JOAN BAEZ- DAY AFTER TOMORROW- PROPER RECORDS
Φέτος η Joan Baez έγινε 67 ετών και συμπλήρωσε ακριβώς πενήντα χρόνια από τότε που εμφανίστηκε πρώτη φορά με την κιθάρα της στα folk – cafes της Βοστόνης. Δεν είναι ανάγκη να ανατρέξουμε ακόμη μια φορά στην προσωπική της περιπλάνηση στη μουσική, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι πλέον του αμερικανικού πολιτισμού. Ίσως έχει αξία όμως να ειπωθεί ότι η Baez είναι η μόνη από τη γενιά των 60s που μέχρι σήμερα δεν έχει παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από την ακτιβιστική της δράση ως απόρροια της αριστερής ιδεολογίας της. Το σημερινό της άλμπουμ – 24ο κατά σειρά – λέγεται Day after tomorrow και αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Ένας καθάριος κιθαροκεντρικός folk ήχος που έρχεται κατ’ ευθείαν από το Nashville άλλων καιρών, μα που ακούγεται ολότελα εντός της εποχής του. Το κομμάτι God is god που ανοίγει το άλμπουμ και είναι ένα από τα τρία συνολικά που έγραψε ο παραγωγός Steve Earle, αν και παραπέμπει στη βασική μελωδία του Sylvia’s mother των Doctor Hook & The Medecine Show, εντούτοις μας εισάγει κατάλληλα στο folk – rock κλίμα, το οποίο παραμένει σταθερό καθ’ όλη την ακρόαση. Προσωπικά ξεχώρισα το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ, σύνθεση του κ. Tom Waits από ένα παλιότερο δίσκο του, την επανεκτέλεση του Scarlet Tide που έγραψε το σούπερ δίδυμο Elvis Costello – T. Bone Burnett, καθώς και το Requiem της Τεξανής Eliza Gilkyson, που ακούγεται σαν βρετανικό παραδοσιακό τραγούδι. Αμελητέα πραγματικά η αλλοίωση που μοιραία έχει επιφέρει ο χρόνος στην κελαριστή φωνή της Baez. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε μια ζωντανή αξία εν δράση και, βέβαια, δέκα όμορφες χαμηλόφωνες μπαλάντες!
Φέτος η Joan Baez έγινε 67 ετών και συμπλήρωσε ακριβώς πενήντα χρόνια από τότε που εμφανίστηκε πρώτη φορά με την κιθάρα της στα folk – cafes της Βοστόνης. Δεν είναι ανάγκη να ανατρέξουμε ακόμη μια φορά στην προσωπική της περιπλάνηση στη μουσική, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι πλέον του αμερικανικού πολιτισμού. Ίσως έχει αξία όμως να ειπωθεί ότι η Baez είναι η μόνη από τη γενιά των 60s που μέχρι σήμερα δεν έχει παρεκκλίνει ούτε στο ελάχιστο από την ακτιβιστική της δράση ως απόρροια της αριστερής ιδεολογίας της. Το σημερινό της άλμπουμ – 24ο κατά σειρά – λέγεται Day after tomorrow και αποτελεί μια ευχάριστη έκπληξη. Ένας καθάριος κιθαροκεντρικός folk ήχος που έρχεται κατ’ ευθείαν από το Nashville άλλων καιρών, μα που ακούγεται ολότελα εντός της εποχής του. Το κομμάτι God is god που ανοίγει το άλμπουμ και είναι ένα από τα τρία συνολικά που έγραψε ο παραγωγός Steve Earle, αν και παραπέμπει στη βασική μελωδία του Sylvia’s mother των Doctor Hook & The Medecine Show, εντούτοις μας εισάγει κατάλληλα στο folk – rock κλίμα, το οποίο παραμένει σταθερό καθ’ όλη την ακρόαση. Προσωπικά ξεχώρισα το ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ, σύνθεση του κ. Tom Waits από ένα παλιότερο δίσκο του, την επανεκτέλεση του Scarlet Tide που έγραψε το σούπερ δίδυμο Elvis Costello – T. Bone Burnett, καθώς και το Requiem της Τεξανής Eliza Gilkyson, που ακούγεται σαν βρετανικό παραδοσιακό τραγούδι. Αμελητέα πραγματικά η αλλοίωση που μοιραία έχει επιφέρει ο χρόνος στην κελαριστή φωνή της Baez. Στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε μια ζωντανή αξία εν δράση και, βέβαια, δέκα όμορφες χαμηλόφωνες μπαλάντες!
Κι εδώ μια γεύση από το ολοκαίνουργιο άλμπουμ της Joan Baez με ένα video, όπου η ίδια σε κάποιο σπίτι προβάρει το τραγούδι God is god παρέα με τον παραγωγό της και συνθέτη, Steve Earle!
14 σχόλια:
απο τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια της
το diamonds & rust...
είσαι τρομερός πάντως.
τίποτα δεν αφήνεις να πέσει κάτω!
εύγε!
καλημέρα.
(έχεις το βίντεο στην πριν σελίδα.
ξαναπάω να ακούσω...)
:))))
maya...
το Diamonds & Rust είναι από τις ωραιότερες γενικά ερωτικές μπαλάντες, που διασκεύασαν μέχρι και οι σκληροπυρηνικοί ροκάδες Judas Priest! Πρέπει να σου πω ό,τι έχω πολύ καιρό να αγοράσω cd, μου τα δίνουν από το δίφωνο και το ΠΟΠ + ΡΟΚ για κριτικές. Βινύλια μόνο εξακολουθώ να παίρνω σε βόλτες πάντα στο Μοναστηράκι ή σε "θαμμένα" δισκάδικα!
