Ποτέ τον δρόμο δεν δείχνουν οι νεκροί
οι νεκροί δεν ξέρουν:
το σκοτάδι μπροστά μας σκάβουν
άλλοτε για θάνατο κι άλλοτε για γέννα
Χαμήλωσε, λοιπόν, τους ώμους κι άκουγε
τον ήχο τους ψηλά στον αέρα
Θα μάθεις όλη την αλήθεια
σαν το ψάρι που πιάνεται στ' αγκίστρι
* από την ποιητική συλλογή
οι νεκροί δεν ξέρουν:
το σκοτάδι μπροστά μας σκάβουν
άλλοτε για θάνατο κι άλλοτε για γέννα
Χαμήλωσε, λοιπόν, τους ώμους κι άκουγε
τον ήχο τους ψηλά στον αέρα
Θα μάθεις όλη την αλήθεια
σαν το ψάρι που πιάνεται στ' αγκίστρι
* από την ποιητική συλλογή
''Ξύλο ξανθό π' αφράτεψε στο στόμα (αποσπάσματα από τις γραφές ενός Εξόριστου)''
του Βασίλη Ζηλάκου
** Εκδόσεις Οδός Πανός, 2012, τιμή: 10 ευρώ, σελίδες: 70
** Εκδόσεις Οδός Πανός, 2012, τιμή: 10 ευρώ, σελίδες: 70
4 σχόλια:
Δεν υπάρχει πιο βαρετό πράγμα από την ποίηση.
grizanelas...
βρίσκετε;
μην τη διαβάζετε, μην κάνετε πράγματα που δεν σας ''φτιάχνουν'', αγαπητέ!
Τι ωραίος ποιητής...
Αν μου επιτρέπετε, ένα ποίημά του
που μου αρέσει πολύ:
"Ἕνας νεκρὸς χτύπησε τὴν πόρτα,
µὰ τοῦ εἶπα νὰ περιµένει·
µὲ προσήλωση τὴν ὥρα ἐκείνη
τὸ ἄσπρο ἔβαφα σκήνωµά του
Ἔτσι τὴ σπάνια σκέφτηκα λύπη:
τοῦ φεγγαριοῦ νὰ βλέπεις τὴ βούρτσα
καὶ τὴ µπογιά, ἐνῶ τὸ σῶµα
ἀκόµη χαίρεται τὸ ἀπόγευµα στὴ γῆ."
Δημοσίευση σχολίου