Είχα πολύ μακριά μαλλιά, φορούσα ρούχα 70s πού'χαν ξεμείνει του μεγάλου μου αδερφού και κατά βάθος τους θεωρούσα όλους ηλίθιους εκεί μέσα - ίδια γνώμη θα είχα λίγα χρόνια αργότερα και για τους στρατιωτικούς, κάτι που μάλλον θα με βοηθούσε να περάσω μία τελείως ανώδυνη υποχρεωτική θητεία.
Θυμάμαι ότι είχα καθηγητές τον Κωνσταντάρα, τον γιο του ηθοποιού του Λάμπρου, τον Αχιλλέα Χρυσοχόο που δεν ζει πια, τη Νέδα Κανελλοπούλου, κόρη του Κανελλόπουλου της ΝΔ (συμπαθέστατη κοπέλα, πραγματικά) και τον Δεληγιάννη (επίσης συμπαθής, αν και δίδασκε αθλητικό ρεπορτάζ, για το οποίο παντελώς αδιαφορούσα). Ο μόνος που είχαμε τακιμιάσει ήταν ο ευτραφής αριστερός Γιαννακόπουλος που υπήρξε φίλος του Ιπποκράτη Εξαρχόπουλου των Νοστράδαμος και μπορούσαμε να ανταλλάξουμε δυο - τρεις ενδιαφέρουσες κουβέντες.
Αντιπαθούσα σφόδρα το μάθημα του Κωνσταντάρα. Ήταν και πρώτη ώρα...Αδύνατο να κρατηθώ ξύπνιος. Καθόμουν πρώτη σειρά, έγερνα το κεφάλι πίσω και ροχάλιζα. Μια μέρα ένας συμφοιτητής, χλεμπονιάρης και clean φάτσα, φώναξε να πετάξουν έξω το ''κομμουνιστικό φρικιό'', εμένα δηλαδή. Ούτε θύμωσα, ούτε τίποτα. Απλά αποφάσισα έκτοτε να παρατηρώ αυτόν τον τύπο, ίσως λίγο νεότερο μου ηλικιακά, σαν μία μελέτη πάνω στο φασισμό και τα φυτώρια του.
Ο τύπος, λοιπόν, ήταν εντελώς αγράμματος, αμόρφωτος, σαν να μην πήγε ποτέ γυμνάσιο και λύκειο. Οτιδήποτε δεν του άρεσε ή δεν το καταλάβαινε το βάπτιζε κομμουνιστικό! Σταματήστε τα κομμουνιστικά ήταν η φράση που θυμάμαι να λέει και να ξαναλέει, όταν τον έπιαναν καθηγητές και συμφοιτητές να είναι ολότελα ανιστόρητος.
Στις προφορικές εξετάσεις που προηγούνταν των γραπτών, κάποιος καθηγητής τον είχε ρωτήσει για ποιο λόγο θέλησε να γίνει δημοσιογράφος. Για να μπαίνω στις κρεβατοκάμαρες των επωνύμων, είχε απαντήσει με περίσσια ειλικρίνεια και θράσος, ώστε να βγάζω στη δημοσιότητα τα σεξουαλικά τους! Έτσι ακριβώς είχε πει!
Κι εγώ συνέχιζα να τον παρατηρώ, συνειδητοποιώντας πόσο δίκαιο ήταν και είναι το μότο Αλήτες - Ρουφιάνοι - Δημοσιογράφοι, αφού οι δημοσιογράφοι εκπροσωπούνται ακόμη στην πλειοψηφία τους, κυρίως στην τηλεόραση, από κάτι τέτοιους θλιβερούς τύπους.
Τα χρόνια πέρασαν, εγώ αποφοίτησα από τη σχολή δημοσιογραφίας με άριστα - πιο γελοίες σπουδές δεν έχω ξαναματαδεί - και ένα συνηθισμένο οικογενειακό βράδυ ξέσπασε το σκάνδαλο Κορκολή.
Για μέρες, για εβδομάδες, για μήνες, ο ελληνικός λαός ασχολούνταν με τον φλουταρισμένο Κορκολή και το ''πουτανάκι'' του, ενώ ο Μάκης παρέδιδε μαθήματα ηθικής και οικοκυρικών.
Σε μία απ' αυτές τις εκπομπές του θέλησε να παρουσιάσει κάποιον από τους συνεργάτες του, που δούλεψαν για να βγει στο φως το σκάνδαλο του ''ανώμαλου'' καλλιτέχνη! Ήταν αυτός, ο συμφοιτητής μου στη σχολή δημοσιογραφίας!
Φορούσε κυριλέ ρούχα, είχε ένα περισπούδαστο ύφος που τον έκανε πολύ ωριμότερο και όλοι οι καλεσμένοι του Μάκη τον κοιτούσαν με δέος να μιλάει για τις αποκαλύψεις του - ασήμαντες, ομολογουμένως, συγκριτικά με τη μεγάλη αποκάλυψη του αφεντικού του.
Για δες τον, τα κατάφερε...ήταν το πρώτο που σκέφτηκα, ενδεχομένως με μία μικρή αίσθηση ανταγωνισμού, εγώ που θα ξεκινούσα να γράφω στα έντυπα ένα χρόνο αργότερα.
Αναγούλιασα σαν κατάλαβα πώς αυτός ο επικίνδυνος αριβίστας θα μας κατσικωθεί στο σβέρκο και θα μας κάνει να ντρεπόμαστε αν τύχει και μας ρωτήσει κανείς τι επάγγελμα κάνουμε.
Καθώς τα χρόνια περνούσαν κι άλλο, τον ξανάδα σε ιδιωτικό κανάλι να κρατάει το μαρκούτσι και να το χώνει στις μούρες σκυλάδων, μοντέλων και μόδιστρων.
Τον ξανάδα στο θέατρο Badminton τις προάλλες, στην παράσταση του μιούζικαλ Πρισίλα, σαραντάρη πλέον στην ηλικία, σενιαρισμένο πάντα, να χασκογελάει με μία λουσάτη κυρία. Εννοείται πως τον απόφυγα όπως ο διάολος το λιβάνι.
Δεν αποκλείεται ο τύπος αυτός να κρύβεται για μία ακόμη φορά πίσω από το καινούργιο σκάνδαλο του Μάκη με θύμα τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη - δεν ξέρω, δεν έχω στοιχεία, υποθέσεις κάνω, εξ ου και δεν αναφέρω το όνομα του.
Κι είμαι σίγουρος πως αν τον έβαζε κανείς κάτω και του ζητούσε εξηγήσεις για φασιστοειδή δημοσιογραφική δράση, την ίδια απάντηση θά'παιρνε: Σταματήστε τα κομμουνιστικά , όπως τότε που ήταν φοιτητής...
Μόνο που οι εποχές τότε ήταν και πιο αθώες, ο Μάκης με κάτι τέτοια ανθρωπάρια πίσω του πουλούσε μικροαστική ηθική και προστασία της αγίας ελληνικής οικογένειας. Τον Κορκολή θα ακολουθούσαν τα σουσέλ του μακαρίτη του Ασλάνη, ο διασυρμός του φουκαρά του Τομπούλογλου της ΝΔ και πόσοι άλλοι.
Σήμερα που ο ναζισμός πια διεκδικεί δυναμική παρουσία στην πολιτική ζωή του τόπου κι αφού ο Μάκης εξαγνίστηκε με γάμους, διαζύγια, φρου - φρου κι αρώματα να κονομάει η Espresso, είπε να κάνει το μεγάλο βήμα: να θυμηθεί τις δόξες του, τον διασυρμό και την καταπάτηση ανθρώπινων προσωπικοτήτων, και βασικά να βοηθήσει στην απαξίωση της Αριστεράς που όπως όλα δείχνουν θά'ναι η επόμενη κυβέρνηση.
Την πλήρωσε βέβαια ένας νέος ικανός άνθρωπος που παραλίγο να ήταν δήμαρχος Αθηναίων.
Η τόσο χυδαία επίθεση στον Γαβριήλ Σακελλαρίδη δεν σχετίζεται με κομματικές τοποθετήσεις, πολιτικές θέσεις και απόψεις.
Είναι το άκρον άωτον του μισανθρωπισμού και η άνευ όρων παράδοση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος ως βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής.
Ενάντια σ' όλον αυτό τον οχετό, από σήμερα
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ!
3 σχόλια:
Αντώνη, εκτιμώ πολύ το γραπτό σου λόγο και τα κείμενά σου, αλλά επικαλούμενος την αρχή audiatur et altera pars επίτρεψέ μου τις εξής ευγενικές και δυστυχώς εκτενείς παρατηρήσεις:
1. Καμία διαφωνία για το είδος της «δημοσιογραφίας» που έχει ασκήσει ο δισεκατομμυριούχος «γνωστός ηθικολόγος», εφόσον (σύμφωνα και με τη δική μου υπόθεση, όπως και τη δική σου και πολύ καλά κάνεις και δεν αναφέρεις όνομα) κρύβεται πίσω από αυτήν την επίθεση.
2. Καμία διαφωνία για το σεβασμό στην ελεύθερη επιλογή σεξουαλικών προτιμήσεων, ο οποίος στη χώρα μας διασύρεται ακόμη και από επίσημους θεσμούς, όπως το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, το οποίο, ως νεοπαγής μάλιστα νόμος, δεν νοείται βάσει της υπερνομοθετικής αρχής της ισότητας να μην συνάπτεται και από ομόφυλα ζευγάρια (μην ανοίξουμε τα θέματα του πολιτικού γάμου και της υιοθεσίας: είναι τεράστια). Ο αυτονόητος αυτός σεβασμός στην ελεύθερη σεξουαλική έκφραση δεν είναι προνόμιο κανενός πολιτικού χώρου, αν και το οξύμωρο είναι ότι ίσως ένας από τους μεγαλύτερους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων ήταν ο υπερφιλελεύθερος αμερικανός φιλόσοφος Robert Nozick (βέβαια το πάλαι ποτέ μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ).
3. Όμως μιλώντας για το σώμα από ορθολογική σκοπιά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την καρτεσιανή διάκριση ανάμεσα σε σώμα και πνεύμα και την επικράτηση αυτού του δυϊσμού στην παράδοση της νεωτερικότητας. Ο Καρτέσιος ως γνήσιος ρασιοναλιστής, που πίστευε πάνω από όλα στο αξίωμα του ορθού λόγου, επιχείρησε μέσα από αυτόν το δυϊσμό μεταξύ σώματος-πνεύματος να ελευθερώσει το άτομο από τον ασφυκτικό μεταφυσικό κλοιό της θρησκευτικής αυθεντίας και την από αυτή μονοπωλιακή διαχείριση του σώματος («αμαρτίες» και λοιπά φληναφήματα). Έτσι, το σώμα χωρισμένο από το πνεύμα μπόρεσε να γίνει αντικείμενο επιστημονικής γνώσης και παρατήρησης των θετικών επιστημών και κυρίως της ιατρικής και της βιολογίας, αλλά συγχρόνως ο χωρισμός αυτός είχε την ορθή, σύμφωνα και με τη δική μου άποψη, συνέπεια η σεξουαλικότητα του σώματος να ενταχθεί αυστηρά στη σφαίρα της ιδιωτικότητας.
4. Ο Γαβριήλ με το εξαιρετικό επιστημονικό βιογραφικό του, δυστυχώς ως Γκάμπριελ παρερμήνευσε αυτό το προνόμιό του να εκφράζει ελεύθερα τη σεξουαλικότητά του στην ιδιωτική του σφαίρα και επέλεξε να την επιδείξει δημοσίως με λεπτομέρειες και μάλιστα στο διαδίκτυο.
5. Συμπερασματικά, ακόμη και αν γίνεται κομματική (και κυρίως χυδαία δημοσιογραφική όπως την χαρακτηρίζεις εσύ χωρίς να έχω κανέναν λόγο να σε αμφισβητήσω αγνοώντας πολλά από τα κομματικά παιγνίδια διαπλοκής με τη δημοσιογραφία) εκμετάλλευση αυτού του κατά τη γνώμη μου προσωπικού λάθους του, όχι δεν ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ. Χαριτολογώντας και χωρίς να λέω την αλήθεια (μην τρομάξω και καμία πρώην), μπορεί να έχω κι εγώ ένα «αριστουργηματικό ερωτικό βίντεο» με την πρώην κοπέλα μου, αλλά ποτέ δεν θα το δημοσιοποιούσα στο διαδίκτυο.
Αντώνη, εκτιμώ πολύ το γραπτό σου λόγο και τα κείμενά σου, αλλά επικαλούμενος την αρχή audiatur et altera pars επίτρεψέ μου τις εξής ευγενικές και δυστυχώς εκτενείς παρατηρήσεις:
1. Καμία διαφωνία για το είδος της «δημοσιογραφίας» που έχει ασκήσει ο δισεκατομμυριούχος «γνωστός ηθικολόγος», εφόσον (σύμφωνα και με τη δική μου υπόθεση, όπως και τη δική σου και πολύ καλά κάνεις και δεν αναφέρεις όνομα) κρύβεται πίσω από αυτήν την επίθεση.
2. Καμία διαφωνία για το σεβασμό στην ελεύθερη επιλογή σεξουαλικών προτιμήσεων, ο οποίος στη χώρα μας διασύρεται ακόμη και από επίσημους θεσμούς, όπως το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης, το οποίο, ως νεοπαγής μάλιστα νόμος, δεν νοείται βάσει της υπερνομοθετικής αρχής της ισότητας να μην συνάπτεται και από ομόφυλα ζευγάρια (μην ανοίξουμε τα θέματα του πολιτικού γάμου και της υιοθεσίας: είναι τεράστια). Ο αυτονόητος αυτός σεβασμός στην ελεύθερη σεξουαλική έκφραση δεν είναι προνόμιο κανενός πολιτικού χώρου, αν και το οξύμωρο είναι ότι ίσως ένας από τους μεγαλύτερους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων ήταν ο υπερφιλελεύθερος αμερικανός φιλόσοφος Robert Nozick (βέβαια το πάλαι ποτέ μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ).
3. Όμως μιλώντας για το σώμα από ορθολογική σκοπιά πρέπει να λάβουμε υπόψη μας την καρτεσιανή διάκριση ανάμεσα σε σώμα και πνεύμα και την επικράτηση αυτού του δυϊσμού στην παράδοση της νεωτερικότητας. Ο Καρτέσιος ως γνήσιος ρασιοναλιστής, που πίστευε πάνω από όλα στο αξίωμα του ορθού λόγου, επιχείρησε μέσα από αυτόν το δυϊσμό μεταξύ σώματος-πνεύματος να ελευθερώσει το άτομο από τον ασφυκτικό μεταφυσικό κλοιό της θρησκευτικής αυθεντίας και την από αυτή μονοπωλιακή διαχείριση του σώματος («αμαρτίες» και λοιπά φληναφήματα). Έτσι, το σώμα χωρισμένο από το πνεύμα μπόρεσε να γίνει αντικείμενο επιστημονικής γνώσης και παρατήρησης των θετικών επιστημών και κυρίως της ιατρικής και της βιολογίας, αλλά συγχρόνως ο χωρισμός αυτός είχε την ορθή, σύμφωνα και με τη δική μου άποψη, συνέπεια η σεξουαλικότητα του σώματος να ενταχθεί αυστηρά στη σφαίρα της ιδιωτικότητας.
4. Ο Γαβριήλ με το εξαιρετικό επιστημονικό βιογραφικό του και δημόσιο πλέον πρόσωπο, δυστυχώς ως Γκάμπριελ παρερμήνευσε αυτό το προνόμιό του να εκφράζει ελεύθερα τη σεξουαλικότητά του στην ιδιωτική του σφαίρα και επέλεξε να την επιδείξει δημοσίως με λεπτομέρειες και μάλιστα στο διαδίκτυο.
5. Συμπερασματικά, ακόμη και αν γίνεται κομματική (και κυρίως χυδαία δημοσιογραφική όπως την χαρακτηρίζεις εσύ χωρίς να έχω κανέναν λόγο να σε αμφισβητήσω αγνοώντας πολλά από τα κομματικά παιγνίδια διαπλοκής με τη δημοσιογραφία) εκμετάλλευση αυτού του κατά τη γνώμη μου προσωπικού λάθους του, όχι δεν ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΓΑΒΡΙΗΛ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΔΗΣ. Χαριτολογώντας και χωρίς να λέω την αλήθεια (μην τρομάξω και καμία πρώην), μπορεί να έχω κι εγώ ένα «αριστουργηματικό ερωτικό βίντεο» με την πρώην κοπέλα μου, αλλά ποτέ δεν θα το δημοσιοποιούσα στο διαδίκτυο.
Δυστυχώς, όσο ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων θα λαμβάνει υπόψη του πριν ψηφίσει τέτοιες "ειδήσεις", τόσο αυτού του είδους η "δημοσιογραφία" θα ανθεί και σαύρες σαν τον Μάκη θα κάνουν κουμάντο.
Δημοσίευση σχολίου