we-live-in-a-political-world

Προσωπικά τους ανθρώπους αυτούς τους γνωρίζω και από την Βουλή και μάλιστα με πολλούς από τους ανθρώπους από τον ΛΑΟΣ έχω μια καλή σχέση. Δεν μας χωρίζει ιδεολογικό χάος. Σας το λέω. Δεν είναι φασίστες. Είναι άνθρωποι δεξιάς απόκλισης. Φιλελεύθεροι, ακραίοι φιλελεύθεροι. Δεν είναι νεοναζί, δεν είναι φασιστόμουτρα κάποιοι από αυτούς. Κάποιοι είναι. Τάδε έφη Γρηγόρης Ψαριανός, όπως μάθαμε από δημοσίευση στο facebook του Κυριακάτικου Σχολείου Μεταναστών. Υπ' όψιν, τριάντα χρόνια πίσω ο άνθρωπος αυτός έγραφε Στης Βουλής τα έδρανα, αχ εγώ να έκλανα και ο Τζίμης Πανούσης το έκανε τραγούδι. Ως φαίνεται, ο κύριος Ψαριανός σήμερα κάθε άλλο παρά κλάνει στης Βουλής τα έδρανα και σαν καλός χριστιανός δίνει συγχωροχάρτι εν μέρει σ' αυτούς που αναγνώριζαν έργον θεάρεστον στους πρωτεργάτες της 21ης Απριλίου! Βρε, πως γυρνάνε τα χρόνια! Αυτά πάντως που σίγουρα κλάνει ο εν λόγω πολιτικός άνδρας είναι τα όνειρα κάποιων παλιών συντρόφων του, όπως και του λαού του, για ένα καλύτερο αύριο, αποδεικνύοντας τελικά πως η Αριστερά στην Ελλάδα στερείται κάθε σοβαρότητας. Τέτοιες δηλώσεις και μάλιστα σε τέτοιο timing, δείχνουν μόνο σπασμωδικό και απροκάλυπτο φλερτ - για να μην πω γλείψιμο - με την εξουσία και τίποτα περισσότερο.

Εν αντιθέσει, βέβαια, με τη μανούλα μου, η οποία χθες μου τη βγήκε απ' τα άκρα αριστερά! Είχα μέρες να τη δω και την ενημέρωσα από τηλεφώνου ότι θα τη χρειαστώ στο ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου. Βέβαια, εγώ εννοούσα να μας μαγειρέψει, να φτιάξει δηλαδή κάνα παστίτσιο, καμιά σπανακόπιτα, μια και η παραγωγή είναι ανεξάρτητη άνευ οικονομικών ενισχύσεων. Εκείνη πάλι νόμισε ότι θα τη χρειαστώ ως...κομπάρσο σε μία δραματοποιημένη sequence που θα στηθεί στην πλατεία Εξαρχείων και για την οποία θα δώσω πληροφορίες όσο πλησιάζουν τα γυρίσματα. Πως με βλέπεις; με ρώτησε με το που μπήκα στο σπίτι κι εγώ φυσικά έπαθα την πλάκα μου, αντικρίζοντας την ως...κουκουλοφόρο με ένα στυλιάρι στο χέρι! Πρόσκαιρη και η απογοήτευση της όταν την ενημέρωσα ότι θα βοηθήσει με άλλο τρόπο στην κατασκευή της ταινίας και όχι με μασκαραλίκια. Δεν πειράζει - απάντησε - αφού δεν θα με βάλεις στην ταινία σου, πάρε με μεθαύριο στη διαδήλωση για το Πολυτεχνείο! Βρε, την κυρία Ντίνα, ζωή νά'χει!