Το 1993, το ΄94, το ΄95...
Τα πρώτα κινηματογραφικά γυρίσματα: Εσύ σήμερα βοηθός, εσύ σκριπτ κι εγώ φροντιστής...
Ο Μεγαλέξανδρος του Θόδωρου Αγγελόπουλου, το Κιέριον του Δήμου Θέου και τα Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο του Κώστα Φέρρη...
Τα ζωγραφισμένα ανοιχτόχρωμα ανθρωπάκια του Φαίδωνα Πατρικαλάκι...
Το Bolero του Ravel και το The End των Doors...
Η Άννα Βηχ - Τζουλιέττα των Πνευμάτων πλέον...
Ο Αιγόκερως του Σολδάτου...
Το τραπέζι της μουβιόλας...
Ένα ούζο με τη Γώγου και ένα φαΐ με τον Αβδελιώδη στα Εξάρχεια...
Ο απόηχος του Νικόλα Άσιμου...
Κλαρίνα και Tom Waits...
Η Κ. που έγινε Billie Holiday και ο Π. που πέταξε την Καινή Διαθήκη στα σκουπίδια...
Τόμοι βιβλίων που κιτρίνισαν...
Χιλιόμετρα εμφανισμένου φιλμ...
Παρωδίες παρτούζας και αθωότητα...
Μελαγχολία...
Νοσταλγία στα όρια της κατάθλιψης...
Όλα αυτά περνάνε από το μυαλό κάποιου κάθε φορά που διασχίζει τη λεωφόρο Αλεξάνδρας και βλέπει αυτό το κτίριο, μεταμορφωμένο έστω μέσα στα είκοσι χρόνια που ακολούθησαν...
2 σχόλια:
Κι εγώ που νόμιζα πως ήταν πάντα σύνδεσμος του Παναθηναϊκού!
Εεε,εμ..γειάσου καλό μου...μετά από καιρόοο..ξανά...ε,εμ..ναί νομίζω ότι α υτό ήταν το κτήριο της σχολής που σπούδασες σκηνοθεσία?...ή κάνω λάθος...??...ναί έχεις δίκιο..υπάρχουν πολλάαα..(κτήρια,και διάφορα άλλα πράγματα) μέσα στην πόλη που ο καθένας μας τα'χει 'συνδέσει'με κάτι..ή ίσως με μια ή πολλέες σημαντικές στιγμές της ζωής του,με κάτι που έζησε..με άτομα που αγαπά..με διάφορα που αφορούν τέσπα τη ζωή του...και όταν περνάει από εκεί λογικό είναι να του θυμίζουν διάφορα....έτσι είναι οι αναμνήσεις...που έχουμε...ωραίο ποστάκι αν και λίγο μελαγχολικό....φιλάκια....και...αν και δ εν με με βλέπεις συχνά..πάντα σε σκέφτομαι..και πάντα αναρωτιέμαι τι κάνεις πως πας αν είσαι καλά στη ζωή σου..αλλά και μου λείπεις..ε σύ και η τόσο ευχάριστη παρουσία σου..που κάποτε μου΄δινε τόοοσο γέλιο...ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου...(ε,εμ..δ εν έχω γελάσει τόοοσο πολύ στη ζωή μου..με κανέναν διαδυκτιακό φίλο)...μπορώ να πώ...φιλάκια πολλά....
Δημοσίευση σχολίου