- Η κακοποίηση, όταν εγώ μπήκα στο θέατρο, υπήρχε σε πολύ μεγάλο βαθμό με την έννοια ενός καθεστώτος: Μία θεοποίηση της ίδιας της παράστασης ή του θεάτρου ως κάτι υπερβατικού, πάνω από μας, που μόνο μέσα από συγκρουσιακές διαδικασίες θα οδηγήσει σε κάτι.
- Το «γιατί τώρα;» που ακούστηκε ευρέως έχει την αιτία του σ' ένα σύστημα που προστατεύει πολύ καλά την εξουσία και καθιστά αδύνατο το να μιλήσεις. Εγώ θεωρώ ότι έχει ξεφύγει το θέμα της αλαζονείας σε σχέση με την εξουσία μαζί με όλο αυτό το αφήγημα των Αρίστων.
- Το να λέμε ότι η κοινωνία έτσι συντηρητικοποιείται, μοιάζει με μετατόπιση της κουβέντας: Υπό το φόβο, ας πούμε, να μη μειωθεί η αξία του φλερτ, δεν μιλάμε για την κακοποίηση. Η κακοποίηση απέχει άπειρα χιλιόμετρα απ' το φλερτ.
* Ο Έκτορας Λυγίζος, σκηνοθέτης και ηθοποιός, διαχώρισε τη θέση του από τη στήριξη προς την υπουργό Πολιτισμού των συνεργατών του, Μιχαήλ Μαρμαρινού και Γιώργου Κουμεντάκη. Μαζί με τον Λυγίζο, τη δήλωση του συνυπογράφουν άλλοι πέντε ηθοποιοί εργαζόμενοι αυτόν τον καιρό σε μία παραγωγή της ΕΛΣ. Η συνέντευξη του δημοσιεύεται στο Docville με το αυριανό Documento της Κυριακής 7 Μαρτίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου