R.I.P. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΡΑΣΚΟΣ (1931- 2009)

Ένα μέλος της μουσικής οικογένειας του Μάνου Χατζιδάκι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 78 ετών, από οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο Δημήτρης Βράσκος είχε γεννηθεί στα Γιάννενα το 1931 και από τις αρχές της δεκαετίας του ΄60 έπαιζε βιολί και μαντολίνο στην Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών, που είχε ιδρύσει ο Χατζιδάκις. Σχέση ζωής, αφού ο ήχος του βιολιού και του μαντολίνου του στόλισε τον Μεγάλο Ερωτικό, τα Παράλογα, τις Γειτονιές του φεγγαριού με τη Φλέρυ Νταντωνάκη, την Εποχή της Μελισσάνθης, τις Μπαλάντες της οδού Αθηνάς και πολλά ακόμη έργα του μεγάλου συνθέτη. Συνεργάστηκε επίσης με την Ελένη Καραΐνδρου, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Διονύση Σαββόπουλο, τον Νίκο Κυπουργό, αλλά και τη Λένα Πλάτωνος την εποχή της Λιλιπούπολης. Καλό ταξίδι, κύριε Βράσκο. Και πάρτε και το βιολί μαζί σας. Έτσι, για να σας αναγνωρίσει ο Μάνος μέσα στο πλήθος και να γιορτάσετε παρέα την είσοδο σας στον νέο κόσμο...

Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙΣ!

Μεγαλώνω θα πει

να έρχεται η ανατροπή

οι καιροί να στη φέρνουν

τα μυαλά σου να γδέρνουν

να ζητάς να κουρνιάσεις

και να βρίσκεις οάσεις στις ψυχώσεις των άλλων

που έχουν για περιβάλλον

ίδιες φάτσες με σένα, γόνατα λυγισμένα

όνειρα ξεχασμένα

πάντα για άλλους μιλάμε

έτσι δεν πονάμε, έτσι ξεχνάμε!

* όπως γράφει η Μαριάνθη στο editorial του διφώνου, και τα μεγάλα τραγούδια είναι σαν τις ιδέες, δεν νικιούνται. Ούτε από τον δημιουργό τους. Κοίτα να δεις που η Χάρις Αλεξίου μας έκανε δώρο αυτές τις μέρες το απόλυτο πολιτικό τραγούδι.

ΗΧΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΥΝΔΟΥΡΙΚΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ!

Έγινε κι αυτό! Ηχογραφήθηκε το τραγούδι του ντοκιμαντέρ για τον Νίκο Κούνδουρο με τον Παντελή Θεοχαρίδη σε μουσική Ηλία Λιούγκου και στίχους Λίνας Νικολακοπούλου. Είχαμε εξαντλήσει κάθε χρονικό περιθώριο, καθώς η παραγωγή φώναζε εδώ και αρκετές εβδομάδες ώστε να μπούμε για το μιξάζ της ταινίας. Τελικά όλα πήγαν καλά χθες το απόγευμα στο ζεστό στούντιο του Σάκη Γκίκα, παλιού συνεργάτη του Ηλία και της Λίνας, στην Κυψέλη.

Στη θέση του ενορχηστρωτή ο κιθαρίστας και τραγουδοποιός Μανώλης Ανδρουλιδάκης, γνώριμος μου από την εποχή που δουλεύαμε το άλμπουμ Όρθιοι του Βασίλη Λέκκα. Παρακολουθούσαμε τον Παντελή να τραγουδάει μέσα στο δωμάτιο φωνοληψίας και να δέχεται τις παρατηρήσεις του συνθέτη.

Εδώ, ο Ανδρουλιδάκης με την οικογένεια Λιούγκου σε απαρτία: με τον Ηλία, τη Χρυσούλα και τον μικρό Ορέστη, ο οποίος πια είχε μάθει το τραγούδι απ' έξω και υποδείκνυε τους στίχους στον ερμηνευτή, όποτε ξεχνούσε κάτι!

Ο Ηλίας άκουγε τον Παντελή να τραγουδάει και όλη του η προσπάθεια ήταν να αφαιρέσει τις τσαλκάντζες από τη φωνή του. Είναι ένας καθαρόαιμος λαϊκός τραγουδιστής, έλεγε, αλλά εμείς θα του βγάλουμε πράγματα, που ούτε ο ίδιος θα φανταζόταν για τον εαυτό του! Κάτι, στο οποίο είναι εξπέρ ο συνθέτης Λιούγκος, αν υποτεθεί πως πριν μερικά χρόνια είχε φτιάξει κι ένα υπέροχο τραγούδι για τον Δημήτρη Μητροπάνο!

Η Λίνα, πάλι, υποστήριζε πως κάθε τραγουδιστής μεταφέρει τον δικό του κόσμο απ' τη στιγμή που καλείται να αποδώσει ένα τραγούδι. Εξηγούσε πως όλη η δύναμη των στίχων της βρίσκεται στη φράση Με λένε Νίκο, η οποία μελοποιήθηκε έντεχνα από τον Ηλία.

Τους άκουγα κι εγώ και καταλάβαινα πόσο σε βάθος αντιμετωπίζουν το τραγούδι αυτοί οι άνθρωποι με την τόση εμπειρία και γνώση τους και κυρίως, όπως είπε ο Ανδρουλιδάκης, με το μεράκι τους!

Σκεφτόμουν ακόμη ότι δεν υπάρχει μεγάλος Έλληνας τραγουδιστής που να μην έχει βάλει στα χείλη του λόγια της Λίνας. Κι εκείνη παρακολουθούσε την ηχογράφηση προσεχτικά και που και που φώναζε και κανένα μπράβο του Παντελή!

Πάω να φύγω τώρα, είπε σε κάποια στιγμή, διότι όταν γεννιέται ένα μωρό, δεν κάνει να μπουκάρουν όλοι στο...μαιευτήριο! Μόλις με το καλό γεννηθεί, στείλτε μου ένα cd!

