τσικνοπέμπτη-2014-με-τη-νένα-βενετσάνου-στο-αυτοδιαχειριζόμενο-δεύτερο-πρόγραμμα

Έσκισε κυριολεκτικά το ραδιοφωνικό Προσκλητήριο της Πέμπτης στο αυτοδιαχειριζόμενο Δεύτερο Πρόγραμμα με καλεσμένη τη Νένα Βενετσάνου, αφού το τηλέφωνο και το chat του σταθμού πήραν φωτιά! Βέβαια, ενώ η εκπομπή από προχθές πήγαινε για ωριαία, χθες έγινε δίωρη, ενώ την τελευταία στιγμή ένα ατύχημα κράτησε εκτός τον επόμενο - από μένα - παραγωγό, με αποτέλεσμα να βγω από το στούντιο στις 9 ακριβώς! Φυσικά η Βενετσάνου είχε ήδη αποχωρήσει κατά τις 8.30, δηλαδή μετά από δυόμισι ώρες στον αέρα, έχοντας διατυπώσει ορισμένες εξαιρετικές απόψεις περί τραγουδιού και τέχνης γενικότερα. Πολύ μου άρεσε, ας πούμε, η γνώμη της για τη διαφορά μίας μπουζουξούς από μία κανονική τραγουδίστρια, αλλά και αυτό που δήλωσε για πρώτη φορά, σύμφωνα με την ίδια: Δεν με επέλεξε ο Χατζιδάκις, εγώ τον επέλεξα! Προσωπικά μπορώ να καταλάβω το πνεύμα της Νένας, ειδικά αυτής, που εκτός από ερμηνεύτρια του Χατζιδάκι, προτού να τον συναντήσει, είχε αρχίσει ήδη να διαγράφει τη δική της συνθετική τροχιά!

Είπαμε πολλά με τη Βενετσάνου κι ακούσαμε άλλα τόσα on air: επιλογές από τη δισκογραφία της, αλλά και τραγούδια της Γιοβάννας από τη δεκαετία του 1960, μια και η τελευταία θα συμπράξει μαζί της στο κονσέρτο της στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός την ερχόμενη Δευτέρα! Θα είμαστε εκεί οπωσδήποτε! Ευτυχώς που η Έλενα Διάκου έφτασε λίγο πριν τις 9 στο Δεύτερο Πρόγραμμα, γιατί έτσι και δεν ερχόταν, εκεί με έβλεπα ακόμα να έχω εξαντλήσει ολόκληρη τη δισκογραφία της Νένας Βενετσάνου...Εδώ βλέπετε τη Διάκου περιστοιχισμένη από τον Στάμο Βρεττό των Ραδιοπειρατών, εμένα και τον ηχολήπτη μας, Μάκη Γίγα.

Στο μεταξύ, στην είσοδο του Ραδιομεγάρου, απέναντι από κει που εμείς κάνουμε εκπομπές, οι σύντροφοι είχαν στήσει φαγοπότι για να το τσικνήσουμε λόγω της ημέρας. Παραδίπλα ήταν και μια κλούβα των ΜΑΤ αφού προφανώς θα είδαν κόσμο μαζεμένο στην κεντρική είσοδο και θα νόμισαν πως θα κάναμε κάνα ντου...Μα τι ντου να κάνεις σε ένα κτήριο εγκαταλειμμένο και παντέρημο, η θέα του οποίου πλέον μόνο θλίψη και μιζέρια σου προξενεί;

Γι' αυτό σου λέω, καλύτερα τα σουβλάκια και τα λουκάνικα στη σχάρα μαζί με τις κούπες με κρασί. Η αντίσταση, ας πει κάποιος στα όργανα της τάξης, γίνεται καθημερινά απέναντι με καλή μουσική, ελεύθερη ενημέρωση και τον λόγο και την παρουσία σημαντικών ανθρώπων. Άλλωστε η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα είναι προ των πυλών και η πρώην ΕΡΤ ή ΝΕΡΙΤ ή όπως διάολο θα την ονομάσουν, σίγουρα δεν θα μείνει ανεπηρρέαστη. Ότι ήταν να γίνει έγινε, το μαύρο έπεσε και έμεινε στη νεότερη ιστορία ως μια πράξη φασιστοειδούς αυθαιρεσίας - από δω και πέρα να δούμε τι κάνουμε, ενωμένοι όλοι, όσοι υπήρξαν παραγωγοί της κρατικής ραδιοφωνίας στο παρελθόν και όσοι, έχοντας δουλέψει σε άλλα ραδιόφωνα, σήμερα συμπλέουμε μαζί τους.

