παρέα με τον παραγωγό της και συνθέτη, Steve Earle!

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

Από διάλογο με τον Στέλιο Βαμβακάρη...

Τι κάνει ο δικός σου;
τον ρωτάω!
Ζαγοραίος μου απαντάει!
Και μετά με ρωτάει αυτός:
κι ο δικός σου; Περπινιάδης;
Κόντεψα να πέσω απ' την καρέκλα απ' το γέλιο...
Αυτό το black humour του υιού Βαμβακάρη!

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ!


ΣΩΤΗΡΙΑ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ- ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ- ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ Ε.Μ.Σ.Ε.
Είχε αρκετά χρόνια να κάνει προσωπικό δίσκο η Σωτηρία Λεονάρδου, αν σκεφτούμε ό,τι ο Παράξενος Cosmos πριν από ενάμισι χρόνο ήταν στην ουσία το δισκογραφικό ντεμπούτο του τραγουδοποιού Πάνου Φορτούνα με τη συμμετοχή της ερμηνεύτριας. Την αφορμή λοιπόν για την επανεμφάνιση της στα μουσικά δρώμενα έδωσε και πάλι ο κινηματογράφος! Ήταν το 2001 που η Σωτηρία πρωταγωνίστησε στην ταινία Η κοιλιά της μέλισσας, μια σουρεαλιστική κωμωδία καταστάσεων, σε σκηνοθεσία Βασίλη Ελευθερίου. Τη μουσική της ταινίας υπόγραφε τότε ο Βαγγέλης Φάμπας, συνθέτης από τη γνωστή οικογένεια μουσικών! Σήμερα, εφτά χρόνια μετά, κυκλοφορεί το αποτέλεσμα της συνεργασίας της ηθοποιού- τραγουδίστριας Λεονάρδου με τον συνθέτη Φάμπα και τον σκηνοθέτη- στιχουργό Ελευθερίου. Ένας κύκλος έξι τραγουδιών και δύο οργανικών θεμάτων (υπάρχουν και δύο κρυμμένα tracks), στα οποία κυριαρχεί ένα πολυπολιτισμικό μουσικό ύφος με στοιχεία jazz! Και η Λεονάρδου είναι δοκιμασμένη σε τέτοιου είδους ρεπερτόριο, αλλά και ο Φάμπας είναι άριστος γνώστης του λεγόμενου ethnic ιδιώματος. Κι εδώ το συγκεκριμένο ιδίωμα εκτείνεται από την παράδοση της Κρήτης (Παρδαλή φυλακή), του Ισραήλ (Η λέξη), της Νότιας Αφρικής (Tempa's song) μέχρι και την Κίνα με τους ταξιδιάρικους περιπλανητικούς στίχους του Ελευθερίου. Ξεχωρίζουν ακόμη το Nocturno (Ζεϊμπέκικο) και ένα πρωτότυπα ενορχηστρωμένο Blues με ηλεκτρικό ήχο και ηλεκτρονικά samples. Κορυφαία στιγμή όμως είναι το αγγλόφωνο Τραγούδι της Γης που κλείνει το cd δίνοντας την ευκαιρία στη Λεονάρδου να φανερώσει την α λα Nina Simone ερμηνευτική περσόνα της!
Από την Πολιτιστική Δράση της ΕΜΣΕ, της Ένωσης Μουσικοσυνθετών- Στιχουργών Ελλάδας, μια ανεξάρτητη παραγωγή τις επόμενες μέρες στα δισκοπωλεία!

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΙΙ!


Το Γελαστό Παιδί του Μίκη Θεοδωράκη, του Brendan Behan και του Βασίλη Ρώτα σε μια σπάνια ερμηνεία, όπως παρουσιάστηκε το 1963 στο θέατρο ΠΑΡΚ στην παράσταση Μαγική Πόλη, που έστησαν από κοινού ο Ψηλός με τον Μάνο Χατζιδάκι! Κιθάρα έπαιζε τότε ο 18χρονος Νότης Μαυρουδής, συνοδεύοντας την χρυσόξανθη Ντόρα Γιαννακοπούλου, την ανεπανάληπτη ερμηνεύτρια των Μικρών Κυκλάδων του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη! Οι ίδιοι δηλαδή που εμφανίζονται στο άνωθεν φιλμάκι από εκπομπή της Λιλάντας Λυκιαρδοπούλου στη δεκαετία του 1970! Ωστόσο στη Μεταπολίτευση το τραγούδι θα γνώριζε τη μεγαλύτερη αποδοχή του με την ερμηνεία της Μαρίας Φαραντούρη και τη μετατροπή του από αργόρυθμη μπαλάντα σε επαναστατικό χείμαρρο, που έφτιαξε ο δημιουργός του. Είναι αδιανόητο για οποιαδήποτε χρονική στιγμή να ακούσεις το Γελαστό Παιδί από άλλη γυναικεία φωνή, εκτός της Φαραντούρη, με εξαίρεση ίσως την απόδοση του ίδιου του Μίκη στην πρώτη έκδοση του κύκλου Ένας Όμηρος από τη Lyra. Σε μια βόλτα στο κέντρο, διόλου απίθανο που το ξανάκουσα από ηχεία στο δρόμο, μέρα που' ναι σήμερα! Ορίστε, λοιπόν, η άλλη αρχική εκδοχή ενός θεοδωρακικού άσματος- σήμα κατατεθέν των εορταστικών επετείων από την εξέγερση του Πολυτεχνείου!

ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ!


Ένας φουκαράς Έλληνας μέσα στη χούντα των συνταγματαρχών που νομίζει ό,τι μόνο αυτός χαίρεται στα κρυφά την απαγορευμένη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη, την ποίηση του Γιάννη Ρίτσου και την στακάτη ερμηνεία του Γρηγόρη Μπιθικώτση, αλλά δεν...
Μια από τις πιο ξεκαρδιστικές σκηνές στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου από την ταινία Ο Θανάσης στη χώρα της σφαλιάρας (1976) σε σενάριο Ντίνου Κατσουρίδη και σκηνοθεσία Πάνου Γλυκοφρύδη με έναν έξοχο Θανάση Βέγγο, τραγική φιγούρα της πιο τραγικής περιόδου της νεότερης ιστορίας μας! Είχαν προηγηθεί το μουσικό ντοκιμαντέρ Τραγούδια της φωτιάς του Νίκου Κούνδουρου και η σημαντικότερη ελληνική ταινία, ο Θίασος του Θόδωρου Αγγελόπουλου, με τον Θανάση στη χώρα της σφαλιάρας όμως ο Βέγγος κατάφερε να μετατρέψει το ball and chain, περασμένο στο λαιμό των συμπατριωτών του για μιαν επταετία, σε σκοινάκι παιδικού παιχνιδιού! Μην ξεχνάμε επίσης πως την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή που ο πολιτικός κιν/φος ήταν στα πάνω του, κ α ι ο Νίκος Φώσκολος επιχείρησε να ασχοληθεί με αυτόν, παραδίδοντας γελοίες ταινίες σαν το Κόκκινο Τραίνο (θα το κάνω post κάποια στιγμή). Στο μεταξύ, απόψε τραγουδάνε στο Κύτταρο ο Γιώργος Μεράντζας με την Καλλιόπη Βέττα και κάτι μου λέει πως δεν θα πέφτει καρφίτσα! Τέτοιο revival του Πολυτεχνείου είχα πολλά χρόνια να ζήσω- η αλήθεια είναι!

