Η-παρουσία-των-φίλων-κάθε-Κυριακοδεύτερο-στο-θέατρο-Αλκμήνη

Η παράσταση ''Την λένε Εύα'' συνεχίζεται κάθε Κυριακοδεύτερο στο θέατρο Αλκμήνη και μαζί συνεχίζουν κι οι θεατές να μας αφήνουν, βγαίνοντας από το Secret Room, τις καλύτερες εντυπώσεις τους. Κλείσαμε ήδη δύο μήνες παραστάσεων και πάμε προς ολοταχώς για τον τρίτο και τελευταίο μήνα. Στην Αθήνα, τουλάχιστον, διότι από Μάιο θα μεταβούμε στην Κύπρο και έπονται, αν όλα πάνε καλά, παραστάσεις και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Λέω τώρα να δημοσιεύσω μια σειρά φωτογραφιών με φίλους που εχουν περάσει ήδη από το Αλκμήνη, όχι γι' άλλο λόγο, αλλά για να μην ξεχνάω ποιοι μας έχουν ενισχύσει με την παρουσία τους!

 Η ερμηνεύτρια της jazz (και όχι μόνο) Ελένη Τζατζιμάκη.

 Οι ηθοποιοί Τάσος Πιργιέρης και Περικλής Λιανός.

 Ο φίλος Γιώργος Λαζαρίδης από τη Θεσσαλονίκη.

Ο συνθέτης Λεονάρδος Βαλενστάιν, η περφόρμερ Αλίκη Βασιλάκη και η ερμηνεύτρια Ρηνιώ Κουρδάκη.

 Ο συνθέτης Γιώργος Πούλιος και η εμβληματική Πάολα Ρεβενιώτη.

 Ο τραγουδοποιός Λόλεκ, ο σκηνοθέτης - ηθοποιός Γιώργος Νανούρης, ο φίλος Πάνος Αναστασίου από την Κύπρο και η εικαστικός - μουσικός Μάιρα Λιούγκου.

 Ο ηθοποιός Γιάννης Λασπιάς - εδώ μαζί με τον βοηθό σκηνοθέτη και σκηνογράφου της παράστασης, Θρασύβουλο Καλαϊτζίδη.

Και ο τραγουδοποιός και ερμηνευτής από τη Θεσσαλονίκη, Ιωάννης Λάκης - εδώ μαζί με όλο το team της παράστασης: τον τενόρο Αναστάσιο Στέλλα, εμένα, την Εύα και τον Απόλλωνα.

Η-Χάρις-Αλεξίου-εφ'όλης-της-ύλης-στο-LIFO.gr

Το είχα πολλά χρόνια απωθημένο μία συνέντευξη με την Χαρούλα Αλεξίου, κάτι που της είπα μάλιστα στον επίλογο της συζήτησης που κάναμε τελικά πριν μερικές μέρες στο σπίτι της στη Φιλοθέη. Αφορμή ήταν οι παραστάσεις του έργου της με τίτλο ''Χειρόγραφο'' που σκηνοθετεί αυτόν τον καιρό ο Γιώργος Νανούρης στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου. Η συνάντηση μου με την Αλεξίου πήγε πολύ καλά, αν υποτεθεί πως έμεινα μαζί της και το κασετοφωνάκι έγραφε για σχεδόν ένα δίωρο. Γελάσαμε πολύ - το αυτοσαρκαστικό χιούμορ ήταν κάτι που δεν της το ''είχα'' και με εξέπληξε ευχάριστα! Διαβάστε κι εσείς, λοιπόν, σε απ' ευθείας σύνδεση με το LIFO.gr τη μεγάλη συνέντευξη, στην οποία η πιο δημοφιλής Ελληνίδα τραγουδίστρια μίλησε για πολλά και ενδιαφέροντα θέματα:

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/94765

R.I.P. ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΜΠΟΖΙΚ (1950 - 2016)

Έγινε κι αυτό που απευχόμασταν όλοι τα τελευταία χρόνια...Η Βικτώρια Μπόζικ έφυγε από τη ζωή νικημένη από τον καρκίνο, τον οποίο ωστόσο πάλεψε με πρωτοφανές σθένος...Δεν έχω να πω κάτι άλλο από δω, έτσι που συχνά τα Άσματα και Μιάσματα μεταφέρονται στον ιστότοπο της LIFO. Συμπάσχω μόνο με τη Λένα Πλάτωνος που έχασε τον πολυτιμότερο άνθρωπο στη ζωή της. Στο καλό, αγαπημένη μας Βίκυ...Το αφιέρωμα μου το διαβάζετε εδώ:

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/93882

από-την-εκπομπή-με-τον-τραγουδοποιό-Στάθη-Δρογώση-στο-Μεταδεύτερο

Ο Στάθης Δρογώσης είναι ένας τραγουδοποιός που εκτιμώ πολύ και γνωρίζω την πορεία του, όχι τα τελευταία χρόνια, αλλά από παλιά, από τότε που είχε το συγκρότημα Τα φώτα που σβήνουν και με είχαν εντυπωσιάσει με τον ψαγμένο - για τα ελληνικά δεδομένα - ήχο τους. 

