Εδώ και δύο χρόνια την έψηνα την Πάολα να πάμε μέχρι το καζίνο του Λουτρακίου, πιστεύοντας ότι της ''πάνε'' τα καζίνα και ότι θα κερδίσει ως πρωτάρα. Ευτυχώς για το δεύτερο έπεσα μέσα, ενώ στο πρώτο αστόχησα: Η Πάολα είναι εγκρατής άνθρωπος και δεν παρασύρεται από το εύκολο χρήμα όσο κι αν τό'χει ανάγκη αυτή την εποχή, όπως όλοι μας. Με τον συνεργάτη της στα ντοκιμαντέρ και καλό μας φίλο, τον Ροδίτη Γιώργο Γκόνο, πήραμε το αυτοκίνητο του και λίγο μετά τα μεσάνυχτα φτάσαμε στην Πάρνηθα - επιλέξαμε την Πάρνηθα τελικά, μια και πέφτει πιο κοντά από την Αθήνα και συν τοις άλλοις ήθελα να το δω κι εγώ πρώτη φορά το καζίνο της. Είχα ξεχάσει, όμως, πως για να πας στο καζίνο της Πάρνηθας πρέπει να μπεις στο τελεφερίκ και να σκαρφαλώσεις τα μαύρα βουνά...Τι να έκανα, μπήκαμε στο κουβούκλιο, πάλι καλά που δεν είχε πολύ αέρα και δεν πηγαίναμε πέρα - δώθε, αλλά ένας φόβος μου βγήκε, όπως και να το κάνεις, με αναμενόμενο αποτέλεσμα να αρχίσουν να γελάνε όσοι ''συνταξίδευαν'' μαζί μας. Χαρακτηριστικά, η Πάολα άλλαξε θέση για να με έχει απέναντι της, να παρακολουθεί τον πανικό μου και να σπάει κέφι. Μπαίνουμε στο καζίνο και μου φάνηκε πιο Β κατηγορίας απ' αυτό του Λουτρακίου. Πολύ μικρότερο και σου χρεώνουν τον καφέ φρέντο που ήθελα να πιω εγώ και που πρέπει να πας από το μπαρ κιόλας - εν αντιθέσει με το Λουτράκι που κάθε τρεις και λίγο περνάνε οι σερβιτόροι και σου παίρνουν παραγγελία για δωρεάν καφέδες και ποτά. Είχαμε όμως ένα δωρεάν γεύμα στο εστιατόριο από την κάρτα του Γιώργου. Πριν πάμε φυσικά στο εστιατόριο, δώσαμε τα στοιχεία μας, μας φωτογράφισαν και μας έβγαλαν κάρτα μέλους. Στο εστιατόριο τώρα η Πάολα κι εγώ γεμίσαμε από δυο πιάτα ο καθένας με ότι μπορείς να φανταστείς: Από μύδια σαγανάκι και κεμπάπ μέχρι γαλοπούλες και μπουγάτσες. Ανακατέψαμε τις γεύσεις και σε ένα δεκάλεπτο είχαμε τάση για εμετό - κανείς δεν τό'λεγε βέβαια μαζί με το ότι η ποιότητα του φαγητού ήταν της κακιάς ώρας. Α, και χρέωναν και την κόκα - κόλα οι γιούφτοι! Ως εδώ καλά! Ο τραγέλαφος ξεκίνησε απ' την ώρα που κάτσαμε στα φρουτάκια. Βάζει η Πάολα την κάρτα της στο μηχάνημα και συνειδητοποιούμε πως το ποσό των 10 ευρώ - δωρεάν για την πρώτη φορά της - δεν υπήρχε στην κάρτα. Γυρνάει με κοιτάει, ''Εσύ με γκαντέμιασες, πανάθεμα σε'' μου λέει. Φωνάζουμε μια υπάλληλο, βλέπει στην οθόνη που έγραφε ''Mr. Reveniotis'' η κάρτα της και κάνει: ''Μα αυτή η κάρτα δεν είναι της κυρίας''. Πετάγεται η Πάολα, ''Έλα, εντάξει τώρα, παρακάτω'' της λέει κι αυτή φεύγει να φωνάξει άλλον υπάλληλο του καζίνου. Έρχεται ο άλλος, λοιπόν, μετά από μισή ώρα με την Πάολα να με κοιτάζει συνέχεια και να μου λέει ''Πανάθεμα σε, σκόρδο έπρεπε να φέρω με σένα δίπλα μου''! Μας λέει o τσιφ εκεί πέρα ''Αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια να μην αναγνωρίζει η κάρτα το bonus'', ''Με τον Μπόσκο μαζί σου συμβαίνει πάντα'' του κάνει η Πάολα και με τα πολλά η κάρτα φτιάχνεται και πάμε να παίξουμε σε άλλο μηχάνημα. Βάζει η Πάολα ένα χαρτονόμισμα των πέντε ευρώ - για να ενεργοποιηθεί το bonus της κάρτας - κι εκεί το μηχάνημα, αφού τρώει το πεντάευρω, κοκαλώνει! Ξανάρχεται ο ίδιος υπάλληλος, μας κάνει ''Τό'χει η μέρα σήμερα, αυτό κι αν συμβαίνει σπανιότατα''. Οπότε εκεί η Πάολα σηκώνεται όρθια κι αρχίζει να μου φωνάζει: ''Ρε, χάλασες το μηχάνημα, ρε! Εξαφανίσου, γκαντέμη, φύγε μακριά! Το καταλαβαίνεις; Χάλασε το μηχάνημα! Μακριά, φύγε μακριά'' Όλο το καζίνο είχε γυρίσει και μας κοίταζε. Ο κόσμος γελούσε. Γελούσα κι εγώ, όμως, που έβλεπα την Πάολα σαν τη Βλαχοπούλου σε ταινία του Δαλιανίδη: Αν εκείνη την ώρα δηλαδή κρατούσε τσάντα, άνετα θα μου την έφερνε στο κεφάλι. Κάνω μεταβολή, φεύγω με πνιχτά γέλια και πάω στο Black Jack που ήταν όντως αρκετά μακριά από τα φρουτάκια της Πάολας και του Γιώργου. Παίζω ένα εικοσάευρω, το χάνω μέσα σε τρία λεπτά και λέω να ξαναγυρίσω στην παρέα μου. Με το που πλησιάζω, η Πάολα μου φωνάζει από μακριά: ''Μη μιλήσεις! Μη μιλήσεις, κιχ μη βγάλεις''! Τι είχε συμβεί; Η Πάολα μέσα σε ένα πεντάλεπτο είχε κερδίσει το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 250 ευρώ περίπου. Είχα εγώ τις μαύρες μου που έχασα μόλις ένα εικοσάρικο, απ' την άλλη χαιρόμουν απίστευτα με την τύχη της. Με τον Γιώργο την αγκαλιάσαμε και τη φιλήσαμε. Κι εκείνη, απ' τη χαρά της φυσικά και την ακόμα πιο έντονη διάθεση της να μου κάνει πλάκα, φώναζε: ''Είδες; Με το που έφυγες, κέρδισα! Ου, γκαντέμη''! Έλα όμως που εγώ δεν είχα διάθεση πια για πλάκα κι αφού της είχα ήδη εκφράσει την αληθινή χαρά μου για τα κέρδη της, πέρασα στην αντεπίθεση: ''Βούλωσ' το, μωρή, μη μιλάς! Έπαιξες πέντε ευρώ κι έβγαλες ένα διακοσοπενηντάρι κι εμένα μου φάγανε το εικοσάρικο! Πως θα τη βγάλω, μωρή, αύριο;'' Ε, καταλαβαίνεις τώρα τι έγινε! Σόου δώσαμε! Μας πιάσανε τα γέλια, όπως κι όλους τους θαμώνες γύρω μας, με την Πάολα εν τω μεταξύ να συμμερίζεται την τσαντίλα μου, αλλά και μένα να κατανοώ πως κατά βάθος με πείραζε, όπως της αρέσει πάντα να κάνει. Λεπτομέρεια: Την ώρα που η Πάολα έπαιζε και το μηχάνημα έκανε ''γκλιν - γκλιν'' με τα κέρδη της, έλεγε του Γιώργου: ''Για δες μήπως έρχεται ο Μπόσκο να σταματήσουμε! Κι αν έρχεται, κάντου νόημα να μην πλησιάσει, σταμάτα τον''! Φύγαμε από το καζίνο κατά τις 3.30 το πρωί και καταλήξαμε στην καντίνα της λεωφόρου Καβάλας, ένα από τα καλύτερα και άγνωστα στέκια που μας έχει μάθει η Πάολα. Ανανεώσαμε το τζογαδόρικο ραντεβού μας τον επερχόμενο χειμώνα για το Λουτράκι όμως!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου