οι-αδελφοί-κατσιμίχα-επιστρέφουν-και-προτείνουν-beat-poetry

ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΤΣΙΜΙΧΑ

BEAT POETRY

(ΛΥΧΝΟΣ/ ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΣ)

Η εποχή τη χρειάζεται τη beat ποίηση, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όταν οι Νεοναζί ετοιμάζονται να μπουν στο Κοινοβούλιο, οι συμβατικοί ποιητές παύουν και επελαύνουν θριαμβευτικά κάτι άλλοι ποιητές, τα ''μαύρα πρόβατα'' της καθεστωτικής διανόησης που χάθηκαν μεταξύ Σαν Φρανσίσκο και Ταγγέρης, ξοδεύτηκαν σε κάθε είδους κατάχρηση και επέλεξαν την αμεσότητα ενός ''Ουρλιαχτού'' για να ασκήσουν την επώδυνη τέχνη τους. Ο Άλεν Γκίνζμπεργκ, ο Χάρολντ Νορς, ο Γκρέγκορυ Κόρσο, ο Γουίλλιαμ Μπάροουζ, ο Τσαρλς Μπουκόβσκι και ο Μάικλ Μακ Λιούρ επανέρχονται στο προσκήνιο της εγχώριας ανεξάρτητης δισκογραφίας μέσα από το project του Πάνου και του Χάρη Κατσιμίχα, οι οποίοι όλο ''αντίο'' μας λένε την τελευταία δεκαετία, μα - ευτυχώς για μας - όλο εδώ είναι! Δε μπορώ να χαρακτηρίσω απλά cd ή βιβλίο-cd την ολοκαίνουργια έκδοση τους που κυκλοφορεί από τον Μετρονόμο του Θανάση Συλιβού. Θα την αδικούσα, αφού πρόκειται σίγουρα για ένα ''ευαγγέλιο'' της beat, underground, rock, χίπικης, ή όπως αλλιώς θέλετε να την πείτε, κουλτούρας: ένα ολόκληρο πολυσέλιδο βιβλίο, στις ιλουστρασιόν σελίδες του οποίου συναντάει κανείς όχι μόνο τα μελοποιημένα πονήματα των προαναφερόμενων beatniks ποιητών, αλλά ολόκληρη την ιστορία των κινημάτων αμφισβήτησης των 60s με σπάνιο φωτογραφικό υλικό και παραθέσεις ονομάτων ή γεγονότων σε λήμματα μάλιστα - με άλλα λόγια η ''Beat Poetry'' των Κατσιμιχαίων αποτελεί μία μίνι εγκυκλοπαίδεια του αμερικανικού underground με τις εύλογες παραπομπές στα καθ' ημάς και την επταετία των συνταγματαρχών. .

Στο αμιγώς μουσικό μέρος, το cd δηλαδή, μην περιμένετε ν' ακούσετε κλασικές ''κατσιμιχαίικες'' μπαλάντες για κιθάρα και φυσαρμόνικα. Στα έντεκα κομμάτια που το απαρτίζουν, ο Χάρης και ο Πάνος εκμεταλλεύθηκαν τον αντικομφορμισμό των στίχων και έφτιαξαν στην ουσία έντεκα αντίστοιχες ηλεκτρισμένες ατμόσφαιρες, που φλερτάρουν με τη jazz, το rock και τη νωχελική ψυχεδέλεια. Μέσα σ' αυτές τις ατμόσφαιρες επέλεξαν περισσότερο να απαγγείλουν παρά να τραγουδήσουν, ακόμη κι αν η μουσική προσφερόταν για τη δεύτερη δραστηριότητα, όπως λόγου χάριν στη blues μελοποίηση του κλασικού ''Ουρλιαχτού'' του Γκίνζμπεργκ με το εξαιρετικό σόλο του Γιάννη Σπάθα στην ηλεκτρική κιθάρα. Η ''Beat poetry'' των Κατσιμιχαίων ακούγεται με την ίδια προσήλωση που θα άκουγε ένας ψαγμένος ροκάς - αμετανόητος χίπης και το ''Aoxomoxoa'' των Grateful Dead. Συνιστώ δε την ανάγνωση του βιβλίου, το ''χάζεμα'' στις φωτογραφίες και το βύθισμα στη θάλασσα των πληροφοριών του, καθ' όλη τη διάρκεια της ακρόασης! Τις ελληνικές μεταφράσεις των ποιημάτων επωμίστηκαν οι δίδυμοι καλλιτέχνες και η Magdalene T.K. Ιδού ένα μικρό δείγμα από το μελοποιημένο ''Θάνατος στο αυτί του Βαν Γκογκ'' του Γκίνζμπεργκ:Κάτοχοι! Μανιακοί με την ιδιοκτησία τους. Μανιακοί με τον αφανισμό της ατομικότητας. Μηχανή ενός μαζικού ηλεκτρικού ονείρου. Μια Βαβυλώνια πόρνη που γεννάει πολέμους, μουγκρίζοντας πάνω από τα Καπιτώλια και πάνω απ' τις Ακαδημίες...