Ο τελευταίος δίσκος του, ''Το κόκκινο τετράδιο'', παίζει κατά κοινή ομολογία να είναι ο καλύτερος του! Αυτό ίσως οφείλεται και στον Ηλία Βαμβακούση, τον συνάδελφο του, επίσης άξιο τραγουδοποιό, που επιμελήθηκε τις ενορχηστρώσεις - ''μέχρι ούτι ακούστηκε για πρώτη φορά σε τραγούδι μου'' έλεγε χθες ο Δρογώσης στην εκπομπή που κάναμε στο Μεταδεύτερο!

Κι επειδή ο Δρογώσης είναι ένας καλλιτέχνης με έντονη πολιτική - ακτιβιστική δράση, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε απηυδυσμένος με την εμπλοκή του με την πολιτική, διοχέτευσε - ως φαίνεται - όλη του την ενέργεια στα έντεκα καινούργια τραγούδια του! Τραγούδια ως επί το πλείστον κοινωνικά, ουμανιστικά, σαν το συγκινητικό ''Ακόμα και νεκρούς'', τη ''Χαμένη γενιά'' και το ομότιτλο κομμάτι που κλείνει το CD. Υπάρχει ακόμη και η ''Πλατεία Ναυαρίνου'' με τη συμμετοχή της Νατάσσας Μποφίλιου, που πάντα στηρίζει συναδέλφους της γενιάς της, να τα λέμε αυτά. ''Το κόκκινο τετράδιο'' είναι ο πλέον πολιτικοποιημένος δίσκος της εποχής μας και έρχεται να διαψεύσει κάπως τον Αλκίνοο Ιωαννίδη που σε πρόσφατη συνέντευξη του, μου έλεγε πως εν μέσω κρίσης οι Έλληνες τραγουδοποιοί αναλώνονται σε μπλαζέ ανάλαφρα τραγουδάκια.

Η-Θέμις-Μπαζάκα-στη-LIFO-για-τον-''Γυάλινο-Κόσμο''-και-πολλά-άλλα-θέματα

Την ήθελα μία συνέντευξη με την ηθοποιό Θέμιδα Μπαζάκα. Μ' αυτή τη γυναίκα παραδόξως συναντιέμαι απ' τα πρώτα χρόνια που ασχολήθηκα με τα του κινηματογράφου, αλλά δεν μου είχε δοθεί ποτέ ευκαιρία να συζητήσω μαζί της! Μπορώ να θυμηθώ ένα τραπέζωμα στην ταράτσα του θεατρικού μεταφραστή Βαγγέλη Ηλιόπουλου, το 1995 - 96 στο κέντρο της Αθήνας, όπου ήταν κι εκείνη, καθώς και μία ταινία που έπαιζε και που εγώ είχα εργαστεί για λίγο ως σκριπτ. Τέλος πάντων, στη συνέντευξη για το LIFO.gr η εικόνα που είχα για τη Μπαζάκα ως μια γυναίκα αυστηρή και απρόσιτη μάλλον ανατράπηκε. Αυθορμητισμός και ειλικρίνεια σίγουρα απαρτίζουν μία ενδιαφέρουσα και ελκυστική προσωπικότητα, όχι τυχαίως επιτυχημένη στο χώρο της (photo: Πάρις Ταβιτιάν):

http://www.lifo.gr/articles/theater_articles/93496?ref=nl_160316

review-από-την-επίσημη-πρεμιέρα-της-παράστασης-''Την-λένε-Εύα''

Αφροδίτη Μάνου - Εύα Κουμαριανού - Ρένα Κουμιώτη - Μάρω Μπουρδάκου - Αντώνης Μποσκοΐτης

Τώρα που παρέδωσα στη LIFO τις συνεντεύξεις του Ιωαννίδη και της Μπαζάκα, δηλαδή ''έδιωξα'' την πολλή δουλειά, νομίζω ότι μπορώ να γράψω εδώ, στο προσωπικό μου blog, το review μου από την επίσημη πρεμιέρα της παράστασης Την λένε Εύα στο θέατρο Αλκμήνη. Η πρεμιέρα δόθηκε την περασμένη Τρίτη, 8 του Μάρτη, στις 11.30 το βράδυ και συγκέντρωσε, όπως μαρτυρούν οι φωτογραφίες, ένα σωρό σελέμπριτις (απ' τους...καλούς σελέμπριτις, όμως)!

 Εύα Κουμαριανού - Ζωή Λάσκαρη - Απόλλων Μπόλλας

Η αλήθεια είναι πως την είχαμε καθυστερήσει την πρεμιέρα. Περιμέναμε να ''στρώσει'' το έργο και κυρίως η Κουμαριανού ως ερμηνεύτρια που, μια και δεν είναι επαγγελματίας ηθοποιός, έκανε τα δικά της. Όσο περνούσαν όμως οι εβδομάδες, από παράσταση σε παράσταση, γινόταν όλο και καλύτερη. Πλέον τον μονόλογο τον παίζει στα δάχτυλα και, όπως λένε οι κριτικές και όσοι περνάνε από το θέατρο, αυτή είναι η δύναμη της: Το ό,τι ακριβώς δεν είναι ηθοποιός και πάνω στη σκηνή παρουσιάζεται ως ένας βαθιά τραγικός και άλλο τόσο κωμικός άνθρωπος που εξιστορεί τον βίο του στους θεατές. Η Λάσκαρη σχολίασε εύστοχα πως η Εύα μοιάζει επί σκηνής σαν δύο περσόνες σε μία!