Ζήτησε όμως και μια εκτέλεση του τραγουδιού α καπέλα, χωρίς ορχήστρα, θέλοντας να εισπράξει- όπως μας είπε- το προσωπικό αίσθημα του ερμηνευτή!

Τι ωραία που θα κλείσει το τραγούδι αυτό την ταινία μου, σκεφτόμουν πάλι εγώ, τη στιγμή που οι τίτλοι τέλους δεν θα πέσουν σε άσπρο και μαύρο, αλλά σε φωτογραφίες απ' όλη τη δράση του Κούνδουρου!

Και ο Μανώλης με τον Σάκη στην κονσόλα ρύθμιζαν τις λεπτομέρειες για την τοποθέτηση της φωνής του Παντελή μέσα στην ήδη ηχογραφημένη ορχήστρα! Κρίμα που δεν ήμουν νωρίτερα στο στούντιο να ξαναδώ μετά από καιρό τον μαιτρ του βιολιού, Κυριάκο Γκουβέντα, αναπόσπαστο πια μέλος των Primavera en Salonico της Σαβίνας!

Ηλία, εντάξει; Θες μήπως κάτι άλλο; ρωτούσε εν τω μεταξύ ο Θεοχαρίδης τον Λιούγκο με υπομονή και πάνω απ' όλα με όρεξη και κέφι!

Όχι, είμαστε εντάξει, Παντελή! απάντησε ο συνθέτης, μα του είπε να μη βγει απ' το δωμάτιο. Αντιθέτως, μπήκαμε όλοι μέσα για να δώσουμε με τα χέρια τον ρυθμό στον τραγουδιστή για την α καπέλα εκδοχή που ζήτησε η Λίνα!
Πόσες φορές να το τραγούδησε το κομμάτι χθες ο Παντελής; Είκοσι, τουλάχιστον! Βγαίνοντας απ' το στούντιο μετά το σιγοτραγουδούσαμε στο δρόμο, λες και μας είχε γίνει πλύση εγκεφάλου!
Ετοιμάσου, μπαγάσα, να κάνουμε κι άλλα ωραία πράγματα μαζί και να σε λιώσω στις πρόβες! σχολίασε ο Ηλίας ικανοποιημένος κι ο Παντελής, εξίσου ευχαριστημένος, άλλο που δεν ήθελε ν' ακούσει!

Αυτή την ώρα γίνεται η τελική μίξη του τραγουδιού Με λένε Νίκο. Απ' αύριο φορτώνεται πάνω στο μονταρισμένο φιλμ και μέχρι τέλος της εβδομάδας θα έχει γίνει και το μιξάζ. Σύντομα η πρώτη κόπια και λίγο αργότερα η πρώτη προβολή για φίλους κεκλεισμένων των θυρών!

ΟΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΟΔΕΧΕΤΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΑΝ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΖΩΗΣ!

Όπως το αίμα, άχρηστο πια για τη λειτουργία της καρδιάς, μαζεύεται όλο στο πρόσωπο του νεκρού για να απαλύνει λίγο τη σκληρότητα του θανάτου, έτσι και ο Λουδοβίκος των Ανωγείων κάθε φορά που πιάνει το μαντολίνο του για ν' αφηγηθεί χαμηλότονα τον ύψιστο ανθρώπινο πόνο, οι οιμωγές δίνουν τη θέση τους στο λυτρωτικό δάκρυ.
Δεν είναι θανατολάγνος ο Λουδοβίκος. Γράφει και ερμηνεύει τα τραγούδια του αυθόρμητα, βουβός και αόρατος παρατηρητής δίπλα στο νεκροκρέβατο μιας κόρης, ενός παλικαριού ή μιας μάνας. Άξιος συνεχιστής των ομηρικών θρηνωδών ασμάτων, χαρακτήρισε κάποτε το μοιρολόι ως το πιο βαθύ τραγούδι αγάπης. Δική του ακόμη και η περίφημη φράση Ο βαθύς πόνος δεν έχει πόνο. Την άκουσε για την ακρίβεια από μια ηλικιωμένη γυναίκα που έχασε τον γιο της το 1964 στο ναυάγιο της Φαλκονέρας.
Ο Λουδοβίκος μεταφέρει εντός του μια έμφυτη μνήμη, ικανή να παράξει ποίηση αυτοσχεδιαστική και τελικά να προασπίσει την ελευθερία της έκφρασης. Με δυο λόγια, από το ξεκίνημα του μέχρι σήμερα παραμένει πιστός στη χατζιδακική ρήση που θέλει το τραγούδι να περιέχει απαραιτήτως τον Έρωτα και τον Θάνατο.

Ήρθα να σου πω τα μοιρολόγια που σου πρέπουνε να τ' ακούσεις, είπε η αδερφή στην αδερφή που ήταν άρρωστη. Είδα τ' όνειρο σου και θα πεθάνεις ή σήμερα ή αύριο. Πες τα, την παρακάλεσε η Ελένη. Έκλεισε την πόρτα και κανείς δεν άκουσε τι της είπε. Όμως την προετοίμασε με τα όμορφα λόγια. Το ίδιο βράδυ η Ελένη έφυγε ήρεμα...

Πρόβαλε, μαύρη μάνα, στο μπαλκόνι

και σύρε δυνατή φωνή

ο κύρης μου μπας και φανεί

η Ελένη μας μη φύγει μόνη...

Σήκω να πας εις το σκολείο, Ρηνιώ μου

να πεις εις τη δασκάλα, άμοιρο μου

να πιάσει τον κατάλογο, παιδί μου

να σβήσει το Ρηνιώ μου, γιασεμί μου...

* μαζί με το Τελευταίο τραγούδι, το ολοκαίνουργιο cd του Λουδοβίκου των Ανωγείων, ζητήστε και τα ξυραφάκια- λογικά θα δίνονται προσφορά! Εγώ πάντως το καταφχαριστήθηκα με την ψυχή μου!

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΚΑΪΦΥΛΛΙΑΣ ΣΤΟ ΚΑΝΑΛΙ 1 ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες που αποτελούν σταθερή αξία μέσα στα χρόνια και το όνομα τους εμπνέει σεβασμό, ακόμη και στις νεότερες γενιές, που δεν τους έζησαν στην ακμή της αντίστοιχης δικής τους νιότης. Ένας απ' αυτούς είναι ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, ο τροβαδούρος που με Ωτοστόπ κατέβηκε από την Κομοτηνή στην Αθήνα για να γράψει τη δική του ιστορία στο Κύτταρο και την ελληνική rock σκηνή, που τότε ουσιαστικά γεννιόταν, και για να επιστρέψει, συνεχίζοντας την Ατέλειωτη Εκδρομή του μέσω ενός άλλου Κύτταρου πλέον, της προσωπικής του δισκογραφικής ετικέτας! Αθεράπευτα ουμανιστής και κυνηγός ακριβών πολιτιστικών και πολιτισμικών οραμάτων, ειρηνοποιό στοιχείο στην πολυτάραχη σχέση των μουσουλμάνων με το ελληνικό έδαφος, τελευταία ο Γκαϊφύλλιας δίνει έναν αγώνα για την αναστήλωση του αρχαίου θεάτρου της Μαρώνειας. Για όλα αυτά θα μιλήσουμε στη σημερινή εκπομπή μου στο Κανάλι 1 του Πειραιά (www.kanaliena.gr) στους 90,4 με τον Θανάση καλεσμένο στο στούντιο από τις 17.00 έως τις 18.00 το απόγευμα! Και βέβαια θα δώσουμε και προσκλήσεις για την τελευταία παράσταση του στο Κύτταρο της οδού Ηπείρου μαζί με τη Λήδα και τους μουσικούς τους! Συντονιστείτε!
* η φωτογραφία του post είναι του Αλέξανδρου Παρωτίδη

Ο ΤΕΞΑΝΟΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ROCKER ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ!

Ο ώριμος κύριος που βλέπετε στη φωτογραφία να κρατάει την κιθάρα του, όπως σωστά μαντέψατε, είναι μουσικός. Αμερικανός στην καταγωγή, από το Τέξας, παραγωγικός και ακμαίος, αφού μόλις κυκλοφόρησε το νέο του άλμπουμ- αποτέλεσμα της συνεργασίας του με τους τζαζίστες Sven-Ake Johanssons Quintett. Λέγεται Mayo Thompson και πρωτάκουσα για την περίπτωση του από τον Νίκο Κυπουργό. Ανήκε στους καλλιτέχνες εκείνους που θαύμαζε ο Μάνος Χατζιδάκις ενόσω ζούσε στις ΗΠΑ και φρόντιζε να τροφοδοτεί τους φίλους του στην Ελλάδα με τις μουσικές τους.

Εδώ, ο Mayo Thompson στα τέλη της δεκαετίας του 1960, τότε που εμφανιζόταν ως πρωτοπόρος της ψυχεδέλειας με το συγκρότημα του ονόματι Red Krayola. Οι Red Krayola και οι Jefferson Airplane ήταν οι δύο rock μπάντες που ο Χατζιδάκις αγαπούσε ιδιαιτέρως και σχεδίαζε πράγματα μαζί τους, λίγο πριν συνεργαστεί τελικά με τους New York Rock And Roll Ensemble στα Reflections. Είναι ν' απορεί κανείς με το πόσο προχωρημένος υπήρξε μουσικά ο Έλληνας συνθέτης. Έχω στη δισκοθήκη μου και τα δύο οριακά άλμπουμ των Red Krayola (το Parable of Arable Land και το God bless the Red Krayola and all who sail with it), τα οποία μόνο...τριπαρισμένος θα μπορούσε κάποιος να τ' ακούσει από το πρώτο ως το τελευταίο track! Μιλάμε για το απόλυτο Free Form Freakout, όπως οι ίδιοι χαρακτήριζαν τη μουσική τους! Στα επόμενα χρόνια, επί των ημερών του Χατζιδάκι στο Τρίτο Πρόγραμμα, το κομμάτι τους που συνήθιζε να παίζει από τις προσωπικές εκπομπές του ήταν το Ravi Shankar: Parachutist, κλασικό δείγμα χίπικης ψυχεδέλειας.

Πρόσφατα, στη μαγνητοταινία που έφερε η Άμυ Μιμς στα Ανώγεια και που περιείχε ηχογραφημένο γράμμα του Μάνου Χατζιδάκι στον Μίνωα Αργυράκη από το 1971, άκουσα τον συνθέτη να λέει ακριβώς τα εξής ενθουσιώδη για τον Mayo Thompson:

Πρέπει να ξέρετε ότι στο Τέξας συγκεντρώνονται τα μεγαλύτερα μυαλά της Αμερικής! Σαν τον Mayo Thompson του Red Krayola που είναι ένας πολύ σπουδαίος μουσικός κι ένας αυθεντικός διανοούμενος! Θα κάνει πολύ ωραία πράγματα αυτός!

Η ιστορία της μουσικής έδειξε πόσο δίκιο είχε ο Μάνος Χατζιδάκις, παρ' όλο που ο Thompson συνεχίζει να παραμένει μια άκρως δημιουργική και obscured περσόνα στο παγκόσμιο rock στερέωμα. Αν πέσετε πάνω στο Shotgun Wedding, το άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε με τους Sven- Ake Johanssons Quintett, μην το αγνοήσετε! Περιέχει εκπληκτική jazz ωριαίας διάρκειας, καθώς και μια επανεκτέλεση του Ravi Shankar: Parachutist, που εκτιμούσε ο Χατζιδάκις!

ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΛΚΑΝΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΟΛΙΓΟΥΝΤ!

Οι δίσκοι καταφτάνουν σωρηδόν για μιαν ακόμη φορά οδεύοντας η χρονιά προς το τέλος της...

Μαθαίνω πως το τελευταίο cd της Τάνιας Τσανακλίδου πήγε πολύ καλά στις πωλήσεις κι ετοιμάζεται η ανατύπωση του εν όψει των εορτών...

Είναι πολύ καλό αυτό! Και παρήγορο! Τίποτα δεν πουλάει πια- είναι γεγονός- κι έτσι ο κάθε καλλιτέχνης μουσικός ίσα που εξασφαλίζει τη διανομή του και επ' ουδενί λόγω τα έξοδα της παραγωγής...

Το mail μου τιγκάρει από προσωπικά μηνύματα μουσικών που με πληροφορούν για την έκδοση των δίσκων τους. Δεν άντεξα και σε μια κρίση νεύρων, έστειλα απάντηση σε κάποιον/ α: Μου πρήξατε τ' αρχίδια! Διστάζω να πάω πίσω στα απεσταλμένα να δω ποιος ήταν ο τυχερός που τ' άκουσε...

Το Σάββατο ηχογραφούμε κι εμείς το soundtrack του κουνδουρικού ντοκιμαντέρ. Σε ιδιωτικό στούντιο, μια και δεν περισσεύουν χρήματα για επαγγελματικό. Ο Ηλίας Λιούγκος θα διευθύνει τον Παντελή Θεοχαρίδη, τον ενορχηστρωτή και δυο- τρεις μουσικούς, των οποίων τα ονόματα ακόμη δε γνωρίζω. Πιθανότατα θα βρίσκεται μαζί μας και η Λίνα Νικολακοπούλου, αν της το επιτρέψουν οι υποχρεώσεις της με το πρόγραμμα του ZOOM...

Μιλάμε με τη Λένα και λέμε ότι θα πήξουμε στη δισκανάλυση μεσ' στις γιορτές, δεδομένων των υπεράριθμων μουσικών κυκλοφοριών...

Ο Νίκος πέρασε προχθές και μου έφερε τα άπαντα του Leonard Cohen! Ανακαλύπτω το Recent songs του 1979 με τα βιολιά, το πλέον ντιλανικό άλμπουμ του και το βρίσκω αριστουργηματικό: The gypsy' s wife, The Window κλπ. ...

Πέρασα έναν μεγάλο πανικό που αυτές τις μέρες νιώθω να με εγκαταλείπει. Συνειδητοποίησα πόσο προβληματικός είμαι κατά βάθος και τρόμαξα. Όταν η ανησυχία και οι φόβοι σου γίνονται τόσο ψυχαναγκαστικοί, στα όρια του παραληρήματος, κυκλώνεσαι από μια απέραντη βασανιστική μοναξιά. Κι ας μιλάς κάθε μέρα με πενήντα άτομα που υποτίθεται σε νοιάζονται...

Αυτό το διάστημα κατάλαβα αρκετά περί φιλίας. Άνθρωποι που δεν το περίμενα ήταν εδώ και άλλοι, ακόμη κι οι πιο κολλητοί, εξαφανίστηκαν. Ίσως είναι που έχω κι εγώ την ατυχία να μεταφέρω το άγχος μου στους άλλους και να τους τρελαίνω. Να γίνομαι ώρες- ώρες ανυπόφορος και αδικαιολόγητα τρομοκρατημένος...

Είπα μέσα μου να φύγω λίγες μέρες στο εξωτερικό, μόλις εξαφανιστεί και το τελευταίο ίχνος της αγωνίας μου. Να την αράξω στο Vodel Park, πίσω απ' το Μουσείο Van Gogh, κοιτάζοντας τους Ευρωπαίους μαστούρηδες. Ή να χαζεύω τα ποταμόπλοια που περνάνε κάτω από μια γέφυρα του Τάμεση...

Η Μαρίζα με ενημέρωσε ότι τον Μάιο θα ταξιδέψουμε Αμερική. Είμαστε καλεσμένοι του Πανεπιστημίου Cornel της Νέας Υόρκης. Εκείνη θα τραγουδήσει κι εμένα θα μου κάνουν retrospective στα ντοκιμαντέρ μου. Να και κάτι πραγματικά ευχάριστο! Όχι το retrospective, αλλά το υπερατλαντικό ταξίδι, ακριβώς ένα χρόνο μετά την Κίνα...

Πως πέρασε έτσι γρήγορα ο καιρός; Μέχρι μέσα Δεκεμβρίου θέλουν την πρώτη κόπια της ταινίας για τον Κούνδουρο στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Στα μέσα Ιανουαρίου- να' μαστε καλά- πρέπει επίσης να κατατεθεί η κόπια στις Εικόνες 21ου αι. του Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη...

Σε καμιά δεκαριά μέρες από σήμερα κυκλοφορεί και το καβαφικό cd μαζί με το καινούργιο τεύχος της Οδού Πανός! Ανυπομονώ να δω το artwork με τις φωτογραφίες του Χριστιανόπουλου, της Καραμπέτη, του Χρονά και του Σαμαρά στο εξώφυλλο, αν και το όνομα του Πέτρου Παράσχη είναι εγγύηση...

Κατά τα άλλα, προσπερνάω ένα μισοπεθαμένο αλλοδαπό πρεζόνι που συνηθίζει να σουτάρει καθημερινά έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας μου και κάπου απορώ με τον φαινομενικό κυνισμό μου ή την αδιαφορία μου...

Χαμογελάω όμως και ξανανιώθω πολύ άνθρωπος όποτε βλέπω ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, κοντοί, μαυριδεροί αμφότεροι, με παραδοσιακές φορεσιές, ποιος ξέρει από ποια ασιατική χώρα προερχόμενοι, να φιλιούνται κρυφά στις γωνίες του πεζόδρομου μου, λες και φοβούνται ότι κάποιος μισαλλόδοξος ομοεθνής τους θα τους κόψει τα ερωτευμένα κεφάλια τους...

ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ SING CITY ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΛΕΟΝΑΡΔΟΥ, ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΓΙΣΔΑΚΗ & ΤΟΥ ΣΤΕΛΙΟΥ ΜΠΟΤΩΝΑΚΗ!

Έγινε κι αυτό! Οι περσινές επιτυχημένες παραστάσεις της Σωτηρίας Λεονάρδου, του Βασίλη Γισδάκη και του Στέλιου Μποτωνάκη στο Ροντέο και στο Κύτταρο βρήκαν τη διέξοδο τους στη δισκογραφία και μάλιστα με ένα χορταστικό διπλό cd! Τίτλος του, Sing City ή Τα Τραγούδια του Άστεως- αν προτιμάτε- δηλαδή συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι, της Λένας Πλάτωνος, του Διονύση Σαββόπουλου, του Νικόλα Άσιμου, του Παύλου Σιδηρόπουλου, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Βαγγέλη Φάμπα, του Γιάννη Αγγελάκα, του Λάκη Παπαδόπουλου και του Στέλιου Μποτωνάκη. Υπάρχει ακόμη κι ένα τραγούδι σε μουσική και στίχους του Γισδάκη, με το οποίο μας είχε συστηθεί ως δημιουργός το 2001 στο άλμπουμ Cartoon του συγκροτήματος Ομαδική Απόδραση. Δεν λείπουν επίσης κάποιες διασκευές σε κομμάτια μεγάλων ξένων δημιουργών, όπως στο I'm deranged των Brian Eno- David Bowie με τον Μποτωνάκη, στο ηλεκτρικό blues Tin Pan Alley των Ben Nisbet- Reed Leslie David με τη Λεονάρδου και στο, κατά Πάνο Φορτούνα, Things have changed του Bob Dylan. Σαν χθες μου φαίνεται όταν πριν από ενάμισι χρόνο μου τηλεφώνησε η μάνατζερ καλλιτεχνών, Ράνια Τσάκαλη, προκειμένου να παντρέψουμε τη Σωτηρία Λεονάρδου με δύο νεότερους συναδέλφους της, τον μπάσο ροκά Στέλιο Μποτωνάκη και τον λυρικό χατζιδακικό Βασίλη Γισδάκη. Όχι μόνο έδεσαν μεταξύ τους σε μια σειρά επιτυχημένων- όπως είπαμε- κοινών παραστάσεων, αλλά να που τώρα κρατάω στα χέρια μου τα 23 ζωντανά ηχογραφημένα τραγούδια τους! Και νιώθω χαρούμενος και κάπου υπερήφανος γι' αυτό! Κατά τη γνώμη μου πρόκειται για ολοκληρωμένη rock πρόταση στις τάξεις της live δισκογραφίας, η οποία συχνά δεν έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Ακούστε πόσο ματωμένα ερμηνεύει η Λεονάρδου το Tin Pan Alley και την Ατζέντα, την Αγρύπνια, τα τραγούδια του Αγγελάκα και του Άσιμου, που τα' χει στο πετσί της! Τη μελοποίηση του Μποτωνάκη στο Φυσάει αέρας της Μαρίας Πολυδούρη σε ασυνήθιστα, για το λεγόμενο έντεχνο, ηλεκτρικά πεδία, καθώς και την όλο δραματικότητα απόδοση του στο I'm deranged! Τέλος, έκπληξη αποτέλεσε ακόμη και για μένα που είμαστε φίλοι και συνεργάτες, η ευκολία του Γισδάκη να ερμηνεύει με ήρεμο πάθος το The day από τα Reflections του Χατζιδάκι, εκεί που λίγο παρακάτω δε διστάζει να τσαλακωθεί με το Τρένο του Αγγελάκα και το Θα' ρθω να σε βρω του Άσιμου!
Πολλά συγχαρητήρια στη Σωτηρία Λεονάρδου, τον Βασίλη Γισδάκη και τον Στέλιο Μποτωνάκη και καλοτάξιδο να είναι το cd τους!

ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΠΑΛΑΣ!

Σήμερα η Ορχήστρα των Χρωμάτων έγινε ακριβώς είκοσι ετών και για να το γιορτάσει έδωσε μία συναυλία στο ΠΑΛΑΣ με έργα Vivaldi, Bach, Mozart και Brahms, με σολίστ στο πιάνο τη Ντόρα Μπακοπούλου. Ήταν 23 Νοεμβρίου του 1989 όταν στον ίδιο χώρο ο Μάνος Χατζιδάκις είχε παρουσιάσει στο κοινό το προσωπικό του δημιούργημα κάτω από την ανάγκη να φύγει ο δημοσιοϋπαλληλικός χαρακτήρας που εκφράζει κάθε συμφωνικό συγκρότημα στην Ελλάδα και να αποκατασταθεί η ερωτική έλξη του μουσικού αποτελέσματος μιας ορχήστρας με το ακροατήριο. Υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Μίλτου Λογιάδη παίχτηκαν πρώτα το Κονσέρτο σε ντο ελάσσονα για έγχορδα του Vivaldi, η Συμφωνία σε μι ύφεση μείζονα του Bach και το Κονσέρτο για Πιάνο & Ορχήστρα του Mozart. Η Σερενάτα αρ. 2 του Brahms ήταν εκείνη που έκλεισε τη βραδιά. Η αποψινή συναυλία ήταν copy- right εκείνης της προ 20 ετών βραδιάς: ο ίδιος χώρος, η ίδια ημερομηνία, το ίδιο ρεπερτόριο και η Μπακοπούλου στο πιάνο- μόνο ο Χατζιδάκις απουσίαζε, αλλά και καμιά εικοσαριά μουσικοί, δεδομένων των αλλαγών, ενδεχομένως δυσμενών, τις οποίες έχει υποστεί η Ορχήστρα των Χρωμάτων (ή σκέτο τα Χρώματα, όπως λένε οι άνθρωποι του χώρου) τα τελευταία χρόνια.

