Το περασμένο Σαββατοκύριακο (27 - 28/3) ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα της μικρού μήκους ταινίας «A la carte» των Ταξιάρχη Δεληγιάννη - Βασίλη Τσιουβάρα με τον Χρήστο Στέργιογλου και μένα στους δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ύστερα από πρόβες συνολικής διάρκειας ενός μήνα στο σπίτι του Στέργιογλου, που ευτυχώς μένουμε πολύ κοντά, πότε μόνοι μας και πότε παρουσία των δύο σεναριογράφων και σκηνοθετών, πήγαμε στο γύρισμα έτοιμοι και διαβασμένοι. Αυτό πιστεύω έπαιξε μεγάλο ρόλο στο να βγει η ταινία στο χρονοδιάγραμμα της χωρίς καθυστερήσεις και με μία αίσθηση απόλυτου επαγγελματισμού.

Από τον Στέργιογλου έμαθα πολλά, κυρίως για το πώς ένας ηθοποιός της εμβέλειας του αντιμετωπίζει ακόμη και τον μικρότερο ρόλο. Κατάλαβα επίσης τι σημαίνει να μην τα δίνεις όλα στις πρόβες. Και εξηγούμαι: Μέσα στο σενάριο, υπήρχε μία κομβική στιγμή που ο υπουργός υγείας (Στέργιογλου) βάζει κατσάδα στον δημοσιογράφο (εμένα) επειδή τον φέρνει σε δύσκολη θέση. Ενώ, λοιπόν, στις πρόβες ο Στέργιογλου «τσίτωνε» λίγο, στο γύρισμα μού ύψωσε τόσο πολύ τη φωνή, που πετάχτηκα κυριολεκτικά απ' το κάθισμα μου κι η αντίδραση αυτή καταγράφηκε ως εξαιρετικά αληθοφανής. Μιλάμε για μία υποτιθέμενη ραδιοφωνική και όχι τηλεοπτική συνέντευξη ενός υπουργού, άρα όλα γίνονται μακριά απ' τα μάτια των ακροατών.

Την Παρασκευή 26/3, την προηγούμενη δηλαδή από την έναρξη των γυρισμάτων της ταινίας, περάσαμε με τον Χρήστο από το σπίτι του Χρόνη Τζήμου προκειμένου να μας σενιάρει μαλλιά και γένια. Στον Χρήστο έκανε πιο πολλή δουλειά, εμένα απλά τριμάρισε τα γένια μου, διότι ένας πολιτικός και ένας δημοσιογράφος, αμφότεροι διεφθαρμένοι, δεν μπορούν να μη μοιάζουν σικάτοι. Ο Χρόνης είναι αυθεντία στα μαλλιά των ηθοποιών και δεν είναι τυχαίο που δουλεύει ακατάπαυστα στο χώρο τα τελευταία 33 χρόνια. Θυμίζω πως είχαμε συνεργαστεί πίσω στο 2012, όταν μεταμόρφωσε τη Λουκία Μιχαλοπούλου σε alter ego της Κατερίνας Γώγου για τις ανάγκες του ντοκιμαντέρ μου. Κάτι μου λέει πως με τον Χρόνη θα ξανασυνεργαστούμε πολύ σύντομα σε μία ιδιαίτερη σκηνή στο καινούργιο ντοκιμαντέρ μου για τη Μαρίζα Κωχ!
 

Θα μας πεθάνετε απ' τα γέλια!

Το είδα και δεν το πίστευα! Αυτό εδώ ήταν να κυκλοφορήσει ως εξώφυλλο με το ΒΗΜΑgazino, αλλά η σάτιρα και η κατακραυγή από τον κόσμο στα social media, τους έκανε ν' αλλάξουν γνώμη! Ο Πρωθυπουργός άραγε, ο κ. Μητσοτάκης, τι θα έλεγε αν έβλεπε αυτό το καρακιτσάτο χάλι; Θα καμάρωνε σαν γύφτικο σκεπάρνι ή θα'χε τα κότσια να ειδοποιήσει και να πει «Παιδιά, το παραγαμήσατε»...Ούτως ή άλλως η κυβέρνηση του τα πάει καλά με όλα τα ΜΜΕ πλην ελάχιστων εξαιρέσεων στην Ελλάδα. Μπράβο, ρε φωστήρες του ΒΗΜΑgazino. Πάντα τέτοια! Κι αν δεν πεθάναμε απ' τον κορονοϊό, θα μας πεθάνετε απ' τα γέλια!

 

R.I.P. Θεόφιλος Βανδώρος (1960 - 2021)

Το μαύρο μπλοκ στις διαδηλώσεις έχασε ένα απ' τα καλύτερα παιδιά του. Το ίδιο και οι τέχνες, της υποκριτικής που υπηρετούσε, αλλά και της rock μουσικής που λάτρευε. Νέος, μόλις 61 ετών, πέθανε ο Θεόφιλος Βανδώρος, ο μακρυμάλλης πρωταγωνιστής στο «Τμήμα Ηθών» που βλέπαμε τη δεκαετία του '90. Ανατρέχω τώρα σε εκείνη την πορεία για τον Ζακ Κωστόπουλο, την πρώτη ίσως που είχε γίνει. Ήμασταν με την Πάολα Ρεβενιώτη και τη Μυρσίνη Λοΐζου. Ο Θεόφιλος φώναξε την Πάολα να κάτσουμε μαζί του. «Ξέρεις πόσα χρόνια τον ξέρω; Πολύ καλό παιδί ειν' αυτός» θυμάμαι τα λόγια της Πάολας. Πάω ακόμα πιο πίσω, στις αρχές του '90, που ήμουν σπουδαστής στη σχολή κιν/φου και τρώγαμε καμιά φορά παρέα στον «Μπαρμπα - Γιάννη» και στον «Πειναλέοντα» στα Εξάρχεια με τον Βανδώρο, τους Magic de Spell, τον Κορδέλλα και τον Ταρνανά. Ένας καλλιτέχνης που έμεινε εκτός συστήματος, πραγματικά όμως, ευγενής και πράος άνθρωπος, απ' ότι έδειχνε. Πολύ με στενοχώρησε η είδηση του θανάτου του...

Καθ' οδόν για κινηματογραφικά γυρίσματα μέσω radcast και interviews

Τώρα που μπαίνει η άνοιξη και τα λουλούδια ανθίζουν (που λέει και το τραγούδι), η καραντίνα καταντά ανυπόφορη. Καραντίνα δηλαδή για όλους όσοι δεν παίρνουμε σβάρνα τις πλατείες και τα πάρκα, όχι από φόβο, αλλά γιατί δεν έχουμε διάθεση να το κάνουμε. Κι έτσι καθόμαστε μέσα, βλέπουμε λίγο τηλεόραση, ακούμε λίγο μουσική χωρίς καμία ιδιαίτερη προσήλωση και περισσότερο γυρνάμε στα social media. Για μένα έπεσε πολλή δουλειά παραδόξως. Δεν αναφέρομαι στα έντυπα, με τη μία συνέντευξη που κάνω κάθε εβδομάδα για το κυριακάτικο Documento, αλλά στην πλατφόρμα radcast που θα βγει στον αέρα στις 15 Μαρτίου και, κυρίως, στα κινηματογραφικά. Για τις ανάγκες της radcast συνεχίζεται ο κύκλος των συνεντεύξεων μου με καλλιτέχνες σαν τη Νατάσσα Μποφίλιου, τη Γιώτα Νέγκα, τον Σταύρο Σιόλα, τον Στέφανο Κορκολή, την Κατερίνα Μακαβού, τον Νίκο Ξυδάκη και πιο πρόσφατα με τη Ρίτα Αντωνοπούλου.

