ζητείται-τρανσέξουαλ-να-διαβάσει-το-ποίημα-της-κατερίνας-γώγου-για-τη-δολοφονημένη-σόνια

Η τραβεστί Σόνια υπήρξε ακόμη ένα μέλος του Θιάσου των Απόκληρων που ανέβαζαν τα προσωπικά τους δράματα εν είδει καθημερινών live παραστάσεων στα Εξάρχεια της δεκαετίας του 1980. Η δολοφονία της έγινε αφορμή για να δημοσιεύσει η ομόφυλη της, Πάολα, ένα συγκλονιστικό κείμενο στο περιοδικό Κράξιμο που εξέδιδε την εποχή εκείνη, αλλά και για να της αφιερώσει η Κατερίνα Γώγου ένα εξίσου συγκλονιστικό ποίημα της. Ακόμη και ο Νικόλας Άσιμος που συνήθιζε να φτιάχνει τραγούδια, απολύτως εντός του προσωπικού του σύμπαντος, ασχολήθηκε με την περίπτωση της σε ένα κομμάτι, ανέκδοτο μέχρι πρότινος, το οποίο εντάχθηκε στο διπλό cd Η βιομηχανία του πεζοδρομίου (MINOS-EMI, 2002). Βέβαια, παρ' όλες τις μεταξύ διαφορές τους - ιδεολογικής φύσης κυρίως -, ο Άσιμος και η Σόνια σχετίζονταν αρκετά μεταξύ τους. Υπάρχουν αφίσες από συναυλίες του αυτόχειρα τραγουδοποιού των αρχών του ΄80, στις οποίες η τραβεστί Σόνια φαίνεται να συμμετείχε στο συγκρότημα του ως αντεργκράουντ ατραξιόν! Ακούγοντας κανείς το τραγούδι με τίτλο Τραβεστί, που έγραψε ο Άσιμος, εμπνεόμενος από τον τραγικό θάνατο της συντρόφισσας του, θα μπορούσε να τον κατηγορήσει για στιχουργική ευτέλεια μέχρι και ομοφοβία. Έτσι, απ' τη μια οι στίχοι λένε Μη μου πιάνεις την ψωλή/ δε σε θέλω τραβεστί κλπ., απ' την άλλη όμως φανερώνουν και πάλι την απέραντη ευαισθησία του απέναντι στις μειονότητες και τους ανθρώπους του περιθωρίου: Μη ζητάς απαλλαγή/ οι καιροί είναι πονηροί/ και τη Σόνια τη ζαβή/ τη στραγγάλισαν κι αυτή...Παρ' όλο που το εν λόγω τραγούδι είχε κυκλοφορήσει μόνο σε μία από τις περιβόητες κασέτες του Άσιμου με τίτλο Πάλι στην ξεφτίλα (1986), η ιστορία λέει πως ενόχλησε πολύ τις φεμινίστριες, οι οποίες έδιναν τον δικό τους αγώνα από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Και, εν αντιθέσει με τον φαινομενικά χοντροκομμένο επί του θέματος Νικόλα Άσιμο, τόσο το ποίημα της Γώγου, όσο και το κείμενο της Πάολα, διέπονταν από μία τρομερή καταγγελτική διάθεση, ισάξια κατά τη γνώμη μου, με έναν στίχο του αναρχικού τροβαδούρου από ένα άλλο τραγούδι του και από την ίδια κασέτα: Να διαδώσουμε σ' αυτούς/ τους γκαντεμιάρικους καιρούς/ να μη σκοτώνουνε τους διαφορετικούς...