ΑΝΟΥΑΡ ΜΠΡΑΧΕΜ- ΣΑΒΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΤΟΥ- ΦΕΣΤΙΒΑΛ ECM: ΜΑΓΕΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ...ΑΔΕΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ!

Με τον Ανουάρ Μπραχέμ, τον Τυνήσιο συνθέτη και δεξιοτέχνη στο ούτι και τη Σαβίνα Γιαννάτου με τους Primavera en Salonico εγκαινιάστηκε χθες βράδυ στο θέατρο Βράχων το 1ο Φεστιβάλ ECM, που έστησαν η περίφημη γερμανική δισκογραφική του Manfred Eicher με τη δική μας Μικρή Άρκτο του Παρασκευά Καρασούλου. Μεγαλεία! θα αναφωνούσε κάποιος καλοπροαίρετος με την όλη επιχείρηση. Το ίδιο όμως θα έλεγε και κάποιος άλλος με ειρωνία, βλέποντας το, απαράδεκτα άδειο, ανοιχτό θέατρο. Μήπως στην Ελλάδα του 2008 της Βανδή και των ειδήσεων του Star Channel, να μην έχουν δυστυχώς καμιά θέση οι συναυλίες world και jazz μουσικής; Μήπως πάλι η τιμή του εισιτηρίου (45 ευρώ) να ήταν πολύ τσιμπημένη ειδικά για το κοινό, στο οποίο απευθυνόταν τουλάχιστον το opening του φεστιβάλ; Μία ώρα και κάτι έπαιξε ο Μπραχέμ και μόλις μία ώρα η Γιαννάτου, εφόσον περισσότερο εστίασαν στις πρόσφατες δισκογραφικές εργασίες τους στην ECM.

Εμείς οι λίγοι πάντως που παρακολουθήσαμε τη δύο σε ένα συναυλία, φύγαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις! Δεν είναι διόλου τυχαία η μεγάλη απήχηση του Ανουάρ Μπραχέμ, ενός Άραβα μουσικού, στην Ευρώπη. Ο ίδιος στο ούτι με τη σύμπραξη των δύο άλλων εξαίρετων Γάλλων συνεργατών του στο πιάνο και στο ακορντεόν, δημιούργησαν μια μαγική κινηματογραφική ατμόσφαιρα που άλλοτε έγερνε προς την παράδοση και άλλοτε σε ένα κλίμα α λα Nino Rota! Υπέροχο το κομμάτι εκείνο με τον αυτοσχεδιασμό του ακορντεονίστα, που έκανε το ακορντεόν του ν' ακούγεται σαν να γέμισε ξαφνικά το θέατρο Βράχων από τεράστια εκκλησιαστικά όργανα! Είχε ένα τέτοιο μέτρο το εν λόγω live, που και ο πιο αδαής μουσικά καταλάβαινε πόσο δεμένο είναι το τρίο και πόσο γόνιμος μπορεί να αποδειχθεί ένας κανονικός διάλογος μεταξύ Ανατολής και Δύσης!

Λόγω του ημίωρου διαλείμματος που προηγήθηκε της συναυλίας της Σαβίνας Γιαννάτου, δε μπόρεσα να καταλάβω αν το κοινό μίκρυνε κι άλλο ή...απλώθηκε. Κι έτσι, ενώ στο πρώτο live τηρήθηκε σιγή μυσταγωγίας, στο δεύτερο, υπήρξαν κι οι πιο...φανατικοί που προτίμησαν να κάτσουν χάμω και ν' απολαύσουν απ' όσο το δυνατόν πιο κοντινή απόσταση την τραγουδίστρια με το συγκρότημα της!

Πιστεύω πως το Songs of Another είναι ένας πολύ καλός δίσκος για τη Σαβίνα με τους Primavera, μετά το κάπως υποτονικό Sumiglia. Περισσότερο πειραματικός αναφορικά με τις ενορχηστρώσεις των παραδοσιακών τραγουδιών που επιμελήθηκε για μιαν ακόμη φορά ο Κώστας Βόμβολος και λιγότερο αυτοσχεδιαστικός για τις φωνητικές ικανότητες της ερμηνεύτριας. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που άκουσα τη Σαβίνα να βασίζεται στην εκφορά του λόγου των ξένων και των ελληνικών τραγουδιών και όχι τόσο στους βοκαλισμούς της. Ακούστηκαν κομμάτια από την Αρμενία, τη Βουλγαρία, την Αλβανία και τη Σερβία με ξεχωριστές στιγμές το Adio Amore από την Κάτω Ιταλία και το δημοτικό Μαρούλι από την Κάλυμνο.

Πέντε- έξι τραγούδια από το νέο άλμπουμ και μετά άλλα τόσα από το Sumiglia, τις Παναγιές του Κόσμου και τα Τραγούδια της Μεσογείου. Το καλύτερο φινάλε με το Σμυρναίικο μινόρε και το στίχο Αν μ' αγαπάς κι ειν' όνειρο που τραγούδησε πρώτη η θρυλική Μαρίκα Παπαγκίκα και μισό αιώνα αργότερα η Φλέρυ Νταντωνάκη!

Από τη χθεσινή έναρξη του 1ου Φεστιβάλ ECM δε θα μπορούσε να απουσιάζει η Ελένη Καραΐνδρου. Για την ακρίβεια, ξεχώριζε μεσ' στον κόσμο σαν μια πραγματική οικοδέσποινα στο πλάι του Manfred Eicher, χειροκροτώντας μαζί του τους καλλιτέχνες της βραδιάς. Μεταξύ του κοινού ήταν ακόμη και ο Haig Yazdjian με τον Βασίλη Ρακόπουλο, οι οποίοι υποθέτω δεν θα έχαναν με τίποτα τη σπάνια εμφάνιση του Ανουάρ Μπραχέμ από τα μέρη μας, σε αντίθεση με πολλούς άλλους συναδέλφους τους ή απλά συμπολίτες τους. Κρίμα! Η χθεσινοβραδινή συναυλία στο θέατρο Βράχων θα μείνει στη μνήμη μου σαν μια συναυλία μεγάλης πολιτιστικής αξίας που καθ' όλη τη διάρκεια της...έψαχνε το κοινό της!