συνέντευξη με τη Μάρω Μαρκέλλου...
σκηνοθεσία της φωτογράφησης Στέλιου Βαμβακάρη...
ένα γύρισμα που εκκρεμεί...
ίχνη ζαχάρου στα ούρα (φαντάσου στο αίμα)...
η εμπιστοσύνη που έρχεται ξανά...
τα 15 από 10 μιλιγκράμ...
τα κιλά που χάνονται...
τα παντελόνια που σακουλιάζουν...
κι άλλα βινύλια...
κι αυτή η τεράστια βεράντα στην πλατεία Βικτωρίας...
το οροφοδιαμέρισμα του 4ου ορόφου...
πολύ σύντομα...
σκηνοθεσία της φωτογράφησης Στέλιου Βαμβακάρη...
ένα γύρισμα που εκκρεμεί...
ίχνη ζαχάρου στα ούρα (φαντάσου στο αίμα)...
η εμπιστοσύνη που έρχεται ξανά...
τα 15 από 10 μιλιγκράμ...
τα κιλά που χάνονται...
τα παντελόνια που σακουλιάζουν...
κι άλλα βινύλια...
κι αυτή η τεράστια βεράντα στην πλατεία Βικτωρίας...
το οροφοδιαμέρισμα του 4ου ορόφου...
πολύ σύντομα...
καλό μήνα...
έστω και με μικρή καθυστέρηση...
και με τη Μαργαρίτα Καραπάνου να μην είναι πια ανάμεσα μας...
16 σχόλια:
Ακόμα μία σοβαρή απώλεια: ο ηθοποιός Κωνσταντίνος Παπαχρόνης, στα 31 χρόνια του, θύμα της …ασφάλτου. Τον είχα δει στο «Γάλα» του Κατσικονούρη και είχα εντυπωσιαστεί! Αποφάσισα από τότε να τον παρακολουθώ συχνά σε ότι ανεβάζει στο θέατρο, αλλά τελικά όλο και το ανέβαλα με τη σκέψη ότι “νέος είναι, έχει πολύ μέλλον ακόμα, θα τον ξαναδώ οπωσδήποτε του χρόνου. Έτσι κι αλλιώς, θα μας απασχολήσει για πολλά χρόνια αυτός ο ταλαντούχος ηθοποιός”… Κι όμως, να που δεν πρόλαβε…
PLATIA BIKTOPIAS BALKONIA MEGALA KALH PAREA KALH MOYSIKH ZOYME TO SHMERA ANAPNEOYME
καθως η ζωή (και οι υποχρεώσεις )συνεχίζεται, τρέμω τη στιγμή εκείνη την ύπουλα ανύποπτη, η μελωδία κάποιου τραγουδιού, φέρει τουτά τα ιδιωτικά πένθη, μπροστά.
Εύχομαι να συμβεί σε φάση χωρίς κόσμο, χωρίς να ειναι απαραίτητες εξηγήσεις και αναφορές, εύχομαι να υπάρχει σιωπή....
@το Αρωμα του Τραγουδιου..
πραγματικα σοκαριστηκα οταν ακουσα για τον Κωνσταντινο..τοσο νεος και ταλαντουχος..ακομα και σε συνεντευξεις που τον ειχα δει μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση..και ειχε και απιστευτο χιουμορ!!
εφυγε καβαλα στη μηχανη του..και το πιο τραγικο της υποθεσης,οτι φορουσε ολο τον εξοπλισμο προστασιας για μηχανη!!(και πανω που σκεφτομουν σοβαρα να αρχισω να κοιταω για αγορα μηχανης..)
@BOSKO
μην αφησεις τιποτα να σε ριξει..απλα προχωρα δυναμικα..
η ζωη μας παιζει παιχνιδια,αλλα ας μην της κανουμε τη χαρη να υποκυψουμε!!
It's our fucking life after all!!
καλη δυναμη για τη συνεχεια φιλε μου..
Είναι προφανές, αγαπητέ BOSKO, ότι δεν έχεις κάνει (ακόμα;...) δική σου οικογένεια. Το μόνο που θέλω να πω με αυτό είναι πως αυτές οι "υποχρεώσεις" που αναφέρεις θα φαντάζουν σαν ... τον απογευματινό καφέ της ημέρας! Και βέβαια, δεν θα ξαναδεις τον κόσμο με τα ίδια μάτια που έχεις τώρα ("πηρα κόκκινα γυαλια" ... κλπ...)
