Η φωτογραφία αυτή ανήκει στον Πάνο Μιχαήλ από την ιστοσελίδα του Nomirecleshere. Σκληρή, όσο και η πραγματικότητα που βιώνουμε, ξέχωρα από ρεβεγιόν, αλλαγές χρόνου και τα συναφή. Αν γινόταν διαγωνισμός, σίγουρα θα έπαιρνε το βραβείο Κοινωνικού προβληματισμού, έτσι, με ένα απλό κλικ στο δρόμο που έκανε, αφού όλοι συναντάμε συχνά κάποιο παρεμφερές θέαμα κι απλά προσπερνάμε...
Στον αντίποδα, η Λένα Πλάτωνος στη δική της μουσικο-ποιητική μυθοπλασία που τιτλοφορείται 31.12.1988, είναι πιο αισιόδοξη: Και σ' αγαπώ/ Όχι, δεν είμαστε ψωροχιλιάρικα λέει...Πόσο νόημα μπορεί νά'χουν οι συγκεκριμένοι συγκινητικοί στίχοι σαν βλέπεις τη φωτογραφία της άστεγης ηλικιωμένης από πάνω τους; Έχω την αίσθηση πως οι συγκινήσεις πια μας τελείωσαν, μας άφησαν χρόνους, και πως η ζωή μας μετατράπηκε σε κανονικό νεορεαλιστικό δράμα!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου