θεσσαλονίκη-17-21/3-review

Ήταν όμορφο το περασμένο πενθήμερο στη Θεσσαλονίκη και στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Κατ' αρχάς δεν είχα κανένα άγχος, μια και η ταινία για τη Γώγου δεν διεκδικούσε κανένα βραβείο, λόγω της πρώτης προβολής στις Νύχτες Πρεμιέρας του Σεπτέμβρη. Το μεγαλύτερο βραβείο, ωστόσο, ήρθε από το, πραγματικά, ποιοτικό κοινό της πόλης που έσπευσε να κάνει sold out την προβολή από την πρώτη μέρα έναρξης του φεστιβάλ. 197 θέσεις διαθέτει ο Παύλος Ζάννος, γύρω στα 250 άτομα μπήκαν μέσα και παρακολούθησαν την ταινία στην παρθενική παρουσίαση της στη Θεσσαλονίκη! Μεταξύ αυτών και ο κριτικός κινηματογράφου Βασίλης Κεχαγιάς, ο οποίος ποτέ δεν μου έχει χαριστεί στο παρελθόν και, όμως, τούτη τη φορά με είχε στο πόδι και μου μιλούσε μισή ώρα για το ντοκιμαντέρ. Του άρεσε πολύ η αντιτηλεοπτική φόρμα, το ασπρόμαυρο, τα δραματοποιημένα κομμάτια - απόλαυσα σκηνοθεσία, μου είπε χαρακτηριστικά - με τη μοναδική του ένσταση να εστιάζεται στο φορτισμένο συγκινησιακά φινάλε: Αφού τον δείχνεις τον θάνατο απ' την αρχή με το νεκροταφείο, δε χρειαζόταν τόσο συναισθηματική φόρτιση και στο τέλος. Γενικά, οι κριτικές που πήρε η ταινία στη Θεσσαλονίκη ήταν αρκετά πιο ένθερμες συγκριτικά μ' αυτές των Αθηναίων κριτικών στον περιοδικό, ημερήσιο και ηλεκτρονικό Τύπο. Κυρίως, όμως, το προαναφερθέν sold out ήταν η αιτία που έκανε τον Νότη Φόρσο, υπεύθυνο προγράμματος της αίθουσας Παύλος Ζάννας, να έρθει να με βρει την επόμενη κιόλας μέρα με σκοπό να βγει η ταινία σε κανονική διανομή απ' αυτή τη Δευτέρα 25 Μαρτίου. Ο άνθρωπος ήταν σαφής: Δεν πάμε για τα τρελά εισιτήρια, αλλά εδώ υπάρχει ένα στάνταρ φοιτητικό κοινό και αν μου κόβεις 40 εισιτήρια ημερησίως θα είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Διότι, κακά τα ψέματα, στην Αθήνα η ταινία, παρά την εντυπωσιακή διαφήμιση, δεν περπάτησε. Με το ζόρι κρατήθηκε για δεύτερη εβδομάδα στο Τριανόν και το παράδοξο είναι πως την τελευταία μέρα, που εγώ βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη, ενημερώθηκα ότι πήγε καλά, έκοψε δηλαδή γύρω στα 30 εισιτήρια. Δεν πειράζει, ήταν μεγάλο μάθημα αυτό της διανομής υπό την έννοια ότι δε βρίσκεται συχνά η ευκαιρία μπροστά σου να προβάλλεται δουλειά σου στις αίθουσες. 

 Στη Θεσσαλονίκη, επίσης, στο περιθώριο των φεστιβαλικών δραστηριοτήτων, γνώρισα επιτέλους και την ερμηνεύτρια Βούλα Σαββίδη. Ήρθε στην προβολή του ντοκιμαντέρ με τον κοινό φίλο μας, ψυχίατρο Σταύρο Μπουφίδη, και είχαμε μια σύντομη ενδιαφέρουσα συνομιλία αμέσως μετά.

Την επόμενη μέρα ο παραγωγός Φώτης Φερενίδης του Δημοτικού Ραδιοφώνου Θεσσαλονίκης είχε τη φαεινή ιδέα να μας καλέσει μαζί στο στούντιο. 

Εκείνος θα έκανε σε μένα ερωτήσεις για την ταινία κι εγώ θα έκανα το ίδιο στη Σαββίδη με αφορμή τις παραστάσεις της στη μουσική σκηνή Ξέφωτο και βασικά την προσωπική της ιστορία στο ελληνικό τραγούδι στη μετά Χατζιδάκι εποχή. 

Εδώ η Βούλα Σαββίδη ευχαριστεί τον Φερενίδη για την εκπομπή με μια ζεστή αγκαλιά. Λίγο αργότερα στο διαμέρισμα της θα πίναμε τσάι και θα παρακολουθούσα την τηλεφωνική συνομιλία της με τη φίλη της, Μαρίζα Κωχ, που κάποτε τραγουδούσαν μαζί στον Ρήγα στην Πλάκα. 

Η παρέα μου στο φεστιβάλ, εξαιρουμένου του οπερατέρ Δημήτρη Θεοδωρόπουλου, που έσκασε μύτη το τελευταίο βράδυ κι επιστρέφει αύριο, ήταν οι φεϊσμπουκικοί φίλοι Βαγγέλης και Άγγελος, ο πρώτος εθελοντής εργαζόμενος στο φεστιβάλ, και ο δεύτερος, δημοσιογράφος στο www.egnatiapost.gr που διευθύνει ο Τάσος Ρέτζιος. 

Εαιρετικά παιδιά, δε μπορώ να πω, αλλά με έλιωσαν στο περπάτημα. Πάμε καμιά βόλτα, λέγανε, και γυρίζαμε όλη την πόλη ποδαράτοι, μιλώντας για ένα σωρό διαφορετικά πράγματα. Όσο για τον Τσιτιρίδη, το σοβαρό πρόβλημα με τον σπασμένο ώμο του, δεν του επίτρεψε να έρθει καν στην προβολή. Ευτυχώς όμως ήρθε ο Άρης Μπατσιούλας, άρα το team Fagazine εκπροσωπήθηκε. 

 Η βροχή που έπεσε για δυο μέρες και η υγρασία έγιναν αφορμή για να βγουν στην επιφάνεια υπερμεγέθη σκουλήκια, τα οποία με αηδιάζουν και όχι μόνο εμένα, φαντάζομαι. Σα να ζούσα το ανατριχιαστικό splatter Squirm! ήτανε...

Πάλι καλά που υπήρχαν και χιουμοριστικές ρεκλάμες, σαν την παραπάνω, κι έτσι οι βόλτες στη Θεσσαλονίκη είχαν ποικιλία απ' την άποψη θεάματος. Αν πληροφορηθώ πως η ταινία πάει καλά το τριήμερο 25-26-27/3 στον Παύλο Ζάννα, μάλλον θα χρειαστεί να ξανανέβω κι εγώ. Σπίτι και φαΐ είναι λυμένα θέματα, μόνο λεφτά δεν ξέρω που θα βρεθούν. Κάτι θα γίνει, όμως, θα την παλέψουμε, δε χανόμαστε!