Αναστάσιος Στέλλας - Εύα Κουμαριανού - Αντώνης Μποσκοΐτης - Ρένα Κουμιώτη - Απόλλων Μπόλλας - Μάρω Μπουρδάκου 

Μου έλεγε χαρακτηριστικά η Μαριλού Φραγκιαδάκη του κλαμπ ''Κούκλες'', που γνωρίζει την Κουμαριανού τριάντα χρόνια, πως αυτό που καταφέραμε ήταν άθλος! Να την κάνουμε δηλαδή να αποστηθίσει και να παίξει έναν μακροσκελή μονόλογο παρ' όλο που πρόκειται για την ίδια της τη ζωή! Η Μαριλού συνηθίζει να προσγειώνει την Εύα για να μην πάρουν αέρα τα μυαλά της, αν και σε μας δεν έχει δείξει καμία τέτοια συμπεριφορά. Πες μου, ρε συ Αντώνη, την έχω ψωνίσει; Όχι, έτσι; με ρωτάει καμιά φορά η Εύα κι εγώ θέλω να την αγκαλιάσω, αφού τη βλέπω μονίμως σαν ένα παιδί που ξέχασε να μεγαλώσει. Καταλαβαίνω και τη χαρά της! Η Εύα πια για τα ΜΜΕ είναι η ''κυρία Κουμαριανού'', μία ηθοποιός, μία καλλιτέχνιδα και καλή μάλιστα, που σα να μην πέρασε ποτέ από την trash TV, αμαυρώνοντας την εικόνα της. Πιστεύω πως η μεγαλύτερη δική μου χαρά, πέραν της αναγνώρισης της προσπάθειας μας, είναι όλο αυτό το ψυχικό χαϊλίκι της Εύας! Δεν είναι και λίγο μετά από τέτοια γαμημένη ζωή που έζησε...

 Εύα Κουμαριανού - Ζωή Λάσκαρη - Αντώνης Μποσκοΐτης

Απ' την άλλη, η Εύα ειν' αυτή που είναι, μη φανταστεί κανείς ότι πήγαμε να την...καθαγιάσουμε μέσω της παράστασης. Με κάτι τέτοιο η ίδια η παράσταση θα έχανε τη δυναμική της, θα γινόταν κάτι άλλο, ''ψεύτικο'' ενδεχομένως. Γι' αυτό και στο κείμενο που της έγραψα δεν λείπουν οι αναφορές στην trash TV, στις τσόντες που έπαιξε κάποτε με την Αλόμα, στις πιάτσες της νύχτας, στους διαλόγους με τους πελάτες της, στα βίτσια τους, σ' όλα αυτά που απαρτίζουν την άναρχη και άκρως ελεύθερη προσωπικότητα μίας εκδιδόμενης τρανς. Και δωσ'του το θέατρο να σείεται από τα γέλια, όπως συνέβη στην πρεμιέρα, με τον Νταλάρα, τη Γαλάνη και τον Χρονά να έχουν ξεκαρδιστεί. Όταν, όμως, η Εύα έπεσε στο πάτωμα και έπαιξε τα δραματικά μέρη του μονολόγου, ενθυμούμενη τα βασανιστήρια μέσα στη φυλακή και στο αναμορφωτήριο, όχι απλά δε γέλασε κανείς, αλλά κατά κοινή ομολογία πολλά μάτια δάκρυσαν...

 Ρένα Κουμιώτη - Απόλλων Μπόλλας - Μάρω Μπουρδάκου

Κάτι που έχω γράψει ήδη στο facebook είναι η απορία μου πώς και μέχρι τώρα που παίζεται η παράσταση για πάνω από ένα μήνα, δεν έχει γραφτεί έστω μία αρνητική κριτική! Αυτό, ομολογώ, δεν το περίμενα! Και είμαι σίγουρος πως αν η Εύα δεν ήταν καλή, δεν ''έπειθε'', δεν συγκινούσε ή εγώ δεν ξέρω τι άλλο, τώρα θα μας είχαν ξεσκίσει, πρώτα εμένα και ύστερα εκείνη. Ενδεικτικό του πόσο εντάξει παιδί είναι η Εύα, αποτελεί κάτι που μού'χε πει στις αρχές, όταν κάναμε πρόβες: Εμένα με νοιάζει να πάτε εσείς καλά, που με εμπιστευθήκατε. Εγώ δεν έχω να χάσω κάτι, εσύ κοίτα να κάνεις καλή δουλειά, όπως και με τις προηγούμενες άλλες δουλειές σου...

 Δήμητρα Γαλάνη - Γιώργος Νταλάρας

Ο Νταλάρας έφτασε στο θέατρο στις 11 και κάτι μετά της Άννας, της συζύγου του. Η Άννα Νταλάρα είχε ακούσει για την παράσταση και ήθελε πολύ να τη δει. Σε ανύποπτο χρόνο μου είχε πει ό,τι την ενδιέφερε πολύ από ακτιβιστικής άποψης το θέμα των δικαιωμάτων της LGBT κοινότητας, ζητώντας μου μάλιστα να δημοσιεύσω ένα ανάλογο άρθρο στη LIFO. Η Γαλάνη, πάλι, ήρθε μαζί με την Ελένη Φωτάκη, τη στιχουργό του τραγουδιού της παράστασης. Δεν πρέπει να πολυγουστάρει τις πρεμιέρες, πάντως, αφού γύρισε και μού'πε: Έπρεπε να με ενημερώσεις ό,τι θά'χες επίσημη πρεμιέρα! Θα προτιμούσα να έρθω κάποιο άλλο βράδυ και να δω την παράσταση με την ησυχία μου! Ωστόσο, κατόπιν...εορτής, νομίζω πως την καταφχαριστήθηκε την παράσταση!

 Δημήτρης Ν. Μανιάτης - Αντώνης Μποσκοΐτης

Παρόντες ήταν και πολλοί φίλοι δημοσιογράφοι, που αποτελούν - θα μου επιτρέψετε - την αφρόκρεμα της έντυπης και ραδιοφωνικής δημοσιογραφίας. Ο Δημήτρης Ν. Μανιάτης από τα ΝΕΑ, φίλος χρόνων, ο αγαπητός μου Γιώργος Χαρωνίτης από το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ, ο δάσκαλος Γιώργος Τσάμπρας της ΕΡΑ, ο Βασίλης Νάτσιος του cosmopoliti, ο καταγραφέας του ελληνικού τραγουδιού, Πέτρος Δραγουμάνος, ο παραγωγός Γιάννης Ξυνόπουλος από τα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ κ.α. Ήταν επίσης η Ρενέ Σαραντινού από το ΛΟΙΠΟΝ, η οποία μας τσάκισε στα τηλέφωνα για να παραστεί στην πρεμιέρα (το δικαιούταν, καθώς είχε πάρει συνέντευξη από την Εύα), θεώρησε καλό παρ' όλα αυτά να μου την ''πει'' γιατί δεν υπήρχαν στην πρεμιέρα κανάλια και προσωπικότητες σαν την Τσιμτσιλή κι εγώ δε θυμάμαι τώρα ποιους άλλους, που μου ήταν και είναι άγνωστοι ούτως ή άλλως. Εκεί, ομολογώ ό,τι τα πήρα και απ' το να ψωνιστεί η Εύα και να μου ζητάει κανάλια - απ' αυτά που πήγαινε συνήθως και έκαναν νούμερα με ξεκατινιάσματα - προτίμησα να βγω εγώ το ψώνιο της υπόθεσης: Κορίτσι μου, σε ποιον τα λες αυτά; Της είπα της Σαραντινού! Εχεις πάει σε πολλές πρεμιέρες εναλλακτικών παραστάσεων που νά'ναι ο Νταλάρας, η Γαλάνη, η Κουμιώτη, η Λάσκαρη, τα ΝΕΑ και το ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ; Κάνε μας τη χάρη...Εντάξει, την αποπήρα την κοπέλα, κατάφερα δηλαδή πράγματι να αναδειχτώ ως το ψώνιο της υπόθεσης, αλλά κι εκείνη το κατάλαβε και λίγο το μάζεψε, υπενθυμίζοντας μου απλά πως δεν πρέπει να σνομπάρω τον λαϊκό κόσμο και τα λαϊκά ΜΜΕ! Μπορεί και νά'χει δίκιο, εγώ όμως υπογράφω τη δουλειά αυτή και έχω το δικαίωμα να ορίζω τους αξιότιμους καλεσμένους μου ειδικά της επίσημης πρεμιέρας. Δεν πρέπει να παραβλέπω, όμως, πως η Εύα Κουμαριανού κατάφερε με το ταλέντο της και την αξιοπρέπεια της να τους κερδίσει όλους και να είναι η πρωταγωνίστρια της βραδιάς! Της αξίζει, είναι εκπληκτική περσόνα, μη λέμε τα ίδια! Και βασικά άμα δεν ήταν εκεί η Κουμαριανού, δεν θα ήταν κανένας μας!

 Γιώργος Χρονάς - Αλέξανδρος Αλεξάνδρου - Γιώτα Γιάννα

Δεν θα μπορούσαν να λείπουν και ο ποιητής - εκδότης Γιώργος Χρονάς, επίσης φίλος και συνεργάτης χρόνων, με τον Κύπριο τραγουδοποιό Αλέξανδρο Αλεξάνδρου και τη θρυλική ερμηνεύτρια, πολυαγαπημένη Γιώτα Γιάννα! Είχα άγχος για το αν θα άρεσε η παράσταση στον Χρονά ή όχι. Εξαιρετική δουλειά, μου σχολίασε στο τέλος, δηλώνοντας ενθουσιασμένος με το φινάλε, εκεί που ο τενόρος Αναστάσιος Στέλλας κλείνει το έργο, τραγουδώντας την άρια ''E lucevan le stelle'' από την ''Tosca'' του Pucchini. Δεν είναι μικρό πράγμα να φεύγει ευχαριστημένος ο Χρονάς που έχει γράψει καμιά τριανταριά θεατρικές βιογραφίες μεγάλων προσωπικοτήτων.

Αντώνης Μποσκοΐτης - Αφροδίτη Μάνου - Γιώργος Χαρωνίτης

Κάτι μου λέει εδώ η γλυκύτατη Αφροδίτη Μάνου υπό το βλέμμα του Χαρωνίτη. Η Μάνου γυρνώντας στο σπίτι της από την παράσταση ανέβασε στο facebook της ένα εξαιρετικό ποιητικό κείμενο εν είδει κριτικής για ό,τι είχε μόλις παρακολουθήσει! Κάποια στιγμή θα μεταφέρω εδώ, στα Άσματα και Μιάσματα, όλα τα υπέροχα κείμενα που έγραψαν γνωστοί και άγνωστοι για την παράσταση, έτσι, πιο πολύ για να τά'χω όλα μαζεμένα. Ευχαριστώ, λοιπόν, όλους τους φίλους καλλιτέχνες και δημοσιογράφους που μας τίμησαν με την παρουσία τους στην πρεμιέρα! Η παράσταση συνεχίζεται και, χωρίς καμία υπερβολή, σκίζει! Δρομολογούμε ήδη με τον Απόλλωνα τη συνέχιση της για την επόμενη σαιζόν σε καλύτερη ώρα και με μία ή δύο επιπλέον μέρες παραστάσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή τη στιγμή παίζεται κάθε Κυριακή και Δευτέρα στις 11.30 το βράδυ, σε ώρα δηλαδή που συγκοινωνία δεν υπάρχει μετά, και το θέατρο είναι τιγκαρισμένο! 

Υ.Γ. Στην πρεμιέρα το παρόν έδωσαν συνολικά οι: Γιώργος & Άννα Νταλάρα, Δήμητρα Γαλάνη, Αφροδίτη Μάνου, Ρένα Κουμιώτη, Γιώτα Γιάννα, Ζωή Λάσκαρη, Γιώργος Χρονάς, Μάρω Μπουρδάκου, Δημήτρης Ν. Μανιάτης, Ελένη Φωτάκη, Πέτρος Δραγουμάνος, Γιώργος Τσάμπρας, Ρενέ Σαραντινού, Γιώργος Χαρωνίτης, Μαριλού Φραγκιαδάκη, Χάρης Λίθος, Αλέξανδρος Αλεξάνδρου, Γιάννης Ξυνόπουλος, Άντζι Νομικού. Απουσίες μπήκαν στις κυρίες Τάνια Τσανακλίδου και Λένα Πλάτωνος - η Τάνια αντιπαθεί τις επίσημες πρεμιέρες και η Λένα πενθούσε και πενθεί τον χαμό, δυστυχώς, της Βικτώριας, της Βίκυς μας...Ας κάνω όμως και μία αναφορά στις υπόλοιπες προσωπικότητες που έχουν ήδη περάσει από το θέατρο Αλκμήνη, ανεξαρτήτως της πρεμιέρας: Οι Μαρίζα Κωχ, Μπέττυ Βακαλίδου, Πάολα Ρεβενιώτη, Μάνος Πυροβολάκης, Γεωργία Βεληβασάκη, Μπέττυ Χαρλαύτη, Ελένη Πορτάλιου, Λιάνα Μαλανδρενιώτη, Δήμητρα Χατούπη, Δημήτρης Καμπούρης του συγκροτήματος POP EYE, Αλίκη Βασιλάκη, Άννα Αποστολοπούλου, Γιάννης Λασπιάς, η Μαρίνα Γαλανού του ΣΥΔ οπωσδήποτε, Κορίνα Λεγάκη, Κώστας Αϊβαλιώτης, Αυγουστίνος Κούμουλος, Κωνσταντίνος Μουταφτσής και αρκετοί άλλοι, που ζητώ να με συγχωρέσουν αν ξεχνάω τούτη τη στιγμή τα ονόματα τους.

Αλκίνοος Ιωαννίδης στη LIFO: Άφετε τα παιδία ελθείν προς με!

Αγαπημένος Αλκίνοος Ιωαννίδης! Είχαμε πολλά χρόνια, όχι για να βρεθούμε, αλλά για να μου δώσει συνέντευξη. Τελευταία φορά, νομίζω, ήταν το 2009, στις 7 Φεβρουαρίου, τη μέρα των γενεθλίων μου, όπου μόλις είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος του ''Νεροποντή''.

Αυτή τη φορά, πάλι, δίσκο καινούργιο δεν έχει ο Αλκίνοος - η ''Μικρή βαλίτσα'' του κυκλοφόρησε πριν από ενάμισι χρόνο -, ετοιμάζει παραστάσεις όμως, πρώτα στη Θεσσαλονίκη και μετά για δύο προγραμματισμένα διήμερα στην Αθήνα, στο Κύτταρο της οδού Ηπείρου! 

