ΜΕ ΤΗΝ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ ΣΤΟ ΠΑΛΑΣ!

Σήμερα η Ορχήστρα των Χρωμάτων έγινε ακριβώς είκοσι ετών και για να το γιορτάσει έδωσε μία συναυλία στο ΠΑΛΑΣ με έργα Vivaldi, Bach, Mozart και Brahms, με σολίστ στο πιάνο τη Ντόρα Μπακοπούλου. Ήταν 23 Νοεμβρίου του 1989 όταν στον ίδιο χώρο ο Μάνος Χατζιδάκις είχε παρουσιάσει στο κοινό το προσωπικό του δημιούργημα κάτω από την ανάγκη να φύγει ο δημοσιοϋπαλληλικός χαρακτήρας που εκφράζει κάθε συμφωνικό συγκρότημα στην Ελλάδα και να αποκατασταθεί η ερωτική έλξη του μουσικού αποτελέσματος μιας ορχήστρας με το ακροατήριο. Υπό τη διεύθυνση του μαέστρου Μίλτου Λογιάδη παίχτηκαν πρώτα το Κονσέρτο σε ντο ελάσσονα για έγχορδα του Vivaldi, η Συμφωνία σε μι ύφεση μείζονα του Bach και το Κονσέρτο για Πιάνο & Ορχήστρα του Mozart. Η Σερενάτα αρ. 2 του Brahms ήταν εκείνη που έκλεισε τη βραδιά. Η αποψινή συναυλία ήταν copy- right εκείνης της προ 20 ετών βραδιάς: ο ίδιος χώρος, η ίδια ημερομηνία, το ίδιο ρεπερτόριο και η Μπακοπούλου στο πιάνο- μόνο ο Χατζιδάκις απουσίαζε, αλλά και καμιά εικοσαριά μουσικοί, δεδομένων των αλλαγών, ενδεχομένως δυσμενών, τις οποίες έχει υποστεί η Ορχήστρα των Χρωμάτων (ή σκέτο τα Χρώματα, όπως λένε οι άνθρωποι του χώρου) τα τελευταία χρόνια.

Παρόντες και ο Νίκος Κούνδουρος, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Σπύρος Σακκάς, ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, η Έλλη Πασπαλά, οι Χάνομαι Γιατί Ρεμβάζω, ο Θόδωρος Κοτεπάνος, άνθρωποι δηλαδή που πιθανότατα να βρίσκονταν επίσης μεταξύ του κοινού κατά την παρθενική εμφάνιση της Ορχήστρας των Χρωμάτων.

Ευτυχώς που ο Κούνδουρος παραδίπλα δε με ρώτησε πώς πάει η ταινία, αφού σε λίγο καιρό ετοιμάζω την πρώτη πριβέ προβολή και του το κρατάω για έκπληξη! Τελικά έκανα καλά που βγήκα τελευταία στιγμή απ' το σπίτι και πήγα στο ΠΑΛΑΣ. Κυρίως γιατί μπόρεσα κι εγώ για μια φορά ν' απολαύσω τη Ντόρα Μπακοπούλου με κλειστά μάτια, αλλά και με πολύ άλλο κόσμο γύρω μας.