ΕΠΙ ΤΡΟΧΑΔΗΝ ΙΙ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟ ΑΝΤΙΚΛΕΙΔΙ
IN VIVO RECORDS
Χρήσιμη έκδοση, αφού τα προσωπικά άλμπουμ του Δημήτρη Παναγόπουλου είναι μάλλον δυσεύρετα σήμερα. Και χορταστική, επίσης, αφού περιέχει 19 τραγούδια του ιδιαίτερου δημιουργού από την Ασταθή Ισορροπία του 1988, την Εκτροπή του ΄93, το Been in the blues so long του ΄98 και την Έκδυση του 2002. Για τον Παναγόπουλο μού είχε μιλήσει πρώτη φορά γύρω στο ΄93- ΄94 ο συνεργάτης του και κοινός μας φίλος, Γιάννης Bach Σπυρόπουλος. Θυμάμαι ακόμη τη Μαρίζα Κωχ να αναφέρεται στην περίπτωση του ως πολύ ιδιάζουσα και ενδιαφέρουσα. Σίγουρα είναι, αν υπολογίσει κανείς πώς όταν η Αύρα του έσκιζε στα ραδιόφωνα και οι μεγάλες δισκογραφικές τον παρακάλαγαν να του κάνουν τον επόμενο δίσκο, εκείνος τα παράτησε όλα και έφτασε μέχρι τη Νέα Υόρκη, όπου μοιράστηκε τη σκηνή με τους θρυλικούς μπλουζίστες John Hammond και Dave Van Ronk! Το συγκεκριμένο cd ανοίγει με την αριστουργηματική Αύρα και μπορούμε να πούμε για την ιστορία πως ο Μάνος Χατζιδάκις τηλεφωνούσε στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, απαγορεύοντας τους να κόβουν τη γλυκιά κατάληξη του τραγουδιού, την ουρά του τέλους του. Με άλλα λόγια πίστευε πως η Αύρα του Παναγόπουλου δεν είναι απ' τα κομμάτια που απλώς γεμίζουν τον ραδιοφωνικό χρόνο. Εκτός λοιπόν απ' την εν λόγω, απόλυτα ντιλανική, μπαλάντα, στο Παρείσακτο Αντικλείδι θ' ακούσετε διασκευές του τραγουδοποιού σε κλασικές blues- rock συνθέσεις και πολλά δικά του κομμάτια, στα οποία εναλλάσσονται οι ηλεκτρικές με τις πιο λιτές ακουστικές ενορχηστρώσεις, ο folk ήχος με τους καλαίσθητους hard- rock πειραματισμούς και η συμπαραδηλωτική ποίηση με την προσωπική του καταδηλωτική στιχουργική.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ
ΠΙΟ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ (ΖΩΝΤΑΝΗ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ)
LEGEND
Ομοίως εδώ έχουμε μία χορταστική έκδοση, την πρώτη ζωντανά ηχογραφημένη του Χρήστου Θηβαίου σε διπλό cd. Σύνολο: 33 τραγούδια, τα 30 από τις sold out παραστάσεις του στον Σταυρό του Νότου και τα υπόλοιπα 3 από τη σειρά συναυλιών Ανάμεσα σε δύο πιάνα του διφώνου στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας (εν προκειμένω, στα δύο πιάνα βρίσκονταν ο Τάκης Φαραζής και ο Σταύρος Λάντσιας). Τίποτα ιδιαίτερο κατά την ταπεινή μου άποψη, πέραν ενός πολυαναμενόμενου- έστω live- best του δημοφιλούς τραγουδοποιού με συγκεντρωμένα όλα τα τραγούδια από τη χρυσή εποχή των Συνήθων Υπόπτων, από τους δύο προσωπικούς δίσκους του και από τις συνεργασίες του με τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Βασίλη Δημητρίου, τον Γιώργο Ανδρέου και τα συγκροτήματα Ματ σε 2 Υφέσεις και Occassional Dream. Ίσως το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της έκδοσης να είναι τελικά τα υπέροχα τραγούδια Με κυνηγάει η θάλασσα και Αν ακούς των δύο αυτών συγκροτημάτων, που οι δίσκοι τους είναι επίσης δυσεύρετοι σήμερα. Κατά τα άλλα, ξανακούμε το Ημερολόγιο, τις Μέρες αδέσποτες, τον Άμλετ της Σελήνης, τον εξελληνισμένο Γορίλα του Brassens, τη Μικρή πατρίδα, την Αγάπη (Πόσο πολύ σ' αγάπησα) κ.α., προσαρμοσμένα στις ικανότητες της δυνατής μπάντας του Θηβαίου. Συμμετέχουν ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Γιώργος Ανδρέου και η Ιταλίδα Emilia Ottaviano.
IAKOVOS KOLANIAN
plays MIKIS THEODORAKIS
(EPITAPH - ROMANCERO GITANO)
LEGEND CLASSICS
Παρορμητικός και ενθουσιώδης μια ζωή ο Μίκης Θεοδωράκης, σπεύδει να μας ενημερώσει στο ένθετο πως η παρούσα διασκευή του κιθαριστή Ιάκωβου Κολανιάν στον Επιτάφιο του Ρίτσου και στο Romancero Gitano των Lorca/ Ελύτη είναι η πληρέστερη που έχει γίνει ποτέ, ξεπερνώντας ακόμη κι αυτήν του John Williams των αρχών του 1970! Μπορεί και να' ναι έτσι, ο δημιουργός το λέει, Μίκης ειν' αυτός, γιατί να τον αμφισβητήσουμε; Το θέμα είναι όμως πώς πράγματι έχουμε στα χέρια μας ένα εξαιρετικό ηχογράφημα που φανερώνει αφενός την αγάπη και τον σεβασμό του Κολανιάν στα δύο οριακά θεοδωρακικά έργα και αφετέρου τη διάθεση του να παρέμβει εντός τους, αξιοποιώντας την ίδια του την τέχνη και τεχνική, σα να μην τα είχαμε γνωρίσει ποτέ με λαϊκή ορχήστρα. Ειδικά στο Romancero Gitano είχε προηγηθεί η κιθαριστική βερσιόν της Αρλέτας και του Βασίλη Ρακόπουλου με τις προοδευτικές rock πινελιές, εδώ όμως μιλάμε για μιαν απολύτως κλασική προσέγγιση, η οποία ωστόσο ακούγεται ολόδροση και καθόλου συντηρητική. Προσωπικά, θα ήθελα ν' ακούσω ακόμη ένα έργο του Θεοδωράκη διασκευασμένο από τον Ιάκωβο Κολανιάν (πιθανώς τις Μικρές Κυκλάδες ή τους Λιποτάκτες), γεγονός που αποδεικνύει πόσο καλές εντυπώσεις μού άφησε η συγκεκριμένη έκδοση!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ
ΚΙ Η ΚΟΛΟΚΥΘΑ ΕΓΙΝΕ ΠΑΛΙ ΑΜΑΞΑ
(ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ: ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ)
LEGEND
Θα είμαι πολύ αυστηρός με τον Γιώργο Σταυριανό και δεν ξέρω αν το αξίζει ένας τραγουδοποιός με τη δική του ιστορία στο λεγόμενο έντεχνο ελληνικό τραγούδι. Κατ' αρχάς, τι τίτλος ειν' αυτός που δόθηκε στα οχτώ καινούργια τραγούδια του και στα τέσσερα οργανικά θέματα; Φοβάμαι πως τόσο ο τίτλος, όσο και το κακόγουστο εξώφυλλο, μόνο στη δημιουργία παραμυθένιου κλίματος δε συναινούν, αγγίζοντας αντιθέτως την αστειότητα. Περνώντας στο περιεχόμενο, τώρα, απ' την προαναφερθείσα εντεχνίλα μοιάζει να πάσχει ο συμπαθής δημιουργός, αναμασώντας όλα τα κλισέ του είδους: ατέρμονος συναισθηματισμός ή, σωστότερα, συναισθηματολαγνεία, πότε αρχοντορεμπέτικες ή ελαφρολαϊκές φόρμες και πότε χαμηλότονες ή αισθαντικές, ούτως ειπείν, καθώς και η λανθασμένη επιλογή του να ερμηνεύσει ο ίδιος δύο από τα καλύτερα πραγματικά τραγούδια του cd. Γιατί αυτό; Ένας συνθέτης που' χει συνεργαστεί με τη Δημητριάδη, τη Βιτάλη, τον Θεοχαρίδη και πολλούς άλλους κορυφαίους τραγουδιστές, δε μπόρεσε κι εδώ να κάνει το ίδιο; Εξυπακούεται πως αναφέρομαι σ' αυτά τα δύο κομμάτια μόνο, μια και στ' άλλα επιστρατεύθηκαν ο Μητσιάς, ο Θαλασσινός και οι νεαρές Ντίνα Γιακουμάκου (άψογη στα Φώτα Πορείας) και Σοφία Αβραμίδου. Ίσως μια πιο προσεγμένη παραγωγή σε όλα τα επίπεδα να αναδείκνυε περισσότερο τη νέα εργασία του Γιώργου Σταυριανού.