http://www.tovima.gr/society/article/?aid=459167
Στις οκτώ το πρωί στο κέντρο της Αθήνας, μία 90χρονη μητέρα και ο 60χρονος γιος αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους κάνοντας βουτιά θανάτου από τον 5ο όροφο του σπιτιού όπου διέμεναν στην συμβολή των οδών Ακομινάτου και Παλαιολόγου στην πλατεία Βάθης.
Αυτό είναι το τελευταίο post του αυτόχειρα μουσικού-στιχουργού. Στάλθηκε χθες, 23.5.2012.
Λέγομαι Αντώνιος Περρής. Εδώ και 20 χρόνια φροντίζω την 90 χρονών Μητἐρα μου(την γεροντοκομώ). Τώρα τα 3- 4 χρόνια έχει πάθει Αλτζχάϊμερ και τελευταία την πιάνουν και κρίσεις σχιζοφρένειας και έχει κι᾽ άλλα προβλήματα υγείας, Και τα γηροκομεία δεν δέχονται τὀσο επιβαρυμένους ασθενείς.
Το πρὀβλημα είναι ότι δεν είχα προβλέψει να έχω αρκετό ρευστό στο λογαριασμό μου, διότι έπιασε ξαφνικά η οικονομική κρίση. Παρόλο που έχω αρκετή περιουσία, και τα πουλώ όλα όσο όσο τόσο καιρό, έχω μείνει χωρίς ρευστό(χρήματα) και δέν έχουμε πια να φάμε, κι´η πιστωτική μου κάρτα με 22% επιτόκιο γεμάτη κι´ας δανείζονται με 1%, κι´άλλα έξοδα που τρέχουν. Ζω πια συνέχεια μιά ζωή δράμα.
Τώρα τελευταία δυστυχώς έχω νέα σοβαρότατα δικά μου προβλήματα υγείας. Δεν έχω καμμία λύση μπρος μου. Περιουσία αρκετή αλλά ρευστό καθόλου, οπότε χωρίς φαγητό τι γίνεται ? Μήπως ξέρει κανείς καμμία λύση.
* ευχαριστώ τον Στέργιο Νιζήρη για την ενημέρωση...
Στις οκτώ το πρωί στο κέντρο της Αθήνας, μία 90χρονη μητέρα και ο 60χρονος γιος αποφάσισαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους κάνοντας βουτιά θανάτου από τον 5ο όροφο του σπιτιού όπου διέμεναν στην συμβολή των οδών Ακομινάτου και Παλαιολόγου στην πλατεία Βάθης.
Αυτό είναι το τελευταίο post του αυτόχειρα μουσικού-στιχουργού. Στάλθηκε χθες, 23.5.2012.
Λέγομαι Αντώνιος Περρής. Εδώ και 20 χρόνια φροντίζω την 90 χρονών Μητἐρα μου(την γεροντοκομώ). Τώρα τα 3- 4 χρόνια έχει πάθει Αλτζχάϊμερ και τελευταία την πιάνουν και κρίσεις σχιζοφρένειας και έχει κι᾽ άλλα προβλήματα υγείας, Και τα γηροκομεία δεν δέχονται τὀσο επιβαρυμένους ασθενείς.
Το πρὀβλημα είναι ότι δεν είχα προβλέψει να έχω αρκετό ρευστό στο λογαριασμό μου, διότι έπιασε ξαφνικά η οικονομική κρίση. Παρόλο που έχω αρκετή περιουσία, και τα πουλώ όλα όσο όσο τόσο καιρό, έχω μείνει χωρίς ρευστό(χρήματα) και δέν έχουμε πια να φάμε, κι´η πιστωτική μου κάρτα με 22% επιτόκιο γεμάτη κι´ας δανείζονται με 1%, κι´άλλα έξοδα που τρέχουν. Ζω πια συνέχεια μιά ζωή δράμα.
Τώρα τελευταία δυστυχώς έχω νέα σοβαρότατα δικά μου προβλήματα υγείας. Δεν έχω καμμία λύση μπρος μου. Περιουσία αρκετή αλλά ρευστό καθόλου, οπότε χωρίς φαγητό τι γίνεται ? Μήπως ξέρει κανείς καμμία λύση.
* ευχαριστώ τον Στέργιο Νιζήρη για την ενημέρωση...
4 σχόλια:
Το τραγικό σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι η αυτοκτονία αλλά η έλλειψη χρήματως που οδηγεί σε αυτήν,κάτι που φυσικά δεν το πιστεύω,γιατί για να αυτοκτονήσει κάποιος έχει πολύ σοβαρότερα προβλήματα παρά αφραγκιές.
τ2φ...
ο άνθρωπος ήταν σαφής:
η μάνα του με αλτσχάιμερ κι ο ίδιος με σοβαρά προβλήματα υγείας που προέκυψαν πρόσφατα.
κι από ρευστό, δηλαδή ΦΑΓΗΤΟ, τίποτα...
δε θέλει και πολύ, μια λεπτή κλωστή ειν' όλο το ζήτημα που ανά πάσα στιγμή κινδυνεύει να σπάσει στα δύο.
Τραγικό...απίστευτο...σαν τον άτυχο φαρμακοποιό που πρίν από κάμποσο καιρό έβαλε τέλος,στη ζωή του δημοσίως στη πλατεία Συντάγματος στη θέα πολλών περαστικών...πραγματικά τραγικό...τι να πεί,κανείς για την αθλιά αυτή κατάσταση?που επικρατεί στη χώρα μας?το τελευταίο καιρό? πάντως πιστεύω θα'πρεπε να αρχίσει να απασχολεί και πάααρα πολύυυ μάλιστα αυτό (αυτός ο αυξημένος αριθμός αυτοκτονιών που όλο και μεγαλώνει) τους αρμόδιους..κι αυτούς που έχουν το τιμόνι της χώρας μας...ΠΡΕΠΕΙ να αρχίσει να τους απασχολεί και πολύ μάλιστα όλο αυτό...διότι ΔΕΝ είναι,κάτι ασήμαντο...είναι πολύυ σοβαρό...μα πάαρα πολύ μάλιστα...τόσες αυτοκτονίες μέσα σε τόοοσο λίγο χρονικό διάστημα...ΔΕΝ είναι καθόλου μα καθόλου ασήμαντο θέμα...και θα πρέπει,να αρχίσει να μας απασχολεί κ αι εμάς,τους ίδιους αυτό...επειδή μας δείχνει πάρα πολλά για τη κατάντια της κοινωνίας μας...μήπως πρέ πει να κάνουμε κάτι επιτέλους?...γιανά πάψει εδώ και τώρα αυτό το κατρακύλυσμά μας στην άββυσο και στο χάος??...πριν να είναι πια πολύυυ αργά? και για ό-λους μας πλέον?...δε ξέρω...πάντως νομίζω αυτά λένε πολλά...και δ ε πρέπει να τα περνάμε,έτσι στο ντούκου που λέω εγώ...καλησπέρες καλό μου..και φιλάκια...
τραγικό...
Δημοσίευση σχολίου