η-χθεσινοβραδινή-αποθέωση-της-μαρίας-φαραντούρη-με-τον-τάκη-φαραζή-και-τους-carousel-στον-''παρνασσό''

Το λέω με κάθε επίγνωση, η Μαρία Φαραντούρη παραμένει η σημαντικότερη Ελληνίδα τραγουδίστρια, δικαιώνοντας τον Μάνο Χατζιδάκι όταν δήλωνε πως μετά τη Φλέρυ Νταντωνάκη δεν βάζει καμία άλλη πάνω απ' αυτήν! Η φωνή της μεταφέρει μνήμη, ιστορία, πολιτισμό και δεν προσφέρεται καθόλου για φτηνή συναισθηματική εκτόνωση, όπως δυστυχώς συμβαίνει με την πλειοψηφία των Ελληνίδων ερμηνευτριών.

Εδώ είμαστε με τη συνάδελφο της Φαραντούρη, την τραγουδίστρια Νάντια Καραγιάννη και τη δημοσιογράφο Λιάνα Μαλανδρενιώτη, στην ''Κόκκινη Κλωστή'', το στέκι μας, μετά το τέλος της χθεσινής συναυλίας. 

Μια συναυλία που στο πρώτο μέρος τη Φαραντούρη συνόδευσε στο πιάνο ο πολυτάλαντος Τάκης Φαραζής, ενώ στο δεύτερο παρακολουθήσαμε τη σύμπραξη της με το πολυμελές συγκρότημα των Carousel. 

 

Από τις πιο όμορφες στιγμές ήταν το κομμάτι του Ross Daly που τραγούδησε η Φαραντούρη με τον Μάκη Παπαγαβριήλ στο λαούτο και τη Μαριλένα Σπίνουλα στα φωνητικά από τους Carousel. 

Εννοείται πως όταν τραγούδησαν μαζί εκείνο το κομμάτι του ισπανικού Εμφυλίου κι αμέσως μετά το ''Bella Ciao'' και το ''Kalinifta'' από την Κάτω Ιταλία, η αίθουσα του ''Παρνασσού'' κόντεψε να πέσει από το χειροκρότημα!

 Της πήγε πολύ σα χώρος της Φαραντούρη η αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου ''Παρνασσός''!

Άλλωστε, τραγούδια βασισμένα σε ποίηση ερμηνεύει κατά κόρον, και ο ''Παρνασσός'' υπήρξε κυριολεκτικά λίκνο των ελληνικών γραμμάτων του 20ου αι.! 

Στο πρώτο μέρος ακούστηκαν τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι, της Λένας Πλάτωνος, του Θάνου Μικρούτσικου και ένα του Δημήτρη Μαραμή σε ποίηση Lorca, που ήρθε και ταίριαξε υπέροχα με τη φωνή της Φαραντούρη!

Αν και λιτό απ' την άποψη του ήχου, τι να την κάνεις τη μεγάλη ορχήστρα, όταν υπήρχε στο πρώτο μέρος ο Τάκης Φαραζής στο πιάνο; Μου άρεσε και η επιλογή κάποιων τραγουδιών του Χατζιδάκι που δε συνηθίζει να τραγουδάει η Φαραντούρη - για παράδειγμα δεν ακούσαμε τον Εφιάλτη της Περσεφόνης, αλλά το Ήσουν μια βρύση τ' ουρανού από τη Σκοτεινή Μητέρα και το Για την Ελένη από τον ομότιτλο κύκλο! 

Το δεύτερο μέρος άνοιξαν οι Carousel με πέντε κομμάτια από τη Γαλικία, το Ισραήλ, την Ισπανία, την Ιταλία και τη Θράκη. Εξαιρετικοί!

Ακορντεόν και κιθάρα απ' τη μία πλευρά, τα υπόλοιπα μέλη του σχήματος απ' την άλλη, και η Μαρία Φαραντούρη στο κέντρο της σκηνής να τραγουδάει μαζί τους ένα σχετικά σπάνιο ρεπερτόριο, τουλάχιστον για δική της συναυλία! 

Φυσικά οι Carousel δεν παρέλειψαν να την ευχαριστήσουν που, ενώ έχει μια τόσο μεγάλη και γνωστή καριέρα, εξακολουθεί να ψάχνεται μουσικά και να δίνει βήμα σε νέους μουσικούς δίπλα της. Χθες βράδυ τουλάχιστον η συγκεκριμένη σύμπραξη της Φαραντούρη με τους Carousel, τη δικαίωσε απόλυτα, δίνοντας μας την ευκαιρία να γνωρίσουμε και ένα πολυφωνικό ethnic σχήμα! Το κονσέρτο στον Παρνασσό παρακολούθησαν ακόμη η Νένα Βενετσάνου, ο Γιώργος Παπαστεφάνου, ο Κώστας Κωτούλας, ο Μάτσας της MINOS EMI και αρκετοί δημοσιογράφοι. Ραντεβού στον ίδιο χώρο την ερχόμενη Δευτέρα με τη συναυλία της Νένας Βενετσάνου με guest τη Γιοβάννα!

από-τη-μεγάλη-κοινή-συνέντευξη-της-γιοβάννας-και-της-νένας-βενετσάνου-για-το-προσκλητήριο-της-lifo

Στις 7 και κάτι, αμέσως μετά το τέλος της ραδιοφωνικής μου εκπομπής, πέρασε και με πήρε με το αυτοκινητάκι του ο φωτογράφος Πάρις Ταβιτιάν. Είχαμε αποστολή και μάλιστα σημαντική για το blog μου στη LIFO. Εκείνος θα φωτογράφιζε κι εγώ θα έπαιρνα συνέντευξη από δύο σπουδαίες κυρίες του ελληνικού τραγουδιού: Τη Γιοβάννα και τη Νένα Βενετσάνου. Το ότι ο Πάρις άκουγε Τρίτο Πρόγραμμα και κλασική μουσική μέχρι να φτάσουμε στο Ψυχικό, στην οικία της Βενετσάνου, ήταν κάτι που μού'φτιαξε τη διάθεση! 

Και η συνέντευξη - συζήτηση με τις δύο καλλιτέχνιδες ξεκίνησε. Είπαμε πολλά, πάρα πολλά, αφού διήρκησε περίπου ένα δίωρο η καταγραφή του λόγου τους, όχι μόνο αμιγώς καλλιτεχνικά, αλλά και ανθρώπινα, δικά τους, ιδιωτικά, κατάλληλα βέβαια προς δημοσίευση.

Ειλικρινά δεν έχω γνωρίσει καλλιτέχνη με περισσότερη αυτογνωσία απ' αυτήν της Γιοβάννας! ''Δεν ήξερα ποια ήμουν τότε'' μου εξομολογήθηκε ''και σίγουρα δεν είχα δίπλα μου ένα μυαλό σαν του άντρα μου, του Δημήτρη, να με κατευθύνει και να συζητήσουμε ότι μου συνέβαινε''. 

Στο τέλος η Γιοβάννα μού διάβασε και ένα ποίημα δικό της που αγαπάει πολύ, αφού προηγουμένως μου μίλησε για τον μέντορα της, Γιάννη Ρίτσο, ο οποίος την παρότρυνε να γράψει και να εκδώσει ποίηση!

Δεν έμειναν εκτός και οι αναφορές στον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μάνο Χατζιδάκι, εφόσον μέχρι σήμερα θυμόμαστε τη Γιοβάννα ως την πρώτη ερμηνεύτρια του ''Αν θυμηθείς τ' όνειρο μου'' σε μουσική του Μίκη και ενορχήστρωση του Μάνου. Αυτά κι άλλα πολλά θα διαβάσετε στην κοινή συνέντευξη των Νένας Βενετσάνου - Γιοβάννας αυτή τη Δευτέρα 17/2 αποκλειστικά στο Προσκλητήριο της διαδικτυακής LIFO!

* οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες του post είναι του Π. Ταβιτιάν

εκπομπή-δευτέρας-10.02.14-&-η-βιτάλη-έρχεται-στη-lifo

 