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2008

Η ΔΑΝΑΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 1 ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Μου αρέσει αυτή η φωτογραφία της Δανάης. Με το παντελόνι- καμπάνα και την κιθάρα στα χέρια, μέσα σε μια τάξη σχολείου, θυμίζει τη Joni Mitchell και τη Joan Baez σε κάποιο από τα αντιδραστικά κονσέρτα- κηρύγματα τους των 60s! Στη σημερινή εκπομπή μου, στο στούντιο θα βρίσκεται για μία ώρα η Δανάη Παναγιωτοπούλου και θα παρουσιάσουμε το άλμπουμ της Οίκος Αντοχής, ενώ θα δώσουμε και προσκλήσεις για τις εμφανίσεις της κάθε Πέμπτη στον Πυρήνα. Συν τοις άλλοις, θα ακουστεί και το Νανούρισμα της που τραγούδησε πρόσφατα η Αλίκη Καγιαλόγλου (ανέκδοτη ηχογράφηση από το Ηρώδειο), αλλά και μια συμμετοχή της σε παλιότερο δίσκο του συνθέτη Θανάση Νικόπουλου με αφορμή την αυριανή 34η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου! Κρίμα μόνο που η εκπομπή θα διαρκέσει μία και όχι δύο ώρες...Ας όψεται το ματς Ολυμπιακού- ΠΑΟΚ που θα μεταδοθεί ζωντανά στις 19.00! Κάπου είναι λογικό, αν υπολογίσει κανείς ό,τι βρισκόμαστε στο πειραϊκό ραδιόφωνο και ο Ολυμπιακός αποτελεί θρησκεία! Συντονιστείτε λοιπόν στις 18.00 ακριβώς στο Κανάλι 1 του Πειραιά (www.kanaliena.gr) στους 90,4 και απολαύστε την αγαπημένη τραγουδοποιό!
Η Δανάη με παρέλαβε με τ' αυτοκίνητο της από την Αχαρνών, την ώρα που μέσα στο Κύτταρο ο Κώστας Χατζής έδινε συνέντευξη στον Μάνο Τσιλιμίδη του faqpress. Είχε προηγηθεί ο mhulot για συνέντευξη στη lifo!
Στην ουσία μόνο μισή ώρα διήρκησε η εκπομπή, αφού όλο το team του Καναλιού 1 ήταν επί ποδός για το ματς του Ολυμπιακού, που διεξάγεται αυτή την ώρα! Πάλι καλά που παίχτηκαν αρκετά κομμάτια από τον Οίκο Αντοχής, το αδισκογράφητο ακόμη Νανούρισμα με την Καγιαλόγλου και ο, μελοποιημένος από τον Νικόπουλο, Ρίτσος με την εφηβική φωνή της Δανάης!
Εν όψει της έκδοσης του cd Ένας κόσμος ανάποδα, μια νέα Λιλιπούπολη με τη συμμετοχή του Σπύρου Σακκά, του Σωκράτη Μάλαμα, της Μαρίας Θωίδου, της Δανάης Παναγιωτοπούλου κ.α. επιφυλάσσομαι για μιαν άλλη, λιγότερο αγχωτική και μεγαλύτερη σε διάρκεια, ραδιοφωνική εκπομπή!

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ 49ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ!

Μαζί και η γιορτή!
Δυστυχώς φέτος, μετά από δέκα συνεχόμενα χρόνια, επαγγελματικές υποχρεώσεις με κράτησαν στην Αθήνα. Ούτε καν το 9ο συλλεκτικό cd της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών δεν είχα το χρόνο να επιμεληθώ.
Εύχομαι καλή επιτυχία σε όλους τους σκηνοθέτες που συμμετέχουν στη φετινή διοργάνωση και στον Αλέξανδρο Αβρανά να γυρίσει στην Αθήνα με τον Χρυσό Αλέξανδρο!
Αναμένω τώρα τις ανταποκρίσεις των alps, seven film gallery, candyblue!

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ CD ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΕΠΗ!


Ο Κώστας Μουστάκας προβάρει στην κιθάρα το οργανικό θέμα και τα τρία τραγούδια που ακούστηκαν όλα κι όλα στη χθεσινή παρουσίαση του δίσκου Νύχτες υγρές στον Ιανό. Σεμνός και ταπεινός στη σύντομη ομιλία του προηγουμένως, αρκέστηκε να μνημονεύσει στίχους του Καβάφη και να αναφερθεί στο πόσο σημαντικό είναι να πορεύεσαι στην τέχνη βάσει της προσωπικής σου αξιοπρέπειας!


Ο Γιώργος Κατσαμάκης τον συνόδευσε στη δεύτερη κιθάρα, αναπαριστώντας το κιθαριστικό μπαλανταδόρικο κλίμα των τραγουδιών τους με τον στιχουργό Μάρκο Χαρίτο.

Έτοιμος και ο ερμηνευτής Μιχάλης Κακέπης, που μετά τα περάσματα του από τον rock ηλεκτρικό ήχο- μ' αυτόν δηλαδή που κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του νεανικό...fan club- στράφηκε στο απόλυτο έντεχνο τραγούδι!


Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος, ο οποίος ενθουσιάστηκε με τις φωνητικές ικανότητες του Κακέπη και η Μαρίζα Κωχ, που ούτως ή άλλως συμμετέχει στο δίσκο σε ένα τραγούδι.

