corpus-christi-στο-θέατρο-χυτήριο-ή-ο-ιούδας-φιλούσε-υπέροχα

Οι παραστάσεις του έργου Corpus Christi στο θέατρο Χυτήριο, ενώ - υποτίθεται - θα τελείωναν χθες βράδυ, πήραν παράταση! Διόλου περίεργο, θα έλεγε κανείς, έχοντας υπ' όψιν του τον πρόσφατο ντόρο με τη σύλληψη τριών ηθοποιών του θιάσου κατόπιν μήνυσης από μερικές θεοσεβούμενες κυρίες. Αν είχαμε ουρές μέχρι το δρόμο θα μπορούσα να πω ότι έπαιξε ρόλο η αρνητική διαφήμιση, μου έλεγε η ηθοποιός Βάσια Παναγοπούλου, η καλλιτεχνική δ/ντρια του θεάτρου, η αλήθεια είναι όμως πως το έργο ''τράβηξε'' εξ αρχής και δε χρειαζόταν να γίνει ότι έγινε! 

Στο διά ταύτα τώρα, ομολογώ πως αν και γνώριζα τον Αμερικανό δραματουργό Terrence Mc Nally, το συγκεκριμένο έργο του μού ήταν άγνωστο. Και δεν θα πήγαινα να το δω σε καμία περίπτωση αν δεν είχα εξασφαλισμένη πρόσκληση - για τέτοια είμαστε εν μέσω κρίσης; Ωστόσο, τη φράση Το έργο ''τράβηξε'' εξ αρχής την καταλαβαίνω! Παλιότερα λέγαμε Τα παιδιά και οι τρελοί πουλάνε στο σινεμά. Εγώ θα πρόσθετα πλέον ότι πουλάνε και οι gay καρικατούρες!   

Στην παράσταση, λοιπόν, που σκηνοθέτησε ο Λαέρτης Βασιλείου με έναν θίασο αποτελούμενο αποκλειστικά από άρρενες ηθοποιούς παρακολουθήσαμε βασικά το καταδικασμένο ειδύλλιο μεταξύ του Ζόσουα (Ιησού) και του Ιούδα - οποία πρωτοτυπία, θα αναφωνούσε πάλι κανείς λίγο πιο ενημερωμένος περί της διαχρονικής τάσης της Τέχνης να τα βάζει με τη θρησκεία. Δυστυχώς έφυγα στο διάλειμμα και δεν είδα τη Σταύρωση του γκέι Θεανθρώπου, 70 λεπτά όμως που διήρκησε το α΄ μέρος ήταν αρκετά για το review μου αυτή τη στιγμή. Να ξεκαθαρίσω ότι τα βέλη μου δε στοχεύουν τόσο στην εργασία του Βασιλείου και των ηθοποιών (κάποιοι απ' αυτούς ήταν πολύ καλοί με κορυφαίο τον ανέκφραστο Ζόσουα), όσο στο ίδιο το έργο του McNally. 

Ούτε θέλω να μπω στη διαδικασία σκέψης για το πως θα μπορούσε να σκηνοθετηθεί αυτό το παραληρητικό κείμενο με τις ατάκες των ηθοποιών απλώς να...πέφτουν στο πάτωμα, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο για περαιτέρω ''αναγνώσεις''. Έτσι, τι έμεινε στο τέλος απ' όλο αυτό; H επέλαση των queer 12 Αποστόλων, εμπλουτισμένη με σεξίστικα αστειάκια α λα Δελφινάριο, ολίγη από αλμοδοβαρικό κιτς και τηλεοπτική σάτιρα, νευρωτικούς ρυθμούς και έναν αχταρμά μουσικών επιλογών που περιελάμβανε μελοποιημένα σονέτα του Σαίξπηρ, το Βαπόρι απ' την Περσία του Τσιτσάνη, Elvis Presley και Pet Shop Boys! Κάνοντας να φύγω, έπιασα την κυρία Τζένη Χειλουδάκη που καθόταν δίπλα μου, να δηλώνει στην παρέα μου πως αν και άθεη, άνετα θα έχωνε δυο χαστούκια στους τύπους που κάθονταν πίσω μας και όλη την ώρα χαχάνιζαν με οτιδήποτε έλεγαν οι ηθοποιοί. Και στοιχηματίζω πως οι συγκεκριμένοι τύποι σίγουρα θα πήγαν χθες βράδυ στο θέατρο Χυτήριο, ορμώμενοι από το πρόσφατο επεισόδιο...