Στο χθεσινό Προσκλητήριο του Δευτέρου Προγράμματος της Αυτοδιαχειριζόμενης Ελληνικής Ραδιοφωνίας παρουσιάσαμε με τον Νίκο Ξυδάκη τη σουρεαλίστρια Κατερίνα Ηλιοπούλου με την ποιητική συλλογή της, Ο κύριος Ταυ, από τις εκδόσεις μελάνι. Αντίστοιχος νέος συνθέτης της εβδομάδας ήταν ο Αντώνης Παπακωνσταντίνου με τα δύο τραγούδια του που κυκλοφόρησαν στο πρώτο cd - single από την 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου. Ακούστηκαν ακόμη οι John Tavener, Bill Evans, Lucilla Galeazzi, Maluma, Riuychi Sakamoto κ.α. Όσο για τη μεγάλη συνέντευξη που μου παραχώρησε η Ελένη Βιτάλη, αυτή θα δημοσιευθεί στο φύλλο της LIFO που κυκλοφορεί αύριο, Τετάρτη βράδυ, στη στήλη Αθηναίος της Εβδομάδας. Παρ' όλα αυτά δηλώνω στενοχωρημένος. Ενώ η κορυφαία ερμηνεύτρια μίλησε για πολλές πτυχές της ζωής της, στο παρά πέντε ζήτησε να κάνω αφαιρέσεις και να περιοριστούμε στα του ξεκινήματος της στο τραγούδι και στο τι κάνει αυτόν τον καιρό με τον Σταύρο Ξαρχάκο στην Ιερά Οδό. Δεν πειράζει, η συνέντευξη και πάλι είναι καλή, ολοζώντανη, θα έλεγα. Απλά το πάθημα μού'γινε μάθημα. Δεν πρόκειται ποτέ να παραδώσω ξανά συνέντευξη που μου έδωσε καλλιτέχνης στον ίδιο για να την τσεκάρει. Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, που λένε, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται...

40

Πως είναι να γίνεσαι 40 ετών; Να είσαι δηλαδή όσο δύο εικοσάρηδες μαζί; Να σε αποκαλούν κύριε και όχι με το μικρό σου όνομα μόνο; Το κύριε όταν στο λένε άνθρωποι του σιναφιού σου που δε σε γνωρίζουν προσωπικά, όπως και να το πάρεις, έχει ένα κύρος, μια επιβεβαίωση. Όταν όμως στο λένε εικοσάχρονα, εκεί καταλαβαίνεις πως δεν είσαι πια ο ίδιος, έχεις ωριμάσει. Εξωτερικά, διότι εσωτερικά, όσο του επιτρέπει η καλή ψυχολογική του κατάσταση αισθάνεται ο καθένας. Χθες, παραμονή των γενεθλίων μου, πήρα μια ιδιαίτερη συνέντευξη για το καινούργιο περιοδικό, τη ΓΚΡΕΚΑ του φίλου μου, mhulot. Όχι από κάποιον τραγουδιστή, συνθέτη κλπ., αλλά από ένα άτομο καθοριστικό για τη ζωή μου. Για το λόγο αυτό έπρεπε να βρεθώ στον Άγιο Παντελεήμονα. Έβρεχε, ο καιρός ήταν πολύ μουντός. Διάλεξα ένα σοκάκι για να βγω στον πιο κεντρικό δρόμο που προφανώς διαπερνούσε φτωχόσπιτα οικονομικών μεταναστών. Εκεί, σε ένα μπαλκόνι του δευτέρου ορόφου μιας πολυκατοικίας, με συνθήματα γραμμένα από κάτω του και με απλωμένα ρούχα, άκουσα να ξεχύνεται η φωνή του Robert Plant από το Black dog των Led Zeppelin. Σκάλωσα! Έμεινα να κοιτάζω για λίγη ώρα μάλλον για ν'ακούσω ολόκληρο το κομμάτι που κι εγώ πριν από μια εικοσαετία ακριβώς είχα λιώσει το βινύλιο του. Τι ωραία χρόνια! Δεν υπήρχε διαδίκτυο, ευρέως διαδεδομένο τουλάχιστον, δεν είχαμε κινητά, δεν ξεκατινιαζόμασταν στα facebook και τα blogs, όλα τα κάναμε από κοντά, χωρίς διαμεσολαβητές. Ακόμη κι η μουσική έχει αλλάξει - λογικότατο! Μήπως το ν'ακούς Led Zeppelin το ΄90 δεν ήταν παρωχημένο, σα ν' άκουγες...βαλς στα 60s; Αν θα μου ζητούσε κάποιος να απαρριθμήσω τι κατάφερα σ' αυτά τα είκοσι χρόνια, από τα 20 στα 40 μου δηλαδή, πολλά θά'χα να του πω σίγουρα. Κι άμα ήμουν τίμιος δε θά'λεγα μόνο τα καλά. Θά'βαζα μέσα και στενοχώριες που δεν τις χωράει ανθρώπου νους, νοσοκομεία, τη θλίψη για τους πιο δικούς μου ανθρώπους που μεγαλώνουν πολύ περισσότερο απ' όσο εγώ σήμερα, έως και το θάνατο που - ευτυχώς - ακόμη δεν μας πολυγουστάρει για παρέα. Πάλι καλά να λέμε. Θα μπορούσα τώρα να ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος, με παιδί. Να είχα τα δικά μου και να σκεφτόμουν και το πώς θα τη βγάλει ο νέος άνθρωπος στην απαίσια κοινωνία της σύγχρονης Ελλάδας. Όχι, δε θα γινόταν, η φύση δε θα το ήθελε. Διότι, να κατέληγα εγώ αγρότης στα βουνά της Ικαρίας, σαν και τον άλλον στο ντοκιμαντέρ, που δε φημίζομαι για τη φυσιολατρεία μου κιόλας, δεν θα μου πήγαινε και δεν θα το άντεχα. Μου αρέσει η πόλη, η κίνηση, οι άνθρωποι, τα περίπτερα, τα καφενεία, τα σουβλατζίδικα, τα ψαράδικα, μέχρι και τα παρεκκλήσια που βλέπω παντού κάτω από μεγάλες εκκλησίες, αφού οι ηλικιωμένοι δε μπορούν συνήθως να ανέβουν τα σκαλιά. Ίσως κατά βάθος μου αρέσει να είμαι μόνος μου, πάντα μόνος, περιστοιχισμένος παραδόξως από πολύ κόσμο. Αλλά μόνος! Εξακολουθώ να αγαπώ τους φίλους μου - μετρημένοι στα δάχτυλα είναι - και να νοιάζομαι αυτούς που εγώ κρίνω ότι πρέπει να νοιάζομαι. Δεν ξέρω πως θα είμαι σε 20 χρόνια από σήμερα, μπορεί και να μην είμαι εν ζωή, άνθρωποι είμαστε, ξέρω καλά όμως ότι οι αλλαγές στη ζωή μου θά'ναι δραματικές για το μέσα μου. 40, λοιπόν! Έτσι, για να καταρριφθεί και η φοβία της εφηβείας μου ότι θα ζούσα έως τα 33. Όπως και ο Χριστός.