Δεν πάνε πολλά χρόνια όταν σε ένα γύρισμα στο σπίτι του Πατρίκιου, ο ποιητής θυμήθηκε εκτός φακού ένα ανέκδοτο ποίημα του για τις γυναίκες που φρόντιζαν τις τουαλέτες του μαγαζιού όπου εμφανιζόταν ο Βασίλης Τσιτσάνης και περίμεναν τα λίγα κέρματα των πελατών- θαμώνων. Το ποίημα αυτό είχε πάει στα χέρια της Κωχ και είχε μελοποιηθεί από την ίδια σε ένα επίσης ανέκδοτο τραγούδι! Τους το θύμησα χθες εγώ και σίγουρα το χάρηκαν!
Οι κουβέντες και οι θύμησες σώπασαν όταν ο Κακέπης πήρε το μικρόφωνο και άφησε τη ζεστή φωνή του να απλωθεί πάνω στις μελωδίες του Μουστάκα και τους στίχους του Χαρίτου, που υμνούν τον Έρωτα- Αρχάγγελο και τη Γυναίκα, χαρίζοντας σε όλους ένα αισθαντικό κομμάτι, αυτό που έλειπε από τη μέση μιας μέρας, συνήθως δύσκολης για τους περισσότερους.

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ CD ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΚΕΠΗ!

Άλλος ένας εξαίρετος τραγουδιστής που δε βάζει στο στόμα του τραγούδια...μίας χρήσεως, αλλά λόγια ποιητών επενδυμένα πότε με ηλεκτρικό ήχο και πότε με μελωδίες κιθαριστικά προσανατολισμένες! Όπως συνέβη στις πρόσφατες Νύχτες υγρές, το cd που κυκλοφόρησε από μια μικρή εταιρεία της Κρήτης σε μουσική Κώστα Μουστάκα, στίχους Μάρκου Χαρίτου και με τη συμμετοχή της Μαρίζας Κωχ σε ένα κομμάτι! Σήμερα στις 12.30 το μεσημέρι στον Ιανό της Σταδίου θα έχουμε την παρουσίαση του δίσκου του Μιχάλη Κακέπη και χρησιμοποιώ πρώτο πληθυντικό, καθώς ο στιχουργός και τέως συμφοιτητής μου στη σχολή κινηματογράφου, ο Χαρίτος, μου έκανε την τιμή να μιλήσω για την πρώτη του δισκογραφική εξόρμηση. Στο μικρό πάνελ θα είναι και ο συνθέτης Μάριος Στρόφαλης, ο οποίος έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον ερμηνευτή Μιχάλη Κακέπη.
Περάστε να πιείτε ένα καφέ από τον Ιανό και γνωρίστε από κοντά τρεις καλλιτέχνες που δουλεύουν κυριολεκτικά ως ελεύθεροι κι ωραίοι!

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Για το Space Oddity του David Bowie...


Ένα από τα ωραιότερα τραγούδια στην ιστορία της rock μουσικής, η περίπτωση του φανταστικού αστροναύτη Major Tom που χάθηκε για πάντα στο διάστημα και που παρουσίασε στα 1969 ο Βρετανός David Bowie, λίγο πριν μετατραπεί από εξωστρεφή ερμηνευτή της flower pop σε κορυφαία μορφή του glam- rock κινήματος! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, το ψυχεδελικό- από θεματικής άποψης- Space Oddity δε θα γεράσει ποτέ! Το πρωτοάκουσα από κασέτα στο Augsburg της Γερμανίας και μάλιστα σε ζωντανή εκτέλεση του καιρού που βγήκε! Στο Λονδίνο, σε τηλεόραση ξενοδοχείου, πρωτοείδα το φιλμάκι αυτό, ενώ στο Παρίσι αγόρασα από δισκοπάζαρο το βινύλιο μαζί με το Aladdin Sane! Λίγο αργότερα λάτρεψα τους Βρετανούς Hawkwind και Gong για τις διαστημικές αναζητήσεις τους στο πλαίσιο της sci- fi hippy σκηνής, κατόπιν τους Γερμανούς Neu και Tangerine Dream, όμως το Space Odyssey του Bowie ήταν και είναι μια τελείως διαφορετική πρόταση, ανεξάρτητη από μουσικά στυλ και ύφη. Ένα μικρό αριστούργημα!

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΛΟΓΙΑΝΝΗΣ- ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΣΑΜΠΑΤΗΣ: ΔΥΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΠΟΥ ΔΙΑΠΡΕΠΟΥΝ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ!

Ας ξεκινήσουμε με τον παλέουρα...

ΠΑΝ PROJECT -EL GRECO -LOPLOP
Το 1976, μετά τη διάλυση του συγκροτήματος Μπουρμπούλια και το πέρασμα του από άλλα ελληνικά rock σχήματα, ο ντράμερ Νίκος Τσιλογιάννης έφυγε για την Ολλανδία, όπου ζει μόνιμα μέχρι σήμερα και εξασκεί παράλληλα την τέχνη του εικαστικού και του μουσικού! Εδώ και τριάντα χρόνια, λοιπόν, ο Τσιλογιάννης είχε συναντηθεί με μια ομάδα αξιόλογων Ολλανδών μουσικών, παίζοντας κατά καιρούς σε σκηνές της Ουτρέχτης και του Άμστερνταμ, με σκοπό να δισκογραφήσουν κάποτε τους κόπους τους! Είναι ευτύχημα που σήμερα κυκλοφορεί το πρώτο τους cd από ολλανδική ανεξάρτητη εταιρεία με σχέδια του Τσιλογιάννη στο εξώφυλλο και το ένθετο και με τίτλο, τόσο ως ΠΑΝ Project για το γκρουπ, όσο και ως El Greco για τη δουλειά τους! Κυρίως όμως είναι ευτύχημα που έχουμε δέκα συνθέσεις, τις οποίες υπογράφουν βασικά ο Νίκος Τσιλογιάννης με τον πιανίστα Albert Van Veenendaal και τον πνευστό Paul Weiling. Μεταξύ τους, και δυο απρόσμενες jazz διασκευές, στη μελωδία του τραγουδιού Για την Κύπρο του Διονύση Σαββόπουλου και στον παραδοσιακό Άι – Γιάννη! Πρόκειται για εκλεπτυσμένη jazz υπό την έννοια μιας λιτής χρήσης των οργάνων, προσηλωμένη στο σημαντικό θέμα της γνήσιας καλλιτεχνικής έκφρασης πάνω απ’ όλα. Στην απόδοση της σύνθεσης Two to free, λόγου χάριν, του Van Veenendaal, το πιάνο του συνθέτη ξεκινάει έναν έως και συμβατικά μελωδικό μονόλογο για να ενωθεί με το άλτο σαξόφωνο του Weiling και να οδηγηθεί σε ακραίες αυτοσχεδιαστικές φόρμες. Αίσθηση μου είναι ότι στο ΠΑΝ Project δεν βαράνε όλοι οι μουσικοί μαζί – όχι ότι θα ήταν μεμπτό κάτι τέτοιο, το αντίθετο μάλιστα – και ότι υπάρχει μια κεντρική συνθετική ιδέα, την οποία ζωγραφίζουν σταδιακά με τα εκάστοτε όργανα. Στα περισσότερα κομμάτια τα ντραμς και τα κρουστά του Τσιλογιάννη είναι αυτά που μας εισάγουν σε ότι πρόκειται να επακολουθήσει, με κορυφαίες στιγμές τα Iris (Intro), Iris, το πιο μυστικιστικό Preview και το El Greco, που συνέθεσε ο Weiling και αφιέρωσε στον Έλληνα φίλο του. Συγκινητικό, τέλος, που ο Τσιλογιάννης αφιερώνει ολόκληρο το cd στον Βασίλη (Ντάλα) και τον Παύλο (Σιδηρόπουλο), τους δυο παλιόφιλους από τα Μπουρμπούλια που δε βρίσκονται πλέον στη ζωή. Μια και το cd ακόμη δεν έχει τύχει διανομής στην Ελλάδα, μπορείτε να το προμηθευτείτε επικοινωνώντας με την εταιρεία LopLop στην ιστοσελίδα
http://www.loplop.nl/

EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES -EVRIPIDIS AND HIS TRAGEDIES -TOUCHME RECORDS
Ο Ευριπίδης Σαμπάτης είναι μάλλον μια μοναδική περίπτωση Έλληνα μουσικού που δρα στο εξωτερικό. Γεννήθηκε στην Αθήνα, σπούδασε κλασικό πιάνο και γραφιστική και από το 2004 διαμένει μόνιμα στην Ισπανία, όπου συμμετέχει ενεργά στην ανεξάρτητη indie – pop σκηνή της Βαρκελώνης! Έχει εμφανιστεί και στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια, αποσπώντας θετικά σχόλια για την χαρούμενη μουσική που συνθέτει και παρουσιάζει σαν γνήσιος επίγονος των Beach Boys και των Turtles! Με το πρώτο του άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε στην Ισπανία και μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δυστυχώς όχι και στη χώρα του, δίνεται η ευκαιρία σε ένα πιο διευρυμένο κοινό να τον ανακαλύψει και να τον παρακολουθήσει! Παρά το πολύ επιτυχημένο όνομα της μπάντας του, το οποίο δηλώνει και την ελληνικότητα του αρχηγού της με έναν ευφυή τρόπο, το στοιχείο της τραγωδίας ή έστω της δραματικότητας απουσιάζει τόσο από τη μουσική, όσο και από τους στίχους του. Το cd περιέχει δώδεκα τραγούδια καλαίσθητης pop, που συγχωνεύει τα αθώα 60s (Ru Ru I’d love to…) με τα πιο ντανσάδικα 80s (Red is the sky above the harbour), το στυλ των girl – groups ή ακόμη κι αυτού του Serge Gainsbourg με τη ρυθμική electro- pop των Pet Shop Boys! Κι ακόμη, πολύ έντονο το στοιχείο μιας θεατρικότητας στην ερμηνεία του ίδιου του Ευριπίδη (Some nights are sleepless) μαζί με έναν διάχυτο μεταμοντέρνο ρομαντισμό στα περισσότερα tracks! Αυτό όμως που αξίζει να σταθεί κανείς με προσοχή είναι η χρήση κατ’ εξοχήν φυσικών οργάνων (πιάνο, μελόντικα, βιολί, μεταλλόφωνο κ.α.) που δίνουν σε όλο το υλικό μία γλυκύτητα πρωτίστως και κατόπιν έναν αέρα θεμιτού παρεΐστικου ερασιτεχνισμού. Αν θέλετε να αγοράσετε το cd του Evripidis and his tragedies, για την ώρα το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της ισπανικής δισκογραφικής εταιρείας του: http://www.touchmerecords.com/


* το post αφιερώνεται στον αγαπημένο φίλο μου, Νίκο Τσιλογιάννη, για την κράμπα στομάχου που του προξένησε η συγκίνηση της επανεμφάνισης του στο Κύτταρο μετά από 37 ολόκληρα χρόνια, για την όμορφη βόλτα δίπλα από τα κανάλια της Ουτρέχτης και για εκείνο το δείπνο στο σπίτι- καλλιτεχνικό κοινόβιο της Klasina, καλοκαίρι του 2007!

ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ ΔΙΑΙΤΗΣ!

Από σήμερα ξεκινάει η εβδομάδα των Παθών μου! Μιλάμε, θα πέσουν μεγάλες πείνες ενόσω στο πικ- απ θα παίζει το Starvation των Socrates! Δεν υπήρχε περίπτωση να αδυνατίσω με το εργασιακό πρόγραμμα που έχω και τη σαβουροφαγία, στην οποία παραδινόμουν καθημερινά άνευ όρων! Είδα κι απόειδα, λοιπόν, τηλεφώνησα στα Gilli Diet- κοινώς, λούστηκα αυτά που κορόιδευα- κι από σήμερα το πρωί ξεκινάω τη δίαιτα τύπου Office, η οποία περιλαμβάνει από κρέπες και σουβλάκια μέχρι γλυκά και φρούτα! Ελπίζω μόνο οι πακεταρισμένες μερίδες να μην έχουν μέγεθος...γραμματόσημου! Προοπτική μου είναι σε δύο μήνες από τώρα να χάσω από 15 μέχρι 18 κιλά. Καλά είναι, αν υπολογίσει κανείς πως έχω ύψος 1.74 κι αυτή τη στιγμή ζυγίζω 96 κιλά. Άντε, να αδυνατίσω, να κόψω τα μαλλιά σα φαντάρι, να ξουριστώ και να πάρω σβάρνα τα clubs σαν παιδί κι εγώ! Πάντως, το οχτακοσάρι το έσκασα ήδη για να' χω το κεφάλι μου ήσυχο...Θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις- ανταποκρίσεις από το δρόμο προς το αδυνάτισμα!

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 1 ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ!


Εδώ και λίγες μέρες, το Κανάλι 1 του Πειραιά εκπέμπει και διαδικτυακά. Παρά τα μικροπροβληματάκια, για τα οποία ενημερώθηκα χθες ό,τι υπάρχουν σ' αυτό το νέο ταξίδεμα του πειραϊκού ραδιοφώνου, συντονιστείτε σήμερα 18.00- 20.00 στους 90,4 ή στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.kanaliena.gr/ και θ' ακούσετε τις επιλογές μου από την τρέχουσα και παλαιότερη ελληνική δισκογραφία!

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2008

ΜΝΗΜΗ ΑΚΟΥ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ!