Παρόντες και ο Νίκος Κούνδουρος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Σπύρος Σακκάς, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, η Έλλη Πασπαλά, οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω, ο Θόδωρος Κοτεπάνος, άνθρωποι δηλαδή που πιθανότατα να βρίσκονταν επίσης μεταξύ του κοινού κατά την παρθενική εμφάνιση της Ορχήστρας των Χρωμάτων.

Ευτυχώς που ο Κούνδουρος παραδίπλα δε με ρώτησε πώς πάει η ταινία, αφού σε λίγο καιρό ετοιμάζω την πρώτη πριβέ προβολή και του το κρατάω για έκπληξη! Τελικά έκανα καλά που βγήκα τελευταία στιγμή απ' το σπίτι και πήγα στο ΠΑΛΑΣ. Κυρίως γιατί μπόρεσα κι εγώ για μια φορά ν' απολαύσω τη Ντόρα Μπακοπούλου με κλειστά μάτια, αλλά και με πολύ άλλο κόσμο γύρω μας.

ΤΟ PRO ΤΩΝ LOCOMONDO ΣΤΑ ΔΙΣΚΟΠΩΛΕΙΑ!

Παιδιά, βλέπω πολλά- πολλά κοριτσάκια σήμερα και μου θυμίζει εκείνο το τραγουδάκι που πήγαινε: Τα κορίτσια ξενυχτάνε μ' ένα μυστικό- ο- ο- ό, έτσι κάνω κι εγώ! Τα κορίτσια ξενυχτάνε μόνα ή δυο- δυο- ο- ο- ό, έτσι είμαι κι εγώ, έτσι κάνω κι εγώ! Αλλά βλέπω και πολλά αγοράκια βέβαια! Τα αγοράκια ειν' εδώ; (Ναιαιαι) Τα αγοράκια ξενυχτάνε μ' ένα μυστικό- ο- ο-ό, πίνω μπάφους και παίζω pro! Απ' το σπίτι δε θα βγω, πίνω μπάφους και παίζω pro/ δεν έχω χρόνο για το μωρό, γιατί πίνω μπάφους και παίζω pro! Με φωνάζουνε τρελό, πίνω μπάφους και παίζω pro/ ο- ο- ο, πίνω μπάφους και παίζω pro! Έχω κλειστό το κινητό/ γιατί πίνω μπάφους και παίζω pro/ για όλα τ' άλλα αδιαφορώ, πίνω μπάφους και παίζω pro/ λένε πως το κάνεις κι εσύ, πίνω μπάφους και παίζω pro/ ο- ο- ό, πίνω μπάφους και παίζω pro/ και απορώ: που θα βρω αναπληρωματικό, πίνω μπάφους και παίζω pro κλπ.
κκκ
* Μία περιγραφή και όχι μία προτροπή, όπως λέει ο Μάρκος Κούμαρης των Locomondo! Να σας πάρει χαμπάρι ο εισαγγελέας, κύριε Κούμαρη, να τρέχετε και να μη φτάνετε! Ορθώς πράξατε, πάντως, και εντάξατε το Pro στο διπλό ολοκαίνουργιο Live! άλμπουμ σας! Είναι η πρώτη φορά, ξανά μετά από πάρα πολλά χρόνια, που ένα ελληνικό τραγούδι σημειώνει απίστευτη επιτυχία πρώτα στις ζωντανές παρουσιάσεις του και κατόπιν στη δισκογραφία! Ας το ελπίσουμε δηλαδή το δεύτερο! Καλοτάξιδες να είναι οι 38 live ηχογραφήσεις σας, συμπεριλαμβανομένης της διασκευής στο αγαπημένο Redemption Song του Bob Marley.

STARRY, STARRY NIGHT

Starry
starry night
paint your palette blue and grey
look out on a summer's day
with eyes that know the
darkness in my soul.
Shadows on the hills
sketch the trees and the daffodils
catch the breeze and the winter chills
in colors on the snowy linen land.
And now I understand what you tried to say to me
how you suffered for your sanity
how you tried to set them free.
They would not listen
they did not know how
perhaps they'll listen now.
Starry
starry night
flaming flo'rs that brightly blaze
swirling clouds in violet haze reflect in
Vincent's eyes of China blue.
Colors changing hue
morning fields of amber grain
weathered faces lined in pain
are soothed beneath the artist's
loving hand.
And now I understand what you tried to say to me
how you suffered for your sanity
how you tried to set them free.
perhaps they'll listen now.
For they could not love you
but still your love was true
and when no hope was left in sight on that starry
starry night.
You took your life
as lovers often do;
But I could have told you
Vincent
this world was never
meant for one
as beautiful as you.
Starry
starry night
portraits hung in empty halls
frameless heads on nameless walls
with eyes
that watch the world and can't forget.
Like the stranger that you've met
the ragged men in ragged clothes
the silver thorn of bloddy rose
lie crushed and broken
on the virgin snow.
And now I think I know what you tried to say to me
how you suffered for your sanity
how you tried to set them free.
They would not listen
they're not
list'ning still
perhaps they never will

* το 1972 ο Don McLean εμπνεύστηκε από τον βίο και το έργο του Vincent Van Gogh και του αφιέρωσε μία από τις ομορφότερες μπαλάντες στην ιστορία της pop μουσικής. Το 2005 η Μαρία Λαγγουρέλη έγραψε το ποίημα Διαγενομένου του Χάους, όπου μεταξύ άλλων έλεγε:
Ακούς;
Τρίζουν ξερές σταφίδες τα τραγούδια μας
στα ντουλάπια της παγωνιάς.
Ακούς;
Στη σιωπή των ποιητών φυτρώσανε βατράχια
και τις ανάσες των βρεφών το Χάος νανουρίζει.

ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΩΡΑ ΜΕΤΑΔΟΣΗΣ ΤΩΝ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ & ΜΙΑΣΜΑΤΩΝ!

Η εκπομπή Άσματα & Μιάσματα στο Κανάλι 1 του Πειραιά, σύμφωνα με τον χειμερινό προγραμματισμό του σταθμού, μεταφέρεται κάθε Παρασκευή στις 17.00 το απόγευμα και για μία ώρα. Αρχής γινομένης από σήμερα, θα σας παίξω minimal ηχογραφήσεις των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Φλέρυς Νταντωνάκη, τις μελοποιήσεις των Μάιρας Λιούγκου- Τάσου Καπίρη στον Καβάφη με τη φωνή του Θάνου Σαμαρά, καθώς και επιλογές από την ελληνική και ξένη δισκογραφία. Ότι προλάβουμε δηλαδή.

Συντονιστείτε στο Κανάλι 1 του Πειραιά (www.kanaliena.gr) στους 90,4 από τις 17.00 έως τις 18.00 το απόγευμα.

ΤΟ ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΠΙΑΝΟ & ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ SCHUMANN ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΤΟΡΑΣ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ!

Το μοναδικό κονσέρτο για πιάνο του Schumann θεωρείται και είναι ένα από τα σημαντικότερα έργα όλων των εποχών. Μας το έκανε δώρο χθες βράδυ η Ντόρα Μπακοπούλου, όταν το έπαιξε με κλειστά μάτια.

Προηγουμένως, είχε ζητήσει να σβήσουν όλα τα φώτα του δωματίου με τον ίδιο τρόπο που ο Γιώργος Χρονάς ξενάγησε τους καλεσμένους του στο Ξενοδοχείο Βαλκάνια υπό το φως των κεριών του Καβάφη μόνο.

Όσο η Ντόρα έπαιζε εκστατικά, η παρέα άκουγε εκστασιασμένη. Η Λένα θυμήθηκε τον πατέρα της που το μελετούσε και το έπαιζε για χρόνια το έργο αυτό, ενόσω η ίδια συνήθιζε να το χορεύει. Ήταν μόλις εφτά ετών.

Η Ντόρα Μπακοπούλου θα εμφανιστεί στο ΠΑΛΑΣ την επόμενη Δευτέρα, 23 Νοεμβρίου, σε σύμπραξη με την Ορχήστρα των Χρωμάτων, όπου και θα ερμηνεύσει το τελευταίο κονσέρτο του Mozart. Σπεύσατε για εισιτήρια, των οποίων η τιμή- απ' ότι μαθαίνω- δεν έχει καμία σχέση με τις πρόσφατες συναυλίες της Πλάτωνος και της Αρλέτας στον ίδιο χώρο.

AMOR OSCURO ΘΑ ΠΕΙ ΣΥΝΟΡΑ Η ΑΓΑΠΗ ΔΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙ!

Η εκπομπή άρχισε στις έξι ακριβώς, μα ο Βασίλης Γισδάκης αφίχθη ύστερα από 20 λεπτά στο στούντιο, για ν' ακολουθήσει αμέσως μετά ο Δημήτρης Μαραμής. Είχαν κίνηση οι δρόμοι, είπαν. Κι εγώ, αγχωμένος καθώς ήμουν, τους στόλισα αμφότερους με διάφορα κοσμητικά επίθετα και ξεκινήσαμε! Οι δύο καλλιτέχνες μίλησαν σε όση ώρα μας είχε απομείνει, δεδομένου ότι στις εφτά έπρεπε να βρίσκονται στην πρόβα, για τη συνεργασία τους και τα σχέδια τους για επικείμενες κοινές εμφανίσεις μεσ' στον χειμώνα.

Ακούστηκαν τραγούδια από τον Σκοτεινό Έρωτα με τη φωνή του Μάριου Φραγκούλη, τις Σκηνές από βουβή ταινία, όπως και από το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ του Γισδάκη με τη Σωτηρία Λεονάρδου και τον Στέλιο Μποτωνάκη, το οποίο θα κυκλοφορήσει επίσημα την ερχόμενη εβδομάδα. Μεταξύ αυτών, το Αλίμονο της Πλάτωνος με τον Βασίλη και η blues Ατζέντα του Λάκη Παπαδόπουλου με τη Λεονάρδου! Στις οχτώ κι αφού είχε ήδη μεταδοθεί από το Κανάλι 1 η ελεγειακή μελοποίηση του Lolek στα Κεριά (Candles), εγκατέλειψα το στούντιο προκειμένου να μεταβώ κι εγώ στον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά, δυο βήματα από τον σταθμό.

Εκεί πέτυχα το κιθαριστικό ντουέτο Stelios & Vasilis να προβάρουν με τον Βασίλη τη Νύχτα που δίψασε για ίσκιους. Σύντομα αντιλήφθηκα πως η βραδιά είχε ήδη προδιαγραφεί πολύ καλή!

Ο Δημήτρης πήρε τη θέση του στο πιάνο, συνοδεύοντας τον ερμηνευτή σε όλα τα τραγούδια του κύκλου Amor Oscure (Σκοτεινός Έρωτας) των Federico Garcia Lorca- Σωτήρη Τριβιζά. Και η συναυλία ξεκίνησε στις εννέα ακριβώς, μόλις η αίθουσα γέμισε από κόσμο και μάλιστα αποτελούμενο όχι αποκλειστικά από δικηγόρους.

Ξανάκουγα το έργο αυτό και σκεφτόμουν ότι δεν έχει ηλικία. Θα μπορούσε να' χει γραφτεί στα τέλη της δεκαετίας του 1950, στα μέσα του ΄70 ή στις αρχές του 2000, διαθέτοντας την υφή της all time classic φόρμας του ποιητικού τραγουδιού.

