ΑΠΟ ΤΑΣ ΕΞΟΧΑΣ!

Διασχίσαμε την Πελοπόννησο, βλέποντας μοιραία τα φαλακρά βουνά που ούτε το χιόνι μπόρεσε να σκεπάσει τα αποκαΐδια τους, περνώντας την Ασέα νόμισα πως κάποιος φώναξε Γκάτσος μέσα στ' αμάξι και χάρηκα που θα ξανάβλεπα το ερειπωμένο σπίτι του ποιητή της Αμοργού, μα τελικά η φωνή έλεγε Μπάτσος και όχι Γκάτσος, εννοώντας πως έπρεπε να κόψουμε ταχύτητα διότι παρακάτω υπήρχαν περιπολικά, λίγο μετά την Τρίπολη σταματήσαμε για γίδα βραστή, σαλάτα λάχανο και δυο ποτηράκια κρασί, ακούσαμε ένα εκπληκτικό άλμπουμ του Fabrizio de Andre με διασκευές σε Georges Brassens και Leonard Cohen, ενώ με το που φτάσαμε στην πληκτική Αθήνα συνειδητοποίησα πως εκεί που ήμουν, παρ' όλο τον χιονιά των προηγούμενων ημερών, κρύωνα λιγότερο. Σκέφτομαι τώρα γιατί προχθές με το Play Time του Jacques Tati αποκοιμήθηκα στον καναπέ, στη μία ώρα περίπου, καθώς χθες με την αμερικανιά Carlito's Way του Brian de Palma, το μάτι μου ήταν γαρίδα! Στας εξοχάς, φαίνεται, καταναλώνεις πολύ πιο ανώδυνα τα...ανώδυνα!