Άντε, όταν βρεθούμε από κοντά θα σου' χω κάνει κόπια το νέο cd της Joan!
ναι συμφωνώ.
είναι υπέροχο ΚΑΙ απο τους judas priest!
είδες ρε παιδί μου1
άμα κάτι στέκει, στέκει ό,τι και να του κάνεις!
χαίρομαι που συμφωνούμε.
και χαμογελάω με την ωραία σου χειρονομία!!!!
ευχαριστώ.
τι γλυκιά σκέψη!
ούτε γω αγοράζω cd.
αλλά τρελλαίνομαι να ψάχνω.
και ενθουσιάζομαι όταν ανακαλύπτω.
πώς να στο πω?
γουστάρω τα κενά μου!
έχω λαχτάρα για το νέο.
κι ας είναι παλιό.
οι πύλες της μελωδίας, κατάλαβες?
:)
maya...
και μένα μ' αρέσει ιδιαιτέρως που η Baez, κοντά στα 70 πλέον, επιλέγει τραγούδια του Tom Waits και του Elvis Costello! Το παλιό με το νέο- ε, όχι και τόσο νέο, θα μου πεις...
Γεια σου Αντώνη! Εξαιρετική η Baez αν και δεν έχω ακούσει ακόμα το καινούργιο. Αλήθεια, της πήρες συνέντευξη τελικά;
Μιχάλης Τσαντίλας...
επικοινώνησα με τον ατζέντη της στην Αγγλία και μου είπε ό,τι βρίσκεται στις ΗΠΑ τον καιρό αυτό, ετοιμάζοντας μια μεγάλη συναυλία στο Λονδίνο με αφορμή το καινούργιο cd της. Τότε- υποτίθεται- θα μεταβώ κι εγώ εκεί για τη συνέντευξη. Λες να' χε ήδη γίνει; θα' χε βουίξει το blog τούτο! χεχεχε
να το πάρεις το cd με την πρώτη ευκαιρία, αποτελεί υπόδειγμα σύγχρονης folk μπαλάντας!
Γεια σου Μπόσκο, ό,τι και να πούμε για φιγούρες όπως η Μπαέζ, ο Ντύλαν, ο Κοέν, η Τζόπλιν, η Μίτσελ, είναι λίγο. Η Μπαέζ σημάδεψε μια ολόκληρη εποχή, καλλιτεχνικά και όχι μόνο.
Για το cd, το βρήκα νεοαφιχθέν σε δημοτική, δανειστική βιβλιοθήκη στο Βέλγιο (μιλάμε για άλλη οργάνωση και μουσική παιδεία). Μου έκανε -αρνητική- εντύπωση η προσκόλληση σε θρησκευτικά θέματα, σε κάθε στίχο μπορείς να διακρίνεις μια υπόγεια ή υπέργεια αναφορά στο θεό και σε όλο το υπόλοιπο θρησκευτικό μενού. Εντάξει, και στο παρελθόν έχει τραγουδήσει θρησκευτικά μοτίβα, αλλά αυτό μου φάνηκε overdose! Για τη φωνή, είναι όπως τα λες, διατηρείται μια χαρά. Μακάρι να την συναντήσεις, στο εύχομαι ολόψυχα! Φιλιά, ηρ.
Μουσικά Προάστια...
νομίζω πως μόνο το God id god που ανοίγει το δίσκο έχει άμεσες αναφορές στο θεϊκό- θρησκευτικό στοιχείο κι αυτό περισσότερο σα θρησκευτική παραβολή. ΌΛα τα άλλα τραγούδια δηλαδή έχουν πιο έντονο τον κοινωνικό ή και τον ερωτικό στίχο. Είπαμε, άλλωστε εδώ η Baez ερμηνεύει Tom Waits, μεταξύ άλλων! Τι να σου πω, δεν το βλέπω να τη συναντάω τη Joan, χλωμό μου φαινόταν απ' την πρώτη στιγμή που με ειδοποίησαν απ' το ΠΟΠ+ΡΟΚ...Σκέψου ό,τι κάποτε είχα γνωρίσει μια Γερμανίδα δημ/φο- Gaby Schleinkofer λεγόταν- στο Augsburg της Βαυαρίας, η οποία είχε πάρει τρεις φορές συνέντευξη από τον Bob Dylan!
Αλήθεια σε τι στάδιο βρίσκεται η ιστορική επιστροφή του ΠΟΠ+ΡΟΚ; Ελπίζω να είναι ανάλογης ποιότητας με το Δίφωνο...
Μιχάλης Τσαντίλας...
πιστεύω να είναι στα περίπτερα μέχρι τις 10 του Δεκέμβρη. Ξέρω ό,τι θα κοστίζει αρκετά φθηνότερα από το δίφωνο και θα περιέχει πολλά "ψαγμένα" cd!
αγαπημένη τραγουδίστρια...
αγαπημένα μου τα 'to Bobby', 'here's to you' και 'hello in there'.
Θράσος...
το Here's to you που έγραψε η Baez μαζί με τον Morricone το είχα πάρει πριν αρκετά χρόνια σε 45αράκι βινύλιο απ' το Μοναστηράκι (κλασικά)!
καλημέρα!
Na sou pw tin alitheia, enw i Joan Baez gia mena einai mazi me tin Patti Smith apo tis gynekes-symvola stin rock, kai poly agapimeni fwni ("Diamonds and rust" forever!), den mou polyarese to album oses eykeries ki an tou edwsa. Mallon anevro to vrika kai flat.
Kali vdomada!!!
musicbug...
άνευρο ίσως είναι λίγο, φλατ όμως όχι! Σε μένα θυμίζει τα πρώτα της άλμπουμ στις αρχές του ΄60 από τη Vanguard.
Δημοσίευση σχολίου