Υπήρξε πρωτίστως καλή ηθοποιός και μετά αγωνίστρια της Αριστεράς. Θα έλεγε κανείς ό,τι ανήκει σε εκείνες τις περιπτώσεις θεατράνθρωπων που η θητεία τους στο σανίδι μοιράστηκε μ' αυτήν στη Μακρόνησο. Ελάχιστοι γνωρίζουν ό,τι ο πρώτος Ριζοσπάστης τυπώθηκε στο σπίτι της τα χρόνια της Κατοχής. Όσοι δεν είχαν την ευκαιρία να τη δουν στο θέατρο, ας κρατήσουν τις ερμηνείες της σε δύο ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες, με μεγάλη χρονική απόσταση η μία από την άλλη: στο νεορεαλιστικό Συνοικία το Όνειρο (1961) του Αλέκου Αλεξανδράκη και στις, μπεργκμανικού ύφους, Ήσυχες μέρες του Αυγούστου (1992) του Παντελή Βούλγαρη. Αεικίνητη μέχρι το τέλος, αφού τον επόμενο μήνα υπολόγιζε να πρωταγωνιστήσει στο ανέβασμα της Σονάτας του Σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου, η σημαντική Αλέκα Παΐζη έφυγε σήμερα τα ξημερώματα σε ηλικία 90 ετών. Η κηδεία της θα γίνει αύριο το μεσημέρι από το Δεύτερο Νεκροταφείο Αθηνών.
8 σχόλια:
Θυμήθηκα την ερμηνεία της στο θεατροποιημένο «Έβδομο ρούχο» στο θέατρο του Βογιατζή, αλλά και τον πιο πρόσφατο «Ερρίκο Δ’» στο Εθνικό. Πάνω απ’ όλα όμως, θυμήθηκα μια ολοήμερη “εκδρομή” μνήμης πριν από 15 περίπου χρόνια στη Μακρόνησο, όπου η Αλέκα Παϊζη στάθηκε κάτω από μία τέντα και μας μίλησε για τα πέτρινα χρόνια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, για τα χρόνια της εξορίας της στο Μακρονήσι. Τι κρίμα να μην έχω μαζί μου ένα κασετοφωνάκι…
Εχω άδικο;Δεν ήταν στα 90της ένας εξαιρετικά νέος άνθρωπος;Πώς θάθελα να της μοιάζω..
Ήταν νεότατη! Τη θυμάμαι στην τελευταία της εμφάνιση, τον περασμένο Ιούνιο, στο Πειραιώς 260, στις "Ιστορίες από το Δάσος της Βιέννης". Εκτος από την εξαίρετη, ως συνήθως, ερμηνεία της, στο διάλειμμα χόρευε με όλον τον θίασο έξω από το θέατρο έναν παραδοσιακό αυστριακό χορό... Με την κεφάτη διάθεση ενός κοριτσόπουλου. Καλοτάξιδη...
Καταπληκτική ηθοποιός. Την είχα δει στο μονόλογο "Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε" πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια, ίσως και παραπάνω. Καλό της ταξίδι.
Είναι η ιδέα μου ότι ενας κόσμος ολόκληρος μας εγκαταλείπει χωρίς να διαβλέπω ίχνος αντικαταστατών στον χώρο;
Το θεωρώ απίστευτο ότι ήταν 90 ετών. Την θυμάμαι και γω το καλοκαίρι, κοτσανάτη, χαμογελαστή γεμάτη ζωντάνια και μια φωνή...
...θεέ τι φωνή!
γλυκός άνθρωπος.
φαινόταν απο τις συντεύξεις της.
την θυμάμαι απο το σίριαλ του Κουτσομύτη ''Πρόβα Νυφικού''
Αυτή την Παϊζη στο "εβδομο ρούχο" θυμάμαι κι εγώ κι ανατριχιάζω ακόμη και τώρα και είμαι ευτυχής που αξιώθηκα να δω αυτή την παράσταση. Τόσο εύθραυστη και τόσο δυνατή συγχρονως. Να 'ναι καλά εκεί πάει!
Έβδομο Ρούχο, Ιστορίες από το δάσος της Βιέννης, Η διήγηση της υπηρέτριας Τσερλίνε, Πρόβα Νυφικού και ξανά Έβδομο Ρούχο, όπως και μια Σονάτα του Σεληνόφωτος που δε θα παρουσιαστεί ποτέ με την Αλέκα Παΐζη πρωταγωνίστρια. Πόσο όμορφο είναι που τη θυμούνται πολλοί άνθρωποι...
Δημοσίευση σχολίου