ΣΥΝΘΕΤΙΚΟΙ
ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΘΑ ΑΓΓΙΞΩ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ των Συνθετικών μία πενταετία μετά τις ''Ανθρώπινες ιστορίες'' τους. Είχαν προηγηθεί ακόμη τα ''Προσωπεία - Εφιάλτες'' το 2010 και φυσικά το ομότιτλο ντεμπούτο τους το 1990. Προσωπικά γνώρισα τους Συνθετικούς μέσα από τον The Boy που δεν παρέλειπε, εκεί γύρω στο 2009 - 2010, να τους αναφέρει ως βασική επιρροή του. Λίγο μετά, όταν τους άκουσα, συνειδητοποίησα για ποιο λόγο ένας μουσικός της σημερινής εποχής τους είχε ξεχωρίσει. Χωρίς να είμαι βέβαιος γι' αυτό που θα πω, πιθανώς το comeback των Συνθετικών με τα ''Προσωπεία - Εφιάλτες'' να οφείλεται εν πολλοίς στο προμοτάρισμα - ελπίζω να χρησιμοποιώ τη σωστή λέξη - από τον The Boy. Όπως και νά'χει, γιατί όχι; Μιλάμε για ένα συγκρότημα ή, σωστότερα, για ένα μουσικό ντουέτο (Διονύσης Αυγερινός στα πλήκτρα - φωνή, Αποστόλης Λοβέρδος στην κιθάρα - φωνή) που μια ζωή κινήθηκε στο περιθώριο ακόμη και της ηλεκτρονικής σκηνής στην Ελλάδα, ειδικά όταν αυτή έβγαινε μπροστά και διεκδικούσε μια πιο στιβαρή ή και διανοουμενίστικη θέση, αρχικά με τη Λένα Πλάτωνος και λίγο μετά με τους Στέρεο Νόβα - σίγουρα υπήρξαν κι άλλοι εκπρόσωποι του συγκεκριμένου ύφους, που σήμερα τους θυμούνται - ανακαλύπτουν μόνο οι συλλέκτες. Ορμώμενος από το άκουσμα του καινούργιου ''Την τρέλα θα αγγίξω'', έχω να πω κάτι που φαντάζομαι θα ισχύει και για τις άλλες δουλειές τους: Οι Συνθετικοί δεν έχουν καμία σχέση με όλους τους προαναφερόμενους καλλιτέχνες. Η μουσική τους δεν περιέχει samples ή ενορχηστρώσεις που συμβαδίζουν με την τρέχουσα παγκόσμια ηλεκτρονική παραγωγή. Τα synthesizers είναι το βασικό τους όργανο και πάνω σ' αυτό χτίζουν τις πιασάρικες, θα τολμούσα να πω, νιουγουεϊβάδικες μελωδίες τους. Οι Συνθετικοί γράφουν απλούς και όχι απλοϊκούς στίχους, σε καμία περίπτωση όμως δεν μιλάνε με πολυεπίπεδα απ' την άποψη της ''ανάγνωσης'' στιχουργήματα. Δύο αγγλόφωνα κομμάτια (''Thoughts Fantasy'', ''It' s usual''), ένα δυνατό instrumental opening (''Arpeggios for synth'') και ένα εξίσου δυνατό instrumentl φινάλε (''Arpeggios for digital piano'') μαζί άλλα εννιά τραγούδια με ελληνικό στίχο είναι συνολικά το υλικό τους, ικανό να μεταφέρει όλη την electro-pop ηδύτητα των late 80s - early 90s, έτσι όπως έφτασε σε μας από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του εξωτερικού και στα οποία μέχρι και τους Pet Shop Boys θα μπορούσα να συμπεριλάβω. Αν κάποιος ισχυριζόταν πως τη σήμερον ημέρα ακούγονται κάπως παλαιομοδίτες, ''κολλημένοι'' δηλαδή στην εποχή που ανάφερα, θα του πρότεινα να αφεθεί στη σύνθεση ''Arpeggios for synth'', που θα ζήλευε έως και ο Mark Snow (κατά κόσμον Martin Fulterman) όταν έγραφε το θρυλικό πια score των ''X-Files''! Αυτό το προνόμιο έχουν οι Συνθετικοί του 2018: Να συνδυάζουν μια σπαρακτικότητα ισομετρημένη με το 90s electro-techno soundscape και μια διάθεση νοσταλγίας για μιαν εποχή που η μουσική ήτανε περιπέτεια και φλερτ με την ανατροπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου