ο-Bosko-Αθηναίος-της-Εβδομάδας-στη-LIFO

Την περασμένη Δευτέρα μού στέλνει μήνυμα ο Μιχάλης Μιχαήλ της LIFO: Αντουάν, έχουμε κανέναν για Αθηναίο αυτής της εβδομάδας; Στέλνω αμέσως sms στον Σταύρο Ξαρχάκο, το οποίο ακόμη δε γνωρίζω αν το έλαβε ή αν το διάβασε ο συνθέτης. Ύστερα ρίχνω το όνομα της Γιώτας Γιάννα. Ναι, τη θέλουμε, ήταν η απάντηση από LIFO μεριά. Της τηλεφωνώ αμέσως, αλλά κάτι της είχε τύχει της Γιώτας τελευταία στιγμή. Με τα πολλά, δεν περνάει μία ώρα από την επικοινωνία μας και μού'ρχεται νέο μήνυμα στο inbox του facebook από τον Μιχάλη: Εσύ θα γίνεις Αθηναίος! Καράφλιασα! Λέω πλάκα μου κάνουν, αλλά βρήκα τη δύναμη να απαντήσω: Στον Στάθη τό'πες μη μας πάρει με τις πέτρες; Έτσι, αφού έμαθα ότι πήραμε την έγκριση από τον chief, χάρηκα ιδιαιτέρως, κυρίως γιατί δεν θα υπήρχε καλύτερο promo για την επερχόμενη πρεμιέρα της μικρού μήκους ταινίας μου στο Ideal στις 2 Οκτωβρίου. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ίσως και κάτι πιο σημαντικό: Όταν βλέπεις και σου φέρονται με τόσο σωστό τρόπο οι εργοδότες σου (μην ξεχνάμε, η LIFO είναι η μοναδική μου πηγή εισοδήματος τα τελευταία δυόμισι χρόνια μεσ' στην κρίση), αισθάνεσαι πραγματικά σκλαβωμένος και θες κι εσύ να κάνεις το κατιτί παραπάνω στο πλαίσιο των δυνατοτήτων σου. Σημειωτέον, εμένα αυτό μου συνέβαινε με τη LIFO από την πρώτη στιγμή, όχι τώρα. Θέλω να πω ότι περιέργως με ''φτιάχνει'' το περιβάλλον στα γραφεία, τους θεωρώ καλά παιδιά - πώς το λένε - με πρώτον απ' όλους τον φίλο μου τον mhulot, αλλά και τον Θανάση που τελευταία σταμάτησα να τον πρήζω, τον Βασίλη, τον Αλέξανδρο, τη Νινέττα, τον Τζοβάρα, τον Στανέλλο, ένας κι ένας πραγματικά! Να μην ξεχάσω και τον Πάρι Ταβιτιάν, τον γαμάτο φωτογράφο, με τον οποίο μαζί έχουμε κάνει ένα σωρό ''θέματα'', είτε Αθηναίους, είτε απλά συνεντεύξεις: Μεταξύ άλλων, τη Γιοβάννα με τη Νένα Βενετσάνου, τη Ρένα Κουμιώτη, την Ελένη Φιλίνη, τον Γιάννη Παλαμίδα, τη Φωτεινή Βελεσιώτου, τον Γιάννη Φλωρινιώτη και πιο πρόσφατα τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Με τον Πάρι, λοιπόν, τσακιστήκαμε να βρεθούμε για να προλάβουμε τη φωτογράφηση στο μπαρ ''Galaxy'' επί της Σταδίου, το οποίο δεν γνώριζα, μια και τά'χω κόψει τα μπαράκια εδώ και μία 10ετία τουλάχιστον. Φόρεσα ένα μάλλον καλό σακάκι που σπάνια ή μάλλον καθόλου θα το φόραγα στην καθημερινότητα μου, έβαλα και τα ολοκαίνουργια κόκκινα γυαλιά μου και νάσου στο ''Galaxy'' να με ρωτάει ένας λιώμα τύπος με τη γκόμενα του εάν είμαι...βουλευτής. Τέλος καλό, όλα καλά! Η φωτογράφηση έγινε, το κείμενο παραδόθηκε υπό μορφή ερωτήσεων - απαντήσεων και το κομμάτι ανέβηκε στο site της LIFO την Τετάρτη το μεσημέρι, όπως δηλαδή συμβαίνει με κάθε νέο τεύχος. Την επόμενη πέρασα από τα γραφεία, πήρα περίπου 20 τεύχη για μένα και τους συντελεστές της ταινίας μου, αλλά και ένα δεμάτι με καμιά πενηνταριά φύλλα, τα οποία άφησα στο Ideal και μέσα σε μία ώρα δεν είχε μείνει τίποτα από τους διερχόμενους σινεφίλ φεστιβαλιστές. Τι να πω...Ευχαριστώ και πάλι τον Στάθη, τον Μιχάλη και το team της LIFO, διότι τέτοιο support δεν θα το φανταζόμουν. Στο ερχόμενο τεύχος, μάλιστα, θα υπάρχει και ως διαφημιστική καταχώρηση η αφίσα της ταινίας εν όψει της πρώτης προβολής της, κάτι που σε διαφορετική περίπτωση θα κόστιζε ακριβά. Κι αυτό δώρο από τη LIFO στον συνεργάτη της! Αλλά κι εγώ όμως! Τελειώνει η ταινία και στο ζενερίκ βλέπεις ένα κατακόκκινο LIFO από δω που γράφω τώρα ίσαμε το Ideal το ίδιο! Πάντως - και μ' αυτό κλείνω - το καλύτερο μου τό'γραψε ένας φίλος: Δηλαδή, εσύ αρχηγέ, μικρού μήκους κάνεις και γίνεσαι Αθηναίος της Εβδομάδας στη LIFO. Άμα κάνεις μεγάλου, που θα σε δούμε, εξώφυλλο στο Vogue;

