η-photo-του-σαββατοκύριακου

Ρόμι Σνάιντερ/ Αλαίν Ντελόν, 1959

από-σήμερα-το-ντοκιμαντέρ-των-κ.πλιάκου-α.πόνσε-για-τον-παύλο-σιδηρόπουλο-στους-κινηματογράφους

Σήμερα βγαίνει στη διανομή το ντοκιμαντέρ ''Welcome to the show - Η μουσική κληρονομιά του Παύλου Σιδηρόπουλου'' των Κώστα Πλιάκου - Αλέξη Πόνσε. Θα παίζεται αποκλειστικά στον κιν/φο ''Τιτάνια'' στο κέντρο της Αθήνας και να πάτε να το δείτε. Εγώ θα περάσω μια από τις επόμενες μέρες, μια και δεν κατάφερα να το δω στη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή, λοιπόν, το ντοκιμαντέρ των φίλων για τον αδικοχαμένο Έλληνα rocker, θυμήθηκα το μοναδικό τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη που ερμήνευσε ο Σιδηρόπουλος για τον κιν/φικό ''Ασυμβίβαστο'' του Ανδρέα Θωμόπουλου. Σε παλιότερη συνέντευξη που μού'χε παραχωρήσει για το ''Δίφωνο'', ο Θωμόπουλος μίλησε για μια συνάντηση που θα είχε στην οικία των Θεοδωράκηδων με τον Γιώργο, τον γιο του Μίκη και βασικό συνθέτη της ταινίας του. Εκεί βρήκε και τον Μίκη, ο οποίος τον κάλεσε ν' ακούσει ένα νέο τραγούδι του στο πιάνο. Ήταν το ''Κάποτε θά'ρθουν να σου πουν'' σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Του άρεσε του Ανδρέα, ο μεγάλος συνθέτης του το χάρισε κι έτσι εντάχθηκε στον ''Ασυμβίβαστο'' και τραγουδήθηκε από τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Το παράδοξο είναι πως τόσο ο Σιδηρόπουλος, όσο και οι ροκάδες μουσικοί της γενιάς του, δεν συμπαθούσαν ιδιαιτέρως τον Θεοδωράκη και όλο αυτό το μεταπολιτευτικό πολιτικό κλίμα που κυριολεκτικά αφόπλισε την τότε εγχώρια ηλεκτρική σκηνή. Να, όμως, που ο Σιδηρόπουλος έμελλε να σφραγίσει μία από τις ωραιότερες θεοδωρακικές μπαλάντες! Λίγα χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1984 με το τραγούδι ''Μίκη Μάους'' στο άλμπουμ ''Zorba the Freak'', ο Σιδηρόπουλος θα περνούσε γενεές δεκατέσσερις τον Μίκη Θεοδωράκη, κατηγορώντας τον ευθέως για μεγαλοϊδεατισμό, υπεροψία, σχεδόν και για αταλαντοσύνη ακόμη! Το 1996 το τραγούδι ηχογραφήθηκε εκ νέου με τη Μαρία Φαραντούρη για το δίσκο ''Σερενάτες'' σε ενορχήστρωση Γιάννη Σπάθα. Η πρώτη εκτέλεση, όμως, λιτή και απέριττη, με τον Παύλο Σιδηρόπουλο παραμένει πραγματικά αξεπέραστη!

επί-τροχάδην-VI

ELENI KARAINDROU - CONCERT IN ATHENS (ECM)

Μετά κι από τον απρόσμενο χαμό του Θόδωρου Αγγελόπουλου, η έκδοση αυτή της Ελένης Καραΐνδρου αποκτά αυτομάτως έναν έντονα συγκινησιακό χαρακτήρα. Κι ας μοιράζεται το ρεπερτόριο μεταξύ εργασιών της από το θέατρο, το τηλεοπτικό 10 και τον κινηματογράφο, πάντα του Αγγελόπουλου. Σαν σβήνουν οι νότες του Eternity Theme για ν' ακολουθήσει το Closed Roads, ο ακροατής χάνεται μέσα στο ποιητικό σύμπαν της συνθέτριας, ακόμη κι αν απουσιάζει η εικόνα. Έπειτα, είναι η πρώτη φορά μετά από το θρυλικό άλμπουμ του Ηρωδείου (1988), όπου ο Jan Garbarek υπήρετεί με τέτοια απίστευτη συνταύτιση το έργο της Καραΐνδρου - κοινώς, οι παρούσες ηχογραφήσεις φανερώνουν το μέστωμα μιας συνεργασίας και μίας φιλίας χρόνων. Το ίδιο θα λέγαμε ότι ισχύει και για την Kim Kashkashian που η βιόλα της σφράγισε το Βλέμμα του Οδυσσέα και που εδώ ελίσσεται αριστοτεχνικά στα αποσπάσματα της εργογραφίας της Καραΐνδρου. Ακόμη ένας δεξιοτέχνης μουσικός συμμετέχει στο όμποε, Έλληνας αυτή τη φορά, ο Βαγγέλης Χριστόπουλος, σταθερός συνεργάτης της συνθέτριας τα τελευταία χρόνια. Συμμετέχει η Καμεράτα υπό τη διεύθυνση του Αλέξανδρου Μυράτ. Συγχαρητήρια στην Ελένη Καραίνδρου που όχι μόνο δεν επαναλαμβάνεται από δίσκο σε δίσκο, αλλά αντίθετα πετυχαίνει να διατηρεί αναλλοίωτο το ίδιο αίσθημα αισθητικής απόλαυσης και πληρότητας. 

YIORGOS PSIHOUIOS - IN PARIS (POLYTROPON)

Ο τίτλος In Paris δεν είναι και τόσο παραπλανητικός. Δεν δηλώνει το ότι περιέχει κάποιο live του ακορντεονίστα Γιώργου Ψυχογιού από το Παρίσι, αλλά υπαινίσσεται το γενικό κλίμα των στούντιο ηχογραφήσεων: κομμάτια των Leonard Cohen, Etienne Lorin, Henry Mancini, Luiz Bonfa, Dizzie Gillespie κ.α., διασκευασμένα για ακορντεόν και jazzy ορχήστρα, αποτελούμενη από καλούς μουσικούς, που προσδίδουν σε όλο το υλικό μία αίσθηση γαλλικού chanson, κομψή και καλόγουστη. Εξαιρετική η σύνθεση Manouche Mamma του ίδιου του Ψυχογιού που ανοίγει και κλείνει το cd, όπως και η βερσιόν του Orfeo Negro (Manha de Carnaval) του Bonfa. Ιδού η ανεξάρτητη δισκογραφία που επιμένει και ορθώνει ανάστημα εν μέσω κρίσης των πάντων!

HARRIS LAMBRAKIS QUARTET - METEORA (POLYTROPON)

Τον Χάρη Λαμπράκη, δεξιοτέχνη στο πνευστό νέι, γνωρίζουμε ως μέλος των Primavera en Salonico που συνοδεύουν τη Σαβίνα Γιαννάτου σε συναυλίες εντός και εκτός Ελλάδας. Στο project με τίτλο Meteora που συνυπογράφει με το κουαρτέτο του (Νίκος Σιδηροκαστρίτης στα τύμπανα, Δημήτρης Θεοχάρης στο πιάνο, Δημήτρης Τσεκούρας στο μπάσο) και με τη συμμετοχή του Andrea Romani στο φλάουτο, του Νικόλα Σκορδά στο σοπράνο σαξόφωνο και του Κώστα Τατσάκη στα τύμπανα,  παρουσιάζει εννέα συνθέσεις δικές του, του Σιδηροκαστρίτη και του Θεοχάρη, παίζοντας με τα στοιχεία του αρχέγονου και ενός βαλκανικού ή, μάλλον, μεσογειακού ήχου, μα δίχως ν' απουσιάζουν και κάποιες ιδιαίτερα μελωδικές εξάρσεις μέσα στη free form κατάσταση που φτιάχνεται από κομμάτι σε κομμάτι. Περιττό να πω ότι έτσι όπως ξεκινάει το track Iera μού θύμισε τη μουσική των Goblin από την ταινία Profondo Rosso του Dario Argendo! Πέραν όλων αυτών, το Harris Lambrakis Quartet μας χάρισε κι ένα από τα ωραιότερα εξώφυλλα για ελληνικό δίσκο με την, ιστορικής σημασίας, φωτογραφία του συχωρεμένου Κώστα Μπαλάφα.

το-ντοκιμαντέρ-για-τη-γώγου-από-παρασκευή-29/3-στο-μουσείο-κινηματογράφου-θεσσαλονίκης

Παραδόξως, η απήχηση του ντοκιμαντέρ για τη Γώγου στη Θεσσαλονίκη δεν έχει καμία σχέση μ' αυτήν της Αθήνας. Αν εδώ ο μέσος όρος θεατών ήταν 30 εισιτήρια ημερησίως, εκεί είναι 70!
Χθες βράδυ που πήγα στο θέατρο μου έλεγαν ''σε χτύπησε το θεατρικό για τη Γώγου στο Θέατρο Τζένη Καρέζη'', κάτι που ομολογουμένως δεν μού'χε περάσει απ' το μυαλό. Εγώ πάλι δεν είχα πρόθεση να ''χτυπηθώ'' με κανέναν και είχα γράψει και δυο καλά λόγια για το θεατρικό. Άλλωστε, υποτίθεται με την τέχνη ασχολούμεθα, δεν παίζουμε μπάλα. Και κάνω ρακόρ - που λέμε στο σινεμά - αυτή τη στιγμή και σκέφτομαι γι'αυτό ίσως να μας...ξεπέταξε ο Ριζοσπάστης μ' αυτή τη γελοία παρουσίαση (ούτε καν κριτική) στο φύλλο της Πέμπτης 7 Μαρτίου. Anyway, ίσως δεν ήταν καθόλου γραφικός ο μακαρίτης ο Άσιμος όταν τραγουδούσε ''ΚΚΕ - Το πτώμα σου Λαέ''. Λέω λοιπόν να πάω να δω επιτέλους την παράσταση και να ασκήσω κι εγώ τη δική μου κριτική τώρα που η ταινία κατέβηκε από την Αθήνα και δεν παίζει θέμα ''ανταγωνισμού'' ή ''χτυπήματος''.
Στο δια ταύτα τώρα, ξαναπάω στη Θεσσαλονίκη και λέω πως η ταινία πέρασε με επιτυχία τις ''εξετάσεις'' στον κιν/φο ''Παύλο Ζάννα''. Σήμερα είναι οι τελευταίες τρεις προβολές στις 7, στις 8.30 και στις 10 το βράδυ. Από Παρασκευή 29/3, όμως, μεταφέρεται στην αίθουσα ''Τάκης Κανελλόπουλος'' μέσα στο Μουσείο Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης με δύο προβολές ημερησίως, στις 7.30 και στις 9 το βράδυ. Προσωπικά, με τιμάει το γεγονός πως μία ταινία μου θα προβάλλεται στον συγκεκριμένο χώρο με την προοπτική να ''μείνει'' και να τη δει κι άλλος κόσμος. Φυσικά δεν προεξοφλώ τίποτα, αφού το κοινό και μόνο αυτό αποφασίζει κάθε φορά για τη μοίρα και την πορεία κάθε καλλιτεχνικού έργου.
Στη συμπρωτεύουσα, λοιπόν, τελευταίες τρεις προβολές σήμερα στον ''Παύλο Ζάννα'' κι από Παρασκευή στο Μουσείο Κινηματογράφου - Ταινιοθήκη Θεσσαλονίκης!
Τέλος, δε μπορώ να μην ευχαριστήσω όλους τους φίλους, καθώς και το άγνωστο μου κοινό από τη Θεσσαλονίκη, που πηγαίνουν και βλέπουν το φιλμ για τη Γώγου!

το-ντοκιμαντέρ-για-τη-γώγου-στον-''παύλο-ζάννα''

Η Τρόικα έπιασε τους Κύπριους στον ύπνο, Χρυσαυγίτης βουλευτής κατούρησε έξω απ' το MEGA CHANNEL ως διαμαρτυρία για τα τουρκικά σήριαλ, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης έγραψε επιστολή για τη νέα κυπριακή τραγωδία, ο γάτος μου λιάζεται και το ντοκιμαντέρ για τη Γώγου χθες στον Παύλο Ζάννα έκοψε 70 εισιτήρια, έκανε δηλαδή μία μάλλον εντυπωσιακή έξοδο στη Θεσσαλονίκη για μέρα αργίας. Αν πάει το ίδιο καλά σήμερα κι αύριο, η παραμονή του στη συμπρωτεύουσα θα παραταθεί! Μακάρι! Στο κάτωθι link, η συνέντευξη που παραχώρησα στον Άγγελο Κουρέπη και το www.egnatiapost.gr: 

http://egnatiapost.gr/index.php/culture/cinema/item/5243-%CE%BF-%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CE%90%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CF%8E%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%8D%CF%81%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

το-νέο-άλμπουμ-του-τζίμη-πανούση-με-τη-real-news

Η σημερινή κυριακάτικη Real News δίνει τα δεκατρία καινούργια τραγούδια του Τζίμη Πανούση σε ένα άλμπουμ που ονομάστηκε ''Obi-Obi-Bi''. Ενδεικτικοί τίτλοι: ''Άντε γαμήσου εργατιά'', ''Ωδή στο μαλάκα'', ''Κουφάλες'', ''Νότιος κώλος'' κλπ. Προσωπικά, επειδή θεωρώ τον Πανούση εξαίρετο ερμηνευτή, μου αρέσει η, διόλου σκωπτική, εκδοχή του στο άσμα ''Ο Μπελογιάννης ζει'' των Λάκη Χατζή - Δημήτρη Ραβάνη. Πρόκειται για στούντιο άλμπουμ και όχι για ακόμη ένα ηχογραφημένο live του δημοφιλούς αντισυμβατικού καλλιτέχνη. Μ' αυτό, πάντως, που προβλέπεται να γίνει χαμός την ερχόμενη Κυριακή είναι το άλμπουμ ''Disco Tsoutsouni'' - για την ακρίβεια, η πρώτη φορά που θα κυκλοφορήσει σε cd η θρυλική κασέτα εποχής Μουσικών Ταξιαρχιών. Ελπίζω να πρόκειται για το αυθεντικό υλικό και όχι για εκ νέου επεξεργασία του με αφορμή την έκδοση της Real News. Αναμένουμε, λοιπόν, και αγαπάμε Τζίμη Πανούση, μολονότι και για την περίπτωση του ισχύει το κλασικό ντιλανικό μότο Times they-are-a changin'...

