Η απώλεια της τραγουδίστριας Τζένης Βάνου σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής ολόκληρης για την Ελλάδα και για το τραγούδι της τα μεταπολεμικά χρόνια. Ότι είχα να πω για την περίπτωση της, το έγραψα στο Προσκλητήριο της LIFO με όλο το σεβασμό και τη μελαγχολική διάθεση που μου προξένησε η είδηση του φευγιού της. Το διαβάζετε εδώ:
http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/45861
Τη Τζένη Βάνου τη γνώρισα μέσω μιας σειράς ντοκιμαντέρ για το λαϊκό τραγούδι που σκηνοθέτησα το 2007. Εδώ είμαστε στα 2010, όταν ξανασυνάντησα τη μεγάλη ερμηνεύτρια στο Κανάλι 1 του Πειραιά και της εξέφρασα κάποια σχέδια που είχα. Τότε που τίποτα δεν προϊδέαζε για το κακό που θα τη χτυπούσε και που θα βύθιζε σήμερα στο πένθος την οικογένεια, τους φίλους και τους θαυμαστές της.
* Κατηγορηθήκαμε κάποιοι γιατί ανεβάζουμε photos νεκρών που έτυχε να γνωρίσουμε ή γιατί γράφουμε άρθρα κλπ. Μιλάω για το λαϊκό δικαστήριο του facebook φυσικά, μια και το κατηγορητήριο είναι ολότελα ανύπαρκτο όταν σβήσει η οθόνη του υπολογιστή. Εγώ συγκεκριμένα δέχτηκα επίθεση από έναν ασήμαντο συγγραφέα από την Κω, Κουασιμόδο στην όψη και ψυχασθενή με τη βούλα, τα θλιβερά βιβλία του οποίου απευθύνονται σε άτομα της συνομοταξίας του. Ηρέμησε, μου είπαν, είναι για λύπηση ο άνθρωπος...Σωστά, ας ηρεμήσω λοιπόν κι ας συνεχίσω να ασχολούμαι με ότι ξέρω να κάνω τόσο καλά. Οι υπόλοιποι, ας φάνε τη σκόνη μας. Τώρα και πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου