ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ 19.12.2008: ΝΙΑΤΑ, ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ, ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΜΟΥΣΙΚΗ!

Βρέθηκα στα Προπύλαια στις 12.30 το μεσημέρι με τη λίστα των καλλιτεχνών στα χέρια και με το κινητό να' χει πάρει φωτιά από τους μουσικούς που θα συμμετείχαν και ρωτούσαν για την ώρα άφιξης τους. Μπροστά από τα σκαλιά της Νομικής οι φοιτητές προετοίμαζαν την ανάρτηση του μεγάλου πανό που για χθες τουλάχιστον αντικατέστησε στα μάτια και στη συνείδηση όλων την ελληνική σημαία!

Από τους πρώτους που ήρθαν, η Γεωργία Βεληβασάκη με τον Άρη Ζάρι Ζαρακά από το συγκρότημα Ρόδες, παρουσιάζοντας την τραγουδάρα τους που υπάρχει στο Action St., το ολοκαίνουργιο άλμπουμ της ερμηνεύτριας. Η αλήθεια είναι ό,τι ταλαιπωρήθηκαν λίγο οι καλλιτέχνες που θα άνοιγαν τη συναυλία μια και τελευταία στιγμή η εταιρεία με τα ηχητικά ζήτησε ως εγγύηση 25.000 ευρώ από τους φοιτητές σε περίπτωση που θα πάθαιναν κάτι τα μηχανήματα! Μέχρι να ξεπεραστεί κι αυτό, ήταν λογικό η συναυλία να ξεκινήσει με μιάμισι ώρα καθυστέρηση!

Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μαζί με τον Διονύση Τσακνή και τον νέο τραγουδοποιό Άλκη Κωνσταντόπουλο βγήκαν γύρω στις 16.00! Προηγουμένως και έως ότου στηθούν τα όργανα, τα οποία τελικά έφτασαν στις 15.30, ρίξαμε κυριολεκτικά στη σκηνή τους unplugged καλλιτέχνες: το Πειραιώτικο συγκρότημα Δίνη που έπαιξε Jethro Tull (Locomotive Breath), τη Μαρία Λούκα που τραγούδησε τον Ταχυδρόμο του Μάνου Χατζιδάκι, συνοδεία κιθάρας, τον Δώρο Δημοσθένους με τη Ζωή Παπαδοπούλου σε δύο τραγούδια Λοΐζου- Ξαρχάκου για πιάνο- φωνή, αλλά και τον Δημήτρη Αρναούτη, ο οποίος άνοιξε τη συναυλία χωρίς να είναι καν στο πρόγραμμα. Μου έστειλε απλά ένα sms που έλεγε θα έρθω κι ας μην παίξω! για να λάβει την απάντηση μου πάρε την κιθάρα σου και σε ένα τέταρτο να είσαι εδώ! Όπως και έγινε!

Ευτυχώς που είχαμε καλλιτέχνες αρκετούς εκεί πέρα ως καβάντζα που λέμε, διότι κάποιοι αργούσαν και έπρεπε να μη σταματήσει η ροή της συναυλίας. Μέχρι και ο Τηλέμαχος Ζαγρέας επιστρατεύθηκε (κάπου τον πέτυχα μεσ' στο πλήθος με το μπουζούκι στα χέρια) και μας τραγούδησε τον βλαχο- country Αρουραίο του, χαρίζοντας άλλη μια ανατρεπτική χιουμοριστική νότα στο πρόγραμμα!

Αμέσως μετά τους Τσακνή- Μαχαιρίτσα, στη σκηνή ανέβηκε η Νατάσσα Μποφίλιου με τον Θέμη Καραμουρατίδη στο πιάνο! Μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της συναυλίας με τους στίχους Ζω μονάχα εν λευκώ του Γεράσιμου Ευαγγελάτου να τραγουδιούνται από το κοινό και τα χειροκροτήματα να διακόπτουν το τραγούδι προτού τελειώσει!

Όταν ο ήλιος είχε κρυφτεί και η συναυλία είχε μπει πια για τα καλά στην κανονική ροή της, μεταξύ άλλων ήρθε και η σειρά του Κωνσταντίνου Βήτα! Τον θαύμασα χθες βράδυ τον Κωνσταντίνο από μακριά. Τον έβλεπα σεμνό, ταπεινό και ταυτόχρονα σπουδαίο, να κάθεται μόνος του σε μια γωνιά, περιμένοντας τη σειρά του και δίχως να ανταλλάσσει κουβέντες δεξιά και αριστερά. Ήταν ο μόνος που μου έδωσε την αίσθηση ό,τι βρέθηκε εκεί για να εκπληρώσει πραγματικά ένα χρέος του!

Εδώ ο παππούς του ελληνικού rock, ο βετεράνος πιανίστας Δημήρης Πολύτιμος, μουσικός σύντροφος του Δημήτρη Πουλικάκου από το 1965, που εβδομηντάρισε και μυαλό δεν έβαλε! Σας αγαπάμε, κύριε Πολύτιμε!

Ο τραγουδοποιός Στάθης Δρογώσης με τη Μαριάννα, το κορίτσι που τρέχαμε μαζί τη ροή του προγράμματος! Στα υπ' όψιν ό,τι ο Δρογώσης έβγαλε έναν από τους πιο πύρινους λόγους μετά το τέλος του δικού του μέρους και λίγο πριν ο Φοίβος Δεληβοριάς τραγουδήσει για τα μουνόπανα, τους πάρε τ' αρχίδια μου και τα μαλακιστήρια, ενώνοντας- όπως αναμενόταν- το κοινό, το οποίο ολοένα και αυξανόταν θεαματικά, σε συνθήματα, κραυγές και επευφημίες!

Δεξιά ο μπαμπάς Εμμανουηλίδης, αριστερά ο γιος (ίδιοι ακριβώς!) και στη μέση ο μουσικός που τους συνόδευσε! Δηλαδή, οι Οπισθοδρομικοί σε απαρτία, που βγήκαν και έπαιξαν τα δύο νεορεμπέτικα τους με τους αναρχικούς στίχους!

Ο Δημήτρης Μητσοτάκης των Ενδελέχεια με τον Γιώργο Δημητριάδη! Αξίζει να σημειωθεί ό,τι οι Ενδελέχεια ενώ βγήκαν στη σκηνή αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, λόγω μικρού τεχνικού προβλήματος με τα όργανα των μουσικών, για να ξαναβγούν μετά από μισή ώρα περίπου! Σίγουρα, άξιζε η μικρή αυτή καθυστέρηση της εμφάνισης τους, αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κοινού που περίμενε τα τραγούδια τους! Ο δε Δημητριάδης είχε τη σοφή σκέψη να παίξει στην κιθάρα του και να τραγουδήσει το Street Fightin' Man των Rolling Stones και όχι μόνο!

Ιστορική φωτογραφία, πιστεύω! Ο Χρήστος Θηβαίος με την κιθάρα στο' να χέρι και με τη μπίρα στ' άλλο, με φόντο τα Προπύλαια!

Κι εδώ πάλι ο Θηβαίος ανάμεσα στους φοιτητές που τον λατρεύουν κυριολεκτικά, να προβάρει τον συγκλονιστικό Άμλετ της Σελήνης του Θάνου Μικρούτσικου και του Μάνου Ελευθερίου και τον Γορίλλα του Georges Brassens!

Η μόνη εκπρόσωπος των ελληνικών 70s που έγινε αποδεκτή από τη φοιτητική διοργάνωση της συναυλίας ήταν η Μαρίζα Κωχ! Γιατί είναι ακόμα hippy! μου έλεγε ο Δρογώσης και δεν ξεπουλήθηκε ποτέ στο βωμό του χρήματος! Άδικο έχει; Τη Μαρίζα δεν συνόδεψαν τελικά οι Χαΐνηδες, αλλά στο παρά πέντε τσίμπησε τον ηλεκτρικό κιθαρίστα Γιάννη Μπούρα από το σχήμα του Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, ανέβηκαν στη σκηνή και έπαιξαν το Σαν τον Καραγκιόζη του Διονύση Σαββόπουλου! Δεν ξέρω αν οφείλεται στο ό,τι η Κωχ είναι ένας άνθρωπος που έχει σημαδέψει τη ζωή μου, το να τη βλέπω όμως να σφίγγει τις γροθιές της στο ρυθμικό Μπάτσοι- Γουρούνια- Δολοφόνοι ενός νεανικού ακροατηρίου, που την αποθέωσε, μου έφερε ειλικρινά δάκρυα στα μάτια!

Ο Μανώλης Φάμελλος, πάντα μέσα σε κάθε συναυλία κοινωνικοπολιτικού χαρακτήρα, εμφανίστηκε γκρουπαριστά με τον Δρογώση και το δραμινό συγκρότημα...Δραμαμίνη! Φοβερό όνομα συγκροτήματος δεν έχουν τα παιδιά;

Ο ταλαντούχος Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης με τη Μαρία Παπαγεωργίου, που όποιος τη δει επί σκηνής να τραγουδάει στα αγγλικά κυρίως, δε θα δυσκολευτεί να την παρομοιάσει με την Patti Smith! Πολύ χάρηκα που πριν από λίγο, στο δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ με το ρεπορτάζ από τη συναυλία, προβλήθηκε για δευτερόλεπτα η δική τους εμφάνιση!

Πουλικάκος, Θεός! Γνωρίζει άραγε ο κόσμος ό,τι όλες αυτές τις μέρες ο Μήτσος είναι στο δρόμο, πρώτη σειρά με τη ντουντούκα στις πορείες και δίπλα στους καταληψίες της Νομικής; Ξέρεις τι χημικό τρώω απ' τους μπάτσους κάθε μέρα; μου διηγιόταν χθες!

Πουλικάκος και bosko συνεννοούνται για τον μετέπειτα προγραμματισμό της συναυλίας! Καλά, μωρέ μαλάκα- μου έλεγε- ντοκιμαντέρ φτιάχνεις, δε μπορούσες να τραβήξεις απόψε αυτό το μεγάλο γεγονός; Λες και δεν ξέρεις, ρε Μήτσο, του απάντησα, πόσοι άλλοι άνθρωποι θα έπρεπε να κινητοποιηθούν εκτός από μένα για να καλυφθεί κινηματογραφικά η βραδιά!

Μια αγκαλιά στη Μαρίζα Κωχ από τον Μανώλη Φάμελλο, ενόσω περίμεναν κι εκείνοι τη σειρά τους! Τι βλέπει άραγε στη γωνία δεξιά ο Δρογώσης κι έχει φρικάρει; Κανέναν ασφαλίτη μήπως που τριγυρνούσε ως χαφιές μεσ' στο πλήθος;

Πουλάκι μου, είσαι η Ελληνίδα Joplin! είπε ο Πουλίκας στη Μαρίζα, μόλις κατέβηκε απ' τη σκηνή κι αυτή τον αντάμοιψε με μιαν αγαπησιάρικη αγκαλιά! Μια γνωριμία που κρατάει σχεδόν σαράντα χρόνια (εξ αιτίας του Πουλικάκου άλλωστε η Κωχ έγραψε το Δεντράκι εν έτει 1976 ως καταγραφή μιας ολότελα αντεργκράουντ κατάστασης που είχε βιώσει σε μια κοινή συναυλία τους κάποτε στην Πάτρα)!

Ο Αλέξανδρος Εμμανουηλίδης, ο Στάθης Δρογώσης και ο γλυκύτατος Αλκίνοος Ιωαννίδης. Όσο υπάρχουν τέτοιοι δημιουργοί, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι και με καθαρή τη συνείδηση για το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού! Ο Αλκίνοος, μάλιστα, επρόκειτο να δανειστεί την ακουστική κιθάρα του Αλέξανδρου, κάτι που τελικά δε χρειάστηκε!

Άννα Goula, respect! Δε θα μπορούσε να λείπει η πιο cult θηλυκή περσόνα των καιρών μας!

Ο Ζωρζ Πιλαλί δέχεται το άγγιγμα της μακιγιέζ για το απαραίτητο λαϊκό μουστακάκι του, λίγο πριν βγει στη σκηνή! Ξεσάλωσε ο αθεόφοβος: χοροπήδαγε, ούρλιαζε και μαζί με τον Πουλικάκο τραγούδησαν ΜΑΤ και ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα, αλλά και για τον μπάτσο που του' φτιαξε η μανούλα του ντομάτες γεμιστές με κιμά από κομμουνιστές!

Από ένα σημείο και μετά, κονφερασιέ της συναυλίας αναδείχτηκε ο Πουλικάκος, υποδεχόμενος στη σκηνή τη Σπυριδούλα και τους Απροσάρμοστους, τα δύο συγκροτήματα του συχωρεμένου Παύλου Σιδηρόπουλου! Ομαδικό γέλιο μέχρι δακρύων έπεσε όταν πήρε το μικρόφωνο και είπε με τη χαρακτηριστική φωνή του: άντε, ρε παιδιά, έτσι όπως είμαστε, ας κάνουμε όλοι εκστρατεία για δεντροφύτευση στην Αθήνα, μπας και φυτέψουμε μέσα σ' όλα τ' άλλα και το δέντρο του Δημάρχου!

Κι ενώ είχαν τελειώσει τις εμφανίσεις τους όλοι οι εκπρόσωποι του λεγόμενου έντεχνου, η συναυλία κρατήθηκε μέχρι το τέλος με τα πιο άγρια punk, rock και ska συγκροτήματα! Εδώ οι Ελελεύ με την τραγουδίστρια τους Μαρία Πανοσιάν να κάνει την έναρξη του σαματά, φωνάζοντας Να πα' να γαμηθούν! στο τέλος του κομματιού τους! Ακολούθησαν τα συγκλονιστικά Διάφανα Κρίνα με τον Θάνο Ανεστόπουλο να ουρλιάζει όλο αγανάκτηση Φτάνει πια με τους μαλάκες!

Πόσο κόσμο να είχε χθες αυτή η συναυλία; Τρεις, τέσσερις χιλιάδες; Ανάμεσα στο πλήθος, αποτελούμενο κυρίως από νεολαίους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, βρέθηκε και ο Γρηγόρης Ψαριανός, μουσικός παραγωγός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ!

Κι εδώ η εικαστικός- μουσικός Άννα Goula στη μοναδική της εμφάνιση! Ντυμένη με ένα χαρτόκουτο βγήκε και τραγούδησε το Φωτιά στα Σαββατόβραδα της Άντζελας Δημητρίου, αλλάζοντας βέβαια λίγο τους στίχους! Συγκεκριμένα το ρεφρέν έγινε: Φωτιά στα Σαββατόβραδα/ γαμώ την κοινωνία/ σκοτώνονται μικρά παιδιά/ απ' την αστυνομία! Ξανά respect, Άννα Goula!

Η Πανοσιάν των Ελελεύ με την τραγουδοποιό Δανάη Παναγιωτοπούλου! Πως το κατάφερε η Δανάη, συνοδεία του πιανίστα της, να ρίξει ξανά τους τόνους της συναυλίας, ύστερα από το rock ξεφάντωμα, φαίνεται πως μόνο η ίδια και οπωσδήποτε τα κομμάτια της, το γνωρίζουν!

Hasta la Victoria siempre στην Αθήνα του 2008! Μου άρεσε το look του κυρίου και είπα να τον φωτογραφήσω με την άδεια του!

Να σου μεσ' στο πλήθος και ο φίλος μου ο Κώστας που έκανε ράστα τα μαλλιά του και δουλεύει αυτό τον καιρό στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη! Ποιος να φανταστεί ό,τι εγώ κι αυτό το φρικιό κάναμε μαζί φαντάροι στην Κόρινθο...

Εν κατακλείδι, έχω την αίσθηση ό,τι όλο αυτό που συνέβη χθες δεν ήταν απλά μια μεγάλη συναυλία, αλλά η έκφραση πια ενός κανονικού κινήματος! Κρατάω τον ζήλο των παιδιών που δούλεψαν σκληρά για την αποπεράτωση ενός τόσο δύσκολου εγχειρήματος, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση όσων καλλιτεχνών συμμετείχαν και άλλων, που δε χώρεσαν στο πολύωρο πρόγραμμα, αλλά βρίσκονταν εκεί, δίπλα τους! Την ομοψυχία και το πάθος των μουσικών που έδωσαν σε μένα τουλάχιστον την εντύπωση μιας τεράστιας οικογένειας! Την ανάγνωση της Μάνιας Παπαδημητρίου σε ποιήματα του Brecht υπό τη συνοδεία του γκρουπ Πιάτα Ημέρας! Τα χάπενινγκ, τόσο με τις γυναίκες- εκπροσώπους του lesbian- gay κινήματος, οι οποίες βγήκαν στη σκηνή με μωβ κουκούλες ως μουτζαχεντίν, όσο και με τον μπάτσο- κλόουν που αδυνατούσε να πυροβολήσει το κοινό και μοιραία έστρεψε το νοητό όπλο στο κεφάλι του! Τη σπαρταριστή παρλάτα του Παντελή Αμπαζή της Ανωτάτης Ζαμπετικής για τον Κούγια: Τι ειν' αυτό που έχει εφτά γράμματα, το σιχαίνονται οι πάντες και θέλει εξόντωση; Την κουβέντα που μου είπε ο Χρήστος Θηβαίος ό,τι σκοπεύουν με τον Μιλτιάδη Πασχαλίδη να πάνε στη ΓΑΔΑ και να καταθέσουν τις ταυτότητες τους, λέγοντας κύριοι, γεια σας, θέλουμε να σκοτώσουμε τον κ. Κούγια! Την Εύη Χασαπίδου των Echo Tattoo έγκυο στον όγδοο μήνα, που δε δίστασε με την κοιλιά στο στόμα, να έρθει και να ξεσηκώσει το κοινό με την ηλεκτρισμένη ερμηνεία της! Την εικόνα, τέλος, των θρυλικών Deus X Machina να τα σπάνε όλα επί σκηνής, προξενώντας τις πιο θερμόαιμες αντιδράσεις των οπαδών τους μπροστά- μπροστά απ' το stage!

Κατά τη μία μετά τα μεσάνυχτα κι ενώ η βροχή άρχισε να δυναμώνει, παρ' όλο που η συναυλία δεν είχε ακόμη τερματιστεί, αποφάσισα να φύγω. Δε με κρατούσαν δυστυχώς τα πόδια μου ύστερα από ένα ολόκληρο δωδεκάωρο ορθοστασίας. Κατηφορίζοντας προς την Ομόνοια για ταξί, το σύνθημα Μπάτσοι- Γουρούνια- Δολοφόνοι αντηχούσε μέχρι την αρχή της Πανεπιστημίου!