Οι δίσκοι καταφτάνουν σωρηδόν για μιαν ακόμη φορά οδεύοντας η χρονιά προς το τέλος της...Μαθαίνω πως το τελευταίο cd της Τάνιας Τσανακλίδου πήγε πολύ καλά στις πωλήσεις κι ετοιμάζεται η ανατύπωση του εν όψει των εορτών...
Είναι πολύ καλό αυτό! Και παρήγορο! Τίποτα δεν πουλάει πια- είναι γεγονός- κι έτσι ο κάθε καλλιτέχνης μουσικός ίσα που εξασφαλίζει τη διανομή του και επ' ουδενί λόγω τα έξοδα της παραγωγής...
Το mail μου τιγκάρει από προσωπικά μηνύματα μουσικών που με πληροφορούν για την έκδοση των δίσκων τους. Δεν άντεξα και σε μια κρίση νεύρων, έστειλα απάντηση σε κάποιον/ α: Μου πρήξατε τ' αρχίδια! Διστάζω να πάω πίσω στα απεσταλμένα να δω ποιος ήταν ο τυχερός που τ' άκουσε...
Το Σάββατο ηχογραφούμε κι εμείς το soundtrack του κουνδουρικού ντοκιμαντέρ. Σε ιδιωτικό στούντιο, μια και δεν περισσεύουν χρήματα για επαγγελματικό. Ο Ηλίας Λιούγκος θα διευθύνει τον Παντελή Θεοχαρίδη, τον ενορχηστρωτή και δυο- τρεις μουσικούς, των οποίων τα ονόματα ακόμη δε γνωρίζω. Πιθανότατα θα βρίσκεται μαζί μας και η Λίνα Νικολακοπούλου, αν της το επιτρέψουν οι υποχρεώσεις της με το πρόγραμμα του ZOOM...
Μιλάμε με τη Λένα και λέμε ότι θα πήξουμε στη δισκανάλυση μεσ' στις γιορτές, δεδομένων των υπεράριθμων μουσικών κυκλοφοριών...
Ο Νίκος πέρασε προχθές και μου έφερε τα άπαντα του Leonard Cohen! Ανακαλύπτω το Recent songs του 1979 με τα βιολιά, το πλέον ντιλανικό άλμπουμ του και το βρίσκω αριστουργηματικό: The gypsy' s wife, The Window κλπ. ...Πέρασα έναν μεγάλο πανικό που αυτές τις μέρες νιώθω να με εγκαταλείπει. Συνειδητοποίησα πόσο προβληματικός είμαι κατά βάθος και τρόμαξα. Όταν η ανησυχία και οι φόβοι σου γίνονται τόσο ψυχαναγκαστικοί, στα όρια του παραληρήματος, κυκλώνεσαι από μια απέραντη βασανιστική μοναξιά. Κι ας μιλάς κάθε μέρα με πενήντα άτομα που υποτίθεται σε νοιάζονται...
Αυτό το διάστημα κατάλαβα αρκετά περί φιλίας. Άνθρωποι που δεν το περίμενα ήταν εδώ και άλλοι, ακόμη κι οι πιο κολλητοί, εξαφανίστηκαν. Ίσως είναι που έχω κι εγώ την ατυχία να μεταφέρω το άγχος μου στους άλλους και να τους τρελαίνω. Να γίνομαι ώρες- ώρες ανυπόφορος και αδικαιολόγητα τρομοκρατημένος...
Είπα μέσα μου να φύγω λίγες μέρες στο εξωτερικό, μόλις εξαφανιστεί και το τελευταίο ίχνος της αγωνίας μου. Να την αράξω στο Vodel Park, πίσω απ' το Μουσείο Van Gogh, κοιτάζοντας τους Ευρωπαίους μαστούρηδες. Ή να χαζεύω τα ποταμόπλοια που περνάνε κάτω από μια γέφυρα του Τάμεση...Η Μαρίζα με ενημέρωσε ότι τον Μάιο θα ταξιδέψουμε Αμερική. Είμαστε καλεσμένοι του Πανεπιστημίου Cornel της Νέας Υόρκης. Εκείνη θα τραγουδήσει κι εμένα θα μου κάνουν retrospective στα ντοκιμαντέρ μου. Να και κάτι πραγματικά ευχάριστο! Όχι το retrospective, αλλά το υπερατλαντικό ταξίδι, ακριβώς ένα χρόνο μετά την Κίνα...
Πως πέρασε έτσι γρήγορα ο καιρός; Μέχρι μέσα Δεκεμβρίου θέλουν την πρώτη κόπια της ταινίας για τον Κούνδουρο στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Στα μέσα Ιανουαρίου- να' μαστε καλά- πρέπει επίσης να κατατεθεί η κόπια στις Εικόνες 21ου αι. του Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη...
Σε καμιά δεκαριά μέρες από σήμερα κυκλοφορεί και το καβαφικό cd μαζί με το καινούργιο τεύχος της Οδού Πανός! Ανυπομονώ να δω το artwork με τις φωτογραφίες του Χριστιανόπουλου, της Καραμπέτη, του Χρονά και του Σαμαρά στο εξώφυλλο, αν και το όνομα του Πέτρου Παράσχη είναι εγγύηση...
Κατά τα άλλα, προσπερνάω ένα μισοπεθαμένο αλλοδαπό πρεζόνι που συνηθίζει να σουτάρει καθημερινά έξω από την είσοδο της πολυκατοικίας μου και κάπου απορώ με τον φαινομενικό κυνισμό μου ή την αδιαφορία μου...
Χαμογελάω όμως και ξανανιώθω πολύ άνθρωπος όποτε βλέπω ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, κοντοί, μαυριδεροί αμφότεροι, με παραδοσιακές φορεσιές, ποιος ξέρει από ποια ασιατική χώρα προερχόμενοι, να φιλιούνται κρυφά στις γωνίες του πεζόδρομου μου, λες και φοβούνται ότι κάποιος μισαλλόδοξος ομοεθνής τους θα τους κόψει τα ερωτευμένα κεφάλια τους... 
26 σχόλια:
Γειάσου καλό μου..πρώτον σου έυχομαι με το καλό,να πας στους διάφορους προορισμούς σου..κ να γυρίσεις από αυτούς..κ να πραγματοποιήσεις όλους τους στόχους σου όσο πιο ανώδυνα,κ όσο με όσο πιό λίγο,κόπο γίνεται...έυχομαι τα καλύτερα για το ταξίδι σου,στην Αμερική...ε,καλό μου κοίτα,πάντα κάποιοι άνθρωποι,θα μπαίνουν στη ζωή μας κ κάποιοι άλλοι,θα βγαίνουν από αυτήν,είτε με άσχημο κ επίπονο τρόπο,είτε με πιό ανώδυνο τρόπο...έτσι είναι καλό μου οι ανθρώπινες σχέσεις..οι διαπρωσοπικές αλλιώς...είναι πολλοί οι λόγοι που αναγκάζουν,τους άλλους να 'φύγουν' από κοντά μας...κ όχι κατ ανάγκην αυτά που κάνουμε,εμείς οι ίδιοι (που εμείς συνήθως)νομίζουμε ότι είναι κακά...ε,από πανικούς άλλο τίποτε καλό μου..κ γώ μη νομίζεις ότι είμαι καλά,αυτό το καιρό διανύω μιά πολύ αλλοπρόσαλη κ 'σκοτεινή'φάση...θα λεγα κ γεμάτη άγχος γενικά...κ γώ έχω πανικούς δεν είσαι ο μόνος που έχει αυτό το πρόβλημα...μη σκάς.. καλό όμως είναι το ότι υποχωρεί... πάλι φορτωμένο,πρόγραμμα βλέπω ε?... προσπάθησε καλό μου να μην βάζεις πολλά μαζί στο κεφαλάκι σου επειδή αυτό κάνει,τη κατάσταση χειρότερη κ επειδινώνει τους πανικους οκ?...μεγάλος συνθετικός οίστρος κ φέτος ε?...(μιλάω για την αθρόα κυκλοφορία δίσκων φυσικά)...έ,να δούμε τι θα είναι καλό κ τι θα αξίζει κάτι από αυτά όλα που θα βγούν,πάρα έξω....φιλάκια....
Αθανασία...
ένα μεγάλο μπράβο σου αξίζει, Αθανασία μου, κυρίως για το ότι εμφανίζεσαι όποτε θα σου έλεγα ότι το χρειάζομαι.
όλοι περνάμε σκοτεινές φάσεις και καλό είναι να τις αφήνουμε πίσω πιο δυναμωμένοι! Στο εύχομαι!
Εγώ δεν έχω συμβουλές.
Όλοι είμαστε με τρύπια χέρια.
Και τις μεγαλύτερες χαρές
και τις μεγαλύτερες λύπες
τις περνάμε μόνοι.