θεσσαλονίκη-17-21/3-review

Ήταν όμορφο το περασμένο πενθήμερο στη Θεσσαλονίκη και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Κατ' αρχάς δεν είχα κανένα άγχος, μια και η ταινία για τη Γώγου δεν διεκδικούσε κανένα βραβείο, λόγω της πρώτης προβολής στις Νύχτες Πρεμιέρας του Σεπτέμβρη. Το μεγαλύτερο βραβείο, ωστόσο, ήρθε από το, πραγματικά, ποιοτικό κοινό της πόλης που έσπευσε να κάνει sold out την προβολή από την πρώτη μέρα έναρξης του φεστιβάλ. 197 θέσεις διαθέτει ο Παύλος Ζάννος, γύρω στα 250 άτομα μπήκαν μέσα και παρακολούθησαν την ταινία στην παρθενική παρουσίαση της στη Θεσσαλονίκη! Μεταξύ αυτών και ο κριτικός κινηματογράφου Βασίλης Κεχαγιάς, ο οποίος ποτέ δεν μου έχει χαριστεί στο παρελθόν και, όμως, τούτη τη φορά με είχε στο πόδι και μου μιλούσε μισή ώρα για το ντοκιμαντέρ. Του άρεσε πολύ η αντιτηλεοπτική φόρμα, το ασπρόμαυρο, τα δραματοποιημένα κομμάτια - απόλαυσα σκηνοθεσία, μου είπε χαρακτηριστικά - με τη μοναδική του ένσταση να εστιάζεται στο φορτισμένο συγκινησιακά φινάλε: Αφού τον δείχνεις τον θάνατο απ' την αρχή με το νεκροταφείο, δε χρειαζόταν τόσο συναισθηματική φόρτιση και στο τέλος. Γενικά, οι κριτικές που πήρε η ταινία στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετά πιο ένθερμες συγκριτικά μ' αυτές των Αθηναίων κριτικών στον περιοδικό, ημερήσιο και ηλεκτρονικό Τύπο. Κυρίως, όμως, το προαναφερθέν sold out ήταν η αιτία που έκανε τον Νότη Φόρσο, υπεύθυνο προγράμματος της αίθουσας Παύλος Ζάννας, να έρθει να με βρει την επόμενη κιόλας μέρα με σκοπό να βγει η ταινία σε κανονική διανομή απ' αυτή τη Δευτέρα 25 Μαρτίου. Ο άνθρωπος ήταν σαφής: Δεν πάμε για τα τρελά εισιτήρια, αλλά εδώ υπάρχει ένα στάνταρ φοιτητικό κοινό και αν μου κόβεις 40 εισιτήρια ημερησίως θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Διότι, κακά τα ψέματα, στην Αθήνα η ταινία, παρά την εντυπωσιακή διαφήμιση, δεν περπάτησε. Με το ζόρι κρατήθηκε για δεύτερη εβδομάδα στο Τριανόν και το παράδοξο είναι πως την τελευταία μέρα, που εγώ βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη, ενημερώθηκα ότι πήγε καλά, έκοψε δηλαδή γύρω στα 30 εισιτήρια. Δεν πειράζει, ήταν μεγάλο μάθημα αυτό της διανομής υπό την έννοια ότι δε βρίσκεται συχνά η ευκαιρία μπροστά σου να προβάλλεται δουλειά σου στις αίθουσες. 

 Στη Θεσσαλονίκη, επίσης, στο περιθώριο των φεστιβαλικών δραστηριοτήτων, γνώρισα επιτέλους και την ερμηνεύτρια Βούλα Σαββίδη. Ήρθε στην προβολή του ντοκιμαντέρ με τον κοινό φίλο μας, ψυχίατρο Σταύρο Μπουφίδη, και είχαμε μια σύντομη ενδιαφέρουσα συνομιλία αμέσως μετά.

Την επόμενη μέρα ο παραγωγός Φώτης Φερενίδης του Δημοτικού Ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης είχε τη φαεινή ιδέα να μας καλέσει μαζί στο στούντιο. 

Εκείνος θα έκανε σε μένα ερωτήσεις για την ταινία κι εγώ θα έκανα το ίδιο στη Σαββίδη με αφορμή τις παραστάσεις της στη μουσική σκηνή Ξέφωτο και βασικά την προσωπική της ιστορία στο ελληνικό τραγούδι στη μετά Χατζιδάκι εποχή. 

Εδώ η Βούλα Σαββίδη ευχαριστεί τον Φερενίδη για την εκπομπή με μια ζεστή αγκαλιά. Λίγο αργότερα στο διαμέρισμα της θα πίναμε τσάι και θα παρακολουθούσα την τηλεφωνική συνομιλία της με τη φίλη της, Μαρίζα Κωχ, που κάποτε τραγουδούσαν μαζί στον Ρήγα στην Πλάκα. 

Η παρέα μου στο φεστιβάλ, εξαιρουμένου του οπερατέρ Δημήτρη Θεοδωρόπουλου, που έσκασε μύτη το τελευταίο βράδυ κι επιστρέφει αύριο, ήταν οι φεϊσμπουκικοί φίλοι Βαγγέλης και Άγγελος, ο πρώτος εθελοντής εργαζόμενος στο φεστιβάλ, και ο δεύτερος, δημοσιογράφος στο www.egnatiapost.gr που διευθύνει ο Τάσος Ρέτζιος. 

Εαιρετικά παιδιά, δε μπορώ να πω, αλλά με έλιωσαν στο περπάτημα. Πάμε καμιά βόλτα, λέγανε, και γυρίζαμε όλη την πόλη ποδαράτοι, μιλώντας για ένα σωρό διαφορετικά πράγματα. Όσο για τον Τσιτιρίδη, το σοβαρό πρόβλημα με τον σπασμένο ώμο του, δεν του επίτρεψε να έρθει καν στην προβολή. Ευτυχώς όμως ήρθε ο Άρης Μπατσιούλας, άρα το team Fagazine εκπροσωπήθηκε. 

 Η βροχή που έπεσε για δυο μέρες και η υγρασία έγιναν αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια υπερμεγέθη σκουλήκια, τα οποία με αηδιάζουν και όχι μόνο εμένα, φαντάζομαι. Σα να ζούσα το ανατριχιαστικό splatter Squirm! ήτανε...

Πάλι καλά που υπήρχαν και χιουμοριστικές ρεκλάμες, σαν την παραπάνω, κι έτσι οι βόλτες στη Θεσσαλονίκη είχαν ποικιλία απ' την άποψη θεάματος. Αν πληροφορηθώ πως η ταινία πάει καλά το τριήμερο 25-26-27/3 στον Παύλο Ζάννα, μάλλον θα χρειαστεί να ξανανέβω κι εγώ. Σπίτι και φαΐ είναι λυμένα θέματα, μόνο λεφτά δεν ξέρω που θα βρεθούν. Κάτι θα γίνει, όμως, θα την παλέψουμε, δε χανόμαστε!

τρεις-ταινίες-από-το-15ο-φεστιβάλ-ντοκιμαντέρ-θεσσαλονίκης

Από τη σχολή της Σκανδιναβίας και συγκεκριμένα από τη Φινλανδία, τη Νορβηγία και τη Σουηδία προέρχεται το μουσικό ντοκιμαντέρ The Punk Syndrome που σκηνοθέτησαν από κοινού ο Jukka Karkkainen και ο J - P Passi. Η ταινία ακολουθεί για 85 λεπτά το φινλανδικό punk συγκρότημα Pertti Kurikan Nimipaivat και ενδεχομένως να μην είχε ιδιαίτερη πρωτοτυπία αν το εν λόγω συγκρότημα δεν απαρτιζόταν από διανοητικά καθυστερημένους. Υιοθετώντας ένα στυλ ζουρναλίστικης αμεσότητας, δίχως αφηγητή ή ομιλούντα κεφάλια, η κάμερα των δύο νεαρών σκηνοθετών αφήνεται ελεύθερη να καταγράψει το trip των δυστυχισμένων αυτών ανθρώπων από την απόρριψη και την αφάνεια μέχρι την αποδοχή και τη διασημότητα. Τους βλέπουμε να τσακώνονται, να ερωτοτροπούν, να μοιράζονται το στούντιο και το backstage των συναυλιών - στην τελική σχεδόν συμπάσχουμε και οι ίδιοι κερδίζουν την αμέριστη συμπάθεια μας. Πρόθεση όμως του The Punk Syndrome δεν είναι απλά ο συναισθηματισμός εκβιασμός του θεατή, όσο η πρόταξη του ουμανιστικού στοιχείου και της δύναμης της ανθρώπινης θέλησης. Στο τέλος ειδικά που η επανάσταση εναντίον του mainstream προξενείται από, φαινομενικά, πνευματικά ανάπηρα άτομα, έστω μέσω της μουσικής, το μήνυμα είναι εύληπτο: Στον αγώνα δεν υπάρχουν υγιή και ασθενή μυαλά. Υπάρχουν μόνο όνειρα και επιθυμίες για έναν καλύτερο κόσμο! Μία γλυκόπικρη ταινία τεκμηρίωσης που παρακολουθήσαμε μέσα σε μία κατάμεστη αίθουσα.

Στο δικό του ντοκιμαντέρ ο μικρομηκάς Γιάννης Χαριτίδης καταθέτει ένα απολαυστικό αφιέρωμα στο εγχώριο underground κίνημα με τίτλο Φωνές από το Υπόγειο. Παρά τα τεχνικά προβλήματα (η κόπια που είδαμε θα χαρακτηριζόταν σχεδόν ημιτελής), ο Χαριτίδης κατάφερε να φτιάξει ένα αυθεντικό underground κολάζ με πρώτη ύλη τον κινηματογραφημένο Λεωνίδα Χρηστάκη, ακμαίο αν και λίγο πριν το βιολογικό του τέλος, μαρτυρίες σημαντικών εκπροσώπων του είδους (Πουλικάκος, Μήτσορα, Κουτρουμπούσης, Βαλαωρίτης, Ρετζής, Μπαμπασάκης κ.α.), ανέκδοτο υλικό αρχείου (κυρίως έντυπα που αποτελούν πλέον μουσειακά εκθέματα), καθώς και την έρευνα του κριτικού Τέχνης, Θανάση Μουτσόπουλου. Με εστίαση σε όλους τους καλλιτεχνικούς τομείς (εικαστικά, ποίηση, μουσική), οι Φωνές από το Υπόγειο συστήνουν πολύτιμο ντοκουμέντο για μιαν εποχή ολόκληρη που συνδέθηκε με την κουλτούρα του ροκ και των μπίτνικς, τον σουρεαλισμό και την απόλυτη πνευματική ελευθεριότητα. Εύχομαι να ξαναμονταριστούν, ώστε να μην επαναλαμβάνει ο ένας ομιλητής τον άλλον, και τότε πραγματικά θα...πετάξουν προς το μέλλον! Πολύ αξιόλογη δουλειά από ένα νέο κινηματογραφιστή φτιαγμένη με μεράκι!