Κι επειδή πολλοί με ρωτάνε για την τοποθεσία της φωτογράφησης, ας διευκρινίσω πως δεν πρόκειται για το δάσος του...Αμαζονίου, αλλά για το πάρκο Χαλανδρίου, που είναι υπέροχο και αγνοούσα την ύπαρξη του. Εκτός από τον φωτογράφο Πάρι Ταβιτιάν, τον συνεργάτη μου από το LIFO team, εκεί ήταν και η Ντρούσκα, η 7χρονη σκυλίτσα του Αλκίνοου. Ακολούθησε κάπου αλλού γεύμα με ψητές σαρδέλες, μπρόκολο και πατζάρια! Τη συνέντευξη του τραγουδοποιού και ερμηνευτή μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ:

http://www.lifo.gr/articles/music_articles/93225

Η Χάρις Αλεξίου του Γιώργου Νανούρη, της Μάρθας Βούρτση, του Γούντι Άλλεν και της καρδιάς του καθενός μας!

Ας ξεκινήσω μ' αυτό: Η Χάρις Αλεξίου είναι ηθοποιός! Και μάλιστα καλή, ηθοποιός με όλη την έννοια της λέξης, άλλοτε δραματική και συγκινησιακά φορτισμένη και άλλοτε χιουμοριστική, σαν ηρωίδα ιταλικής κωμωδίας του Ετόρε Σκόλα, που χάσαμε πρόσφατα. Δεν ανήκω σ' αυτούς που έτρεχαν στις συναυλίες της όλα αυτά τα χρόνια και, να με συμπαθάτε, αλλά τραγούδια σαν το ''Έχει πανσέληνο απόψε'' εμένα ποτέ δεν με άγγιξαν. Η δική μου Χάρις Αλεξίου είναι αυτή των αμανέδων, της Λένγκως του Μαρκόπουλου, των ''Απρόβλεπτων'' του Χατζιδάκι, η περιστασιακή μούσα του Νικόλα Άσιμου, η Χαρούλα του ''Μπλόκου της Καισαριανής'' του Θεοδωράκη και του ''Πανσέληνου Έρωτα'' της Ελένης Καραΐνδρου κι ακόμη - κάτι αυστηρά προσωπικό - η Χαρούλα των τζαζ φωνητικών αυτοσχεδιασμών, που πιθανώς δεν θα ακούσω ποτέ, έτσι τουλάχιστον όπως μου μιλούσε γι'αυτήν ο μέγας θαυμαστής της, φίλος της και δικός μου γκουρού, ο συχωρεμένος ποιητής Αντρέας Παγουλάτος. Για όλα αυτά, ήθελα πολύ να δω την Αλεξίου στο θέατρο. Να την ακούσω σε βιωματικές ιστορίες από τα παιδικά της χρόνια, την είσοδο της στη δισκογραφία, το γάμο και το χωρισμό, τον γιο της, τη μάχη με την αρρώστια και την κατάθλιψη. Τίποτα δεν αφήνει εκτός η Αλεξίου στο ''Χειρόγραφο'' της, η ''Βασίλισσα'' (όπως αυτοαποκαλείται) μένει τελείως γυμνή και εκτεθειμένη απέναντι στο κοινό της. Ένα κοινό αδηφάγο, όχι όμως για να την κατασπαράξει, αλλά για να την αγκαλιάσει, να της δηλώσει τη λατρεία του και πάλι από ένα νέο γι' αυτήν καλλιτεχνικό βήμα.

Τρεις μουσικοί επί σκηνής, συνειδητά υποφωτισμένοι, στο σκοτάδι σχεδόν, συνοδεύουν την Αλεξίου σε τραγούδια - σταθμούς της 46χρονης πορείας της: Από την ''Οδό Αριστοτέλους'' του Γιάννη Σπανού και του Λευτέρη Παπαδόπουλου μέχρι τη ''Συναυλία'' του Νίκου Αντύπα και της Λίνας Νικολακοπούλου, όπως και το πιο πρόσφατο ''Λυόμενο'' του Στάθη Δρογώση και του Νίκου Μωραΐτη. Μία ώρα κείμενο και άλλη μισή ώρα τραγούδι, αν θέλει κάποιος τώρα να ορίσει ακριβώς την παράσταση ως ''μουσικοθεατρική''. Ο Τάσος Μισυρλής στο τσέλο, ο Παναγιώτης Τσεβάς στο ακορντεόν και στο πιάνο και ο Γιώργος Λιμάκης στην κιθάρα. Είναι υπέροχο αυτό που συμβαίνει με την ''ηθοποιό'' Αλεξίου: Ούσα τραγουδίστρια, αποδίδει όλα τα τραγούδια σα να είναι στο σπίτι της κι εμείς όλοι υποκλέπτουμε το τραγούδισμα της. Κανένα άγχος για εντυπωσιασμούς ή φωνητικές ακροβασίες εκ μέρους της - όχι ό,τι το έκανε ποτέ αυτό η Αλεξίου, αφού αρκούσε και μόνο να ανοίξει τα χείλη της και να κερδίσει το κοινό με τον πρώτο στίχο! Δείτε το κι αλλιώς: Δεν βρίσκεστε σε μια μουσική σκηνή, ένα μεγάλο μαγαζί με βαβούρα, τραπέζια και φιάλες κρασί ή ουίσκι. Είστε ουσιαστικά καλεσμένοι της Αλεξίου σε μία ιδιόχειρη ψυχανάλυση, στο σαλόνι της οικίας της (εντάξει, λίγο...μεγάλο για σαλόνι το Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου), όπου εκείνη νιώθει την ανάγκη να πει και μερικά τραγούδια. Έχει κανείς δικαίωμα να της το στερήσει; Και γιατί να της το στερήσει; Είμαι 42 ετών και δεν θυμάμαι ούτε μία εβδομάδα στο ρημαγμένο πια πατρικό μου, που να μην ακουγόταν η φωνή της. Πρώτα από το πικάπ, μετά από κασέτες και πολύ αργότερα από CD.

Το ό,τι η Αλεξίου θα έγραφε ένα καλό κείμενο ως εξιστόρηση της ίδιας της ζωής της το είχα ξεκάθαρο και σίγουρο μέσα μου. Για μένα, άλλωστε, πιο ενδιαφέρουσα φάση της πορείας της είναι η τραγουδοποιός και όχι η τραγουδίστρια Αλεξίου. Τότε που με όπλο την κιθάρα της στόχευσε στις καρδιές όλων με μία ''Μπαλάντα της Ιφιγένειας'' ως άλλη Τζόαν Μπαέζ από τη μικρή Ελλάδα, μία δημιουργός άκρως συναισθηματική και λιγότερο εγκεφαλική, απίστευτα εξωστρεφής μεσ' στην εσωστρέφεια της και τόσο γόνιμα μελαγχολική! Υπάρχουν στιγμές που το κείμενο της αγγίζει τα όρια του μελό. Όταν ανοίγει διάπλατα τα χέρια της στον αναμμένο προβολέα και φωνάζει τη μαμά της, πας να πεις ό,τι μπροστά σου έχεις τη Μάρθα Βούρτση του έντεχνου. Και ξαφνικά σκάει ο Γούντι Άλλεν και σώζει στο ακέραιο το όλο εγχείρημα! Η θλιμμένη Αλεξίου γίνεται η απόλυτη κωμίκα που ξεσκίζει τους ψυχιάτρους και τα ψυχοφάρμακα τους, ακόμη και τον καρκίνο, που την επισκέφτηκε κάποτε σαν Δράκουλας για να της φάει το λαιμό. Το δάκρυ γίνεται πρώτα χαμόγελο και μετά γέλιο σαν μια νίκη της ίδιας της ζωής επί του θανάτου, αλλά και επί κάθε άσκημης κατάστασης. Ο καλός ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιώργος Νανούρης πρέπει να νιώθει υπερήφανος που σκηνοθέτησε αυτή την πρωτότυπη παράσταση! Που τον εμπιστεύθηκε η πιο κοσμαγάπητη Ελληνίδα τραγουδίστρια για να μεταφέρει τον βίο της στο σανίδι. Μου άρεσαν τα ευρήματα με το tablet στα χέρια της πρωταγωνίστριας του, με την εναλλαγή από το δωμάτιο της στο πάλκο μέσα από το όμορφο περιστρεφόμενο σκηνικό της Δήμητρας Σπυρίδωνος, καθώς και με τους υποδειγματικούς ατμοσφαιρικούς φωτισμούς της Σοφίας Αλεξιάδου. Λιτότητα, σκηνική οικονομία, μια σκηνοθεσία σαν κέντημα κυριολεκτικά! Μεταξύ μας, τι άλλο μπορείς να κάνεις άπαξ και έχεις στο κέντρο της σκηνής την πιο κοσμαγάπητη - επαναλαμβάνω - Ελληνίδα τραγουδίστρια; Τίποτα, απλά εμπιστεύεσαι το προσωπικό γούστο και την αισθητική σου ή, ακόμη καλύτερα, τα ταιριάζεις με την αισθητική της Αλεξίου. Εν προκειμένω, το γλυκό έδεσε, εξ ου και μιλάμε τώρα για ένα άκρως επιτυχημένο μουσικοθεατρικό εγχείρημα. Θέλω να την ξαναδώ την παράσταση αυτή! Απόψε η Χάρις Αλεξίου ήρθε τόσο κοντά μου, έγινε τόσο γήινη, τόσο δικιά μου, όσο δεν είχε καταφέρει να γίνει όλα αυτά τα χρόνια που ζω και ακούω τα τραγούδια της! Τα θερμά μου συγχαρητήρια!

ένας-μήνας-επιτυχημένων-παραστάσεων-στο-Θέατρο-Αλκμήνη-με-μιαν-υπέροχη-Εύα-Κουμαριανού

 

Ένας μήνας παραστάσεων έκλεισε στο Θέατρο Αλκμήνη με απόλυτη επιτυχία! Και εξηγούμαι: Και όλες τις μέρες - πέντε διήμερα, σύνολο δέκα παραστάσεις - παίξαμε με φουλ θέατρο, και μέχρι στιγμής δεν έχει γραφτεί καμία αρνητική κριτική! Μιλάω πιο πολύ για τον κόσμο που έρχεται και βλέπει το έργο και για θεατρικά sites κυρίως, αφού ο επίσημος Τύπος - αυτός που εγώ έχω ''συνηθίσει'' τόσα χρόνια με τις προηγούμενες δουλειές μου - μάλλον δύσκολα θα παραστεί ή θα στηρίξει μία παράσταση με τη ζωή μιας τρανς! Δεν ξέρω, αυτό έχω καταλάβει δηλαδή. Ίσως είναι που η Κουμαριανού ταυτίστηκε τα προηγούμενα χρόνια με την trash TV και αρκετοί συνάδελφοι δημ/φοι είναι επιφυλακτικοί. Κι όμως! Από στόμα σε στόμα η παράσταση ''πάει'' και όλοι μιλάνε για μία γνωστή τρανς περσόνα που μετατρέπεται σε κανονική τραγωδό κάθε Κυριακοδεύτερο στο Αλκμήνη. Υπάρχει στ΄αλήθεια ωραιότερο σχόλιο;

Τις προάλλες έσκασε στο θέατρο και η επιτροπή για τα βραβεία θεάτρου. Ήρθαν δηλαδή μέλη της επιτροπής και είδαν την παράσταση ώστε να την προτείνουν για τα αντίστοιχα βραβεία στο τέλος της σαιζόν. Συνέβη κάτι φαινομενικά δυσάρεστο, το οποίο παρ' όλα αυτά ξεπεράστηκε: Έσπασε η πολυθρόνα που καθόταν η Κουμαριανού την ώρα μάλιστα που ''βρισκόταν'' στο πιο δραματικό σημείο του μονολόγου της. Κανένας δε γέλασε, κιχ δεν ακούστηκε! Και η Εύα σαν την πιο άψογη επαγγελματία ηθοποιό έβγαλε όλο το υπόλοιπο έργο όρθια, αεράτη, με την πρέπουσα κινησιολογία! Μπράβο της! Το ό,τι ο κόσμος δεν γέλασε, εμένα μου φανέρωσε πόσο κρεμόταν από τα χείλη της Εύας στην εξιστόρηση των εσώψυχών της, πόσο τελικά η ίδια έχει τη δύναμη να καθηλώνει το κοινό της και να το παρασέρνει σε μία εσωτερική περιπέτεια - αυτήν του ίδιου της του βίου! 

Αν πρέπει να κρατήσω κάτι απ' τον πρώτο μήνα των παραστάσεων στο Θέατρο Αλκμήνη θα ήταν συνολικά τα εξής: Το θερμό χειροκρότημα του κοινού που κάθε φορά φέρνει δάκρυα χαράς και συγκίνησης στα μάτια της Εύας! Τα σχόλια των ανθρώπων μετά, έξω, στο φουαγιέ, που είναι από πολύ καλά έως και διθυραμβικά για την προσπάθεια όλων μας! Το επίπεδο της παραγωγής που είναι ιδιαίτερα υψηλό για μία εκ των ενόντων θεατρική απόπειρα, δίχως μεγάλο κεφάλαιο από πίσω, αλλά με πολλή αγάπη και γούστο - υπήρξαν άνθρωποι που χαρακτήρισαν ''βασιλικό'' το τυπωμένο πρόγραμμα μας, το οποίο επιμελήθηκε ο συμπρωταγωνιστής της Εύας, ο Απόλλων Μπόλλας! Το τραγούδισμα του τενόρου μας, του Αναστάσιου Στέλλα, που ταλαιπωρήθηκε από το άσθμα του για τουλάχιστον έξι παραστάσεις, μα γίνεται ολοένα και καλύτερος κι αυτός! Τις αυτοσχεδιαστικές ξεκαρδιστικές ατάκες της Εύας προς τον ''πελάτη'' της, τον τενόρο δηλαδή: Τι ''σημαδούρα'' τον λέει, τι ''βραχονησίδα'', τι ''βούζα'', και δωσ'του η αίθουσα να σείεται από τα γέλια του κοινού! Τέλος, το πανέμορφο τραγούδι που έγραψαν ειδικά για την παράσταση η Λένα Πλάτωνος και η Ελένη Φωτάκη για τη φωνή - ψυχή της Τάνιας Τσανακλίδου. Τι περίεργο να έχει τελειώσει το έργο, να έχουν αποχωρήσει οι ηθοποιοί μετά το χειροκρότημα και να μη φεύγει κανείς από τους θεατές μέχρι να τερματιστεί το κομμάτι! Υπήρξαν φορές που ζήτησα να ανοίξουν οι πόρτες, καθώς νόμισα πως περιμένουν να ξανακούσουν όλοι ακόμη μία φορά το τραγούδι. Αυτό γίνεται κάθε φορά και ομολογώ πως δεν θα το φανταζόμουν! Συνεχίζουμε γερά, λοιπόν! Μέχρι τέλη Απριλίου θα μας βρίσκετε στο Αλκμήνη κάθε Κυριακή και Δευτέρα στις 11.30 το βράδυ με εισιτήριο 12 ευρώ. Μπορείτε να τηλεφωνείτε για κρατήσεις στο 210 - 3428650.