R.I.P. ΤΖΕΝΗ ΒΑΝΟΥ (1939 - 2014)

Η απώλεια της τραγουδίστριας Τζένης Βάνου σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής ολόκληρης για την Ελλάδα και για το τραγούδι της τα μεταπολεμικά χρόνια. Ότι είχα να πω για την περίπτωση της, το έγραψα στο Προσκλητήριο της LIFO με όλο το σεβασμό και τη μελαγχολική διάθεση που μου προξένησε η είδηση του φευγιού της. Το διαβάζετε εδώ:  

 http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/45861

Τη Τζένη Βάνου τη γνώρισα μέσω μιας σειράς ντοκιμαντέρ για το λαϊκό τραγούδι που σκηνοθέτησα το 2007. Εδώ είμαστε στα 2010, όταν ξανασυνάντησα τη μεγάλη ερμηνεύτρια στο Κανάλι 1 του Πειραιά και της εξέφρασα κάποια σχέδια που είχα. Τότε που τίποτα δεν προϊδέαζε για το κακό που θα τη χτυπούσε και που θα βύθιζε σήμερα στο πένθος την οικογένεια, τους φίλους και τους θαυμαστές της.

* Κατηγορηθήκαμε κάποιοι γιατί ανεβάζουμε photos νεκρών που έτυχε να γνωρίσουμε ή γιατί γράφουμε άρθρα κλπ. Μιλάω για το λαϊκό δικαστήριο του facebook φυσικά, μια και το κατηγορητήριο είναι ολότελα ανύπαρκτο όταν σβήσει η οθόνη του υπολογιστή. Εγώ συγκεκριμένα δέχτηκα επίθεση από έναν ασήμαντο συγγραφέα από την Κω, Κουασιμόδο στην όψη και ψυχασθενή με τη βούλα, τα θλιβερά βιβλία του οποίου απευθύνονται σε άτομα της συνομοταξίας του. Ηρέμησε, μου είπαν, είναι για λύπηση ο άνθρωπος...Σωστά, ας ηρεμήσω λοιπόν κι ας συνεχίσω να ασχολούμαι με ότι ξέρω να κάνω τόσο καλά. Οι υπόλοιποι, ας φάνε τη σκόνη μας. Τώρα και πάντα.

ο-αλέξανδρος-εμμανουηλίδης-και-ο-kristof-στο-σημερινό-προσκλητήριο-του-δευτέρου-προγράμματος

 Ο Kristof

και ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης...

Καλεσμένοι στο σημερινό Προσκλητήριο της Τρίτης

στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Αυτοδιαχειριζόμενης Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Δύο νέοι τραγουδοποιοί από διαφορετικές σχολές και με δισκογραφικές εργασίες ήδη στο ενεργητικό τους. 

Ευκαιρία να τους γνωρίσετε καλύτερα και να ακούσουμε όλοι μαζί τα όμορφα τραγούδια που φτιάχνουν. \

Αρκεί να συντονιστείτε για δύο ώρες, από τις 5 μέχρι τις 7 το απόγευμα, 

στο www.ertopen.com 

από-το-ραδιόφωνο-με-τον-ξυδάκη-στον-ιανό-με-τη-γαλάνη

Στο χθεσινό Προσκλητήριο της Δευτέρας πάντα στο Δεύτερο Πρόγραμμα της Αυτοδιαχειριζόμενης Ελληνικής Ραδιοφωνίας διαβάσαμε με τον Νίκο Ξυδάκη ποίηση του Κυριάκου Συφιλτζόγλου και παίξαμε μουσικές των Mozart, Faure, Beatles, Sarah Vaughan, Roy Budd, J. Kriste Master of Disguise, Your Hand In Mine και Ηλία Βαμβακούση. Κρατάμε αμφότεροι εκείνο το συγκινητικό τηλεφώνημα κάποιου Νίκου από τη Ζάκυνθο που ο νέος ισχυρός σεισμός της Κεφαλλονιάς τον κράτησε έξω από το σπίτι του κι εμείς από την Αθήνα κρατούσαμε συντροφιά στον ίδιο και στην παρέα του!

Λίγο μετά παρουσιάστηκε στον Ιανό της Σταδίου η έκδοση σε βιβλίο - cd του Αλλιώς, του καινούργιου άλμπουμ της Δήμητρας Γαλάνη σε στίχους Παρασκευά Καρασούλου. Η πρωτοτυπία της εκδήλωσης ήταν μία ραδιοφωνική εκπομπή που έστησε μπροστά στο κοινό του Ιανού η Μαργαρίτα Μυτιληναίου με καλεσμένους τη Γαλάνη και τον Καρασούλο. Το Πίσω μην κοιτάς, αγαπημένο μου κομμάτι επίσης, ήταν το μοναδικό από το δίσκο που τραγούδησε live η Γαλάνη συνοδεία του συνθέτη Αντώνη Παπακωνσταντίνου στο πιάνο. Την εκδήλωση παρακολούθησαν και η Ελένη Καραΐνδρου, ο Αντώνης Αντύπας, ο Ζαχαρίας Καρούνης κ.α. Θα επανέλθω με αναλυτική κριτική - παρουσίαση της έκδοσης.

η-μαρινέλλα/βέμπο-στο-badminton-και-η-γώγου-στη-λαμία

 

Παρ' ότι ουδέποτε υπήρξα φαν, η Μαρινέλλα με εντυπωσίασε χθες βράδυ στο θέατρο Badminton ως Σοφία Βέμπο. Το γιατί θα το διαβάσετε στο Προσκλητήριο της διαδικτυακής LIFO:  

http://www.lifo.gr/team/prosklitirio_nekron/45773

Όσο για την προβολή του ντοκιμαντέρ για τη Γώγου στο Δημοτικό Θέατρο Λαμίας ήταν πραγματικά μία από τις ωραιότερες προβολές με πολύ κόσμο που συνέχισε να έρχεται ακόμη και λίγο πριν τελειώσει η εκδήλωση και με πολλές ερωτήσεις εκ μέρους του κοινού. Στο διαδικτυακό μαγκαζίνο της Λαμίας mag24.gr μπορείτε να διαβάσετε μία εκτενή ανταπόκριση με οπτικοακουστικό υλικό:

http://www.mag24.gr/photography/photo-ekdilosis/gnorisame-mia-prosopikotita-mia-epoxi?fb_action_ids=206061756258712&fb_action_types=og.likes&fb_source=other_multiline&action_object_map=[200773026797056]&action_type_map=[%22og.likes%22]&action_ref_map=[]