Εξίσου απολαυστικό ήταν και το ντοκιμαντέρ Hippie Hippie Matala Matala του Γιώργου Βαρελά σε σενάριο της δημοσιογράφου της ΕΡΤ, Μαρίας Κουφοπούλου. Έξυπνη ιδέα για ντοκιμαντέρ με αφορμή το revival των χίπικων διακοπών στις σπηλιές της Κρήτης που διοργάνωσε με επιτυχία ένας Γερμανός τέως πολίτης της πιο cult τοποθεσίας στην Ελλάδα! Εκτός απ' τον ίδιο, μιλούν ακόμη γυναίκες και άντρες, κοντά στα 70 τους χρόνια πια, από άλλες χώρες, που δεν ξέχασαν την ανέμελη νιότη τους. Και στο επίκεντρο ο ψαράς Γιώργης, στη μνήμη του οποίου αφιερώθηκε η ταινία, πιο χίπης κι απ' τους αλλοδαπούς χίπηδες στο νησί του, φίλος μάλιστα της κορυφαίας Καναδής τραγουδοποιού Joni Mitchell. Όσο για τις υπέργηρες κυρίες Αλεξάνδρα και Κατερίνα, που καταθέτουν τη γνώμη τους για τους...χασικλωμένους και τους σεξουαλικά ακόλαστους νέους που γνώρισαν στα τέλη των 60s στον μέχρι πρότινος ήσυχο τόπο τους, προξενούν και το περισσότερο γέλιο στον θεατή. Το Hippie Hippie Matala Matala, όμως, δεν είναι μόνο χαβαλές! Περιέχει και ντοκουμέντα της εποχής, τα οποία φανερώνουν πόσο διακαώς επιθυμούσαν η χουντική κυβέρνηση των απριλιανών και το παπαδαριό να εξαφανιστούν οι παρείσακτοι χίπηδες από τον ελλαδικό χώρο. Η τελική σεκάνς με τον Γερμανό συγγραφέα που επισκέπτεται ξανά τα Μάταλα και συναντά αγνώριστους από το χρόνο τους παλιόφιλους του, μας συγκίνησε ιδιαιτέρως! Από τα ντοκιμαντέρ που και τη διπλή διάρκεια να είχαν, δεν θα κούραζαν, καθόλου όμως! Εύχομαι παρ' όλα αυτά οι δημιουργοί να μην αντιμετωπίσουν προβλήματα με τα μουσικά δικαιώματα (η ταινία είναι πηγμένη σε pop-rock επιτυχίες των 60s) και να κυκλοφορήσουν την εργασία τους σε dvd για τους φαν μιας ολόκληρης εποχής! 

η-βούλα-σαββίδη-και-ο-bosko-στο-δημοτικό-ραδιόφωνο-θεσσαλονίκης

Η ιδέα ήταν του ραδιοφωνικού παραγωγού Φώτη Φερενίδη: Μια που θα βγει το ντοκιμαντέρ για τη Γώγου στη διανομή και μια που έχει και η Βούλα Σαββίδη προγραμματισμένα live εδώ, δεν έρχεστε μαζί στο στούντιο; Και συνέχισε όλο έμπνευση: Εγώ θα κάνω σε σένα συνέντευξη για τη Γώγου κι εσύ θα κάνεις συνέντευξη στη Σαββίδη για τα μουσικά, που κατέχεις καλά! Μεγάλη μου τιμή, λοιπόν, που θα μοιραστώ εκπομπή με μία ερμηνεύτρια, την οποία θαυμάζω και εκτιμώ απεριόριστα για την πορεία της και τη γενικότερη στάση της απέναντι στη ζωή και την Τέχνη. Συντονιστείτε σήμερα στις 6 ακριβώς το απόγευμα και για μία ώρα στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Θεσσαλονίκης FM-100. Καλεσμένοι της εκπομπής 100 μικρές ανάσες του Φώτη Φερενίδη θα είμαστε η Βούλα Σαββίδη κι εγώ σε μία συζήτηση, όπου μοιραία ο Μάνος Χατζιδάκις θα συναντήσει την Κατερίνα Γώγου.

* Σημαντική λεπτομέρεια: Το ντοκιμαντέρ Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου βγαίνει κανονικά στη διανομή και στη Θεσσαλονίκη. Από Δευτέρα 25/3 θα παίζεται αποκλειστικά στην αίθουσα Παύλος Ζάννας με τρεις προβολές μάλιστα ημερησίως. Έχω την εντύπωση πως η αμεσότατη διανομή προέκυψε από το προχθεσινό sold out της μοναδικής φεστιβαλικής προβολής, καθώς και από το ότι η ταινία βρίσκεται στο Νο 4 των most viewed ντοκιμαντέρ της φετινής διοργάνωσης! 

** Στην ιστορικής σημασίας photo, η Βούλα Σαββίδη με τον Μάνο Χατζιδάκι μέσα στο στούντιο κατά την ηχογράφηση των θρυλικών Πέριξ του 1974.

η-ταινία-για-τη-γώγου-στο-φεστιβάλ-ντοκιμαντέρ-θεσσαλονίκης

 Πόσο, μα πόσο αγαπημένη είναι η θέα αυτή της πλατείας Αριστοτέλους από τον πιο ψηλό όροφο και το καφέ του Ολύμπιον; Πόσες συζητήσεις δεν έχουμε κάνει με φίλους συναδέλφους για ταινίες που είδαμε ή θα βλέπαμε, είτε στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ του Μάρτη, είτε στο άλλο, το ''μεγάλο'', του Νοεμβρίου; Η Θεσσαλονίκη για μένα είναι η ίδια η τέχνη του κινηματογράφου και πάντα θα την αγαπώ γι' αυτό!

Μόλις τελείωσε το γύρισμα για την εκπομπή της δημοσιογράφου Μαρίας Κουφοπούλου - ανταπόκριση από το 15ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Η συγκεκριμένη εκπομπή με εμένα guest για το ντοκιμαντέρ για την Κατερίνα Γώγου θα παιχτεί αύριο, Τρίτη βράδυ, αμέσως μετά το τελευταίο δελτίο ειδήσεων της ΕΡΤ. Για την ώρα, απολαμβάνω το γεγονός πως τα εισιτήρια για την αποψινή μία και μοναδική προβολή του ντοκιμαντέρ στον ''Παύλο Ζάννα'', εξαντλήθηκαν από την πρώτη μέρα που άνοιξε η αυλαία του Φεστιβάλ. Σας περιμένω όλους και κατά 90% θα σας έχω και μία έκπληξη! Καλή προβολή νά'χουμε!

το-ντοκιμαντέρ-για-την-κατερίνα-γώγου-στο-τριανόν

Από σήμερα το ντοκιμαντέρ 

Κατερίνα Γώγου - Για την αποκατάσταση του μαύρου μετακομίζει στο Τριανόν, Πατησίων & Κοδριγκτώνος, 

στο κέντρο της Αθήνας. 

Με εισιτήριο στα 5 ευρώ 

θα μπορείτε να το δείτε τις εξής μέρες και ώρες:

ΠΑΡΑΣΚΕΥΕΣ: 21.45 και 23.00

ΣΑΒΒΑΤΑ: 23.00

ΤΕΤΑΡΤΕΣ: 23.00

Σας περιμένουμε, αρχής γινομένης από απόψε 

στις 10 παρά τέταρτο το βράδυ!

από-αύριο-το-ντοκιμαντέρ-για-την-κατερίνα-γώγου-στο-τριανόν

 Έγινε χθες βράδυ η...αποκαθήλωση της Κατερίνας Γώγου στον ιστορικό Δαναό, παρουσία φίλων αγαπημένων, όπως της Σαβίνας Γιαννάτου, της Σόνιας Θεοδωρίδου, του Παύλου Συνοδινού, του Ιλάν, του Θανάση Συλιβού, του Σπύρου Αραβανή, του Ηρακλή Οικονόμου, της μακιγιέζ Ιωάννας Λυγίζου, αλλά και πολλών αγνώστων μου που άφηναν τον καλό τους λόγο φεύγοντας και ζητώντας μου αφίσες της ταινίας.

Ήταν μεγάλο μάθημα αυτή η μία εβδομάδα στον Δαναό. Πρώτα απ' όλα, αξιώθηκα να φτιάξω μία ταινία που πέτυχε 100% το στόχο της, να βγει δηλαδή σε κανονική διανομή στις αίθουσες και να κινηθεί σε αξιοπρεπέστατα επίπεδα. Εννοώ πως μπορεί να μην έκοψε τρελά εισιτήρια, αλλά δεν είδαμε και το θλιβερό θέαμα της αίθουσας με τρία ή πέντε άτομα μέσα. Ακόμη δεν έχω συνολικό νούμερο, αλλά σίγουρα περισσότεροι από 500 άνθρωποι προσήλθαν μέσα σε εφτά μέρες στον Δαναό για να δουν το ντοκιμαντέρ. Απ' την άλλη, νομίζω ότι απέκτησα εμπειρία στο θέμα ''διανομή στην Ελλάδα'', δηλαδή πόσο ρόλο παίζουν το timing για να βγει μια ταινία και η τιμή του εισιτηρίου. Δεν είναι τυχαίο ότι χθες που το εισιτήριο κόστιζε 5 ευρώ είχαμε 150 άτομα συγκριτικά με τις προηγούμενες μέρες που ο μέσος όρος ανήλθε στα 30 άτομα ημερησίως. Εξαιρούνται η Παρασκευή και το Σάββατο που τα πήγαμε καλά και κόπηκαν σχεδόν 200 εισιτήρια. Σκέφτομαι επίσης ότι δεν πρέπει να με καταβάλλει το γεγονός απόρριψης της ταινίας από τα βραβεία της Ακαδημίας. Ήταν απλά ένα καλό μάθημα με το συμπέρασμα πως δεν πρόκειται ποτέ να ξανακαταθέσω ταινία μου σε διαγωνισμούς, κρατικούς ή μη, ενώ κάποιοι που μάλλον τους χαλάω τη σούπα θέλουν δε θέλουν θα με τρώνε στη μάπα! Και πάλι εξαιρώ τις Νύχτες Πρεμιέρας που αγκάλιασαν τη δουλειά μου και βέβαια το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, που καλώς ή κακώς αποτελεί το μοναδικό μεγάλο βήμα για κάθε συνάδελφο ντοκιμαντερίστα. Από τον Δαναό, λοιπόν, κρατάω το τεράστιο πλακάτ και ένα εισιτήριο ως τα πιο συγκινητικά δώρα και ενθύμια μέσα στο χρόνο. Τα συγχαρητήρια από ανθρώπους που έδωσαν τα λεφτά τους μέσα σε καιρό κρίσης και έφυγαν ευχαριστημένοι από το σινεμά. Το ταξίδι της ταινίας συνεχίζεται! Από αύριο, Παρασκευή 15 Μαρτίου, ξεκινάνε οι προβολές της στο Τριανόν της Κοδριγκτώνος. Όπως μού'πε και ο Γιάννης Φελέκης, η δυναμική εκκίνηση έγινε από τον Δαναό, αλλά η συνέχεια μπορεί να είναι εξίσου δυναμική στο Τριανόν, δυο βήματα μόνο από τα Εξάρχεια και το λεγόμενο ιστορικό κέντρο της Αθήνας. Θα παίζεται κάθε Παρακευή (21.45 και 23.00), Σάββατο (23.00) και Τετάρτη (23.00). Τι μή εισιτηρίου: 5 ευρώ για όλες τις προβολές. Από την ερχόμενη εβδομάδα μάλιστα μαζί θα προβάλλεται και το πρώτο μου ντοκιμαντέρ για τη Φλέρυ Νταντωνάκη, ''Φλέρυ - Τρελή του φεγγαριού'': 26 λεπτά η Φλέρυ, διάλειμμα, κι άλλα 67 λεπτά μετά η Γώγου! Σας περιμένω όλους, αυτούς ειδικά που εξακολουθούν να ρωτάνε αν θα συνεχίσει η ταινία στους κινηματογράφους! Συνεχίζουμε λοιπόν με Δόξα και Τιμή! Ακολουθεί η ανάβαση μου στη Θεσσαλονίκη αυτή την Κυριακή και η μία και μοναδική πανηγυρική προβολή του ντοκιμαντέρ στην αίθουσα Παύλος Ζάννας τη Δευτέρα 18 Μαρτίου στις 22.00! Αυτό όμως που περιμένω είναι το ταξίδι μου στο Λουξεμβούργο, τέλη Απριλίου, με τις δύο προβολές του ντοκιμαντέρ στην αίθουσα LUX της πρωτεύουσας του Λουξεμβούργου! Πάμε γερά!   

τρίτη-μέρα-σήμερα-του-ντοκιμαντέρ-για-την-κατερίνα-γώγου-στον-δαναό

 

Τρίτη μέρα σήμερα της εξόδου του ντοκιμαντέρ στον Δαναό και τα προγνωστικά δείχνουν ότι μάλλον θα συνεχίσουμε και δεύτερη εβδομάδα! Από όλους εσάς θα εξαρτηθεί που θα έρθετε να δείτε την ταινία μέχρι αυτή την Τετάρτη, την τελευταία δηλαδή μέρα της πρώτης εβδομάδας διανομής της. Νιώθω αφενός χαρούμενος που η ταινία μου παίζεται στον πιο ιστορικό κινηματογράφο της Αθήνας και αφετέρου συγκινημένος που δέχομαι πολύ ενθαρρυντικά τηλεφωνήματα. Μόλις πριν λίγο μίλησα με τον κριτικό Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο, που δε γνωριζόμαστε προσωπικά, που έκανε μια πολύ ζεστή κριτική στη LIFO (http://www.lifo.gr/mag/cinema/2180) και που μου ευχήθηκε καλή πορεία στη σκοτεινή αίθουσα. Το ίδιο και ο Ορέστης Πλακιάς των Νυχτών Πρεμιέρας, ο οποίος έσπευσε να με ενημερώσει για το τι έκαναν όλες οι ταινίες της περασμένης Πέμπτης από εισιτήρια μέσα στο πρώτο διήμερο εξόδου τους! Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως η ταινία αρέσει στον κόσμο που σπεύδει αμέσως μετά να μου εκφράσει τη γνώμη του και να ανταλλάξουμε δυο κουβέντες. Αρκετοί φίλοι πέρασαν χθες και προχθές από τον Δαναό: η Μαρίζα Κωχ, η δημοσιογράφος Όλγα Μπακομάρου, η Μέμη Σπυράτου, η πρώην διευθύντρια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης Δέσποινα Μουζάκη, ο Γιάννης Φελέκης κ.α. Μας τίμησαν και αρκετοί φίλοι από το facebook, κι όχι απλά μόνοι τους, αλλά με την παρέα τους μαζί. Ακόμη ωστόσο δεν έχω δει φίλους μουσικούς - εννοώ όλους αυτούς που έχω στηρίξει εδώ και πολλά χρόνια (κυρίως καλλιτέχνες της γενιάς μου) - κάτι που μου έχει κοστίσει. Διότι, συναυλίες ένας μουσικός κάνει δεκαπέντε το χρόνο, που λέει ο λόγος, εγώ όμως ταινία φτιάχνω κάθε πέντε χρόνια, πόσω μάλλον που να βγαίνει και στη διανομή κιόλας. Αλλά ας μην είμαι γκρινιάρης, σήμερα είναι η καλύτερη μέρα για σινεμά και θέλω να πιστεύω πως τα χθεσινά 100 περίπου εισιτήρια θα διπλασιαστούν. Όχι γι' άλλο λόγο, να γίνουμε...πλούσιοι εν ολίγοις, αλλά για να επιζήσει η ταινία και να τραβήξει και δεύτερη εβδομάδα. Σας περιμένω στον Δαναό, λοιπόν!

ξανά-εδώ-μετά-από-καιρό

Χαίρετε, τι κάνετε; Είπα να περάσω μια βόλτα κι από δω πάλι. Το διαβάζετε το νέο blog ή το άνοιξα τζάμπα και βερεσέ; Τέλος πάντων, αν πέρασα πάλι είναι για να γνωστοποιήσω πώς το ντοκιμαντέρ για τη Κατερίνα Γώγου απ' αυτή την Πέμπτη 7 Μαρτίου θα προβάλλεται καθημερινά και αποκλειστικά στον κινηματογράφο ΔΑΝΑΟΣ (Κηφισίας & Πανόρμου). Θα σας δω εκεί!

* Στη photo, η αφίσα του ντοκιμαντέρ σχεδιασμένη από τον Πέτρο Παράσχη. Η φωτογραφία της Κατερίνας Γώγου είναι του Διονύση Πετρουτσόπουλου.