Σε άλλη μια βόλτα στο κέντρο πριν από λίγες ώρες σταχυολόγησα τα συνθήματα που προφανώς γράφτηκαν απ' τους αντιεξουσιαστές την ώρα της αναμπουμπούλας! Θυμάμαι μια καθηγήτρια στο γυμνάσιο, δεξιούκλα συντηρητική φιλόλογο, που μου έλεγε πως από τα ορθογραφικά λάθη των συνθημάτων τους μπορείς να καταλάβεις πόσο αγράμματοι άνθρωποι και δίχως καμία παιδεία είναι οι αναρχικοί! Άκου φτηνή προπαγάνδα η τσούλα που πενηντάρισε και τη βλέπω ακόμη στο δρόμο, σα στέκα από μπιλιάρδο, να μην τη πλησιάζουν ούτε οι αρσενικοί γάτοι! Σας μεταφέρω λοιπόν μερικά απ' αυτά με τη διαβεβαίωση ό,τι δεν είδα ούτε ένα ορθογραφικό λάθος:
Η Δημοκρατία σας βρωμάει δακρυγόνο (παλιό, αλλά καλό)!
Σπάστε τις τράπεζες, αφήστε τα περίπτερα (καθοδήγηση, μάλλον, στην επόμενη φουρνιά που θα' χε μείνει πίσω)
Κούγια, θα πληρώσεις! (ειν' αυτό που λέμε μην το κρατάς μέσα σου, γιατί θα σού' ρθει κάνας ταμπλάς)
Το αίμα του Αλέξη ζητάει εκδίκηση (θα προτιμούσα να απουσίαζε το όνομα του παιδιού)
και το the best:
Κούγια, ψόφα! (θα το δείτε κάτω απ' το άγαλμα του Κολοκοτρώνη)!
* δυστυχώς, δεν κατάφερα να φωτογραφίσω κάποιο από τα συνθήματα μέσα σε μια Αθήνα που από πόλη των βανδαλισμών μετατράπηκε σε πόλη των συνθημάτων! Δεν ξέρετε πόσο άγρια όμορφη μοιάζει η πρωτεύουσα με τα αντιεξουσιαστικά συνθήματα της, τα οποία έρχονται σε πλήρη κόντρα με τις ξενέρωτες μικροαστικές γιρλάντες από λαμπιόνια στα περισσότερα μπαλκόνια! Ως εκ τούτου, τη φωτογραφία με το έξοχο σύνθημα της ανάρτησης μου το τσίμπησα από ένα post του φίλτατου Physiodifis!
4 σχόλια:
Όταν οι μπάτσοι σκοτώνουν τα παιδιά σας, φορέστε αλεξίσφαιρο και βγείτε από τα κλουβιά σας.
Το καλύτερο μακράν που διάβασα, Ναυαρίνου και Ζ.Πηγής.
Στην άναρχη πόλιτεία που κατοικούμε, τα συνθήματα στους τοιχους έχουν μια ιδιαίτερη ιεραρχία, αισθητική, συναισθηματική, ανθρώπινη.
Διαβάζω και σκέφτομαι, από δω πέρασαν ζωντανοι άνθρωποι, όχι νεκροζώντανα ζόμπι ...
Γειάσου Μποσκάκι μου...ααα,ωραία! ωραία μ αρέσουν τα συνθήματά τους! ειδικά αυτό με τον Κούγια...καλύτερο δε μπορούσαν να γράψουν τα παιδιά...βέβαια αυτό που περιέχει μέσα και το όνομα του αδικοχαμένου νεαρού Αλέξη...ντάξει μου ήρθε 'κάπως'..έχω να πώ...καλά τί ηλίθια η δασκάλα σου...δηλαδή όποιος κάνει ένα ορθογραφικό λάθος πάει να πεί ότι είναι αγράμματος;; έ,έλεος πιά!..πόση πλαστελίνη έχουν μερικοί στο μυαλό τους;;...άκου εκεί.....πάντως η φωτό μ αρέσει..δε ξέρω το γιατί αλλά μ αρέσει....φιλάκια...
"Αισθηματική ηλικία"...
έχει κι άλλα καλά, πολλά, διάσπαρτα σε ολόκληρη την Αθήνα. Τι να προλάβει να θυμηθεί κανείς. Τα περισσότερα πάντως πέραν της οργής έχουν οξυμένη την αίσθηση του μπλακ χιούμορ κι αυτό είναι ό,τι πιο υγιές τελικά!
Αθανασία...
"πόση πλαστελίνη έχουν μερικοί στο μυαλό τους;;..."
γαμάτο, θα το λέω κι εγώ!
Δημοσίευση σχολίου