* Οι φωτογραφίες του post είναι του Πάρι Ταβιτιάν και τραβήχτηκαν Δευτέρα απόγευμα, 21 Σεπτεμβρίου, στο μπαρ ''Galaxy''

** Στο link ο Αθηναίος της Εβδομάδας στην έντυπη και ηλεκτρονική LIFO: 

http://www.lifo.gr/print/athinaioi/76115

R.I.P. ΜΥΡΤΩ ΤΑΣΙΟΥ (1967 - 2015)

Στο καλό, Μυρτώ! Ας ελπίσουμε ότι εκεί που πας, η Κατερίνα θα σε περιμένει με ανοιχτές αγκάλες, πραγματικά ελεύθερες κι οι δυο σας!

Παρασκευή-2-Οκτωβρίου-η-α΄-προβολή-των-''Γραμμάτων-στη-Γερμανία''-στις-Νύχτες-Πρεμιέρας

Μπορώ να ανακοινώσω την ημερομηνία και την ώρα της πρώτης προβολής της μικρού μήκους ταινίας ''Γράμματα στη Γερμανία'' στο πλαίσιο του διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας: Παρασκευή, 2 Οκτωβρίου, 17.00 - 19.00 το απόγευμα, στον ιστορικό κινηματογράφο ΙΝΤΕΑΛ της Πανεπιστημίου. Εκεί θα είμαστε όλοι οι συντελεστές της ταινίας για να παρουσιαστούμε στο κοινό της αίθουσας και ενδεχομένως να ανταλλάξουμε και δυο λόγια μαζί του, αν το τελευταίο προβλέπεται φυσικά. Κυριολεκτικά ζω γι' αυτή τη μέρα από τώρα που ο χρόνος άρχισε να μετράει αντίστροφα. Μετά από τον πιο γαμημένο Αύγουστο της ζωής μου, η πρεμιέρα της νέας, έστω μικρής σε διάρκεια, ταινίας μου, εύχομαι να λειτουργήσει όσο πιο ψυχοθεραπευτικά γίνεται. Για μένα μιλάω πάντα. Ακόμη μία γλυκιά προσμονή, λοιπόν, για την ώρα που η δουλειά σου θα προβάλλεται στη μεγάλη οθόνη για πρώτη φορά μπροστά σε κοινό. Μία γλυκιά προσμονή λέω για τις ανάσες που θα προσπαθώ να πιάσω και το χειροκρότημα που θα το ήθελα δυνατό και παρατεταμένο.Με ιδιαίτερη χαρά πληροφορήθηκα πως η συνθέτρια μας, η Ελένη Καραΐνδρου, θα τιμήσει την προβολή, μια και την ίδια μέρα θα έχει πρόβα στην Εθνική Λυρική Σκηνή, που είναι λίγα μέτρα πιο πέρα από το ΙΝΤΕΑΛ. Θα πρέπει όσοι επιθυμούν να δουν τα ''Γράμματα στη Γερμανία'' στην πρεμιέρα να προμηθευτούν εγκαίρως το εισιτήριο τους, καθώς η ταινία θα προβληθεί μαζί με άλλες πέντε διαγωνιζόμενες μικρού μήκους ταινίες, οπότε η προσέλευση του κόσμου προβλέπεται να είναι πολύ μεγάλη. Ραντεβού στο ΙΝΤΕΑΛ στις 2 Οκτωβρίου, αν και θα τα ξαναπούμε από δω μέχρι τότε! Στο χθεσινό ΠΟΝΤΙΚΙ ART, επίσης, δημοσιεύθηκε σε ολοσέλιδο ένα όμορφο αφιέρωμα στα ''Γράμματα στη Γερμανία'', εν όψει της συμμετοχής τους στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των Νυχτών Πρεμιέρας.

R.I.P. ΒΟΥΛΑ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ (1924 ή 1929 - 2015)

Ξύπνησα σήμερα από έναν εφιάλτη: Είδα ό,τι πέθανε μια σπουδαία φίλη μου, ηθοποιός, μεγάλη σε ηλικία. Ταράχτηκα και χάρηκα όταν συνειδητοποίησα ότι επρόκειτο απλά για ένα άσχημο όνειρο. Μπαίνοντας στο διαδίκτυο, όμως, έμαθα για τον θάνατο μιας άλλης μεγάλης ηθοποιού, της Βούλας Ζουμπουλάκη, που δεν είχα την ευκαιρία να γνωρίσω ποτέ, μα που με είχε συγκινήσει πολύ κάποτε η ερμηνεία της στην ''Πέτρα'' του Μάνου Χατζιδάκι. Τι κι αν τραγούδησε επίσης ''Εφτά τραγούδια θα σου πω'' στην κινηματογραφική ''Στέλλα'' του Κακογιάννη - το τραγούδι το καρπώθηκε η Μελίνα ως πιο αλλέγκρα κι εδώ που τα λέμε τής πήγαινε καλύτερα. Η Ζουμπουλάκη, άλλωστε, έβγαζε φλίκταινες όταν την πλησίαζαν και της λέγανε για το ρόλο της ως Αννέτα στη ''Στέλλα''. Στο δικό μου μίνι αφιέρωμα στο LIFO.gr έγραψα για τη Βούλα Ζουμπουλάκη του Μάνου Χατζιδάκι. Καλό Παράδεισο νά'χει. Το διαβάζετε εδώ:

http://www.lifo.gr/team/music/60233

ο-Γιάννης-Μαρκόπουλος-Αθηναίος-της-Εβδομάδας-στην-έντυπη-και-ηλεκτρονική-LIFO

Τόσα χρόνια στο χώρο και συνέντευξη με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο δεν είχα αξιωθεί να κάνω. Να που δόθηκε η ευκαιρία με αφορμή την επικείμενη μεγάλη συναυλία του στο Ηρώδειο, η οποία όμως, δυστυχώς, ακυρώθηκε στο παρά πέντε. Αν ο Μαρκόπουλος νιώθει πίκρα και απογοήτευση, δηλώνω ''μαζί του'' και τον κατανοώ απόλυτα. Για σκέψου να κάνεις πρόβες για ένα δίμηνο με τους μουσικούς σου, τον Νταλάρα και τη Μποφίλιου και να σε ακυρώνουν τελευταία στιγμή. Χοντράδα, το λιγότερο που μπορώ να πω για όποιον κι αν βρίσκεται πίσω απ' αυτή την απόφαση. Η συνέντευξη μας, παρ' όλα αυτά, πήγε περίφημα. Χθες είδα τον Γιώργο Τσάμπρα στο Βεάκειο, στη συναυλία της Αρλέτας, και μου είπε πόσο συμπαθητικός και γλυκός ως άνθρωπος αναδείχτηκε ο Μαρκόπουλος από τη συζήτηση μας. Δε χρειάστηκε εγώ να κάνω κάτι ιδιαίτερο. Πιστεύω πως η συμπάθεια με τον συνθέτη ήταν αμοιβαία, εξ ου και από το πρώτο πεντάλεπτο βρεθήκαμε να μιλάμε με χιούμορ σαν δύο φίλοι χρόνων.

Συν τοις άλλοις, το ''Εντεύθεν'', το τελευταίο έργο σε CD του Μαρκόπουλου, είναι πραγματικά εξαιρετικό - κάτι που επίσης σχολιάσαμε χθες με τον Τσάμπρα. Έτσι, μολονότι η συναυλία του με το ''Χρονικό'' και το ''Εντεύθεν'' ματαιώθηκε, ο Γιάννης Μαρκόπουλος έγινε Αθηναίος της Εβδομάδας στην έντυπη και ηλεκτρονική LIFO. Τον διαβάζετε στο παρακάτω link:

http://www.lifo.gr/team/cityvibe/60202