Όσοι βρέθηκαν κοντά σου αυτές τις μέρες
μάλλον μοιράζονται τις ανεπάρκειές τους...
ίσως σου λένε απλά αυτά που οι ίδιοι θα ήθελαν να έχουν ακούσει..κάποτε.
Σπύρος
Σπύρος...
σωστά μιλάς, σα ν' ακούω τραγούδι της φίλης μας της Δανάης Παναγιωτοπούλου μού ακούγεται ο λόγος σου.
και μη νομίζεις, περισσότερο μια διαπίστωση- παράπονο έκανα για τους φίλους, την ίδια στιγμή που αμέσως μετά..."αυτομαστιγώνομαι".
άλλωστε εμείς τα είπαμε και σ' ευχαριστώ γι' αυτό ακόμη μια φορά.
εν ολίγοις, άσε με εμένα να λέω "ευχαριστώ" και να το εννοώ που και που!
σε διαβάζω εδώ και καιρό αλλά μου λειπε το "θάρρος" να σχολιάσω....χαζομάρες, το ξέρω.
δανάη και εγώ.με τη φίλη σου και συνονόματή μου, τη δανάη (παναγιωτοπούλου) μεγαλώσαμε στην ίδια γειτονιά, παραδιπλανός δρόμος. την θυμάμαι ακόμα και τώρα, μετά από τόσα χρόνια,αγκαλιά με την κιθάρα, καθισμένη στο παράθυρο του δωματίου της...η φωνή της να μπλέκεται με το θρόϊσμα των φύλλων...
πάντως,
από τα σκοτάδια μαθαίνουμε...
ελπίζω το ίδιο και από αυτή τη βασανιστική και απέραντη μοναξιά μας που έρχεται κάθε φορά απρόσκλητη....
και ίσως να πηγαίνουμε παραπέρα, λιγάκι πιο δυνατοί, άντε και πιο σοφοί....
ίσως...
Amelie...
καλώς ήρθες, νυχτερινή επισκέπτρια, και στο εξής να' ρχεσαι και να γράφεις ότι σου βγαίνει.
άσε που το σχόλιο σου είναι πηγή αισιοδοξίας. Νομίζω μάλιστα ότι όντως γινόμαστε πιο σοφοί μέσα από δύσκολες καταστάσεις, ειδικά όταν αυτές περνούν (στον αγύριστο να πάνε!) κι εμείς έχουμε το χρόνο της περισυλλογής με το κεφάλι πάλι ψηλά!
άμα είσαι φίλη και γειτόνισσα με τη Δανάη, είσαι και δική μου!
καλώς σε βρίσκω, λοιπόν, στη μπλογκογειτονιά!
Κι εγώ νομίζω παλληκάρι μου ότι φίλοι είναι αυτοί που υπομένουν, που σε παροτρύνουν ακόμα και να κλάψεις να εκτονωσεις ό,τι αρνητικό νιώθεις, που σε ακούνε χωρίς να σε κρίνουν αυστηρά και στις κακές σου φάσεις, όχι αυτοί που σε κανουν να αναγκαζεσαι να κλείνεσαι στον εαυτό σου και να κλαις βουβά ή που την κάνουν όταν είσαι έτσι. Αλλά εξίσου στη χαρά σου είναι σημαντικό να είναι εκεί.
Είναι τόσο συγκινητικό που εκφράζεσαι έτσι ανθρώπινα.
Αριάδνη
Ανώνυμος...
να' σαι καλά, Αριάδνη, σ' ευχαριστώ και σένα. Θα πρέπει να ξέρεις όμως ότι είμαι ιδιαίτερα συναισθηματικός άνθρωπος (καρατσεκαρισμένο από ψυχίατρο!), οπότε γίνομαι μάλλον φορτικός στους άλλους, τόσο στις χαρές, όσο και στις λύπες!
εύχομαι ένα όμορφο βράδυ!
καλησπερα!!Θα με ενδιεφερε πολυ η κριτικη σου για το νεο δισκο της αλεξιου..η αγαπη θα σε βρει οπου και να σαι....απο οτι εχω δει δεν εχεις αναφερθει...χτες ηταν και στο αλ τσαντιρι
δες σχετικα:
http://www.youtube.com/watch?v=AObrW4jUE3A
kostas...
