Ο ΜΑΡΙΟΣ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙ!

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΡΙΟ ΦΡΑΓΚΟΥΛΗ & ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΥΝΟΛΟ ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
SONY CLASSICAL/ SIRIUS
Τι έχουμε εδώ; Εκ πρώτης όψεως τίποτα το ιδιαίτερο: ακόμη μια επιλογή αθάνατων τραγουδιών του Μάνου Χατζιδάκι ερμηνευμένα από έναν καλό τραγουδιστή, όπως είναι ο Μάριος Φραγκούλης. Δηλαδή, μεταξύ άλλων, την Περιμπανού, το Μην το ρωτάς τον ουρανό, Τ' αστέρι του βοριά, το Κάθε τρελό παιδί, το Χάρτινο το φεγγαράκι, με το ενδιαφέρον να εστιάζεται σαφώς στην Εποχή της αγάπης, σε στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου (τολμώ να πω ότι είναι ίσως οι ωραιότεροι στίχοι που έγραψε από την αρχή της καριέρας της) και το Sleeping Princess. Και τα δύο αυτά τραγούδια προϋπήρξαν ως οργανικά θέματα στην ταινία 300 Spartans, της οποίας τη μουσική συνέθεσε ο Χατζιδάκις στις αρχές της δεκαετίας του 1960, κάτι που περιέργως δεν αναφέρεται στην, κατά τα άλλα, εξαιρετικά καλόγουστη έκδοση. Το μεν πρώτο, επίσης, το γνωρίσαμε από τη Δήμητρα Γαλάνη στο άλμπουμ Χορός με την σκιά μου του ΄98, σε ενορχήστρωση Νίκου Κυπουργού, το δε δεύτερο, είναι η πρώτη φορά που κυκλοφορεί με πρωτότυπους αγγλικούς στίχους της Francesca Aeschlimann από μια ιδέα του Charles Haldeman, όπως μας πληροφορεί το ένθετο. Ακούγοντας εν συνεχεία με προσοχή το cd, παραδόξως παρατηρεί κανείς πως περιέχει πραγματικά πολύ καλές επανεκτελέσεις τραγουδιών του Χατζιδάκι και λέω παραδόξως, εφόσον πλέον ο εκάστοτε τραγουδιστής οφείλει να δώσει μάχη εάν θέλει να ξεχωρίσει σ' ένα τόσο δοκιμασμένο και πολυειπωμένο ρεπερτόριο. Φαίνεται πως ο Μάριος Φράγκουλης τα κατάφερε άψογα! Ίσως γιατί παραδόθηκε αμαχητί ο ίδιος στον λυρισμό των τραγουδιών του Χατζιδάκι, προσέχοντας περισσότερο να ακουστεί εντός της ποιητικής ατμόσφαιρας τους παρά να μας φανερώσει γι' ακόμη μία φορά τις φωνητικές του ικανότητες. Ο Χατζιδάκις ως γνωστόν δεν ενδιαφερόταν τόσο για έναν τραγουδιστή καλλίφωνο, όσο για έναν τραγουδιστή – στρατιώτη, ταγμένο στην πολύ προσωπική του αντίληψη για το τραγούδι ως μορφή τέχνης. Και ο Φραγκούλης το αντιλήφθηκε αυτό 100%, ως άξιος μαθητής της αισθητικής του συνθέτη, ακολουθώντας πότε την, ασκητική ερμηνευτικά, γραμμή των προκατόχων του (ειδικά του Ηλία Λιούγκου) και πότε προσθέτοντας με τη φωνή του ταιριαστές τζάζι πινελιές (στο κλείσιμο του All alone am I και του Sleeping Princess, των δύο αγγλόφωνων τραγουδιών). Καταπληκτική και η προσαρμογή των ενορχηστρώσεων από τον Λευτέρη Μιχαλόπουλο, αποφεύγοντας το παραμικρό πομπώδες στοιχείο (κάτι που πάλι ως γνωστόν απεχθανόταν ο Χατζιδάκις ιδιαίτερα για τα τραγούδια του) και αξιοποιώντας το λιτό Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις που φέρει το όνομα του δημιουργού και απαρτίζεται κυρίως από ιστορικούς συνεργάτες του (Κυπραίου, Γκίνος, Άνθης, Γαδέδη). Ακούστε π.χ. πόσο εσωστρεφές έγινε το υπέροχο Για την Ελένη, ξεπερνώντας τις αρχικές ενορχηστρωτικές, αλλά και ερμηνευτικές προσεγγίσεις του Στέλιου Μαρκετάκη, της Μαρίας Δημητριάδη και της Αλεξάνδρας. Όσο για τα σύντομα σχόλια του Χατζιδάκι που επέλεξε να διαβάσει ο Φραγκούλης προλογίζοντας κάποια από τα τραγούδια, κατά προσωπική εκτίμηση, και να έλειπαν δεν θα μου έλειπαν. Τα δέχομαι όμως σαν μια βαθιά άτυπη υπόκλιση του ερμηνευτή προς το μεγαλείο του ανθρώπου και του έργου του που κλήθηκε να αποδώσει, επομένως κατορθώνουν ακόμη και να συγκινήσουν. Όπως είχα γκρινιάξει πριν λίγα χρόνια για την άγευστη και ασύμβατη με τη χατζιδακική αισθητική επανεκτέλεση του Καπετάν – Μιχάλη με τον Μανώλη Λιδάκη, οφείλω τώρα να συγχαρώ όλους τους συντελεστές τούτης της έκδοσης.