Πήραμε το αεροπλάνο με κατεύθυνση το Σαρλερουά του Βελγίου τα ξημερώματα του περασμένου Σαββάτου, 19/5. Η Λιάνα ήταν πανευτυχής που ξανάβγαινε στο εξωτερικό, αν και δεν πέρασαν πολλές εβδομάδες που είχε γυρίσει από την Ιαπωνία. Αυτή τη φορά, με αφορμή την προβολή της ταινίας στο Λουξεμβούργο, θα πέρναγε από τον γιο της, που μένει μόνιμα στις Βρυξέλλες και που μας φιλοξένησε για δύο βραδιές. Από το Σαρλερουά φτάσαμε στις Βρυξέλλες με το λεωφορείο και από κει με το μετρό στο σπίτι του Γιώργου, στο προάστιο του Woluwe - Saint - Pierre. Χάρηκα που είδα τον φίλο Πάνο Τράγο, με τον οποίο όλο λέγαμε να βρεθούμε στην Αθήνα, στα Εξάρχεια που έμενε, αλλά να που βρεθήκαμε τελικά στο Βέλγιο. Ο Πάνος που αγαπάει τον κινηματογράφο και έχει ήδη δώσει εξαιρετικά δείγματα σκηνοθετικής γραφής, φιλοξενείται επίσης από τον Γιώργο μέχρι να βρει μια καλή δουλειά εκεί και να νοικιάσει τον δικό του χώρο. Για την ώρα εργάζεται σε ένα μπαρ ρεστοράν με μισθό που εδώ ούτε στον ύπνο μας δεν θα βλέπαμε...Κουράζεται πολύ ωστόσο και γυρνάει πάντα πτώμα στο σπίτι μέχρι την επόμενη. Ο Γιώργος, αντίθετα, ο γιος της Λιάνας, έχει μια πολύ καλή δουλειά που του εξασφαλίζει έναν μισθό απλησίαστο για τα ελληνικά δεδομένα και όχι μόνο εν καιρώ κρίσης! Λογικό ήταν να μη θέλαμε με τη Λιάνα να κάτσουμε σπίτι, μια και ο καιρός ήταν ασυνήθιστα καλοκαιρινός. Αξιοποιήσαμε πάλι όλα τα μέσα και σε λίγη ώρα ήμασταν στην πανέμορφη Grand - Place, ίσως την ωραιότερη ευρωπαϊκή πλατεία στο κέντρο των Βρυξελλών. Έτσι όπως ήταν φωταγωγημένη στα χρώματα του ουράνιου τόξου, δεν καταλάβαμε ότι υπήρχε λόγος γι' αυτό. Σύντομα πέσαμε στο Gay Pride του Βελγίου με πλήθη κόσμου, νεολαίας κυρίως, μπροστά από μια μεγάλη στημένη μουσική σκηνή. Μπήκαμε με τη μία μες το πανηγύρι και κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν ο σεβασμός όλων απέναντι στη Λιάνα: Της άνοιγαν δρόμο, τη χτυπούσαν φιλικά στην πλάτη, σαν να μην είχαν ξαναδεί μια ηλικιωμένη κυρία σε Gay Pride. Κάποιοι, μάλιστα, ποιος ξέρει από ποια χώρα, της ζητούσαν να φωτογραφηθούν μαζί της. Εκεί ήταν που συμφωνήσαμε με τη Λιάνα πως σε μία ιστορική περίοδο που σχεδόν όλα τα κινήματα ψυχορραγούν, μόνο η διεθνής LGBT κοινότητα αγωνίζεται και διεκδικεί με αξιοπρέπεια και κέφι. Κάτσαμε έπειτα σε ένα καφέ στην Grand - Place, αφού και πείνα μας έπιασε, και τα πόδια μας πόνεσαν από το πολύ περπάτημα. Γυρίσαμε αργά το βράδυ στο σπίτι και τα είπαμε λίγο με τον Πάνο που είχε μόλις επιστρέψει κι αυτός από τη δουλειά του. Κοιμήθηκα στη σοφίτα του πάνω ορόφου του σπιτιού ή για την ακρίβεια ξεράθηκα τόσο κουρασμένος που ήμουν από το πρωινό ταξίδι της περασμένης μέρας. Την άλλη μέρα πήγαμε με τον Πάνο στην εκκλησία της Sainte Catherine, την περιτριγυρισμένη από τα καφέ και το συντριβάνι. Η ίδια εικόνα με την προηγούμενη φορά που είχα πάει Βρυξέλλες: Ζέστη, ήλιος, με τους Βέλγους να τσαλαβουτάνε μέσα στα νερά του συντριβανιού ή να βρέχουν απλά τα πόδια τους. Όταν ο Πάνος έφυγε για τη δουλειά του, συνεχίσαμε τις βόλτες με τη Λιάνα - για την ακρίβεια κάναμε ποδαράτοι κανονικό tour των Βρυξελλών με εστίαση φυσικά στην Grand - Place, γραφικά σοκάκια, καλόγουστα μπιστρό και σοκολατερί σε αφθονία. Ψάξαμε λίγο το περιβόητο αγαλματάκι με το παιδάκι που κατουράει, το βρήκαμε, δεν εντυπωσιάστηκα - ούτε την πρώτη φορά είχα εντυπωσιαστεί - και καθώς είχε περάσει πάλι η ώρα και η πείνα έκανε την επίσκεψη της, καταλήξαμε σε ένα υπαίθριο εστιατόριο με μύδια. Λεγόταν ''Leon'' και απ' ότι μου είπε η Λιάνα, πρόκειται για αλυσίδα καλών ρεστοράν με σπεσιαλιτέ τους τα μύδια. Δίπλα μας έτρωγε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και πιάσαμε την κουβέντα. Συνταξιούχος αστυνομικός η γυναίκα, η οποία όμως - άκουσον, άκουσον - εργαζόταν στη φύλαξη των καλεσμένων στο φεστιβάλ των Κανών, οπότε είχε πολλά να μας αφηγηθεί για διάφορους σταρ που γνώρισε προσωπικά! Ο άντρας της, απ' την άλλη, μου έμοιαζε πιο ρέμπελος, μπον βιβέρ τύπος. Όπως μας είπαν, ήρθαν στις Βρυξέλλες από τη Γαλλία για να πετάξουν την επόμενη για Αίγυπτο εν είδει διακοπών. Περπάτημα άλλο λίγο με τη Λιάνα αμέσως μετά το γεύμα, επίσκεψη σε μαγαζιά και δισκάδικα και μετά, αργά το βράδυ, επιστροφή στο σπίτι. Την επόμενη, Δευτέρα πρωί - πρωί, θα αναχωρούσαμε για Λουξεμβούργο με το λεωφορείο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου