Με τον Στέλιο λέγαμε να ονομάσουμε το cd Έτσι, από τον τίτλο ενός τραγουδιού που υπήρχε μέσα. Τελικά ονομάστηκε Νιρβάνα, κατόπιν επιθυμίας της παραγωγού εταιρίας! Μεγάλη μου τιμή που επιμελήθηκα την παραγωγή του τελευταίου δίσκου του Στέλιου Βαμβακάρη, ενός αγαπημένου φίλου και καλλιτέχνη, με τον οποίο εδώ και μια δεκαετία πια έχουμε αναπτύξει καθημερινότητα. Πόσω μάλλον που έζησα τα τραγούδια αυτά από τα σπάργανα τους, στο διαμέρισμα του Στέλιου στον Κορυδαλλό με το μπουζούκι του και το κασετόφωνο μονίμως στο rec.! Τα Έκτακτο δελτίο ειδήσεων, Με λεν τρελό, Πάνω στη Χάρλεϊ και Ένα φως αναζητώ, με τις ενορχηστρώσεις του Γιάννη Ζαχαρόπουλου και την ερμηνευτική συμμετοχή της Εβελίνας Αγγέλου, επιβεβαίωσαν ξανά πώς στην περίπτωση του υιού Βαμβακάρη μία ευαίσθητη και ατόφια rock ψυχή εκφράζεται με το λαϊκό τραγούδι και τον ηλεκτρικό ήχο- δύο στοιχεία που εμπεριέχονται ισάξια μέσα του! Με τη Νιρβάνα, που βρίσκεται στο Νο 8 του δικού μου TOP 10, ο συνθέτης συνέχισε τη σταθερή συνεργασία του με τον στιχουργό Πάνο Ηλιόπουλο, μελοποίησε ακόμη τον Σωτήρη Κακίση και για πρώτη φορά τη Λίνα Νικολακοπούλου.
2 σχόλια:
Καλημέρα Αντώνη! Εξαιρετικός ο δίσκος αυτός πράγματι! Πρέπει να πω ότι πριν από τη Νιρβάνα δεν είχα ακούσει ιδιαίτερα τη δουλειά του αλλά πλέον τον αναγνωρίζω ως έναν πολύ ιδιαίτερο και ενδιαφέροντα καλλιτέχνη.
Μιχάλης Τσαντίλας...
ναι, Μιχάλη, την είχα διαβάσει την κριτική σου για το cd, στην οποία έλεγες ότι όντως σού ήταν άγνωστη η μουσική του Στέλιου Βαμβακάρη. Τσέκαρε και τον δίσκο του με τον Louisiana Red, επανεκδόθηκε πρόσφατα κι αποτελεί κορυφαία σύμπραξη!
Δημοσίευση σχολίου