βρε καλώς τονα, ούτε συμβασιούχος του youtube να ήσουν! Πλάκα σου κάνω, αλλά από το post της Βίσση και μετά μ' έχεις τσακίσει στα βιντεάκια. Λοιπόν, δεν έχω ακόμη αναφερθεί στο cd της Αλεξίου, διότι πολύ απλά δεν μου εστάλη και δεν το' χω ακούσει. Κανά δυο τραγούδια που πήρε τ' αυτί μου στο ραδιόφωνο, συμπαθέστατα μου φάνηκαν. Παίζει όμως να της πάρω συνέντευξη μεσ' στις επόμενες εβδομάδες, οπότε τότε θα τ' ακούσω οπωσδήποτε και πολύ προσεχτικά. Δε μου λες, όμως, το ότι βγήκε στο Αλ Τσαντίρι για καλό το' χεις;
σοβαρά???Συνεντευξη για το μπλογκ εδω??Α πολύ ωραία...Δυστυχως οχι για καλο...ηταν μια κακή εμφάνιση,ολίγον χαβαλετζίδικη.Να σε ενημερώσω πως η αλεξιου θα βρισκεται στο stage των μετροπολις στις 8 κ 30 την 1η του δεκεμβρη για παρουσιαση δισκου και για να στειλει μυνημα να μην κλεισουν τα δισκοπωλεια λογω πειρατιας.Δες λιγο το βιντεακι θα ηθελα ενα σχολιο.Εχει γινει πολυς λογος για το κομματι της αυτο...
kostas...
όχι για εδώ, για το δίφωνο θα' ναι η συνέντευξη, αν την κάνω εγώ τελικά. Όσα μηνύματα και ν' απευθύνει η Αλεξίου κι η κάθε Αλεξίου για να μην κλείσουν τα δισκοπωλεία, ο κύβος ερρίφθη! Να τα βλέπουν οι εταιρείες με τις απαράδεκτες τιμές των προϊόντων τους όλα αυτά τα χρόνια της παντοδυναμίας του cd. Στο λέω εγώ που σπανίως κατεβάζω μουσική απ' το internet, αφενός γιατί τα περισσότερα ελληνικά μου τα στέλνουν και αφετέρου διότι ακόμη αγοράζω οτιδήποτε ξένο, παλιό ή καινούργιο, γουστάρω να το' χω στη δισκοθήκη μου. Με το εξώφυλλο του, το ένθετο του κλπ. Πέρασα πρόσφατα απ' τα Metropolis κι είδα όλα τα έργα του Χατζιδάκι στη MINOS, με τις γνωστές πολυτελείς εκδόσεις- επανεκδόσεις τους, να' χουν πέσει στα δέκα, το πολύ στα δώδεκα ευρώ! Γελούσα, σκεφτόμουν την πιλάλα που τους έπιασε όλους στο παρά πέντε. Αλλά, τι λέω; Η Αλεξίου απευθύνει μηνύματα κατά της πειρατείας και βγαίνει στο Αλ Τσαντίρι; Πάλι καλά! Εδώ ο Πάριος κυκλοφόρησε κατ' ευθείαν τον καινούργιο δίσκο του σε εφημερίδα κι απ' ότι φαίνεται τα ΄κονόμησε! Όχι κορόιδο θα ήταν να κάτσει να σκάσει με τις διανομές και τα δισκοπωλεία.
θα το δω το βίντεο αύριο, υπόσχομαι, τώρα λέω να την πέσω.
καλό ξημέρωμα!
Ο εγωϊσμός αφμίδρομος, η μοναξιά
¨μονάχη¨ και 'μείς στη μέση να
ζητάμε βεβαιώσεις, αποδείξεις και
πολλά μπλα! μπαλ! μπλα!!!!!
Ζητάς, ψάχνεις και περιμένεις!
ΤΙ; και γιατί;
Ενα έχω τελικά διαπιστώσει.
Είμαστε...εμείς!! και...οι άλλοι!
Και δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό.
Πρέπει να μάθουμε ζούμε έτσι.
Απλά πράγματα μα δύσκολα.
Υπάρχει όμως μια αλήθεια πλέον.
Αν δεν ζητήσεις δεν παίρνεις.
Εγώ πάντως σου εύχομαι να καλυτερεύση η κατάσταση για σένα,
να ηρεμήσεις και τέλος πάντων...
"η ζωή τραβάει την ανηφόρα με..."
και ότι μας κάνει να περνάμε καλύτερα.
Οταν με το καλό πας Αμερική, χαιρετίματα αδελφάκι μου στον πάρεδρο. Και μην σε παραπλανήσει
η πολύ Δημοκρατία και σε χάσουμε. Σε προτιμούμε εδώ και ας σε πιάνουν τα υπαρξιακά σου. Εμείς σ'αγαπάμε όπως είσαι και όποτε
μας χρειαστείς θα είμαστε εδώ.
ο παριος σε συνεργασια με τον χατζηνικολαου αφου πουλησε την πρωτη παρτιδα στην εφημεριδα εδωσε και 2η παρτιδα σε γνωστο τηλεπεριοδικο...πολλοι το κανουν αυτο.Μετα τον παριο το εκανε και ο χατζηγιαννης και άλλοι.Αντε μπαι
ΕΦΗ...
ποια Έφη; Ασπασία, εσύ είσαι; γιατί έχω την αίσθηση ότι γνωριζόμαστε; τέλος πάντων, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο σου και για τα καλά σου λόγια!
kostas...
είδες; και μετά στέλνει μηνύματα η Αλεξίου μην κλείσουν τα δισκοπωλεία. Φαντάσου τι πίκρα θα τρων αυτοί οι καλλιτέχνες που' χουν ζήσει χρυσές εποχές της δισκογραφίας, το φαντάζεσαι;
πιστευω πολλοι απο αυτους εχουν επαναπαφτει στις δαφνες τους,επισης οι δισκοι αυτων πουλανε περισσοτερο πιστευω διοτι εχουν σταθερο κοινο που τους αγοραζει σε αντιθεση με νεους καλλιτεχνες
Ε,καλημέρα καλό μου..! ΔΕ μου χρειάζεται ΚΑΝΕΝΑ μπράβο,ε,δε μου χρειαζεται..οι πραγματικοί φίλοι καλό μου καθώς κ αυτοί,που σε νοιάζονται πραγματικά,σ αγαπάνε κ σε σέβονται ε,έχουν κάπου κ την ικανότητα να 'διαισθάνονται'το πότε τους χρειάζεσαι κοντά σου κ πότε όχι τόσο πολύ...!χαααχααααχαα! ε,έχουν κ την ικανότητα του 'γκουρού'ας το πώ έτσι!του Ούρι Γκέλερ ίσως!χιιιιιχιιιιιιχιιιιιχι!...φιλάκια..
ποπο
κουράστηκα...
πολύ δουλειά αδελφάκι μου!!!
κάνε και λίγο κράτει..
μα να μου πεις, τι απ΄τα όμορφα μπορείς κανείς να αφήσει έξω απ' το καλάθι;
καλημέρα
με χαμόγελο
για τη θάλασσα μέσα σου που ηρεμεί και πάλι
μια τρικυμία ήταν...
πάει
πέρασε...
καλημέραααα
:))))))
logia...
καλημέρα κι από μένα!
εμείς θα τα "πούμε" σύντομα!
σε φιλώ!
Αθανασία...
ναι, ναι, είσαι ο γκουρού μου, ο διαδικτυακός Ούρι Γκέλερ μου!
τι πλάκα έχεις, ρε Αθανασία!
που τον θυμήθηκες τον Γκέλερ;
Τι να πει και η Αλεξίου βρε παιδιά!Το είδα το "Τσαντήρι' κι εκεί που είχα συγκινηθεί με τα δύο νέα τραγούδια της, ξενέρωσα με αυτό που είπε!! Όλοι το βόλεμά τους κοιτάζουν, το χρήμα να ρέει και όλα να είναι δικά τους..Τα νέα ταλαντούχα παιδιά που δεν χωράνε στη δισκογραφία και έχουν άλλα "όπλα" για να προωθούν τη δουλειά τους όπως το Ιντερνετ, αυτά θα κάνουν τη ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ!! "ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΤΩ ΣΤΟΝ ΚΑΜΠΟ ΚΥΝΗΓΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ"
Δέσποινα
σ'ευχαριστώ πολύ για το καλωσόρισμα :-)
την Δανάη, είναι η αλήθεια, έχω πολλά χρόνια να την δω, όμως μαθαίνω νέα της, ακούω τις μουσικές της κτλ...
φυσικά, ψηλά το κεφάλι no matter what και επίσης και....ΧΙΟΥΜΟΡ...!!!
σώζει...ακόμα και εκεί όταν είμαστε βουτηγμένοι, στα τρίσβαθα της θλίψης...
Κοεν ε; Έχω κι εγώ 4 χρόνια που έχω ...
Η θλίψη θα σε βρεί όπου και νά' σαι.
Αντώνη...Η Εφη ηταν.
Δημοσίευση σχολίου