Δε θα φανταζόμουν ποτέ ό,τι μια βραδιά στη μνήμη του νεοκυματικού- λαϊκού στιχουργού Άκου Δασκαλόπουλου θα κατάφερνε να συγκεντρώσει περισσότερα από 300 άτομα, όχι μόνο φίλους καλλιτέχνες του εκλιπόντος, μέσα σ' ένα μικρό χώρο μάλιστα όπως είναι το cafe του Ιανού! Εδώ ο βιρτουόζος της φυσαρμόνικας Μάνος Αβαράκης έχει μια συζήτηση με τον ερμηνευτή Παντελή Θεοχαρίδη λίγο πριν την έναρξη της εκδήλωσης.

Το μουσικό μέρος άνοιξε λυρικά με τον συνθέτη Μιχάλη Τερζή στο πιάνο να παίζει τη Νυχτωδία της Σαπφούς στην απόδοση του Δασκαλόπουλου. Το θυμόσαστε το υπέροχο αυτό τραγούδι; Είχε αποσπάσει εύφημο μνεία στους Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρας το 1981!

Τότε η Νυχτωδία είχε περάσει στη δισκογραφία με τη φωνή της Κρίστης Στασινοπούλου και λίγα χρόνια αργότερα μ' αυτήν της Νένας Βενετσάνου. Χθες βράδυ πάντως αποδόθηκε από τη σπουδαία Σοφία Μιχαηλίδη, συνεργάτιδα κι αυτή του συνθέτη από το ξεκίνημα του!
Φίλος και συνοδοιπόρος του Άκου Δασκαλόπουλου από τις αρχές της δεκαετίας του ΄60, ο Νότης Μαυρουδής θυμήθηκε στην ομιλία του τα πρώτα αντιπολεμικά τραγούδια που έγραψαν μαζί, αλλά και τις συναντήσεις τους στο σπίτι του Αλέκου Πατσιφά της Lyra, παρουσία του Οδυσσέα Ελύτη και του Νίκου Καρούζου. Τι το' θελε το τελευταίο; Δεν ήξερε ο καημένος ο Νότης ό,τι από κάτω βρισκόταν ο Λευτέρης Παπαδόπουλος;

Ακολούθησε ένας σύντομος περιεκτικός λόγος από τον Γιώργο Νταλάρα, ερμηνευτή των μεγαλύτερων επιτυχιών του Δασκαλόπουλου. Κρατάω τα λόγια του Νταλάρα ό,τι ο Άκος έζησε χύμα, σαν αυθεντικός ποιητής και μακάρι να μπορούσαμε όλοι να το κάνουμε αυτό...Συμφώνως με τις επευφημίες του κοινού, ήταν επόμενο ο δημοφιλής τραγουδιστής να πιάσει την κιθάρα του και να τραγουδήσει Που' ναι τα χρόνια!

Αυτή που μού αποκαλύφτηκε κυριολεκτικά ήταν η Πειραιώτισσα Αναστασία Μουτσάτσου! Την είχα δει παλιότερα να τραγουδάει σε κάποιες συναυλίες, η ένωση της όμως με τον Νότη Μαυρουδή και τον Παναγιώτη Μάργαρη σε νοσταλγικές μπαλάντες του Νέου Κύματος φανέρωσε νομίζω μια ερμηνεύτρια με ψυχή και γνήσιο συναίσθημα!

Ας ακουστεί έως και ιεροσυλία, η άποψη όμως της Μουτσάτσου στο Φώναξε με του Μαυρουδή και του Δασκαλόπουλου κατάφερε ν' αφήσει πίσω τις ανάλογες πρώτες ερμηνείες της Αρλέτας και της Χάρης Αλεξίου!
Guest της βραδιάς ο Χρήστος Θηβαίος! Ερμήνευσε το Τριαντάφυλλο, προϊόν της συνεργασίας του Δασκαλόπουλου με τον Μάνο Χατζιδάκι, όπως και το Κι αν τα μάτια σου, το μοναδικό τραγούδι που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος σε στίχους πάντα του τιμώμενου προσώπου. Για το πρώτο έχω μια ένσταση σχετικά με την ερμηνευτική προσπάθεια του Θηβαίου, το δεύτερο όμως πιστεύω ό,τι ανήκε τελείως στον κόσμο του, εξ ου και απόσπασε το πιο ζεστό χειροκρότημα!

Τι να τα κάνεις όλα αυτά; Ήταν μέχρι να πάρει τον λόγο ο στιχουργός Λευτέρης Παπαδόπουλος και να σαρώσει τα πάντα! Εν κατακλείδι: στόλισε με διάφορα κοσμητικά επίθετα τον Άγγελο Σφακιανάκη, διοργανωτή της βραδιάς, επειδή- λέει- είπε ό,τι ο Λοΐζος σε ένα και μοναδικό τραγούδι του με τον Δασκαλόπουλο συνόψισε όλο του το έργο. Δηλαδή, εγώ που έγραψα τριάντα τραγούδια με τον Λοΐζο, έκανα μαλακίες; αναρωτήθηκε δημόσια ο Παπαδόπουλος, προξενώντας εύλογα το ξέφρενο γέλιο του ακροατηρίου! Η μπάλα πήρε και τον Θηβαίο (αυτόν, επειδή προηγουμένως είχε πει ό,τι οι άνθρωποι που τον καθόρισαν ήταν ο Καρούζος στην ποίηση και ο Δασκαλόπουλος στον στίχο), όπως και τον Μαυρουδή, γιατί ισχυρίστηκε- ψευδώς κατά τον Παπαδόπουλο- ό,τι είχε συνευρεθεί στο σπίτι του συντηρητικού και εστέτ Πατσιφά με τον αριστερό Καρούζο! Τέλος, για μιαν ακόμη φορά ο Λευτέρης Παπαδόπουλος γνωστοποίησε την αντιπάθεια του προς τον Μάνο Χατζιδάκι, αμφισβητώντας το γεγονός της συνεργασίας του με τον Άκο Δασκαλόπουλο και επαναλαμβάνοντας την ιστορία με τον Κεμάλ που τελικά έγραψε ο Γκάτσος. Τώρα, τι σχέση είχαν όλα αυτά που ακούσαμε με μια βραδιά αφιερωμένη σε έναν συνάδερφο του που έφυγε πρόωρα απ' τη ζωή, μόνο εκείνος θα γνώριζε...

Ίσως γι' αυτό ο, μπουχτισμένος από τα...μεγάλα λόγια, κόσμος να καταφχαριστήθηκε το αμιγώς λαϊκό μέρος του προγράμματος με 25 τραγούδια (από το Να διώξω τα σύννεφα μέχρι το Πουκάμισο το θαλασσί) που ερμήνευσαν τρεις νέοι καλοί τραγουδιστές, ο Ανδρέας Λάφης, η Μαρία Λούκα και η Νόνα Βουδούρη, έχοντας δίπλα τους τον εμπειρότερο Παντελή Θεοχαρίδη! Όχι που είναι κολλητός μου, αλλά ο Παντελής πρέπει να ανήκει αυτή τη στιγμή μέσα στη δεκάδα των σημαντικότερων Ελλήνων τραγουδιστών! Κι ας μην είναι τόσο προβεβλημένος, τα' χουμε ξαναπεί αυτά...
Μια αγκαλιά στο τέλος της εκδήλωσης- μαμούθ από τον Βασίλη του Ιανού στον Άγγελο Σφακιανάκη και μια τελευταία σύντομη ιστορία για τον Άκο Δασκαλόπουλο!
Έτσι είναι οι παρέες των αληθινών φίλων: ενθυμούνται, αγαπούν, κλαίνε, βρίζονται και τσακώνονται, ακόμη κι όταν ένας απ' τους φίλους έχει εγκαταλείψει εδώ και μια δεκαετία τα εγκόσμια.

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2008

ΖΩΡΖ ΠΙΛΑΛΙ- ΑΝΝΑ GOULA ΑΠΟΨΕ ΣΤΟ ΚΥΤΤΑΡΟ!

..και προβλέπω να γίνει της πουτάνας! Για όλες τις Πέμπτες του Νοέμβρη ο Ζωρζ Πιλαλί θα παρουσιάζει την πλέον rock παράσταση με τη συμβολή της Soufra Band, του Κτήνους και του συγκροτήματος Ελελεύ!

Στο επίκεντρο, βέβαια, η cult περσόνα που ακούει στο όνομα Άννα Goula και που ταίριαξε απ' την πρώτη στιγμή με τον Πιλαλί και τα αναρχικά του μουσικοθεατρικά δρώμενα!

Εδώ ο Ζωρζ επιβλέπει την πρόβα ή για την ακρίβεια απολαμβάνει την Άννα Goula την ώρα που ερμηνεύει το Τα πίνω όλα (χάπια, ουίσκι και κόκα- κόλα), αλλά και τη Σβούρα του Νίκου Πορτοκάλογλου ως...Σαβούρα (είμαι και γυρνάω)!
* μάλλον αύριο θα επανέλθω με ανταποκρίσεις από δύο τελείως διαφορετικές μουσικές εκδηλώσεις στην Αθήνα!