πολλά-και-διάφορα-Ι

Πρωί - πρωί και στο Live Traffic Feed του blog ανακαλύπτω ότι οι περισσότεροι επισκέπτες κατέφτασαν, γκουγκλάροντας τις λέξεις Διβάνη λεσβία! Αν είναι δυνατόν! Σοβαροί άνθρωποι - υποτίθεται - να κάθονται να ψάχνουν αν η γυναίκα είναι λεσβία ή όχι ύστερα από τον οχετό που προξένησε η δήλωση της στο twitter. Όπως ακριβώς το περιγράφει ο ποιητής Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου στην Εξομολόγηση του, που πρωτο(ανα)δημοσίευσα εδώ μέσα και χθες βράδυ έβαλα και στο lifo.gr: Αυτοί είναι η ρίζα του κακού. Βάναυσοι, ανίκανοι για ομορφιά, ηθικολόγοι...

Ο καιρός άλλαξε σήμερα, υποχώρησε η ζέστη, σα να φθινοπώριασε μεσ' στο κατακαλόκαιρο και η ατμόσφαιρα μοιάζει ηλεκτρισμένη όπως πριν τη βροχή. Καλή φάση! Θά'θελα τώρα, παραδόξως, να ήμουν σε κάποιο νησί και να έβγαζε κρύο ξαφνικά, να φόραγα πουλόβερ με βερμούδα, σα να ήμουν 10χρονο παιδί που το ντύνουν άτσαλα οι μεγάλοι χωρίς κανένα στυλ, μόνο για να καλύψουν τις καιρικές συνθήκες...

Η ΔΤ, που το όνομα της παραπέμπει στο ΔΝΤ, εκπέμπει σε ώρες μυστήριες. Εξίσου μυστήριες και οι επιλογές των εγκεφάλων της. Εκεί που με παίρνει ο ύπνος με Pink Floyd, ξυπνάω με Καραγκιόζη και ριζίτικα. Βλέπω φάτσες των δεκαετιών του 1980 και του ΄90 που τους έχει φύγει το χρώμα από βίντεο, προφανώς ξεθαμμένα από ντουλάπια και συρτάρια. Η πρώτη τηλεόραση - τραβεστί είναι γεγονός και ποιος ξέρει τι θά'χουμε να βλέπουμε και ν' ακούμε όταν αρχίσουν να μεταδίδονται οι κανονικές εκπομπές της...

Το ΚΚΕ πούλησε τη συχνότητα του 902 σε κυπριακή εταιρεία και τώρα που θα βλέπουμε Μπόλεκ & Λόλεκ, live του Τσακνή, του Πασχαλίδη και του Μικρούτσικου; Κανονικό τριπάκι ήτανε ο 902! Αν αποφάσιζες να κλειστείς σπίτι, να μην έχεις καμία περαιτέρω επαφή με την πραγματικότητα πέραν του 902, σίγουρα θα νόμιζες πως ζεις σε άλλη εποχή, όπου ακόμη το Τείχος του Βερολίνου δεν έχει πέσει και όλοι διαβάζουν Μπρεχτ και Μαγιακόφσκι! Αμ δε...Μετά θά'κανες μια γύρα στο διαδίκτυο, θα συνειδητοποιούσες πόσο έχει βρωμίσει ο φασισμός στην καθημερινότητα και θα σου'ρχόταν να αυτοκτονήσεις...

Βγαίνοντας κι από το facebook, έχασα επαφή με ανθρώπους που δεν θα έπρεπε. Ας πούμε τώρα δε θυμάμαι πότε ακριβώς θα αναχωρήσω για Καβάλα μεσ' στο Σεπτέμβρη για την προβολή της Γώγου σε αυτοδιαχειριζόμενο στέκι μετά κινηματογραφικών προβολών. Ελπίζω να με καλέσουν σύντομα τα παιδιά, εφόσον έχουν τα τηλέφωνα μου, και να μη συμπέφτουν οι ημερομηνίες με τη 14η Σεπτεμβρίου και τη συναυλία του Νίκου Ξυδάκη στο αίθριο του Μεγάρου...

Τι άνθρωπος αυτός ο Ξυδάκης! Τον συμπαθούσα που τον συμπαθούσα εδώ και χρόνια, τώρα που συνεργαζόμαστε όμως, μου δίνει την εντύπωση ενθουσιώδους παιδιού! Μα είναι πραγματικά εξαιρετική η δουλειά των νέων παιδιών πάνω στη μουσική του - οι Popeye ειδικά πήραν το Χαβαλεδιάρικο και το Στο εστιατόριο που τρων τα συνεργεία και τα έκαναν α λα Kraftwerk, προσθέτοντας δικές τους αρμονίες και μέρη για ηλεκτρικά όργανα και electronics. Χαίρομαι που όταν μου ζήτησε ο Νίκος να παρουσιαστούν τα τραγούδια του από νέους εναλλακτικούς καλλιτέχνες, εγώ του πρότεινα τους Popeye και η χημεία τους τελικά έδεσε απόλυτα! Για τα δύο άλλα παιδιά, τον Ηλία Βαμβακούση και τον Γιώργη Χριστοδούλου, δεν είχα καμία ανασφάλεια: ο μεν Ηλίας βρίσκεται πολύ κοντά στη μουσική του Ξυδάκη, ο δε Γιώργης τον σέβεται απεριόριστα και διάλεξε ήδη τις πιο λυρικές στιγμές του να διασκευάσει. Άντε να μαζευτούμε όλοι να ξεκινήσουμε πρόβες σε στούντιο σε καμία εβδομάδα περίπου από τώρα!

Τέλος, μέσω του blog στη LIFO συνειδητοποίησα πόσο σύνθετο είναι το αναγνωστικό κοινό, όχι μόνο της εν λόγω εφημερίδας, αλλά και του διαδικτύου γενικότερα. Η συνέντευξη της Αλέξιας, λόγου χάριν, συγκέντρωσε 225 shares, ενώ ο Νίκος - Αλέξης Ασλάνογλου μετά βίας 9 μέχρι αυτή την ώρα. Μην το υποτιμάς ποτέ το κοινό που σε διαβάζει, μου είπε κάποια στιγμή ο Τσαγκαρουσιάνος όταν του παραπονέθηκα για το επίπεδο των αναγνωστών - σχολιαστών τουλάχιστον στις πρώτες αναρτήσεις μου. Εδώ και δυο μέρες ξανάνοιξα τα σχόλια, αφού παραπονέθηκαν εξίσου οι αναγνώστες ότι δεν είναι καλό που δε μπορούν να σχολιάσουν τα γραφόμενα μου. Τα ξανάνοιξα, λοιπόν, και για να δούμε τι θα δούμε...