Πιστεύω πως ο Μαραμής βρήκε στη φωνή του Γισδάκη την ιδανικότερη ερμηνεία του έργου του. Δεν το είπα μόνο εγώ που συνδέομαι με φιλία μαζί τους, αλλά και πολύς άλλος κόσμος που έσπευσε να τους συγχαρεί μετά το τέλος της ωριαίας παράστασης. Ο Αντρέας Παγουλάτος δίπλα μου σκύβει και μου λέει Τι κρίμα να μην έχει δισκογραφηθεί το έργο αυτό με τη φωνή του Γισδάκη, την ώρα που ο Δημήτρης στο πιάνο και ο Βασίλης στο μικρόφωνο απέδιδαν το ισπανόφωνο Adelina de Paseo! Μπροστά μου στην πρώτη σειρά οι μεγαλοδικηγόροι σχολίαζαν αυτό που έβλεπαν και άκουγαν! Από τον Χατζιδάκι στο ZOOM είχα να δω συναυλία τέτοιας ποιότητας, άκουσα έναν ασπρομάλλη κύριο να λέει στον διπλανό του. Δεν είχε κι άδικο...

Η χθεσινή παρουσίαση του Σκοτεινού Έρωτα ήταν η πρώτη κοινή εμφάνιση του συνθέτη Δημήτρη Μαραμή και του ερμηνευτή Βασίλη Γισδάκη. Από τον Δεκέμβριο θα ξεκινήσουν μια σειρά παραστάσεων στον Ιανό της Σταδίου κι έπονται κι άλλα ωραία πράγματα. Τους εύχομαι ότι καλύτερο!

Μετά, το πρόγραμμα είχε Lolek στον ολοκαίνουργιο πολυχώρο Pantou στου Ψυρρή στην πρώτη επίσημη ζωντανή εκτέλεση του άλμπουμ Alone.

Συγκινήθηκα που είδα το μαγαζί ασφυκτικά γεμάτο από ανθρώπους κάθε ηλικίας και αρκετούς δημοσιογράφους. Φρόντισε σ' αυτό και η γλυκιά Αντιγόνη του Cricos prod. Τον Lolek τίμησε και ο Στάθης Δρογώσης, μια και κάτι ετοιμάζουν οι δυο τους (νεότερα προσεχώς)!

Με τη Λουκία στο πρώτο τραπέζι να καμαρώνει, με τον Νίκο, τον συνάδελφο του Lolek, συνεπαρμένο από το μπαλανταδόρικο κλίμα και κυρίως τη σούπερ μπάντα που έχει φτιάξει, ο τραγουδοποιός κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού του- ενός κοινού που φάνηκε καθαρά ότι βρισκόταν εκεί για να ακούσει μουσική!

Το σουξέ του Have you noticed, το Alone with Lucy, το Oh mama, το Sand, αλλά και το One more cup of coffee του Bob Dylan ή το Dance me to the end of love του Leonard Cohen με τη βαθιά ερμηνεία του Lolek ανήκουν στις καλύτερες στιγμές του συγκεκριμένου live! Έι, Θανάση, εσύ ο ντράμερ, που πήγαν τα μαλλιά σου;

Εξαιρετικοί και ο Επίκουρος στο βιολί με τον Ζαχαρία στο ακορντεόν. Εξεπλάγην όταν μου αποκάλυψε μετά ο Lolek ότι μόνο τα μισά τραγούδια του προγράμματος είχαν προβάρει όλοι μαζί! Ετοιμάσου, είπα σε μια φάση του Επίκουρου, αν όλα πάνε καλά τον Μάιο αναχωρούμε για Αμερική με τη Μαρίζα Κωχ! Τη μια χρονιά στην Κίνα, την άλλη στην Αμερική, θα μας κοσμογυρίσει κανονικά η Μαρίζα, σχολίασε ο Επίκουρος!

Και ο Lolek συνέχιζε το live του, ερμηνεύοντας παραδοσιακά επτανησιακά, καταθέτοντας τη folk- rock άποψη του στο Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει του Κώστα Χατζή, μένοντας πιστός στο ύφος του Βαρέθηκα του Νικόλα Άσιμου και κάνοντας ένα μαγαζί να τραγουδά μαζί του στο Άσ' τα τα μαλλάκια σου!

Δεν άφησε εκτός και το Δεν αρκεί, το πρώτο τραγούδι του με ελληνικούς στίχους, που μάλλον ξεχώρισε αν λάβουμε υπ' όψιν κάποιους από το κοινό που του ζήτησαν να το ξαναπεί! Να υποθέσω ότι είχαν πάει και αρκετοί bloggers στο χθεσινό live του Lolek; Τον Καβάφη!, του φώναξαν και κάποιοι εν είδει παραγγελιάς- κάτι που με εντυπωσίασε, αφού πρώτη φορά χθες παίχτηκε από την εκπομπή μου το καινούργιο αυτό τραγούδι του!
Εσείς πάντως σήμερα το βράδυ αν θέλετε ν' ακούσετε όλα τα τραγούδια που θα περιέχονται στο cd της Οδού Πανός συν μερικά δείγματα από τις απαγγελίες του Ντίνου Χριστιανόπουλου, του Γιώργου Χρονά, της Καριοφυλλιάς Καραμπέτη και του Θάνου Σαμαρά, συντονιστείτε στο Τρίτο Πρόγραμμα. Ο Γιώργος Χρονάς ως ρεσεψιονίστ του Ξενοδοχείου Βαλκάνια θα μας ξεναγήσει στα δωμάτια του, απ' όπου θα ακούγονται αναγνώσεις και μελοποιήσεις ποιημάτων του Κωνσταντίνου Καβάφη, με την ίδια σειρά που θα υπάρχουν στον ψηφιακό δίσκο της έκδοσης. Απόψε, από τις 21.00 έως τις 22.00 το βράδυ, στο Ξενοδοχείο Βαλκάνια με τον ποιητή Γιώργο Χρονά στο Τρίτο Πρόγραμμα! Συντονιστείτε!