Η ΑΝΟΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ (ΚΑΙ Ο ΛΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ)!

Πιστεύω πως ο Μάνος Χατζιδάκις έως και θα μελοποιούσε τα ποιήματα του Σπύρου Αραβανή, αυτά που απαρτίζουν την Ανοσία της άγνοιας του και ειδικά την Αγάπη (ενότητα ΙΙΙ). Δεν το λέω τυχαία αυτό, καθώς Το κορίτσι που δεν έγινε ποίημα ή το Ένα κορίτσι χαμένο στις μνήμες μού θύμισαν έντονα την Πνιγμένη κόρη, ένα από τα πιο άγνωστα ποιήματα του Χατζιδάκι, που είχε μελοποιήσει το 1965 ο Γιώργος Ρωμανός στις Μπαλάντες, το ντεμπούτο άλμπουμ του. Ο Αραβανής, αγαπητός φίλος και συνάδελφος στο δίφωνο, τα τελευταία δύο χρόνια δημοσιεύει ποίηση του σε ελληνικά και ξένα λογοτεχνικά περιοδικά, από την Οδό Πανός και το Πλανόδιον μέχρι το αμερικανικό Osiris. Συνεκδότης μαζί με τον ποιητή- ψυχίατρο Σωτήρη Παστάκα της Ηλεκτρονικής Επιθεώρησης Ποιητικής Τέχνης ποιείν, εκδίδει σήμερα την πρώτη ποιητική συλλογή του από την Οδό Πανός του Γιώργου Χρονά, καταθέτοντας πραγματικά εξαίσια δείγματα λυρικής ποίησης. Αυτό που εντυπωσιάζει στον ποιητικό λόγο του Αραβανή είναι η τοποθέτηση των λέξεων του χάριν μιας σοβαρής υπαρξιακής αναζήτησης, που βρίθει από ουμανιστικά νοήματα και δικαιώνει τη θλίψη σαν το πιο γόνιμο συναίσθημα. Το μεταναστευτικό, το χάσμα του χρόνου, οι Μεγάλοι Απόντες, οι μνήμες και οι οσμές του παρελθόντος συντελούν στη δημιουργία ενός ποιητικού διάκοσμου, μέρος του οποίου γίνεται ο καθένας που αφενός δε διαθέτει το χάρισμα της γραφής του νέου ποιητή, αφετέρου όμως μοιράζεται τον στοχασμό του. Και πηγαίνω πάλι στην ενότητα ΙΙΙ του βιβλίου, την Αγάπη, που πολύ σοφά αποτέλεσε ξεχωριστό κεφάλαιο. Σύμφωνα με τον Αραβανή, Η αγάπη είναι/ το πόδι του ανάπηρου που έχει κοπεί/αλλά σκύβει να το ξύσει,/ το νεκρό σώμα φιδιού/ που σπαρταρά στο χώμα,/ ο απόηχος απ' το τραγούδι κύκνου/ που' χει πριν ώρα σβήσει/ και το λιπόσαρκο χέρι προκυμαίας/ που περιμένει ακόμα. Η Πτώση σε έρωτα για τον ποιητή ισοδυναμεί με πτώση σε Ναρκοπέδιο, με Πέτρες στην τσέπη και στα νεφρά, με νίκη της απουσίας επί της παρουσίας κι ακόμη, με μια Χώρα ξένη, με σκύλους που ρίχνονται στις καρδιές. Την επιμέλεια έκδοσης της Ανοσίας της άγνοιας του Σπύρου Αραβανή υπογράφει ο Γιώργος Χρονάς, ενώ το εξώφυλλο κοσμείται από έργο του Πικάσο.

Ερωτηματικόν
Θυμάσαι εκείνο το βράδυ
που μιλούσαμε
για τους νεκρούς μας;

Τι να απογίναμε άραγε;

Απόψε η απουσία σου είναι τέλεια
Απόψε η απουσία σου είναι τέλεια.
Λείπεις από παντού.
Δεν μπορώ να σε αγγίξω από πουθενά.
Από όπου και αν σε πιάσω ξεγλιστράς.
Απουσία τέλεια τε λεία και ολοσχερής.

Απόψε η παρουσία μου είναι πλήρης.