Πολύ με συγκίνησε η Αντωνοπούλου. Είναι η δεύτερη καλλιτέχνιδα που μου εξομολογείται δημόσια σεξουαλική κακοποίηση κατά την παιδική της ηλικία μετά τη συγκλονιστική συνέντευξη της Τάνιας Τσανακλίδου πριν από μερικές εβδομάδες. Στη συζήτηση μας δε μπορούσαμε ν' αφήσουμε εκτός τον μέντορά της, Θάνο Μικρούτσικο, την κοινή τους δισκογραφία, καθώς και τον επερχόμενο δίσκο της μαζί με τον πιανίστα Θοδωρή Οικονόμου, που κυκλοφορεί σε διπλό βινύλιο από το ogdoo. Στο todoloft studio βρέθηκε και η Θεανώ, η εξαίρετη φωτογράφος, η οποία έβγαλε μερικές ωραιότατες φωτογραφίες. 

Η υπόλοιπη δουλειά μου για τη radcast έχει να κάνει με μια σειρά παραμυθιών που σκηνοθετώ με τη φωνή της Λένας Πλάτωνος στην αφήγηση, αλλά και πολλούς ηθοποιούς ή τραγουδιστές που περνάνε από το στούντιο και ενσαρκώνουν τους χαρακτήρες των παραμυθιών (Σωτήρης Καρκαλέμης, Βασίλης Γισδάκης, Βασίλης Ασημάκης Σοφία Αρβανίτη, Δημήτρης Τσίκλης, Νίκος Παπαγιάννης) Μέχρι στιγμής έχουμε γράψει τέσσερα παραμύθια του ιατρού - συγγραφέα Νεκτάριου Ντουντουλάκη, ένα του γνωστού στιχουργού Δημήτρη Λέντζου κι άλλο ένα της Κατερίνας Κωνσταντίνου. Επιμελούμαι επίσης μία σειρά ethnic ιστοριών τρόμου που έχουν ήδη διαβάσει ηθοποιοί, όπως η Νίκη Σερέτη, ο Αποστόλης Μαλεμπιτζής, ο Σωτήρης Καρκαλέμης, ο Γιώργος Καρκάς κ.α. Είναι μία πρωτότυπη ιδέα που είχε ο Λουκάς Καρνής με σκοπό τα τρομαχτικά αυτά αναγνώσματα να ανεβαίνουν στη radcast μία φορά τη βδομάδα ακριβώς στις 12 τα μεσάνυχτα! 

Στα κινηματογραφικά τώρα, δεν πάνε πολλές εβδομάδες που μου τηλεφώνησε ο ηθοποιός Χρήστος Στέργιογλου και μου πρότεινε να συμπρωταγωνιστήσουμε σε μία μικρού μήκους ταινία που γράφουν και σκηνοθετούν ο Ταξιάρχης Δεληγιάννης και ο Βασίλης Τσιουβάρας. Καταρχάς δεν θα μπορούσα να αρνηθώ στον Στέργιογλου, που τον εκτιμώ πολύ και που τον γνωρίζω όχι μόνο από τον «Κυνόδοντα» του Λάνθιμου, αλλά και από τους Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Κέρκυρας του Μάνου Χατζιδάκι. Μου έστειλαν τα παιδιά το σενάριο, το διάβασα, το βρήκα εξαιρετικό για την ακρίβεια, στο μεταίχμιο μαύρης κωμωδίας και πολιτικής ταινίας, οπότε η πρώτη ανάγνωση έγινε ομαδικά, την περασμένη εβδομάδα, στο σπίτι του Στέργιογλου. 

Στο σενάριο οι δύο ήρωες βρίσκονται στην ηλικία των 60 ετών ο ένας και των 40 ετών ο άλλος. Ο πρώτος είναι ένας διεφθαρμένος υπουργός Υγείας και ο άλλος ένας εξίσου διεφθαρμένος δημοσιογράφος που του παίρνει συνέντευξη. Μας πάει δηλαδή ηλικιακά με τον Χρήστο, πόσο μάλλον που εγώ στην ουσία θα υποδυθώ τον εαυτό μου - έναν δημοσιογράφο, αλλά ευτυχώς όχι διεφθαρμένο...Νομίζω πως θα πάει πολύ καλά η ταινία αυτή κι αν όλα πάνε όπως τα θέλουμε, ο Γιώργος Μητρόπουλος θα μας δώσει το στούντιο του Μεταδεύτερου ώστε να κάνουμε άνετα τη δουλειά μας, κάτι που μεταφράζεται σε δύο ολοήμερα γυρίσματα.

Σε λίγες μέρες, στις 15/3, θα ξέρουμε πότε θα ξεκινήσω γυρίσματα και για το ντοκιμαντέρ - πορτραίτο «Μαρίζα Κωχ - Fata Morgana». Η συνθήκη αλλαγής παραγωγού, που έπρεπε να προχωρήσω, καθυστέρησε λίγο την υπογραφή για την καταβολή της πρώτης χρηματοδοτικής δόσης ώστε να ξεκινήσει η ταινία. Με τον Δημήτρη Θεοδωρόπουλο, τον μόνιμο συνεργάτη μου, που κλείνουμε φέτος 20 χρόνια συνεργασίας, τα έχουμε όλα έτοιμα. Θα είμαστε ένα μίνι συνεργείο, εφόσον λόγω κορονοϊού απαγορεύεται η πολυκοσμία και στα κινηματογραφικά γυρίσματα. Θα είμαστε, για την ακρίβεια, εγώ, ο Δημήτρης στην κάμερα και στη διεύθυνση φωτογραφίας, καθώς και ο Τεό ή die Arkitekt στην ηχοληψία. Εύχομαι το επόμενο post στα Άσματα και Μιάσματα να έχει να κάνει με τα γυρίσματα, είτε της ταινίας των Δεληγιάννη - Τσιουβάρα, είτε της δικής μου για την Κωχ.

Ο Έκτορας Λυγίζος μιλάει στο Docville με το Documento της Κυριακής 7/3

- Η κακοποίηση, όταν εγώ μπήκα στο θέατρο, υπήρχε σε πολύ μεγάλο βαθμό με την έννοια ενός καθεστώτος: Μία θεοποίηση της ίδιας της παράστασης ή του θεάτρου ως κάτι υπερβατικού, πάνω από μας, που μόνο μέσα από συγκρουσιακές διαδικασίες θα οδηγήσει σε κάτι.

 

- Το «γιατί τώρα;» που ακούστηκε ευρέως έχει την αιτία του σ' ένα σύστημα που προστατεύει πολύ καλά την εξουσία και καθιστά αδύνατο το να μιλήσεις. Εγώ θεωρώ ότι έχει ξεφύγει το θέμα της αλαζονείας σε σχέση με την εξουσία μαζί με όλο αυτό το αφήγημα των Αρίστων.

 

- Το να λέμε ότι η κοινωνία έτσι συντηρητικοποιείται, μοιάζει με μετατόπιση της κουβέντας: Υπό το φόβο, ας πούμε, να μη μειωθεί η αξία του φλερτ, δεν μιλάμε για την κακοποίηση. Η κακοποίηση απέχει άπειρα χιλιόμετρα απ' το φλερτ.

 

* Ο Έκτορας Λυγίζος, σκηνοθέτης και ηθοποιός, διαχώρισε τη θέση του από τη στήριξη προς την υπουργό Πολιτισμού των συνεργατών του, Μιχαήλ Μαρμαρινού και Γιώργου Κουμεντάκη. Μαζί με τον Λυγίζο, τη δήλωση του συνυπογράφουν άλλοι πέντε ηθοποιοί εργαζόμενοι αυτόν τον καιρό σε μία παραγωγή της ΕΛΣ. Η συνέντευξη του δημοσιεύεται στο Docville με το αυριανό Documento της Κυριακής 7 Μαρτίου.