(Πάλι στην ξεφτίλα). Το κουβάρι της δολοφονίας της Σόνιας προσπαθήσαμε να ξετυλίξουμε χθες το μεσημέρι με τον πολιτικό ακτιβιστή Γιάννη Φελέκη, πρόσωπο - σύμβολο της πλατείας Εξαρχείων, και τη συγγραφέα Βιργινία Σπυράτου. Μέσα από πολλές ιστορίες, φυσικά, που ο Φελέκης έζησε από πρώτο χέρι! Ιστορίες με πρωταγωνιστές τον Άσιμο, τη Γώγου, τη Σόνια, αλλά και τη Φλέρυ Νταντωνάκη! Όσο ψάχνει μαθαίνει κανείς, λοιπόν, και δε θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως η Φλέρυ αποτελούσε τον...μπελά των διοργανωτών συναυλιών αλληλεγγύης εκείνης της εποχής, εφόσον, όποτε ανέβαινε στη σκηνή ως "η τραγουδίστρια του Χατζιδάκι", ξεχνούσε να κατέβει, γαμωσταυρίζοντας τον μουσικό της (ένας πάντα έβγαινε μαζί της) και τραγουδώντας α καπέλα, μόνη της, επί ώρες! Την ίδια ακριβώς εποχή, η Γώγου και ο Άσιμος μπαινόβγαιναν στα ψυχιατρεία, η πρώτη για απεξάρτηση από την ηρωίνη και ο δεύτερος για κατευνασμό της σχιζοφρενοβλαβίωσης, απ' την οποία έπασχε. Η μεν Γώγου αποζητούσε τη δημιουργία μίας ομάδας καταστολής της πρέζας, που αφάνιζε τα καλύτερα μυαλά της γενιάς της, ο δε Άσιμος τριγύριζε στην πλατεία και απειλούσε θεούς και δαίμονες, επειδή οι...αδερφοί Ταβιάνι είχαν κλέψει κάποιες ιδέες του! Τις ιστορίες με την Κατερίνα Γώγου τις κρατάω για το ντοκιμαντέρ μαζί με τον σχεδιασμό των πλάνων που θα τις συνοδεύσουν. Σκοπεύω όμως να αναζητήσω μία τρανσέξουαλ, η οποία θα διαβάσει το ποίημα της για τη δολοφονημένη Σόνια. Υπάρχουν πολλές σκέψεις. Κάποιες εγκαταλείφθηκαν, καθώς δε με ενθουσιάζει η ιδέα προσώπων με συχνή παρουσία, είτε σε τηλεοπτικά ρεπορτάζ, είτε και σε μεσημεριανάδικα. Αφήνω κατά μέρος και το casting στις περιβόητες Κούκλες, αφού, όπως με ενημέρωσε ο Τσιτιρίδης, που γνωρίζει τα κατατόπια, ως και η Ζωή Λάσκαρη πηγαίνει εκεί πλέον για να πιεί το ποτό της. Τι απομένει, λοιπόν; Να βγούμε απόψε στη Συγγρού με τον Τσιτιρίδη, άρτι αφιχθέντα από τη Θεσσαλονίκη, και τη Σπυράτου, η οποία ούτως ή άλλως ενδιαφέρεται, έχοντας ολοκληρώσει τη διατριβή της πάνω στις Σπουδές Φύλου και τη Φεμινιστική Θεωρία της Λογοτεχνίας. Και τι θα λέμε, ρε τρελέ, στους ανθρώπους μεσ' στα μαύρα μεσάνυχτα; ρώτησα εύλογα τον Τσιτιρίδη! Άσ' το πάνω μου, απάντησε αυτός! Θα τους λέμε: Θέλετε να διαβάσετε ένα ποίημα σε ποιοτικό ντοκιμαντέρ; Νομίζω πως η υπόθεση σηκώνει μεγάλη ανταπόκριση για το blog, ελπίζω μόνο να τα καταφέρουμε και να περάσουμε απόψε από τις πιάτσες της νύχτας. Κι επειδή σας τσάκισα ενδεχομένως με τις ιστορίες του περιθωρίου (ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου πάμε να κάνουμε), μπορώ να ανακοινώσω με ιδιαίτερη χαρά ακόμη δύο συμμετοχές: της ηθοποιού Μάρως Κοντού και του ποιητή Θανάση Νιάρχου, ο οποίος θα εκπροσωπήσει και την πλευρά του Θανάση Καστανιώτη, του βασικού εκδότη των ποιημάτων της!