Καιρό είχαμε να μαζευτούμε στης Λένας για μια μουσική βραδιά με τη Ντόρα Μπακοπούλου στο πιάνο και την απαράμιλλη τέχνη της σε συνθέσεις των Scarlatti, Scriabin, Rachmaninoff, αλλά και Χατζιδάκι. Είναι ίσως που τα νέα από την υγεία της Βίκυς μεταφέρουν αισιοδοξία - συγκεκριμένα αυτήν του γιατρού της, που της είπε πως τη βλέπει αρκετά καλά και μάλλον τους...διέψευσε. Ας κάνει τις καινούργιες απαραίτητες εξετάσεις από βδομάδα και βλέπουμε πάλι. Πάντως η ίδια είναι στα πόδια της, κάνει δουλειές, βγαίνει έξω και βασικά δεν έχει κανένα ''ύποπτο'' χρώμα στο πρόσωπο της.
Η Ντόρα έπαιξε συγκλονιστικά χθες. Όση ώρα ακούγαμε ένα από τα Νυχτερινά του Chopin, ο Βάνος δίπλα μου, η μεταφράστρια Χριστίνα Θαυμαστοπούλου και ο τραγουδοποιός Χάρης Βλαστάκης σχολίαζαν τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου κλασικού συνθέτη, που έφυγε αρκετά νέος και που η εξάρτηση του από το λάβδανο, άνετα θα τον έχρηζε ''πρόδρομο των ψυχεδελικών''. Φυσικά, αν πεις ψυχεδελικό τον Chopin, πως να χαρακτηρίσεις μετά τον Scriabin που έγραψε συνθέσεις σα να ήρθε απ' άλλο κόσμο;
Και το Λενάκι τόσο ευτυχισμένο με τους φίλους της που γέμισαν το σπίτι της μετά από καιρό, φάγανε, ήπιανε, συζητήσανε και απόλαυσαν μουσική! Το διαλύσαμε γύρω στις 01.30 μετά τα μεσάνυχτα. Καθώς το ταξί μας γύριζε με τη Ντόρα στο Παγκράτι, πέσαμε πάνω στο κατάπτυστο εξώφυλλο της Espresso, αυτό με τις ύαινες να έχουν αρπάξει το κουφάρι του συγγραφέα και να το ξεσκίζουν. ''Μα δε χαίρονται τίποτα απ' τη ζωή τους οι άνθρωποι αυτοί;'' σχολίασε η Ντόρα σχεδόν σοκαρισμένη από το θέαμα το κρεμασμένο στο περίπτερο. Και συνέχισε: ''Τι καλά που μαζευόμαστε στα σπίτια και απολαμβάνουμε κουβέντα και την τέχνη της μουσικής. Στην ουσία διαφυλάμε την έννοια της φιλίας και της επικοινωνίας''. ''Που πάνε να μας στερήσουν τελευταία'' συμπλήρωσα κι εγώ κι εκείνη συμφώνησε.
Η Ντόρα έπαιξε συγκλονιστικά χθες. Όση ώρα ακούγαμε ένα από τα Νυχτερινά του Chopin, ο Βάνος δίπλα μου, η μεταφράστρια Χριστίνα Θαυμαστοπούλου και ο τραγουδοποιός Χάρης Βλαστάκης σχολίαζαν τις ιδιαιτερότητες του συγκεκριμένου κλασικού συνθέτη, που έφυγε αρκετά νέος και που η εξάρτηση του από το λάβδανο, άνετα θα τον έχρηζε ''πρόδρομο των ψυχεδελικών''. Φυσικά, αν πεις ψυχεδελικό τον Chopin, πως να χαρακτηρίσεις μετά τον Scriabin που έγραψε συνθέσεις σα να ήρθε απ' άλλο κόσμο;
Και το Λενάκι τόσο ευτυχισμένο με τους φίλους της που γέμισαν το σπίτι της μετά από καιρό, φάγανε, ήπιανε, συζητήσανε και απόλαυσαν μουσική! Το διαλύσαμε γύρω στις 01.30 μετά τα μεσάνυχτα. Καθώς το ταξί μας γύριζε με τη Ντόρα στο Παγκράτι, πέσαμε πάνω στο κατάπτυστο εξώφυλλο της Espresso, αυτό με τις ύαινες να έχουν αρπάξει το κουφάρι του συγγραφέα και να το ξεσκίζουν. ''Μα δε χαίρονται τίποτα απ' τη ζωή τους οι άνθρωποι αυτοί;'' σχολίασε η Ντόρα σχεδόν σοκαρισμένη από το θέαμα το κρεμασμένο στο περίπτερο. Και συνέχισε: ''Τι καλά που μαζευόμαστε στα σπίτια και απολαμβάνουμε κουβέντα και την τέχνη της μουσικής. Στην ουσία διαφυλάμε την έννοια της φιλίας και της επικοινωνίας''. ''Που πάνε να μας στερήσουν τελευταία'' συμπλήρωσα κι εγώ κι εκείνη συμφώνησε.
2 σχόλια:
Μπράβο ρε Αντώνη..υπάρχουν ακόμα παρέεες που διαλογίζονται, γελάνε, προβληματίζονται, ψυχαγούνται...άντε, γιατι πολύ μας μιζεριάσανε τελικά σ' αυτήν την όμορφη χώρα
Τι κάνεις, Γιάννη;
Πόσα χρόνια έχουμε να μιλήσουμε εδώ μέσα;
Εισ'ακόμη στο εξωτερικό;
:))
Δημοσίευση σχολίου