Αλλά είναι ωραία!...
Πολύ ωραία!!!...
Το Άρωμα του Τραγουδιού...
Άσ' τα, πολύ κρίμα, ρε συ, τόσο νέος άνθρωπος και ταλαντούχος...
panajiotis...
λες τελικά να ζούμε το σήμερα καλύτερα μόνο μέσα απ' τις παρέες; Δεν είναι κακή ιδέα αυτό, καθόλου!
"Αισθηματική ηλικία"...
σιωπή; τι ειν' αυτό; που ζεις; που ζούμε;
kostas l.a. ...
σ' ευχαριστώ, Κώστα. Σε νιώθω ήδη φίλο μου και το ξέρεις!
cogito...
καημένε Αντώνη, ούτε που με ξέρεις. Οικογένεια; Που ζεις κι εσύ; Την αποτάσσομαι πλήρως. Και, πίστεψε με, αυτό που περνάω εγώ τον καιρό αυτό κάνει τις όποιες οικογενειακές υποχρεώσεις να μοιάζουν, όχι με απογευματινό καφέ, αλλά με τσαγάκι σαλονιού...
άλλοι 'φεύγουν' με μηχανές άλλοι με αυτοκίνητα,άλλοι με αρώστιες,άλλοι με εθισμούς,και άλλοι με τις οικογενειακές υποχρεώσεις.πάντα αναρωτιώμουν γιατί όλοι όσοι δεν έχουμε οικογένεια είμαστε για τα σκουπίδια ή απλά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ειναί δεύτερης κατηγορίας!!!ελπίζω άμα κάνω οικογένεια να μην την χρησημοποίω ως δικαιολογία για μια ζωή που δεν έζησα!αυτά κ συγνώμη κύριε κογκιτο αν σε πικραίνω!........φίλε μποσκο καλο βράδυ!
Πάσσο!
Πάσσο!...
... και συγγνώμη αν σ΄ έφερα σε δύσκολη θέση.
Υποχρεώσεις. Και πολύ κουράγιο (εύχομαι)
ΥΓ: η δουλειά του Παράσχη πράγματι πολύ καλή για τα εξώφυλλα του ΜΧ.
trempe...
ε, μην είσαι κι εσύ τόσο αυστηρός πια! Ο καθένας έχει τα προβλήματα του σ' αυτό τον κόσμο, αλίμονο στους "ευτυχισμένους" πάσης φύσεως! Για κάποιον, δράμα είναι να μην έχει φράγκο στην τσέπη του και να μη μπορεί να φάει (υπάρχουν και τέτοιοι), γι' άλλον όμως ο ύπατος βαθμός δυστυχίας είναι να' χει χάσει το παιδί του. Και για μερικούς άλλους, το απόλυτο δράμα είναι η έλλειψη επικοινωνίας τους μ' αυτό τον κόσμο...
cogito...
καθόλου σε δύσκολη θέση δεν με έφερες, αλλιώς θα σου απαντούσα χαριτωμένα, να' σαι σίγουρος. Άλλωστε, απ' ότι διαπίστωσες, προξένησες σχόλια από συνbloggers! Αυτή ειν' η αξία του blogging, πιστεύω!
alps...
σ' ευχαριστώ, Γκρος, για τον καλό το λόγο! Και πράγματι ο Παράσχης είναι πλέον εγγύηση στο artwork δίσκων!
μαργαρίτα, νεώτερος 25ρης με τα 2 της μεγάλα βιβλία τη λάτρεψα..τα τελευταία χρόνια την παρακολουθούσα με ενδιαφέρον αλλά χωρίς κάψα,τι να λέμε τώρα..μεγάλη απώλεια, και μόλις βγήκαν δυό βιβλία της μαζί.
celsius33...
πολύτιμη και εξαιρετική! Άλλο ένα δείγμα εύθραυστου καλλιτέχνη που διοχέτευσε τη βλαβερή μανιοκατάθλιψη στο έργο του. Και άφησε εποχή, έφτιαξε σχολή, όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται. Οι καλλιτέχνες φεύγουν νωρίς σ' αυτό τον τόπο, κάτι πολιτικά γουρούνια πατάνε τα 90 και μετά την "κάνουν"...
Δημοσίευση σχολίου